1) نگاهی تاریخی به فرهنگ ایران نشان می دهد که کشورمان براساس تولید و صادرات نبوده است. وقتی کتاب های چند صد سال گذشته را مطالعه می کنید، می بینید ایرانیان دلالان و تاجران قوی بوده اند. از نظر من درسال۱۳۴۲ تا ۱۳۵۲ بازار ایران بازار شایسته ایی بود چون مدیریت و استراتژی های درست و خوبی اعمال شد و افراد در سر جای درست خودشان قرار داشتند و بستر رشد اکثر صنایع از همان سالهاست. (مانند صنعت مس و ماشین سازی) – در آن سالها 11.5درصد کشور رشد داشت و تورم 2.25 درصد بود.
2) از سال 1352 به بعد با وارد شدن پول نفت به کشور صنعت از رونق افتاد و همه چیز به سمت واردات رفت.
3) کشور ما #استراتژی_متمرکزی برای تولید و صادرات ندارد. استراتژی کره این بود که فقط روی صنعت خودرو، کشتیرانی، لوازم خانگی و لوازم الکترونیکی تمرکز کنند و در این استراتژی موفق هم شدند. در کشور ما تولیداتمان در مقیاس پایین می باشد.
4) هیچ کشوری بدون ارتباطات و تعامل جهانی نتوانسته پیشرفت کند. کشور ما شرایط بدتر از ژاپن و ویتنام که بمب اتم خورد را تجربه نکرده است و الان این کشورها همکاری های بین المللی خوبی با دنیا دارند. ویتنام سال گذشته ۱۸۰میلیارد دلار صادرات داشته است.
5) ما باید تعامل جهانی داشته باشیم، ما باید تکنولوژی بگیریم و همچنین سیاست درست اتخاذ کنیم.
🔻 منبع:
یزدان حیدری؛ رئیس هیأت مدیره صنایع لاستیکی پارمیدا
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
2) از سال 1352 به بعد با وارد شدن پول نفت به کشور صنعت از رونق افتاد و همه چیز به سمت واردات رفت.
3) کشور ما #استراتژی_متمرکزی برای تولید و صادرات ندارد. استراتژی کره این بود که فقط روی صنعت خودرو، کشتیرانی، لوازم خانگی و لوازم الکترونیکی تمرکز کنند و در این استراتژی موفق هم شدند. در کشور ما تولیداتمان در مقیاس پایین می باشد.
4) هیچ کشوری بدون ارتباطات و تعامل جهانی نتوانسته پیشرفت کند. کشور ما شرایط بدتر از ژاپن و ویتنام که بمب اتم خورد را تجربه نکرده است و الان این کشورها همکاری های بین المللی خوبی با دنیا دارند. ویتنام سال گذشته ۱۸۰میلیارد دلار صادرات داشته است.
5) ما باید تعامل جهانی داشته باشیم، ما باید تکنولوژی بگیریم و همچنین سیاست درست اتخاذ کنیم.
🔻 منبع:
یزدان حیدری؛ رئیس هیأت مدیره صنایع لاستیکی پارمیدا
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
1) با توجه به کمک های شایانی که به صنایع به ویژه صنعت خودرو کشور صورت گرفته است، چرا نتوانسته ایم جایگاه بین المللی داشته باشیم؟
آیا اقتصاد ما به سیاست وصل بوده است؟
آیا همیشه در فراز و نشیب بوده ایم؟
آیا در زمینه کیفیت نتوانسته ایم قوی کار بکنیم؟
آیا به ازای دلارهایی که خرج کرده ایم، نتوانستیم تکنولوژی وارد کنیم؟ یا اینکه خودمان دانش فنی نداشته ایم؟
آیا به اندازه تجارب خاصی در دوران تحصیلی به ما منتقل نشده است؟ (مدرک گرایی یا عملیاتی؟)
2) چرا صادرات ما که امروز حدود 40 میلیارد دلار است، تنها بین 5 تا 10 میلیارد دلار صادرات غیرنفتی است و مابقی میعانات و مشتقات نفت و گازی است؟
3) در 33 سال فعالیتم در صنعت شاهد بودم که وزارت صنایع برای خرید تجهیزات و سرمایه گذاری و خرید مواد اولیه کمک شایانی می کرد؛ ولی چرا نتوانستیم از خودمان یک لباسشویی طراحی کنیم و بسازیم؟
4) 18 سال پیش در بازدیدی که از آرچیلیک داشتیم، باعث تعجب مدیر این شرکت بودیم که چرا نمی توانیم یک جارو برقی بسازیم و بعد برای افتتاح خط تولیدشان تمام مسئولین را دعوت می کنیم. نقص ما کجا بوده است؟
5) آیا مدیران ما تجربه به اندازه کافی نداشته اند؟ یا منیّت داشتیم و نخواستیم از خارج مدیر بیاوریم تا به ما یاد بدهند؟
6) تا به حال شده سر میز مذاکره بشینیم، کشورهای دیگر مانند: ترکیه، یوگسلاوی، آلمان و فرانسه هم باشند تا ببینیم چقدر در مذاکره توانمندیم؟! بنظرم ما در مذاکرات بین المللی مشکل داریم.
7) من فکر می کنم نداشتن برنامه استراتژیک، حمایت های بی دریغ و وابسته به سیاست دولت ها صنایع ما را به جایی رسانده که حجم کمی صادرات غیر نفتی داریم.
با نظر به اینکه تلاش همه دولت ها معطوف به کمک به صنعت بوده است، اما نتوانستیم انتقال تکنولوژی بدهیم، واحد تحقیق و توسعه فعالی داشته باشیم و خارجی ها هم اجازه دسترسی ایران به تکنولوژی را ندادند.
🔻 منبع:
محمد حسین برخوردار؛ مؤسس مجمع واردات ایران، مدیرعامل سابق سامسونگ، شهاب الکتریک، دخانیات ایران و رییس هیأت مدیره سابق سام سرویس
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
آیا اقتصاد ما به سیاست وصل بوده است؟
آیا همیشه در فراز و نشیب بوده ایم؟
آیا در زمینه کیفیت نتوانسته ایم قوی کار بکنیم؟
آیا به ازای دلارهایی که خرج کرده ایم، نتوانستیم تکنولوژی وارد کنیم؟ یا اینکه خودمان دانش فنی نداشته ایم؟
آیا به اندازه تجارب خاصی در دوران تحصیلی به ما منتقل نشده است؟ (مدرک گرایی یا عملیاتی؟)
2) چرا صادرات ما که امروز حدود 40 میلیارد دلار است، تنها بین 5 تا 10 میلیارد دلار صادرات غیرنفتی است و مابقی میعانات و مشتقات نفت و گازی است؟
3) در 33 سال فعالیتم در صنعت شاهد بودم که وزارت صنایع برای خرید تجهیزات و سرمایه گذاری و خرید مواد اولیه کمک شایانی می کرد؛ ولی چرا نتوانستیم از خودمان یک لباسشویی طراحی کنیم و بسازیم؟
4) 18 سال پیش در بازدیدی که از آرچیلیک داشتیم، باعث تعجب مدیر این شرکت بودیم که چرا نمی توانیم یک جارو برقی بسازیم و بعد برای افتتاح خط تولیدشان تمام مسئولین را دعوت می کنیم. نقص ما کجا بوده است؟
5) آیا مدیران ما تجربه به اندازه کافی نداشته اند؟ یا منیّت داشتیم و نخواستیم از خارج مدیر بیاوریم تا به ما یاد بدهند؟
6) تا به حال شده سر میز مذاکره بشینیم، کشورهای دیگر مانند: ترکیه، یوگسلاوی، آلمان و فرانسه هم باشند تا ببینیم چقدر در مذاکره توانمندیم؟! بنظرم ما در مذاکرات بین المللی مشکل داریم.
7) من فکر می کنم نداشتن برنامه استراتژیک، حمایت های بی دریغ و وابسته به سیاست دولت ها صنایع ما را به جایی رسانده که حجم کمی صادرات غیر نفتی داریم.
با نظر به اینکه تلاش همه دولت ها معطوف به کمک به صنعت بوده است، اما نتوانستیم انتقال تکنولوژی بدهیم، واحد تحقیق و توسعه فعالی داشته باشیم و خارجی ها هم اجازه دسترسی ایران به تکنولوژی را ندادند.
🔻 منبع:
محمد حسین برخوردار؛ مؤسس مجمع واردات ایران، مدیرعامل سابق سامسونگ، شهاب الکتریک، دخانیات ایران و رییس هیأت مدیره سابق سام سرویس
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
1) انتصاب نادرست افراد که در بخش های مهم به ویژه بخش ارتباطات بین المللی و اقتصاد کشور می باشد، آسیب های جدی به بدنه صادرات وارد می نماید.
برای مثال فردی را که حسابدار خوبی بوده است را برای ریاست بانک مرکزی و یا کسی که قبلا سفیر و یا معاون وزیر بوده است در تعارفات برای معاونت اقتصادی وزارت امورخارجه انتخاب می کنیم.
2) در 22 سال حضورم در هیأت رئیسه اتاق بازرگانی ایران و کانادا شاهد بودم که سفیر معرفی شده مورد قبول بخش خصوصی آن کشور قرار نمی گرفت و یا در آزمون زبان فارسی قبول نشده بودند. در همین شرایط از بازرگانانمان که زبان انگلیسی، زبان اول بین المللی را بلد نیست انتظار داریم چه کار صادراتی انجام دهند؟ تسلط به زبان انگلیسی از ضرورت های ارتباطات بین المللی است..
▫️ نکته جنبی بحث:
در این میان افرادی هم بوده اند که در بازه ای از زمان کار نادرستی انجام دادند و به هردلیل جلوی آنها گرفته نشد همچون بابک زنجانی ها؛ اما امروز که صاحب کارگاه ها و کارخانه هاست فضایی ایجاد شود که اینگونه افراد بتواند برای اهداف این کشور و اشتغال هایی که ایجاد کرده اند، ادامه دهند.
🔻 منبع:
ایرج حسابی؛ عضو هیأت رئیسه اتاق بازرگانی ایران و کانادا
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
برای مثال فردی را که حسابدار خوبی بوده است را برای ریاست بانک مرکزی و یا کسی که قبلا سفیر و یا معاون وزیر بوده است در تعارفات برای معاونت اقتصادی وزارت امورخارجه انتخاب می کنیم.
2) در 22 سال حضورم در هیأت رئیسه اتاق بازرگانی ایران و کانادا شاهد بودم که سفیر معرفی شده مورد قبول بخش خصوصی آن کشور قرار نمی گرفت و یا در آزمون زبان فارسی قبول نشده بودند. در همین شرایط از بازرگانانمان که زبان انگلیسی، زبان اول بین المللی را بلد نیست انتظار داریم چه کار صادراتی انجام دهند؟ تسلط به زبان انگلیسی از ضرورت های ارتباطات بین المللی است..
▫️ نکته جنبی بحث:
در این میان افرادی هم بوده اند که در بازه ای از زمان کار نادرستی انجام دادند و به هردلیل جلوی آنها گرفته نشد همچون بابک زنجانی ها؛ اما امروز که صاحب کارگاه ها و کارخانه هاست فضایی ایجاد شود که اینگونه افراد بتواند برای اهداف این کشور و اشتغال هایی که ایجاد کرده اند، ادامه دهند.
🔻 منبع:
ایرج حسابی؛ عضو هیأت رئیسه اتاق بازرگانی ایران و کانادا
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
1) ما در بحث صادرات نگاهمان به ندرت به بازار مصرف نهایی می باشد. یعنی اینکه چه کسی می خواهد کالای ما را مصرف کند. من معتقدم خیلی در عرصه صنعت هنرمند نیستیم و نتوانستیم تشخیص دهیم خریدار ما کیست؟ آنچه را که خودمان تشخیص دادیم و توانایی تولید آن را داشته ایم؛ درست کردیم و بعد شروع به بازاریابی آن کردیم.
2) ما در هیچ زمینه اقتصادی جزو 20 کشور اول دنیا نیستیم اما در تولید پسته در رتبه یازدهم هستیم اما کمترین توجه را به آن کردیم و اعلام شده است پس از انقلاب 30 میلیارد دلار پسته صادر کرده ایم اما 90 میلیارد دلار آب مصرف کردیم؟! من اعتقاد به کم آبی ندارم مدیریت صحیح مصرف بسیار اهمیت دارد. همانطور که شاهد هستیم چین 190 میلیون تن برنج و هند نیز 110 میلیون تن برنج تولید می کنند در صورتی که در شمال کشور از منابع آبی خوبی برخوردار هستیم.
گزارش شده برخی از تولید کنندگان صنعت خودرو کشور ضررده هستند، پیشنهاد می شود بجای تولید خودرو روی تولید ماشین آلات صنعتی به ویژه: ماشین آلات کاشت پسته و سیب زمینی و ... سرمایه گذاری کنند.
🔻 ما اصرار داریم که همه چیز را به همه جای دنیا صادر کنیم و همین باعث می شود که مزیت هایی رقابتی را هم که داریم کمتر مورد توجه قرار گیرد. قالی کرمان و خاویار ما در بازارهای بین المللی از بین می رود و زعفران را نیز اسپانیا صادر می کند و ...
3) در اکثر کشورهای نفت خیز که دولت ها روی صادرات نفت آن فعال هستند و روی درآمدهای نفتی متمرکز می شوند، فرصت برای صادرات سایر بخش های خصوصی کمتر است. کاهش وابستگی در حوزه نفتی می تواند زمینه صادرات سایر کالاها را نیز فراهم کند.
4) در حوزه برند سازی نیز نتوانسته ایم در عرصه بین الملل قوی عمل کنیم. همین نفت را نتوانستیم چه داخلی و چه خارجی با یک برند ایرانی مطرح کنیم.
بنظرم ما بایستی کنار هم قرار بگیریم، متحد شویم و منافع ملّی را در نظر بگیریم و صادرات خود را تحت یک استاندارد و بنام " ایران" و یا نمایندگان ایران صادر کنیم. همانند بسیاری از کشورهای اروپایی که در خرید برخی کالاها بایستی به اتحادیه آن حوزه کالا مراجعه کنید.
🔻 منبع:
سید مصطفی حسینی نژاد؛ مالک گروه صنایع غذایی پونل، صادرکننده نمونه به کشورهای پیشرفته صنعتی اروپایی، ژاپن و آمریکا
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
2) ما در هیچ زمینه اقتصادی جزو 20 کشور اول دنیا نیستیم اما در تولید پسته در رتبه یازدهم هستیم اما کمترین توجه را به آن کردیم و اعلام شده است پس از انقلاب 30 میلیارد دلار پسته صادر کرده ایم اما 90 میلیارد دلار آب مصرف کردیم؟! من اعتقاد به کم آبی ندارم مدیریت صحیح مصرف بسیار اهمیت دارد. همانطور که شاهد هستیم چین 190 میلیون تن برنج و هند نیز 110 میلیون تن برنج تولید می کنند در صورتی که در شمال کشور از منابع آبی خوبی برخوردار هستیم.
گزارش شده برخی از تولید کنندگان صنعت خودرو کشور ضررده هستند، پیشنهاد می شود بجای تولید خودرو روی تولید ماشین آلات صنعتی به ویژه: ماشین آلات کاشت پسته و سیب زمینی و ... سرمایه گذاری کنند.
🔻 ما اصرار داریم که همه چیز را به همه جای دنیا صادر کنیم و همین باعث می شود که مزیت هایی رقابتی را هم که داریم کمتر مورد توجه قرار گیرد. قالی کرمان و خاویار ما در بازارهای بین المللی از بین می رود و زعفران را نیز اسپانیا صادر می کند و ...
3) در اکثر کشورهای نفت خیز که دولت ها روی صادرات نفت آن فعال هستند و روی درآمدهای نفتی متمرکز می شوند، فرصت برای صادرات سایر بخش های خصوصی کمتر است. کاهش وابستگی در حوزه نفتی می تواند زمینه صادرات سایر کالاها را نیز فراهم کند.
4) در حوزه برند سازی نیز نتوانسته ایم در عرصه بین الملل قوی عمل کنیم. همین نفت را نتوانستیم چه داخلی و چه خارجی با یک برند ایرانی مطرح کنیم.
بنظرم ما بایستی کنار هم قرار بگیریم، متحد شویم و منافع ملّی را در نظر بگیریم و صادرات خود را تحت یک استاندارد و بنام " ایران" و یا نمایندگان ایران صادر کنیم. همانند بسیاری از کشورهای اروپایی که در خرید برخی کالاها بایستی به اتحادیه آن حوزه کالا مراجعه کنید.
🔻 منبع:
سید مصطفی حسینی نژاد؛ مالک گروه صنایع غذایی پونل، صادرکننده نمونه به کشورهای پیشرفته صنعتی اروپایی، ژاپن و آمریکا
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
۱) بنده بیشتر از اینکه صادرکننده باشم، یک واردکننده هستم. قبلا هم عرض کردم واردکننده لزوماً قاچاقچی نیست؛ واردکننده ها شاید تامین کننده یک حلقه تولید و بازرگانی باشند.
۲) قصد دارم از منظر اخلاقی به موضوع تجارت بنگریم. اینکه امروز در این جایگاه قرار گرفته ایم کسی جز خود ما عاملش نیست.
آیا رئیس جمهور، نماینده مجلس، وزرای ما، نمایندگان اتاق بازرگانی از کشور دیگری آمده اند؟! آیا کسی غیر از ما هستند؟!
چرا کالاهای ما در دنیا برند نیست؟ یا خواهان ندارد؟
مدیریت صحیح نداریم؟ با استانداردهای جهانی تطبیق نداریم؟
کمک های دولت هدفمند و بجا نیست؟
در مواردی مجوزها بی اساس و کیلویی صادر می شود؟
همه جا گفته می شود رانت؟! این رانت را چه کسی می دهد؟ اگر ما هم در این جایگاه ها قرار بگیریم حتما تعدادی نامه سفارشی خواهیم داشت.
مساله امروز ما عدم صداقت، عدم شفافیت است. دچار بد اخلاقی های تجاری شده ایم.
احساس می شود از بالا هم شرایط فعلی کشور درک می شود ولیکن اراده ملی برای اصلاح وجود ندارد. اصلاح بایستی از فرد به فرد ما مدیران آغاز شود.
۳) از منظر دیگر، اقدامات زیادی باید صورت گیرد تا ما بتوانیم تجار قوی داشته باشیم. در اقتصاد ایران که بخش اعظم آن دولتی است قطعا بخش خصوصی قوی نیست و قطعا تجار آن از ضعف بالایی برخوردار هستند.
باید نقش دولت در اقتصاد به حداقل خود برسد و بخش خصوصی واقعی در اقتصاد شکل گیرد. از طرف دیگر باید بسترهای صادرات از جنبه‌های متعدد از جمله نرخ ارز و حمل و نقل فراهم شود.
باید زمینه حضور در بازارهای جهانی و مجامع بین‌المللی برای بخش خصوصی نیز فراهم شود.
🔻 منبع:
مرجان آقاجانزاده هوشیار؛
مدیرعامل بازرگانی نگین تجارت فردوس
عضو هیئت رئیسه اتاق بازرگانی ایران استرالیا
عضو هیئت مدیره اتاق مدیران زن کشور
عضو هیئت رئیسه انجمن زنان کارآفرین کشور
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
۲) قصد دارم از منظر اخلاقی به موضوع تجارت بنگریم. اینکه امروز در این جایگاه قرار گرفته ایم کسی جز خود ما عاملش نیست.
آیا رئیس جمهور، نماینده مجلس، وزرای ما، نمایندگان اتاق بازرگانی از کشور دیگری آمده اند؟! آیا کسی غیر از ما هستند؟!
چرا کالاهای ما در دنیا برند نیست؟ یا خواهان ندارد؟
مدیریت صحیح نداریم؟ با استانداردهای جهانی تطبیق نداریم؟
کمک های دولت هدفمند و بجا نیست؟
در مواردی مجوزها بی اساس و کیلویی صادر می شود؟
همه جا گفته می شود رانت؟! این رانت را چه کسی می دهد؟ اگر ما هم در این جایگاه ها قرار بگیریم حتما تعدادی نامه سفارشی خواهیم داشت.
مساله امروز ما عدم صداقت، عدم شفافیت است. دچار بد اخلاقی های تجاری شده ایم.
احساس می شود از بالا هم شرایط فعلی کشور درک می شود ولیکن اراده ملی برای اصلاح وجود ندارد. اصلاح بایستی از فرد به فرد ما مدیران آغاز شود.
۳) از منظر دیگر، اقدامات زیادی باید صورت گیرد تا ما بتوانیم تجار قوی داشته باشیم. در اقتصاد ایران که بخش اعظم آن دولتی است قطعا بخش خصوصی قوی نیست و قطعا تجار آن از ضعف بالایی برخوردار هستند.
باید نقش دولت در اقتصاد به حداقل خود برسد و بخش خصوصی واقعی در اقتصاد شکل گیرد. از طرف دیگر باید بسترهای صادرات از جنبه‌های متعدد از جمله نرخ ارز و حمل و نقل فراهم شود.
باید زمینه حضور در بازارهای جهانی و مجامع بین‌المللی برای بخش خصوصی نیز فراهم شود.
🔻 منبع:
مرجان آقاجانزاده هوشیار؛
مدیرعامل بازرگانی نگین تجارت فردوس
عضو هیئت رئیسه اتاق بازرگانی ایران استرالیا
عضو هیئت مدیره اتاق مدیران زن کشور
عضو هیئت رئیسه انجمن زنان کارآفرین کشور
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
1) زمانی که بخش خصوصی را بررسی می کنیم؛ می بینیم مدیران مسیری که بعدها به جامعه شان نشان می دهند، مسیری است که قبلاً خودشان رفتند. طبق تحقیق که ما روی نمایندگان مجلس انجام دادیم، تقریباً حدود 2% ایشان قبل از نمایندگی شان "کارفرما" بوده اند و 98% آنها حقوق بگیر بوده اند؛ اما در کشوری همچون کانادا بیش از 80% نمایندگان از کارفرمایان هستند. (در بسیاری از کشورها نمایندگان از اتحادیه و اصناف به مجلس فرستاده می شوند.) در چنین شرایطی نماینده نمی داند قانون صادرات را چگونه تسهیل کند.
2) قوانینی که امروز در حوزه صادرات داریم قوانین مصوب برای اوایل انقلاب می باشد. آیا می دانستید تمام فعالیت های آموزشی به جز زبان انگلیسی که بعنوان یک زبان بیگانه شناخته می شود؛ از پرداخت مالیات معاف هستند.
دنیای ارتباطات و تجارت امروز دنیای Negotiation می باشد، یعنی فرد بایستی چهره به چهره احساساتش رو به زبان انگلیسی بیان کند اما در جامعه ما تنها 7 الی 9 درصد مسلط به زبان انگلیسی هستند. در این شرایط چطور انتظار می رود که صادرکنندگان ما در عرصه بین المللی توانمند مذاکره کنند.
3) قرار گرفتن افراد متخصص در جایگاه صحیح یکی از عوامل موفقیت در کسب و کارهاست بنابراین اگر در حوزه صادرات می خواهید موفق باشید بایستی نیروی انسانی متخصص بازاریابی و برندینگ استخدام کنید در این صورت دیگر آب معدنی با برند الموت تولید نمی شود (چون شناسنامه مان صادره از الموت است) و به کشورهای عربی صادر نخواهد شد؟!
این روزها شاهد هستیم که در فوتبال کشور پیشرفت های قابل توجهی با حضور مربیان خارجی داشته ایم. شاید لازم باشد در حوزه مدیریت و اقتصاد نیز دست از تعصب برداریم و امثال کیروش ها را وارد کنیم تا در جهان پرچم ایران برافراشته شود و از دانش جهانی هم بتوانیم دانش و تجربه کسب کنیم.
🔻 منبع:
دکتر علی شاه حسینی؛ سخنران بین المللی، کارآفرین و مدیرعامل موسسه زبان ملل
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
2) قوانینی که امروز در حوزه صادرات داریم قوانین مصوب برای اوایل انقلاب می باشد. آیا می دانستید تمام فعالیت های آموزشی به جز زبان انگلیسی که بعنوان یک زبان بیگانه شناخته می شود؛ از پرداخت مالیات معاف هستند.
دنیای ارتباطات و تجارت امروز دنیای Negotiation می باشد، یعنی فرد بایستی چهره به چهره احساساتش رو به زبان انگلیسی بیان کند اما در جامعه ما تنها 7 الی 9 درصد مسلط به زبان انگلیسی هستند. در این شرایط چطور انتظار می رود که صادرکنندگان ما در عرصه بین المللی توانمند مذاکره کنند.
3) قرار گرفتن افراد متخصص در جایگاه صحیح یکی از عوامل موفقیت در کسب و کارهاست بنابراین اگر در حوزه صادرات می خواهید موفق باشید بایستی نیروی انسانی متخصص بازاریابی و برندینگ استخدام کنید در این صورت دیگر آب معدنی با برند الموت تولید نمی شود (چون شناسنامه مان صادره از الموت است) و به کشورهای عربی صادر نخواهد شد؟!
این روزها شاهد هستیم که در فوتبال کشور پیشرفت های قابل توجهی با حضور مربیان خارجی داشته ایم. شاید لازم باشد در حوزه مدیریت و اقتصاد نیز دست از تعصب برداریم و امثال کیروش ها را وارد کنیم تا در جهان پرچم ایران برافراشته شود و از دانش جهانی هم بتوانیم دانش و تجربه کسب کنیم.
🔻 منبع:
دکتر علی شاه حسینی؛ سخنران بین المللی، کارآفرین و مدیرعامل موسسه زبان ملل
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
1) اقتصاد مقاومتی یعنی آنچه که در کشور داریم، روی آن برنامه ریزی کنیم و بتوانیم برند سازی کنیم و بعد صادر کنیم. وارد کردن آن چه که نداریم ایرادی ندارد ولی هزینه هایی که ما را به جایی نمی رساند نکنیم. به عنوان مثال هزینه ای که طی سال های اخیر در کشور صرف خودرو سازی شده اگر صرف صنایع کشاورزی می شد، امروز دنیا در صنایع کشاورزی به ما وابسته می شد. باید بدانیم در کدام حوزه ها توانمند هستیم و روی آنها متمرکز شویم تا بتوانیم بر اساس داشته های خودمان به تولیداتی صادرات محور برسیم. در کشوری که روی بستر لبنیات خوابیده، شیر فرانسوی چه می کند؟ پنیر آلمانی چرا باید وارد شود؟
2) از همان سال 2005 به این طرف سازمان تجارت جهانی 34 حوزه تخصصی کالا و خدمات را به ایران معرفی کرد که اگر ایران روی آن ها سرمایه گذاری می کرد در زمان الحاق به عنوان عضو فعال ترازش منفی نمی شد، تصریح کرد: حوزه های کشاورزی، حوزه های IT، حوزه های ICT، گردشگری و نانو از مهمترین این حوزه ها بودند اما متاسفانه آنچه که در سال های قبل اتفاق افتاد خلاف این ها بود.
3) بعد از تحریم وقتی امریکایی ها برای اولین بار اجازه وارد شدن پسته ایران را به امریکا دادند، برای پسته ایران تعرفه 400 درصدی وضع کردند! بعد ما برای آشامیدنی هایی که از کشور امریکا وارد ایران می شود تعرفه وضع نکنیم؟ برای میوه های وارداتی که بعضا منجر به نابودی محصولات تولید داخلی هم شده، (مثل پرتقال شمال یا پیاز و.. ) تعرفه وضع نکنیم؟چرا؟ چون عده ای منافع شان در این است که دلارهای کشور هزینه واردات شود؟
4) مردم کالا خریداری نمی کنند، برند می خرند. برند آن چیزی ست که مردم در مورد آن احساسات خودشان را بیان می کنند، چه مثبت باشد و چه منفی و آن چیزی را که ما بر روی محصول به عنوان نشان یا علامت می بینیم آن نشان تجاری ست. در حالی که برند ذهنی است و با مارک فرق دارد. مثلا علامت سیب گاز خورده trade mark اپل است اما این که وقتی فکر می کنید گوشی آیفن چه خصوصیاتی دارد، چه خوبی ها و چه بدی هایی دارد، این می شود برند اپل. و اینجا ما وارد مقوله ی برند ملی می شویم که بایستی روی کالاهای اساسی کار کنیم تا فرصت های صادراتی مان را به کشورهای دیگر واگذار نکنیم. مثلا ما بهترین زعفران را داریم اما زعفران برای ایران فقط یک کالاست و معروف ترین برند زعفران در دنیا، مربوط به زعفران کشور اسپانیاست. پسته؛ برای ایران یک کالاست و معروف ترین پسته ها مربوط به کالیفرنیای امریکاست.خاویار؛ در حالی که ما و آذربایجانِ روسیه همه داریم از دریای خزر خاویار را می گیریم و خاویار ایران چیزی از خاویار روسیه کم ندارد اما امروز بهترین برند خاویار در دنیا خاویار روسیه است. حتی در زمینه ی فرش ایران رفته رفته دارد جایگاه جهانی خود را از دست می دهد. آمار نمایشگاه فرش ایران در نمایشگاه هانوفر آلمان نشان از در خطر بودن صنعت فرش ایران دارد. یک زمانی 90 درصد نمایشگاه فرش آلمان مربوط به برندهای ایرانی بود، امروز کمتر از 5 درصد نمایشگاه هانوفر به فرش ایرانی اختصاص دارد.
⭕️ دولت ما باید روی مثلا چند کالای استراتژیک ایران مثل فرش، پسته، زعفران، خاویار و خشکبار سرمایه گذاری کند هزینه کند و یک برند جمعی (از نظر حقوقی) درست کند و شروع کند به تبلیغات و صادرات این برند جمعی.
5) در دهه 40 ما یک برند قوی با نام کفش ملی داشتیم که در آن زمان به 40 کشور دنیا صادرات داشت. کفش ملی امروز کجاست؟ مگر ما صا ایران را نداشتیم؟ مگر نمی خواستیم در صنعت تلفن همراه خودکفا بشیم؟ صا ایران امروز کجاست؟ مگر ما پارس گراندیگ را در صنایع لوازم خانگی نداشتیم؟ و خیلی دیگر از این برندهایی که در همه ی این حوزه ها به قدری واردات ازاد گذاشته شد که بازار داخل خراب شد و برندهای داخلی ما بعضا نابود و یا ضعیف شدند.
6) در بحث برند سازی ملی یک مثلث داریم که سه وجه مشخص دارد؛ مردم، دولت و تولید کننده. یک مردم که باید انقدر اِرق ملی داشته باشند که از کالای داخلی کشورشان استفاده کنند حتی اگر نسبت به کالای مشابه خارجی کمی ضعیف تر باشد. دوم تولید کننده در این راستا چقدر برای بهتر کردن کالا تلاش می کند؟ من همیشه گفته ام صادرات ما موجی ست یعنی ما دفعه اول محصول خوب تولید می کنیم و در دفعات بعد کیفیت کالا کمتر می شود.
در یک موج خوب تولید می کنیم در یک موج بد هستیم. و سوم دولت؛ باید در این قضیه حمایت بکند. دولت باید برای برند سازی هزینه کند باید کمک کند اصلا بدون حمایت دولت رقابت در برند سازی جهانی ممکن نیست.
🔻 منبع:
پرفسور عظیم فضلی پور؛ عضو شورای علمی سازمان جهانی علائم تجاری
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
2) از همان سال 2005 به این طرف سازمان تجارت جهانی 34 حوزه تخصصی کالا و خدمات را به ایران معرفی کرد که اگر ایران روی آن ها سرمایه گذاری می کرد در زمان الحاق به عنوان عضو فعال ترازش منفی نمی شد، تصریح کرد: حوزه های کشاورزی، حوزه های IT، حوزه های ICT، گردشگری و نانو از مهمترین این حوزه ها بودند اما متاسفانه آنچه که در سال های قبل اتفاق افتاد خلاف این ها بود.
3) بعد از تحریم وقتی امریکایی ها برای اولین بار اجازه وارد شدن پسته ایران را به امریکا دادند، برای پسته ایران تعرفه 400 درصدی وضع کردند! بعد ما برای آشامیدنی هایی که از کشور امریکا وارد ایران می شود تعرفه وضع نکنیم؟ برای میوه های وارداتی که بعضا منجر به نابودی محصولات تولید داخلی هم شده، (مثل پرتقال شمال یا پیاز و.. ) تعرفه وضع نکنیم؟چرا؟ چون عده ای منافع شان در این است که دلارهای کشور هزینه واردات شود؟
4) مردم کالا خریداری نمی کنند، برند می خرند. برند آن چیزی ست که مردم در مورد آن احساسات خودشان را بیان می کنند، چه مثبت باشد و چه منفی و آن چیزی را که ما بر روی محصول به عنوان نشان یا علامت می بینیم آن نشان تجاری ست. در حالی که برند ذهنی است و با مارک فرق دارد. مثلا علامت سیب گاز خورده trade mark اپل است اما این که وقتی فکر می کنید گوشی آیفن چه خصوصیاتی دارد، چه خوبی ها و چه بدی هایی دارد، این می شود برند اپل. و اینجا ما وارد مقوله ی برند ملی می شویم که بایستی روی کالاهای اساسی کار کنیم تا فرصت های صادراتی مان را به کشورهای دیگر واگذار نکنیم. مثلا ما بهترین زعفران را داریم اما زعفران برای ایران فقط یک کالاست و معروف ترین برند زعفران در دنیا، مربوط به زعفران کشور اسپانیاست. پسته؛ برای ایران یک کالاست و معروف ترین پسته ها مربوط به کالیفرنیای امریکاست.خاویار؛ در حالی که ما و آذربایجانِ روسیه همه داریم از دریای خزر خاویار را می گیریم و خاویار ایران چیزی از خاویار روسیه کم ندارد اما امروز بهترین برند خاویار در دنیا خاویار روسیه است. حتی در زمینه ی فرش ایران رفته رفته دارد جایگاه جهانی خود را از دست می دهد. آمار نمایشگاه فرش ایران در نمایشگاه هانوفر آلمان نشان از در خطر بودن صنعت فرش ایران دارد. یک زمانی 90 درصد نمایشگاه فرش آلمان مربوط به برندهای ایرانی بود، امروز کمتر از 5 درصد نمایشگاه هانوفر به فرش ایرانی اختصاص دارد.
⭕️ دولت ما باید روی مثلا چند کالای استراتژیک ایران مثل فرش، پسته، زعفران، خاویار و خشکبار سرمایه گذاری کند هزینه کند و یک برند جمعی (از نظر حقوقی) درست کند و شروع کند به تبلیغات و صادرات این برند جمعی.
5) در دهه 40 ما یک برند قوی با نام کفش ملی داشتیم که در آن زمان به 40 کشور دنیا صادرات داشت. کفش ملی امروز کجاست؟ مگر ما صا ایران را نداشتیم؟ مگر نمی خواستیم در صنعت تلفن همراه خودکفا بشیم؟ صا ایران امروز کجاست؟ مگر ما پارس گراندیگ را در صنایع لوازم خانگی نداشتیم؟ و خیلی دیگر از این برندهایی که در همه ی این حوزه ها به قدری واردات ازاد گذاشته شد که بازار داخل خراب شد و برندهای داخلی ما بعضا نابود و یا ضعیف شدند.
6) در بحث برند سازی ملی یک مثلث داریم که سه وجه مشخص دارد؛ مردم، دولت و تولید کننده. یک مردم که باید انقدر اِرق ملی داشته باشند که از کالای داخلی کشورشان استفاده کنند حتی اگر نسبت به کالای مشابه خارجی کمی ضعیف تر باشد. دوم تولید کننده در این راستا چقدر برای بهتر کردن کالا تلاش می کند؟ من همیشه گفته ام صادرات ما موجی ست یعنی ما دفعه اول محصول خوب تولید می کنیم و در دفعات بعد کیفیت کالا کمتر می شود.
در یک موج خوب تولید می کنیم در یک موج بد هستیم. و سوم دولت؛ باید در این قضیه حمایت بکند. دولت باید برای برند سازی هزینه کند باید کمک کند اصلا بدون حمایت دولت رقابت در برند سازی جهانی ممکن نیست.
🔻 منبع:
پرفسور عظیم فضلی پور؛ عضو شورای علمی سازمان جهانی علائم تجاری
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
1) تمام محصولاتی که در ردیف #صادرات قرار می گیرند می بایستی از فیلتر #استاندارد عبور کنند، چه در داخل چه در سازمان های بین المللی.
کیفیت گران است، زمانی که صحبت از استاندارد می کنیم یعنی حداقل کیفیت مورد قبول. با این سطح از کیفیت شاید بتوانیم در داخل کشور کار کنیم ولی در بحث صادرات بایستی استانداردها نیز منطبق با استانداردهای بین المللی باشد.
2) درصد کمی از تولیدکنندگان کشور به ویژه صنعت پزشکی که در آن فعال هستم، تمایل به دستیابی به استانداردها را دارند در صورتی که نمونه های موفقی داریم که با توجه به زمانبر بودن فرآیند استاندارد سازی این زمان را صرف کردند و امروز در بازارهای بین المللی موفق عمل می کنند.
3) زمانی که ندانیم روی چه استانداردهایی باید کار کنیم، چیزی می سازیم و یا با مهندسی معکوس کالایی را مونتاژ می کنیم که وقتی صادر می شود حتی بصورت مقطعی، کالا ریجکت می شود و ادامه صادرات میسر نمی گردد.
4) کنترل کیفی کالاهای صادراتی مشمول استاندارد اجباری و جلوگیری از صدور کالاهای نامرغوب به منظور فراهم نمودن امکانات رقابت با کالاهای مشابه خارجی و حفظ بازارهای بین المللی است که در ردیف وظایف سازمان استاندارد می باشد. باید توجه داشت که هزینه های استاندارد سازی سازمان نباید منجر به افزایش قیمت تمام شده و کاهش توان رقابتی کالا در بازارهای بین المللی گردد.
🔻 منبع:
نوشين محمدزاده؛ مدير عامل شركت كيفيت گستر سبز
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
کیفیت گران است، زمانی که صحبت از استاندارد می کنیم یعنی حداقل کیفیت مورد قبول. با این سطح از کیفیت شاید بتوانیم در داخل کشور کار کنیم ولی در بحث صادرات بایستی استانداردها نیز منطبق با استانداردهای بین المللی باشد.
2) درصد کمی از تولیدکنندگان کشور به ویژه صنعت پزشکی که در آن فعال هستم، تمایل به دستیابی به استانداردها را دارند در صورتی که نمونه های موفقی داریم که با توجه به زمانبر بودن فرآیند استاندارد سازی این زمان را صرف کردند و امروز در بازارهای بین المللی موفق عمل می کنند.
3) زمانی که ندانیم روی چه استانداردهایی باید کار کنیم، چیزی می سازیم و یا با مهندسی معکوس کالایی را مونتاژ می کنیم که وقتی صادر می شود حتی بصورت مقطعی، کالا ریجکت می شود و ادامه صادرات میسر نمی گردد.
4) کنترل کیفی کالاهای صادراتی مشمول استاندارد اجباری و جلوگیری از صدور کالاهای نامرغوب به منظور فراهم نمودن امکانات رقابت با کالاهای مشابه خارجی و حفظ بازارهای بین المللی است که در ردیف وظایف سازمان استاندارد می باشد. باید توجه داشت که هزینه های استاندارد سازی سازمان نباید منجر به افزایش قیمت تمام شده و کاهش توان رقابتی کالا در بازارهای بین المللی گردد.
🔻 منبع:
نوشين محمدزاده؛ مدير عامل شركت كيفيت گستر سبز
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
1) دوستان اراده ملّی و حس تعلق به کشور را مطرح کردند که متأسفانه این تعلق خاطر کمرنگ تر شده است و تا زمانی که این عِرق ملی و تعلق نباشد، با تمام وجود برای کشور قدم برداشته نمی شود.
در این شرایط است که افسوس میخوریم که چرا کشور به این وضعیت دچار شده است؟ چرا نمی توانیم از ظرفیت ها و پتانسیل های کشور از منظر فنی، منابع، موقعیت جغرافیایی، سابقه تاریخی و تمدنی خودمان استفاده کنیم؟ آیا بر می گردد به مذهب، یا ارتباطی به محل جغرافیایی زندگی مان دارد؟
2) من اعتقاد دارم مسأله اصلی کشورمان " #بینش " است. اگر به گذشته نگاه کنیم می بینیم که تاجرهای موفق و سرآمدی در دنیا بوده ایم. ما می توانیم در مورد تجارت حرف بزنیم؛ منتهی به نظر می آید در گذشته نتوانستیم " #تحولات_جهانی " را درک کنیم و روز به روز کشورمان ضعیف تر شد.
▫️ همزمان با انقلاب ما انقلاب تجاری در دنیا صورت گرفت و ما بعد از انقلاب صنعتی، انقلاب تجاری را درک نکردیم. امروز هم که انقلاب IT است و تحولی در فضای مجازی در کنار دنیای واقعی دارد شکل می گیرد ما نمیخواهیم درک کنیم و مخالف جهت رودخانه شنا می کنیم و تا این بینش را اصلاح نکنیم اتفاق خاصی نخواهد افتاد.
🔻 منبع:
دکتر سید حمید حسینی؛ دبیرکل اتاق بازرگانی ایران و عراق و عضو هیأت مدیره اتحادیه صادرکنندگان نفت، گاز و پتروشیمی
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
در این شرایط است که افسوس میخوریم که چرا کشور به این وضعیت دچار شده است؟ چرا نمی توانیم از ظرفیت ها و پتانسیل های کشور از منظر فنی، منابع، موقعیت جغرافیایی، سابقه تاریخی و تمدنی خودمان استفاده کنیم؟ آیا بر می گردد به مذهب، یا ارتباطی به محل جغرافیایی زندگی مان دارد؟
2) من اعتقاد دارم مسأله اصلی کشورمان " #بینش " است. اگر به گذشته نگاه کنیم می بینیم که تاجرهای موفق و سرآمدی در دنیا بوده ایم. ما می توانیم در مورد تجارت حرف بزنیم؛ منتهی به نظر می آید در گذشته نتوانستیم " #تحولات_جهانی " را درک کنیم و روز به روز کشورمان ضعیف تر شد.
▫️ همزمان با انقلاب ما انقلاب تجاری در دنیا صورت گرفت و ما بعد از انقلاب صنعتی، انقلاب تجاری را درک نکردیم. امروز هم که انقلاب IT است و تحولی در فضای مجازی در کنار دنیای واقعی دارد شکل می گیرد ما نمیخواهیم درک کنیم و مخالف جهت رودخانه شنا می کنیم و تا این بینش را اصلاح نکنیم اتفاق خاصی نخواهد افتاد.
🔻 منبع:
دکتر سید حمید حسینی؛ دبیرکل اتاق بازرگانی ایران و عراق و عضو هیأت مدیره اتحادیه صادرکنندگان نفت، گاز و پتروشیمی
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups
☑️ بسته پیشنهادی برخی از فعالین اقتصادی مجمع عالی مدیران میتاپس | جمع بندی در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران
▫️ با محور: تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی
⭕️ راهکارهای پیشنهادی برای مدیران بخش دولتی و تصمیم گیران کلان کشور
1) واگذاری بخش عمده صنعت به بخش خصوصی واقعی بنا به ضرورت و نتایج موفق کشورهای پیشرو
2) تسهیلگری برای گشایش بازارها، بستر سازی و تقویت زیرساخت ها در بخش: ناوگان حمل و نقل، ارتباطات جهانی و هزینه های حمل و نقل، هزینه های استاندارد سازی.
و همچنین ثبات در تصمیم های سیاسی و اقتصادی، ثبات ارز، کاهش فشارهای ناشی از تحریم ها
3) تدوین و اجرای استراتژی متمرکز برای تولید و صادرات در صنایع کلیدی و دارای مزیت رقابتی در حوزه صادرات (ما میخواهیم که همه چیز را به همه جای دنیا صادر کنیم!)
4) کاهش واقعی وابستگی کشور به درآمدهای نفتی
5) توجه به ورود نمایندگان از بخش کارفرمایی و نمایندگان سندیکاها و اتحادیه ها در مجلس شورای اسلامی که با آشنایی کامل به مسائل روز صنایع بتوانند تصمیم های مناسب برای تسهیل در تولید و صادرات بگیرند.
6) تمرکز سرمایه ها روی صنایع استراتژیک کشور و خروج و کاهش تصدی گری در صنایع پرهزینه با اثربخشی پایین همچون صنعت خودرو کشور
7) تغییر در بینش و همسو شدن با تحولات صنعتی، تجاری و فناوری اطلاعات در دنیا
8) توجه ویژه به انتصاب افراد دارای صلاحیت در حوزه های مرتبط به ویژه سفارت خانه ها و توجه به تسلط سفیران به زبان بین المللی
⭕️ راهکارهای پیشنهادی برای صادرکنندگان و مدیران بخش خصوصی کشور
1) توجه به تداوم کیفیت در صادرات و نگاه بلند مدت به بازارهای صادراتی و نه صادرات موجی و مقطعی
2) مجهز شدن به واحدهای تحقیق و فناوری توسعه. زمانی می توانیم در صادرات تداوم داشته باشیم که بتوانیم هر سال کالای جدیدی به بازار عرضه کنیم.
3) توسعه صنعت بسته بندی بعنوان یکی از صنایعی که در توسعه استراتژیک و صادرات بسیار نقش بازی می کند. در صورتی که بهترین کالا هم تولید کنیم با بدترین کیفیت بسته بندی قطعاً جایگاهی نخواهد داشت.
4) ایجاد جوینت ونچرهایی با شرکت های خارجی برای تولید با کیفیت و توسعه صادرات.
برای تحقق این مهم نیاز به توجه جدی به خصوصی سازی و ایجاد بستر امن سرمایه گذاری برای سرمایه گذاران خارجی است و اینکه مطمئن باشد که او هم سود می برد.
5) توجه به بازارهای هدف و بازارهای مصرف و بررسی اینکه چه تولید و خدماتی مناسب بازارهای هدف است.
6) توجه به خدمات پس از فروش که می تواند در حفظ بازارها کمک کند.
7) بکارگیری مدیران با تجربه خارجی در بخش مدیریت و بهره گیری از دانش و تجربه مدیریتی ایشان. نمونه: تجربه موفق در مورد بکارگیری مدیران با تجربه در فوتبال کشور.
8) استخدام و بکارگیری افراد با تجربه، متخصص و مسلط در جایگاه صحیح
9) تقویت و پرورش توان مذاکره در تعاملات بین المللی
10) برند سازی ملی؛
مردم کالا خریداری نمی کنند، برند می خرند. برند آن چیزی ست که مردم در مورد آن احساسات خودشان را بیان می کنند. در این راستا پیشنهاد می شود در برخی صنایع کلیدی منافع ملی در نظرگرفته شود و در قالب برند یکپارچه ساخت ایران صادرات انجام پذیرد.
⭕️ سایر راهکارهای عمومی
• توجه به مسائل اخلاقی به ویژه: صداقت و شفافیت در حوزه های مختلف کاری و تجارت
• توجه به مقوله استانداردسازی کالاهای صادراتی و قرارگرفتن در کلاس جهانی استاندارد
• تقویت اراده ملی، روحیه سازندگی، عِرق ملی و حس تعلق به کشور.
#مجمع_عالی_مدیران_میتاپس
2 خرداد 97
@meetups
▫️ با محور: تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی
⭕️ راهکارهای پیشنهادی برای مدیران بخش دولتی و تصمیم گیران کلان کشور
1) واگذاری بخش عمده صنعت به بخش خصوصی واقعی بنا به ضرورت و نتایج موفق کشورهای پیشرو
2) تسهیلگری برای گشایش بازارها، بستر سازی و تقویت زیرساخت ها در بخش: ناوگان حمل و نقل، ارتباطات جهانی و هزینه های حمل و نقل، هزینه های استاندارد سازی.
و همچنین ثبات در تصمیم های سیاسی و اقتصادی، ثبات ارز، کاهش فشارهای ناشی از تحریم ها
3) تدوین و اجرای استراتژی متمرکز برای تولید و صادرات در صنایع کلیدی و دارای مزیت رقابتی در حوزه صادرات (ما میخواهیم که همه چیز را به همه جای دنیا صادر کنیم!)
4) کاهش واقعی وابستگی کشور به درآمدهای نفتی
5) توجه به ورود نمایندگان از بخش کارفرمایی و نمایندگان سندیکاها و اتحادیه ها در مجلس شورای اسلامی که با آشنایی کامل به مسائل روز صنایع بتوانند تصمیم های مناسب برای تسهیل در تولید و صادرات بگیرند.
6) تمرکز سرمایه ها روی صنایع استراتژیک کشور و خروج و کاهش تصدی گری در صنایع پرهزینه با اثربخشی پایین همچون صنعت خودرو کشور
7) تغییر در بینش و همسو شدن با تحولات صنعتی، تجاری و فناوری اطلاعات در دنیا
8) توجه ویژه به انتصاب افراد دارای صلاحیت در حوزه های مرتبط به ویژه سفارت خانه ها و توجه به تسلط سفیران به زبان بین المللی
⭕️ راهکارهای پیشنهادی برای صادرکنندگان و مدیران بخش خصوصی کشور
1) توجه به تداوم کیفیت در صادرات و نگاه بلند مدت به بازارهای صادراتی و نه صادرات موجی و مقطعی
2) مجهز شدن به واحدهای تحقیق و فناوری توسعه. زمانی می توانیم در صادرات تداوم داشته باشیم که بتوانیم هر سال کالای جدیدی به بازار عرضه کنیم.
3) توسعه صنعت بسته بندی بعنوان یکی از صنایعی که در توسعه استراتژیک و صادرات بسیار نقش بازی می کند. در صورتی که بهترین کالا هم تولید کنیم با بدترین کیفیت بسته بندی قطعاً جایگاهی نخواهد داشت.
4) ایجاد جوینت ونچرهایی با شرکت های خارجی برای تولید با کیفیت و توسعه صادرات.
برای تحقق این مهم نیاز به توجه جدی به خصوصی سازی و ایجاد بستر امن سرمایه گذاری برای سرمایه گذاران خارجی است و اینکه مطمئن باشد که او هم سود می برد.
5) توجه به بازارهای هدف و بازارهای مصرف و بررسی اینکه چه تولید و خدماتی مناسب بازارهای هدف است.
6) توجه به خدمات پس از فروش که می تواند در حفظ بازارها کمک کند.
7) بکارگیری مدیران با تجربه خارجی در بخش مدیریت و بهره گیری از دانش و تجربه مدیریتی ایشان. نمونه: تجربه موفق در مورد بکارگیری مدیران با تجربه در فوتبال کشور.
8) استخدام و بکارگیری افراد با تجربه، متخصص و مسلط در جایگاه صحیح
9) تقویت و پرورش توان مذاکره در تعاملات بین المللی
10) برند سازی ملی؛
مردم کالا خریداری نمی کنند، برند می خرند. برند آن چیزی ست که مردم در مورد آن احساسات خودشان را بیان می کنند. در این راستا پیشنهاد می شود در برخی صنایع کلیدی منافع ملی در نظرگرفته شود و در قالب برند یکپارچه ساخت ایران صادرات انجام پذیرد.
⭕️ سایر راهکارهای عمومی
• توجه به مسائل اخلاقی به ویژه: صداقت و شفافیت در حوزه های مختلف کاری و تجارت
• توجه به مقوله استانداردسازی کالاهای صادراتی و قرارگرفتن در کلاس جهانی استاندارد
• تقویت اراده ملی، روحیه سازندگی، عِرق ملی و حس تعلق به کشور.
#مجمع_عالی_مدیران_میتاپس
2 خرداد 97
@meetups
☑️ بسته پیشنهادی برخی از فعالین اقتصادی مجمع عالی مدیران میتاپس | جمع بندی در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران
▫️ با محور: تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی
⭕️ راهکارهای پیشنهادی برای مدیران بخش دولتی و تصمیم گیران کلان کشور
1) واگذاری بخش عمده صنعت به بخش خصوصی واقعی بنا به ضرورت و نتایج موفق کشورهای پیشرو
2) تسهیلگری برای گشایش بازارها، بستر سازی و تقویت زیرساخت ها در بخش: ناوگان حمل و نقل، ارتباطات جهانی و هزینه های حمل و نقل، هزینه های استاندارد سازی.
و همچنین ثبات در تصمیم های سیاسی و اقتصادی، ثبات ارز، کاهش فشارهای ناشی از تحریم ها
3) تدوین و اجرای استراتژی متمرکز برای تولید و صادرات در صنایع کلیدی و دارای مزیت رقابتی در حوزه صادرات (ما میخواهیم که همه چیز را به همه جای دنیا صادر کنیم!)
4) کاهش واقعی وابستگی کشور به درآمدهای نفتی
5) توجه به ورود نمایندگان از بخش کارفرمایی و نمایندگان سندیکاها و اتحادیه ها در مجلس شورای اسلامی که با آشنایی کامل به مسائل روز صنایع بتوانند تصمیم های مناسب برای تسهیل در تولید و صادرات بگیرند.
6) تمرکز سرمایه ها روی صنایع استراتژیک کشور و خروج و کاهش تصدی گری در صنایع پرهزینه با اثربخشی پایین همچون صنعت خودرو کشور
7) تغییر در بینش و همسو شدن با تحولات صنعتی، تجاری و فناوری اطلاعات در دنیا
8) توجه ویژه به انتصاب افراد دارای صلاحیت در حوزه های مرتبط به ویژه سفارت خانه ها و توجه به تسلط سفیران به زبان بین المللی
⭕️ راهکارهای پیشنهادی برای صادرکنندگان و مدیران بخش خصوصی کشور
1) توجه به تداوم کیفیت در صادرات و نگاه بلند مدت به بازارهای صادراتی و نه صادرات موجی و مقطعی
2) مجهز شدن به واحدهای تحقیق و فناوری توسعه. زمانی می توانیم در صادرات تداوم داشته باشیم که بتوانیم هر سال کالای جدیدی به بازار عرضه کنیم.
3) توسعه صنعت بسته بندی بعنوان یکی از صنایعی که در توسعه استراتژیک و صادرات بسیار نقش بازی می کند. در صورتی که بهترین کالا هم تولید کنیم با بدترین کیفیت بسته بندی قطعاً جایگاهی نخواهد داشت.
4) ایجاد جوینت ونچرهایی با شرکت های خارجی برای تولید با کیفیت و توسعه صادرات.
برای تحقق این مهم نیاز به توجه جدی به خصوصی سازی و ایجاد بستر امن سرمایه گذاری برای سرمایه گذاران خارجی است و اینکه مطمئن باشد که او هم سود می برد.
5) توجه به بازارهای هدف و بازارهای مصرف و بررسی اینکه چه تولید و خدماتی مناسب بازارهای هدف است.
6) توجه به خدمات پس از فروش که می تواند در حفظ بازارها کمک کند.
7) بکارگیری مدیران با تجربه خارجی در بخش مدیریت و بهره گیری از دانش و تجربه مدیریتی ایشان. نمونه: تجربه موفق در مورد بکارگیری مدیران با تجربه در فوتبال کشور.
8) استخدام و بکارگیری افراد با تجربه، متخصص و مسلط در جایگاه صحیح
9) تقویت و پرورش توان مذاکره در تعاملات بین المللی
10) برند سازی ملی؛
مردم کالا خریداری نمی کنند، برند می خرند. برند آن چیزی ست که مردم در مورد آن احساسات خودشان را بیان می کنند. در این راستا پیشنهاد می شود در برخی صنایع کلیدی منافع ملی در نظرگرفته شود و در قالب برند یکپارچه ساخت ایران صادرات انجام پذیرد.
⭕️ سایر راهکارهای عمومی
• توجه به مسائل اخلاقی به ویژه: صداقت و شفافیت در حوزه های مختلف کاری و تجارت
• توجه به مقوله استانداردسازی کالاهای صادراتی و قرارگرفتن در کلاس جهانی استاندارد
• تقویت اراده ملی، روحیه سازندگی، عِرق ملی و حس تعلق به کشور.
#مجمع_عالی_مدیران_میتاپس
2 خرداد 97
@meetups
▫️ با محور: تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی
⭕️ راهکارهای پیشنهادی برای مدیران بخش دولتی و تصمیم گیران کلان کشور
1) واگذاری بخش عمده صنعت به بخش خصوصی واقعی بنا به ضرورت و نتایج موفق کشورهای پیشرو
2) تسهیلگری برای گشایش بازارها، بستر سازی و تقویت زیرساخت ها در بخش: ناوگان حمل و نقل، ارتباطات جهانی و هزینه های حمل و نقل، هزینه های استاندارد سازی.
و همچنین ثبات در تصمیم های سیاسی و اقتصادی، ثبات ارز، کاهش فشارهای ناشی از تحریم ها
3) تدوین و اجرای استراتژی متمرکز برای تولید و صادرات در صنایع کلیدی و دارای مزیت رقابتی در حوزه صادرات (ما میخواهیم که همه چیز را به همه جای دنیا صادر کنیم!)
4) کاهش واقعی وابستگی کشور به درآمدهای نفتی
5) توجه به ورود نمایندگان از بخش کارفرمایی و نمایندگان سندیکاها و اتحادیه ها در مجلس شورای اسلامی که با آشنایی کامل به مسائل روز صنایع بتوانند تصمیم های مناسب برای تسهیل در تولید و صادرات بگیرند.
6) تمرکز سرمایه ها روی صنایع استراتژیک کشور و خروج و کاهش تصدی گری در صنایع پرهزینه با اثربخشی پایین همچون صنعت خودرو کشور
7) تغییر در بینش و همسو شدن با تحولات صنعتی، تجاری و فناوری اطلاعات در دنیا
8) توجه ویژه به انتصاب افراد دارای صلاحیت در حوزه های مرتبط به ویژه سفارت خانه ها و توجه به تسلط سفیران به زبان بین المللی
⭕️ راهکارهای پیشنهادی برای صادرکنندگان و مدیران بخش خصوصی کشور
1) توجه به تداوم کیفیت در صادرات و نگاه بلند مدت به بازارهای صادراتی و نه صادرات موجی و مقطعی
2) مجهز شدن به واحدهای تحقیق و فناوری توسعه. زمانی می توانیم در صادرات تداوم داشته باشیم که بتوانیم هر سال کالای جدیدی به بازار عرضه کنیم.
3) توسعه صنعت بسته بندی بعنوان یکی از صنایعی که در توسعه استراتژیک و صادرات بسیار نقش بازی می کند. در صورتی که بهترین کالا هم تولید کنیم با بدترین کیفیت بسته بندی قطعاً جایگاهی نخواهد داشت.
4) ایجاد جوینت ونچرهایی با شرکت های خارجی برای تولید با کیفیت و توسعه صادرات.
برای تحقق این مهم نیاز به توجه جدی به خصوصی سازی و ایجاد بستر امن سرمایه گذاری برای سرمایه گذاران خارجی است و اینکه مطمئن باشد که او هم سود می برد.
5) توجه به بازارهای هدف و بازارهای مصرف و بررسی اینکه چه تولید و خدماتی مناسب بازارهای هدف است.
6) توجه به خدمات پس از فروش که می تواند در حفظ بازارها کمک کند.
7) بکارگیری مدیران با تجربه خارجی در بخش مدیریت و بهره گیری از دانش و تجربه مدیریتی ایشان. نمونه: تجربه موفق در مورد بکارگیری مدیران با تجربه در فوتبال کشور.
8) استخدام و بکارگیری افراد با تجربه، متخصص و مسلط در جایگاه صحیح
9) تقویت و پرورش توان مذاکره در تعاملات بین المللی
10) برند سازی ملی؛
مردم کالا خریداری نمی کنند، برند می خرند. برند آن چیزی ست که مردم در مورد آن احساسات خودشان را بیان می کنند. در این راستا پیشنهاد می شود در برخی صنایع کلیدی منافع ملی در نظرگرفته شود و در قالب برند یکپارچه ساخت ایران صادرات انجام پذیرد.
⭕️ سایر راهکارهای عمومی
• توجه به مسائل اخلاقی به ویژه: صداقت و شفافیت در حوزه های مختلف کاری و تجارت
• توجه به مقوله استانداردسازی کالاهای صادراتی و قرارگرفتن در کلاس جهانی استاندارد
• تقویت اراده ملی، روحیه سازندگی، عِرق ملی و حس تعلق به کشور.
#مجمع_عالی_مدیران_میتاپس
2 خرداد 97
@meetups