سلام دوستان

تو این روزای سیاه و پر التهاب، که رژیم قصاب و کودک‌کش صهیونیستی داره مدام به خاکمون تجاوز می‌کنه و بی‌شرمانه بوی خون و آتیش از خاورمیانه بلند کرده، یه چیزی رو نباید فراموش کنیم:
سبز موندن وسط این‌همه ویرونی، ریشه می‌خواد، و ما اون ریشه‌هارو داریم. این روزا فقط روز جنگ نیست، روز شناختنِ خودمونه. این روزها فقط روزهای سخت نیستن، روزهای آزمون ما هم هستن. صحنه‌ی محک‌ خوردنِ باورها، اولویت‌هامون، و کیفیت درونمونه. اینکه بفهمیم کجاها باید عمیق‌تر بشیم، کجاها باید حواسمون رو بیشتر جمع کنیم و چی تو وجودمون نیاز به بازطراحی داره. این‌روزها تمرینِ واقعیِ صبر و تاب‌آوریه. اینکه یاد بگیریم دوام آوردن در دلِ بحران خودش یک مهارته. مهارتی که ملتی رو می‌سازه یا از هم می‌پاشه. ماقراره با همین دردها، با همین رنج‌ها، قوی‌تر، آگاه‌تر و متحدتر برگردیم.

👈 یادمون نره:

" فرعون هزاران کودک رو قتل‌وعام کرد تا موسی نیاد،
ولی خدا موسی رو توی خونه‌ی خودش بزرگ کرد. "

این یعنی هیچ نقشه‌ای بالاتر از تقدیر الهی نیست. اونا ممکنه خاک بپاشن روی مسیر، اما نمی‌تونن مسیر رو عوض کنن. پس الان وقتشه که ریشه بدیم، نه اینکه شاخ‌و‌برگ‌هامون رو ببازیم. وقتشه که بایستیم، پناه هم باشیم، و اجازه ندیم تاریکی امیدمون رو بدزده. ما سبز می‌مونیم🌱 چون ریشه داریم. و از این زمینِ ترک‌خورده، دوباره رشد می‌کنیم. ما داریم تمرین می‌کنیم. تمرینِ مرد بودن وسط بی‌پناهی.
تمرینِ صبر، تمرینِ ریشه‌دواندن تو خاکی که داغه اما زنده‌ست. اینا مهارته، نه اتفاق. و ما داریم این مهارتو یاد می‌گیریم... با گوشت و خون‌مون.

ما برمی‌گردیم: باهوش‌تر، عمیق‌تر، قوی‌تر و بی‌رحم‌تر برای هر آنچه ظلم‌ نام می‌گیره. برمی‌گردیم با دل‌هایی که زخم خوردن، اما نشکستن، با چشم‌هایی که تاریکی رو دیدن، اما نور رو انتخاب کردن، با روحی که از دل ویرونی رد شده، اما هنوز می‌درخشه.

ما اون برگشته‌ایم که هیچ‌کس نمی‌تونه نادیده‌ش بگیره.
نه از خشم،
بلکه از فهم.
نه برای انتقام،
بلکه برای ساختنی عادلانه‌تر.

✍ فرشید

#زنده_باد_ایران
#سرزمین_شیران
#وطن_مادر
🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷

🆔 @with_Farshid

🌱 یه نفس تازه...🌱

انگار تموم شد... اون روزای پر از دلشوره، صداهایی که دل‌ها رو لرزوند، شبا که با اضطراب صبح می‌شدن. حالا، یه نسیم آروم اومده، انگار پنجره‌ی دل رو دوباره باز کرده. امروز سبک بودیم... بی‌وزن، بی‌زخم، بی‌غبار.

امید برگشت.
نه فقط به شهرها، به دل‌هامون.
آرزوها دوباره جون گرفتن، مثل آفتابی که بعد از یه شبِ بلند، یواش یواش، لبخند می‌زنه.

زمینِ ایران، یه لحظه عمیق نفس کشید.
و همین، یعنی همه‌چی... 🇮🇷

ولی فقط هوا نبود که عوض شد،
یه حقیقت هم دوباره زنده شد: اینکه این سرزمین، بیشتر از هر چیزی، به مردمش تکیه داره. توی روزایی که صداهای بلند، سکوت شهر رو پاره کرده بودن، یه صدای دیگه، زیر پوست زمان پیچید…
صدای «باهم بودن»،
صدای «دلِ نگران مادر»،
صدای «ترس بچه‌ها»،
صدای «وجدان جمعی» که بیدار بود.

ما درد کشیدیم، لرزیدیم، اشک ریختیم. اما کنار هم موندیم. چون ایران فقط جغرافیا نیست؛ خاطره‌ی مشترکه. ایرانی بودن، دوباره معنا شد... نه فقط تو شعارها، توی همدلی‌ها، توی مراقبت، توی صبر، توی پایداری. از خوزستان تا خراسان، از آذربایجان تا سیستان، مردم با هر لهجه‌ای، با هر دردِ مشترکی، ایستادن. نه برای درگیری، برای همدلی. برای اینکه بگن «ما هنوز اینجاییم.» نه با اسلحه، با قلب، با غرور، با مسئولیت. ایران فقط شعر و تخت‌جمشید نیست، ایران یعنی مردمی که تو سخت‌ترین لحظه‌ها، بازم انتخاب می‌کنن کنار هم بمونن.

توی این سال‌ها، زیر فشار تحریم، جنگ رسانه‌ای، و تنهایی سیاسی، خیلیا فکر کردن ایران می‌شکنه. اما ایران هنوز سرپاست. نه چون همه‌چیز آرومه، چون مردم، هنوز حاضرن برای حفظ این خاک، سهم خودشونو بدن. ما همیشه موافق نبودیم، مطالبه داشتیم، نقد داشتیم، اما وقتی پای ایران وسط باشه، یه چیز عوض نمی‌شه: احترام به خاک، به مردم، به ریشه.

ما اینجا ایستادیم،
نه برای انتقام،
برای ساختن.
برای اینکه آینده‌مون رو، خودمون بنویسیم.

✍ فرشید

#ما_ایرانیم
#دل_همدل
#خط_مقدم_مردم
#باهم_برای_ایران
🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷

🆔 @with_Farshid

📌 یه وقتایی زندگی اون‌قدر گرد و خاک می‌کنه که نه کسی حواسش بهت هست، نه حتی خودت حواست به خودته. اونجاست که می‌فهمی اگه خودتو نسازی، هیچ پناهی نداری. خودتو بساز ، برای روزایی که جز خودت، هیچ‌کس نمی‌تونه نجاتت بده. تا وقتی دنیا صخره‌‌ای شد و کسی نبود که پشتت باشه، تو باشی و استحکامِ درونت. آدمِ امنی بشو، برای روزهایی که نمی‌شه به کسی پناه برد.

✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

«آنچه شیران را کُند روبه‌مَزاج
احتیاج است، احتیاج است، احتیاج»

یکی از تلخ‌ترین اما واقعی‌ترین بیت‌هایی که در ادبیات فارسی سراغ دارم، همین دو مصراعِ کوتاهه. اما پشت این سطرها، یک دنیا روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و تجربه‌ی بشری خوابیده. شیر در ادبیات ما، نمادِ قدرت، شرافت، بی‌نیازی و جسارته. موجودی که با غرور راه می‌ره، نگاهش رو بالا می‌گیره، و دستِ نیاز به هیچ‌کس دراز نمی‌کنه. اما وقتی احتیاج سراغش بیاد، وقتی گرسنگی، تنهایی، ناامنی یا فقر فشار بیاره، همین شیر تبدیل می‌شه به روباه، نمادِ ترس، حیله‌گری، محافظه‌کاری و فرصت‌طلبی.

احتیاج، فقط مالی نیست:
ما معمولاً وقتی واژه‌ی «احتیاج» رو می‌شنویم، ذهن‌مون سریع می‌ره سمت فقرِ مالی. اما احتیاج می‌تونه خیلی عمیق‌تر و پنهان‌تر باشه:

👈 احتیاج به تأیید شدن
👈 احتیاج به دیده شدن
👈 احتیاج به محبت
👈 احتیاج به قدرت
👈 احتیاج به امنیت روانی
👈 احتیاج به توجه

آدم‌ها گاهی در ظاهر مقتدر و موفق‌ان، ولی در اعماقِ روان‌شون اون‌قدر محتاج یک حس، یک فرد یا یک موقعیت خاص‌اند که همه چیزشون رو می‌فروشن. حتی شخصیتشون رو.

📌 اگه می‌خوای شیر بمونی، اگه نمی‌خوای به روبه‌مَزاجی بیفتی، تنها یک راه داری:

👈 زیرساختِ بی‌نیازی رو در خودت بساز،
نه فقط بی‌نیازی مالی، بلکه:

بی‌نیازی از تعریف، تمجید و توجه
بی‌نیازی از چشم و هم‌چشمی
بی‌نیازی از تأیید و تحسین دیگران
بی‌نیازی از داشتنِ حامیانی که تو رو در بند خودشون می‌خوان.

چنین بی‌نیازی‌ای ساختنیه. با خودشناسی، با زُهدِ انتخابی، با تسلط بر نفس و پرهیزکاری. و گاهی هم باید در سایه‌ی یک پیر نشست، تا زودتر به آفتاب برسی. بی‌راهنما، راهو اشتباهی میری، حتی اگه پای رفتن داشته باشی.

پس اگه به دنبال آزادی، عزت نفس و کنترل بر سرنوشتت هستی، اول از همه باید یه کار مهم انجام بدی: «ضعف‌هات رو شناسایی کن و زیرساختِ بی‌نیازی‌ت رو بساز.»


✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

👈 فرض کن تا آخر عمر تنها بمونی و هیچ‌وقت شریکِ زندگی پیدا نکنی؛

باور کن تحملِ این خیلی راحت‌تره تا این‌که بخوای شب و روزِتو با کسی بگذرونی که حتی یه دونه از هزار تا حرفِت رو نمی‌فهمه.

✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

چهره‌ای که می‌بینی، پپ گواردیولاست.
آدمی که برای خیلیا، خودش یه تیمه.
مردی با ویترین پر از جام، پر از افتخار، پر از تجربه.

اما دیشب؟
مات و مبهوت ایستاده بود.
زیر بارونِ نگاه هوادارا.
بعد از شکست مقابل الهلال عربستان.

همون الهلالی که تا چند سال پیش، توی نقشه فوتبال جهان، نقطه‌ای محو بود. ولی حالا نشونه‌ی یه پوست‌اندازی عمیق تو عربستانه. یه نشونه از این‌که دنیا داره عوض میشه، با سرعتی که اگه چشم بگردونی، جاموندی.

واقعیت اینه:
باخت فقط وقتی اتفاق نمیفته که قوی باشی.
می‌تونه بیاد سراغت، اگه از دیروزت نسخه‌برداری کنی برای فردا. اگه تاکتیک‌هات تاریخ مصرف داشته باشن. اگه فکر کنی چون قبلاً بردی، هنوزم برنده‌ای.

فوتبال یه آزمایشگاهه، سیاست و تجارت هم همینه. اگه نفهمی شرایط عوض شده، اگه نفهمی رقیبِ به‌ظاهر کوچیکت داره ازت رد میشه، اگه نفهمی دنیا منتظر تو نمی‌مونه، نه جام می‌مونه، نه جایگاه، نه اعتبار. فقط یه چهره‌ غمگین، مثل گواردیولا…
زیرِ بارون نگاه

👈 دنیای امروز، با کسی تعارف نداره.
نه با قهرمان‌ها، نه با پیشکسوت‌ها، نه با آدم‌های همیشه برنده.ذهنی که در گذشته گیر کنه، حتی اگه به‌اندازه گواردیولا باهوش باشه، بازنده میشه.

👈 در بازی‌های بزرگ: چه فوتبال باشه، چه سیاست، چه بیزینس، اون‌ کسی برنده‌ست که هر روز خودش رو بازطراحی کنه. نه صرفاً با تغییر تاکتیک، بلکه با بازآرایی ذهن، بازتعریف هویت، و بازشناسی شرایط.

مسئله این نیست که گواردیولا شکست خورد.
مسئله اینه که اگه اون شکست بخوره، بقیه ما باید دوبار فکر کنیم، و شاید، از همین امروز، از خودمون بپرسیم: آیا ذهن ما هنوز در حالِ پخشِ بازیِ چهارسال پیشه؟ یا داریم زمینِ جدید رو می‌فهمیم؟

✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

👈 آدم‌هایی که با خودشون نتونن به جایی برسن،
      با دیگران هم نمی‌تونن برسن.

چون کسی که توی ذهن و دل خودش گم شده،
نمی‌تونه توی دست‌های کسی دیگه پیدا شه.

رابطه وقتی معنا داره، که دو تا آدم، از درون ساخته‌شده، روبه‌روی هم وایستن،
نه دو تا آواره که دنبال پناه‌گاهن...


✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

👈 اینو بدونید؛ هر بار که سطحتون بالا می‌ره، یه چیزی رو از دست می‌دید: یه عادت، یه رفاقت، یه رابطه، یا حتی اون نسخه‌ی قبلیِ خودتون. این اسمش باخت نیست، این همون هزینه‌ی ورود به مرحله‌ی بعدیه...

✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

رویاها خیلی خوبن؛
اما نمی‌تونی تو اونا زندگی کنی...

✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

قشنگترین شباهت؛
شبیه بودن حرف به عمله.

✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

🎂 امروز نه فقط بزرگ‌تر شدم،
بلکه یه‌کم واقعی‌تر، یه‌کم آگاه‌تر،
و یه‌کم نزدیک‌تر به خودم شدم.
هر رنجی، ضرورتی‌ست در مسیر شدن.

امروز یادم انداخت که من یه پروژه‌ی ناتمامم.
یه کارگاهِ باز، یه طرح در حال ساخت.

تولدمو به اون بخشی از خودم تبریک می‌گم
که هنوز وسط این‌همه سؤال، جرئت می‌کنه زنده بمونه، و جرئت داره خودشو زندگی کنه، نه فقط تحمل. منِ جدید، تولدت مبارک.

✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

👈 تو زندگی، تعداد خیلی کمی «بله» داریم که باید حسابی مواظب‌شون باشیم. قبل از این‌که بخوایم خرج‌شون کنیم، باید با کلی «نه» ازشون محافظت کنیم.


🆔 @with_Farshid

👈 امروز، ۳۰ جولای، روز جهانی دوستی‌ـه،
جایی که یادمون می‌ندازه:
"آدمی بدون دوست، حتی اگه همه‌چیز داشته باشه، باز یه چیزی کم داره."

✍ فرشید

#روز_جهانی_دوستی✨
#FriendshipDay2025

🆔 @with_Farshid

دیروز بعد نشست کارآفرینی، تو راه برگشت به حسین گفتم: اخیرا فکر می‌کردم… آدم و حوا بخاطر یه سیب افتادن پایین، تبعید شدن به زمین. زمین خوردنشون شد شروع زندگی‌شون. انگار واسه رسیدن به هر بهشتی، باید یه‌بار درست و حسابی زمین بخوری. زمین خوردن همیشه تهِ ماجرا نیست؛ بعضی وقتا دقیقاً شروعشه. اصلاً بهشت با یه سقوط شروع شد، نه با پرواز. پس از زمین خوردن‌هات نترس؛ شاید همون لحظه‌ست که دارن راهتو باز می‌کنن. تو مسیر این زندگی، یه وقتایی به آدمايی برمی‌خوریم، مثل پیامبرن... نه با معجزه، ولی با حضورشون راه نشونمون میدن. حالا اگه فهمیدیم که خوش‌به‌حالمون؛ اگه نه؟ می‌افتیم تو چرخه‌ی تکراریِ جهنمِ روزمرگی‌هامون.

شاید همون زمین خوردنه، جرقه‌ی بیداری ذهن باشه.
لحظه‌ای که یهو چشماتو باز می‌کنی، به خودت، به انتخاب‌هات، به مسیرت... انگار تا زمین نخوری، تا با خودت روبه‌رو نشی، اون بهشتِ واقعی، تو درونت ساخته نمی‌شه.

👈 ما از بهشت افتادیم، شاید فقط برای اینکه یه روز خودمون رو پیدا کنیم...


✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

تا وقتی خودت تغییر نکنی، همون آدم قبلی هستی که فقط با چهره‌های مختلف در آدم‌های دیگه تکرار میشه.

✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

ما یه چیزی داریم به اسم نَفهمی، که خب خودش فاجعه‌ست، ولی هنوز امیدی هست. چون نفهمی رو می‌شه با آموزش، تجربه، کتاب خوندن، و چندتا تلنگر اساسی درست کرد.
اما یه سطح خیلی خطرناک‌تر هم داریم که اسمش "بَدفهمیه."
بدفهمی یعنی تو نه‌تنها نمی‌دونی، بلکه فکر می‌کنی می‌دونی و با اطمینان هم غلط می‌ری جلو.
این دیگه درمان نداره، چون آدمِ بدفهم نه گوش می‌ده، نه یاد می‌گیره، و نه حتی فکر می‌کنه شاید اشتباه باشه.
یه جوریه که انگار توی ذهنش در رو از تو قفل کرده و کلید رو انداخته توی چاه. !!

✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

هیچ وقت دست به کاری که خرابش می کنی نزن...

✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

👈 فرق آدمِ بالغ با آدم نابالغ چیه؟

آدمِ بالغ بَلَده حرف بزنه.
یعنی به جای اینکه توی برداشت‌ها و توهمات ذهنی خودش گم بشه، میاد رو میز، حرفشو می‌زنه، می‌شنوه، روشن می‌کنه. خیلیا هنوز فکر می‌کنن حدس زدن یا برداشت کردن از رفتار و حرفای بقیه یعنی «فهمیدن»؛ درحالی‌که بیشتر وقتا فقط دارن توی ذهن خودشون فیلم می‌سازن.

بالغ بودن یعنی زندگی‌کردن توی «واقعیت»، نه گیر کردن توی تفسیرهای ذهنی و سوءتفاهم‌ها.

اصلا فکر نکن سکوت، نشونه قوی بودنه. راستش بیشتر وقتا سکوت، ترس از مواجهه‌ست.

رشد یعنی همین:
از دنیای برداشت‌های مبهم بیای بیرون، شجاعت کنی گفت‌وگو کنی، و واقعیت رو مستقیم از طرفِ مقابل بگیری. «برداشت ذهنی، قاتل رابطه‌ست.»

✍ فرشید

🆔 @with_Farshid

یه گپ خودمونی با شما:

این روزا همه‌مون زیر فشاریم، اوضاع آسون نیست. اما قانون نانوشته‌ی بازی اینه: وقتی زمین لغزنده‌ست، با یه حرکت اشتباه خودتو به پرتگاه نزدیک‌تر نکن. خیلی وقتا بزرگ‌ترین خطری که تهدیدمون می‌کنه، نه شرایط بیرونی، بلکه واکنش‌های عجولانه و تصمیمای نسنجیده‌ی خودمونه. اگه بتونی وسطِ بحران و فشار مکث کنی، چند قدم عقب‌تر بری و نقشه رو دوباره نگاه کنی، نه‌تنها از سقوط فرار می‌کنی، بلکه همون سختی می‌تونه تبدیل به سکوی پرش بشه. پس قبل از هر حرکت، مکث کن، تحلیل کن، و بذار عقلِ سردت فرمان بده نه احساسِ داغت.

✍ فرشید

🆔 @with_Farshid