کرونای فیلسوف: از کرونا چه پرسش هایی بر آمد؟
باز اندیشی های فلسفی و تربیتی
یحیی قائدی/گروه فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه خوارزمی/16اسفند 98
چکیده: این یادداشت در سه بخش در پی آن است تا نشان دهد که پرسشهای فلسفی چگونه بر می آیند و چگونه دایمی اند و ارزش و اهمیت آنها چیست. در بخش نخست بیشتر به بر آمدن پرسش از دوگانه نطام سرمایه داری در مقابل کمونیست( شرقی / غربی) می پردازد. در بخش دوم به بر آمدن پرسش ها در ایران بویژه جدال بر سر کارایی و ناکارایی نطام سیاسی در ایران پرداخته می شود و در در بخش پایانی رخنه این این پرسش ها در وضعیت تربیتی ایران و ربط این این پرسش های تربیتی با پرسش های اخلاقی و سیاسی مورد باز اندیشی قرار می گیرد.
بخش نخست
برخی پرسش ها که به سبب بر آمدن کرونا و سپس گسترش اش در سراسر گیتی بروز کردند، همیشگی اند. پرسشها همیشگی فلسفی. اما اگر بخواهیم زمین بازی چین و ایران را در نظر آوریم و نخست از چین آغاز کنیم، نخستین پرسش دوگانه شرق و غرب و یا نظام سرمایه داری و کمونیستی است. پرسش شاید این باشد کدام نظام سیاسی برای اداره جهان اصلح تر است؟ این پرسش را می توان در فلسفه سیاسی مورد بررسی قرار داد که افلاطون و ارسطو از نخستین های فیلسوفی در پی اش بودند گرچه این دوگانه که اکنون بر سر آن مناقشه است ، نزدیکی زیادی به آنجه آنها گفته اند ندارد به جز اینکه نظام کمونیستی چینی آن بخش اش که هنوز کمونیست مانده و با نظام سرمایه داری غربی در نیامیخته( بخش های مرکزی چین) گونه ای باز نمایی ایدئولوژیک نگرش آرمانشهرگرایی است که به افلاطون نسبت داده می شود. این چیزی که اکنون چین بر آن استوار است همه زشتی های نطام سرمایه داری و همه بدی های نظام کمونیستی را با هم تلفیق کرده است. فرزند نامشروع نظام سرمایه داری با نظام کمونیستی. مدلی که هنوز به اندازه کافی در باره آن نظریه پردازی نشده است. گرچه نظریه انتقادی( مارکسیسم نو) همه توش و توانش را بکار گرفته و می گیرد تا نظام سرمایه داری را نقد کند و و نظریه پردازان دموکراسی غربی همه تلاششان را بعمل می آورند تا ناکارایی نطام کمونیستی( چینی) یا شبه آن( روسیه) یا باز مانده از آن( کوبا) را نشان دهند. اما برخی بر این باورند مدل چینی زمامداری چیزی است که جهان را بدجوری خواهد بلعید. در حالی که فلسفه ورزان سنتی فلسفه سیاست هنوز در کار نقد نطام سرمایه داری و یا نگران کردن جهان از وضعیت کمونیستی هستند. در هر حال پیش از آنکه کرونای فیلسوف پایش به ایرا ن باز شود، پاسخ ها به میزان شایسته بودن این نظامهای سیاسی بیشتر بر ارایه شواهدی از کارایی این دو نظام بود. شواهدی برای توجیه اعمال کنترل و سرکوب آزادی ها و حقوق بشر در نطام چینی و کنترل فضای مجازی چون اینکه این همه جمعیت را به جز از این راه نمی شود کنترل کرد و نیز شواهدی برای خباثت و زشتی نظام سرمایه داری مثل اینکه آنها منتطرند تا چین با کرونا فلج شود. ادامه در بخش دوم.

#یحیی_قائدی
#کرونا
#کرونای_فیلسوف
#yahyaghaedi
@yahyaghaedi

کرونای فیلسوف: از کرونا چه پرسش هایی بر آمد؟
باز اندیشی های فلسفی و تربیتی
یحیی قائدی/گروه فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه خوارزمی/16اسفند 98
بخش دوم
وقتی کرونا به ایران رسید، نخست بازی بر اساس همان پرسش نخستینی بود که بدان اشاره شد،. شقاوت و شیطنت نطام سرمایه داری و قربانی بودن هر نظام به جز آن. و این به جز آن فرزندی بزاد که در فرصتی دیگر بدان اشاره خواهم کرد. در واقع در مراحل اولیه کرونا هنور این پرسش باقی بود که این نظام سرمایه داری غربی است که قدرتمند تر است و می تواند سایر قدرت ها را به زانو در آورد و یا این چین است که از پس این بحران بر خواهد آمد و قدرت مدیریت و اداره خود را به رخ جهان خواهد کشید. نشانه هایی نیز بود که نشان
می داد "غرب وحشی" از مدت ها قبل برنامه ریزی کرده بود تا از راه ویروس و چیز های مختلف دیگر چین را بزانو در آورد و به چند کتاب علمی تخیلی و یا چند کارتون و گفته های برخی سیاست مداران امریکایی استناد می شد. سپس تر یادداشتهایی پدیدار شدند که نشان می داد چینی ها خودشان ویروس را ساخته و گسترش داده اند تا سرمایه گذاران و سهامداران شرکت های بزرگ چینی را از میدان بدر کنند و سپس خود سهام آنها را بخرند . پس تا این جا هنور پرسش باقی است که سر انجام کدام نطام سیاسی پیروز خواهد شد در واقع در ایران آن پرسش اولیه کمی تغییر کرد و به جای پرسش از اصلح بودن شیوه حکومت داری پرسش از قدرتمند بودن، جایش را می گیرد. می شود به لحاظ فرهنگی و تاریخی بررسی نمود که چرا ایرانیان به جای پرسش از شایستگی نطاهای سیاسی ، مبهوت قدرت و یا مغلوب قدرت نظام های سیاسی می شوند؟
وقتی کمی حال مردم وخیم تر شد به سبب افزون شدن آمار مبتلایان و قربانیان، گرچه هنوز تاختن به نظام سرمایه داری غربی تحت عنوان دشمن هنور ادامه دارد اما در میان مردم و در فضای مجازی آرام آرام این پرسش بر آمد : چه چیزی می تواند ما را از این بحران برهاند: مذهب یا علم و عقل ؟ پاسخ های آغازین به این پرسش بیشتر از ناحیه متولیان رسمی و غیر رسمی دینداری بود که بیشتر مردم را به رعایت اصول دینی ، توکل به خداوند تا برخی دستورات بهداشتی عامیانه و خرافی بیرون داده شده از برخی جواعع و آدمهای مذهبی ، دعوت می کردند . اما جدال ها آرام آرام بالا گرفت یادداشت ههای بیشتری در این باره نوشته شد که امور سلامت بهداشت و پزشکی بیرون دینی اند و اگر قرار باشد ایران از کرونا و سایر بلاهای انسان ساخته رهایی یابد، باید به علم در این زمینه اتکا کند. ولی هیچکدام از طرفین حاضر به از دست دادن زمین بازیشان نبودند. برخی ضمن پذیرش این نکته، توجه به دینداری و اتکال به خداوند را نیز توصیه می کردند و در مقابل مخالفان شواهدی ارایه می کردند که حتا جنبه های معنوی و روانی نیز به کمک علم های انسانی قابل هدایت و وارسی است. آرام آرام حتا این پرسش نیز پدیدار شد، وضعیتی که در ایران حاکم است تا چه اندازه ناشی از وضعیت ایدئولوژیک است؟ همراهی و هم رایی ایرانی های حکومتی با چینی ها تا چه حد نشانگر خویشاوندی ایدیولوژیک است؟ مواجه طرف مقابل تا چه نشانگر نشانگر ایدئولوژی لیبرالیسم و سکولاریسم است؟ آیا ما در ایران در چرخشی به سمت نظامهای سیاسی قرار داریم، که قدرت عقل انسان و اتکا به پژوهش های علمی را برای اداره کشور کافی می دانند ؟ برخی یادداشت ها در فضای مجازی در پی روشنگری و پاسخ به چنین پرسش هایی بودند. مرور این پرسش ها نشان می دهد چقدر مهم است که مردم پرسش هایشان را بیابند. پرسشهای اساسی و بنیادی می توانند در یافتن پاسخ هایی به آنها کمک کند تا بتوانند داده های ذهنی شان ( که اکنون بسیار مغشوش است) را دسته بندی کنند.
ادامه در بخش پایانی
#یحیی_قائدی
#کرونا
#کرونای_فیلسوف
#yahyaghaedi
@yahyaghaedi
#دانشگاه_خوارزمی

فلسفه آموزش و پاسخ به برخی پرسشها در دوران کرونا
#یحیی_قائدی
#yahyaghaedi
#yahyaghaedy
#کرونا
#کرونای_فیلسوف
#فبک
#فبک_خراسان
#تفکر_آبی
#tafakorabii
#خراسان
#مشهد
#دانشگاه_خوارزمی
https://www.instagram.com/p/CGzCwZFFED2/?igshid=ghjhcnpsb1jo