⚡️🌹⚡️🌹⚡️🌹⚡️🌹⚡️
🌹
⭕️ #امام_علی(ع) در خطبه ۱۸۲ «نهج البلاغه» چه اوصافی را برای #امام_زمان (عج) بر می شمرد؟
🔷 #امام_علی (ع) در بخشی از خطبه ۱۸۲ «نهج البلاغه» مى فرمايد: «او براى #حفظ_حكمت و #دانش، زرهى كه حافظ آن است بر تن كرده و #حكمت را با همه آدابش در برگرفته، #توجّه_خاص به آن نموده و آن را به خوبى شناخته و يكسره به آن پرداخته است». در اينكه منظور از اين #شخص_حكيم كه حكمت همه وجود او را پر كرده و توجّه او را به خود جلب نموده و آن را با همه آداب در برگرفته كيست؟ احتمالات متعددى داده شده است؛ ولى هنگامى كه تعبيرات حضرت را تا پايان تفسير كنيم به روشنى درخواهيم يافت كه اين عبارات تفسير صحيحى جز #امام_مهدى (عج) ندارد. امام (ع) در ادامه اين سخن مى افزايد: «#حكمت و #دانش براى او گمشده اى است كه همواره در جستجوى آن است، و نيازى است كه پيوسته در طلب آن است».
🔷اين سخن تأكيد ديگرى است بر اينكه آن مرد الهى، برنامه كارش بر اساس #حكمت قرار گرفته، و قبل از ايجاد هر تحوّلى، #تحوّل_علمى و #فرهنگى برقرار مى كند؛ اين سخن هماهنگ با چيزى است كه در روايات درباره #حضرت_مهدى (عج) آمده است. از جمله در حديثى از امام باقر (ع) چنين مى خوانيم: «هنگامى كه #قيام_كننده_ما به پا خيزد دست خود را بر سر بندگان بگذارد [آنها را تحت تربيت خود قرار دهد] و به اين وسيله #عقل هاى آنها را متمركز سازد و افكار آنها را كامل كند». [۱]
🔷در ادامه در بيان يك ويژگى ديگر #امام_مهدی (عج) مى فرمايد: «او به هنگامى كه اسلام غروب كند، همچون شترى كه از راه رفتن بازمانده، بر زمين قرار گرفته و سينه به آن چسبانده است، پنهان خواهد شد». هنگامى كه شتر از راه رفتن باز مى ماند بر زمين چنان پهن مى شود كه انتهاى دم او به زمين مى چسبد و حتى پايين گردن خود را نيز بر آن مى نهد و اين، نشانه نهايت خستگى است و عرب از آن به عنوان كنايه براى نهايت ضعف و ناتوانى استفاده مى كند. اين سخن اشاره آشكار ديگرى به يكى از اوصاف #امام_مهدی(عج) است، كه در #دوران_غيبت او، #اسلام و #مسلمين در نهايت ضعف قرار مى گيرند و دشمنان از هر سو براى محو اسلام و شكست مسلمين قيام مى كنند.
🔷امام(ع) در پايان اين فراز به نكته روشن ترى در اين زمينه مى پردازد و مى فرمايد: «او باقيمانده اى از #حجّتهاى_خداست و #خليفه و #جانشينى از جانشينان پيامبران اوست». همان گونه كه از بيان اين اوصاف به دست مى آيد جمله هاى بالا مرجع ضميرى جز #حضرت_مهدی (عج) نمى تواند داشته باشد، به ويژه اينكه واژه هاى #بقيه (بقية الله) و #حجّت و #خليفه در فرهنگ دينى ما كاملا منطبق بر آن حضرت است.
🔷از اين بخش خطبه كه اشارات روشنى به #قيام_امام_زمان (عج) داشت، به خوبى استفاده مى شود كه بر خلاف تصوّر ناآگاهان، تكيه گاه اصلى #امام_مهدى (عج) بر #انقلاب_فكرى، #علمى و #فرهنگى است؛ نه قيامى نظامى و مملوّ از خونريزى. او چنان #سطح_افكار_مردم را بالا مى برد كه با پاى خود به سوى يك حكومت سراسر عدل و داد پيش مى روند. بى شكّ در آغاز راه، اقليّت ماجراجو و منحرف و گردنكشان زورگو و ظالمى در اين طريق سدّ راهند كه #امام (ع) آنها را با قدرت نظامى خود بر مى دارد. او پيوسته در طلب دانش و #ارتقاى_سطح #معلومات_امّت است و همچون جدّش پيغمبر اكرم (ص) با زبان حال و قال مى گويد: «رَبِّ زِدْنِي عِلْماً». [۲]
پی نوشت:
[۱] كمال الدين و تمام النعمة، ابن بابويه، محمد بن على، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، اسلامية، تهران، چ ۲، ج ۲، ص ۶۷۵، (باب فی نوادر الكتاب)
[۲] سوره طه، آيه ۱۱۴
گردآوری از کتاب پيام امام امير المؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دارالكتب الاسلامية، تهران، چ ۱، ج ۷، ص ۶۸
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
@yaranmahdi_a
🌹
⭕️ #امام_علی(ع) در خطبه ۱۸۲ «نهج البلاغه» چه اوصافی را برای #امام_زمان (عج) بر می شمرد؟
🔷 #امام_علی (ع) در بخشی از خطبه ۱۸۲ «نهج البلاغه» مى فرمايد: «او براى #حفظ_حكمت و #دانش، زرهى كه حافظ آن است بر تن كرده و #حكمت را با همه آدابش در برگرفته، #توجّه_خاص به آن نموده و آن را به خوبى شناخته و يكسره به آن پرداخته است». در اينكه منظور از اين #شخص_حكيم كه حكمت همه وجود او را پر كرده و توجّه او را به خود جلب نموده و آن را با همه آداب در برگرفته كيست؟ احتمالات متعددى داده شده است؛ ولى هنگامى كه تعبيرات حضرت را تا پايان تفسير كنيم به روشنى درخواهيم يافت كه اين عبارات تفسير صحيحى جز #امام_مهدى (عج) ندارد. امام (ع) در ادامه اين سخن مى افزايد: «#حكمت و #دانش براى او گمشده اى است كه همواره در جستجوى آن است، و نيازى است كه پيوسته در طلب آن است».
🔷اين سخن تأكيد ديگرى است بر اينكه آن مرد الهى، برنامه كارش بر اساس #حكمت قرار گرفته، و قبل از ايجاد هر تحوّلى، #تحوّل_علمى و #فرهنگى برقرار مى كند؛ اين سخن هماهنگ با چيزى است كه در روايات درباره #حضرت_مهدى (عج) آمده است. از جمله در حديثى از امام باقر (ع) چنين مى خوانيم: «هنگامى كه #قيام_كننده_ما به پا خيزد دست خود را بر سر بندگان بگذارد [آنها را تحت تربيت خود قرار دهد] و به اين وسيله #عقل هاى آنها را متمركز سازد و افكار آنها را كامل كند». [۱]
🔷در ادامه در بيان يك ويژگى ديگر #امام_مهدی (عج) مى فرمايد: «او به هنگامى كه اسلام غروب كند، همچون شترى كه از راه رفتن بازمانده، بر زمين قرار گرفته و سينه به آن چسبانده است، پنهان خواهد شد». هنگامى كه شتر از راه رفتن باز مى ماند بر زمين چنان پهن مى شود كه انتهاى دم او به زمين مى چسبد و حتى پايين گردن خود را نيز بر آن مى نهد و اين، نشانه نهايت خستگى است و عرب از آن به عنوان كنايه براى نهايت ضعف و ناتوانى استفاده مى كند. اين سخن اشاره آشكار ديگرى به يكى از اوصاف #امام_مهدی(عج) است، كه در #دوران_غيبت او، #اسلام و #مسلمين در نهايت ضعف قرار مى گيرند و دشمنان از هر سو براى محو اسلام و شكست مسلمين قيام مى كنند.
🔷امام(ع) در پايان اين فراز به نكته روشن ترى در اين زمينه مى پردازد و مى فرمايد: «او باقيمانده اى از #حجّتهاى_خداست و #خليفه و #جانشينى از جانشينان پيامبران اوست». همان گونه كه از بيان اين اوصاف به دست مى آيد جمله هاى بالا مرجع ضميرى جز #حضرت_مهدی (عج) نمى تواند داشته باشد، به ويژه اينكه واژه هاى #بقيه (بقية الله) و #حجّت و #خليفه در فرهنگ دينى ما كاملا منطبق بر آن حضرت است.
🔷از اين بخش خطبه كه اشارات روشنى به #قيام_امام_زمان (عج) داشت، به خوبى استفاده مى شود كه بر خلاف تصوّر ناآگاهان، تكيه گاه اصلى #امام_مهدى (عج) بر #انقلاب_فكرى، #علمى و #فرهنگى است؛ نه قيامى نظامى و مملوّ از خونريزى. او چنان #سطح_افكار_مردم را بالا مى برد كه با پاى خود به سوى يك حكومت سراسر عدل و داد پيش مى روند. بى شكّ در آغاز راه، اقليّت ماجراجو و منحرف و گردنكشان زورگو و ظالمى در اين طريق سدّ راهند كه #امام (ع) آنها را با قدرت نظامى خود بر مى دارد. او پيوسته در طلب دانش و #ارتقاى_سطح #معلومات_امّت است و همچون جدّش پيغمبر اكرم (ص) با زبان حال و قال مى گويد: «رَبِّ زِدْنِي عِلْماً». [۲]
پی نوشت:
[۱] كمال الدين و تمام النعمة، ابن بابويه، محمد بن على، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، اسلامية، تهران، چ ۲، ج ۲، ص ۶۷۵، (باب فی نوادر الكتاب)
[۲] سوره طه، آيه ۱۱۴
گردآوری از کتاب پيام امام امير المؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دارالكتب الاسلامية، تهران، چ ۱، ج ۷، ص ۶۸
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
@yaranmahdi_a