این زندگیم که هرروز یه جوری آدمو کیر میکنه

من اون لوزرم که ۱۳ ساعت اسکرین تایم گوشیمه

همیشه دلم میخواست کسی یه جایی منتظرم باشه، خیلی طولانی. همون‌طور که من منتظر معجزه‌ها میشینم

لازم نبود زیاد طول بکشه، مثل یه طوفان همه چیزو در ثانیه خراب کرد و رفت

ما نباید واسه چیزی که بقیه درکش نمیکنن متاسف باشیم

متنفر از ادمای نصفه نیمه

ای‌کاش بخوابیم بیدار شیم، آدمایی که فیس‌شیم میکنن نابود شده باشن

فکر کردی عشق سرخه، اما بیشتر خاکستریه

باید اشتیاقی که نسبت بهت دارمو خاک کنم

دلم میخواد بعضی روزا زنگ بزنم به یکی و زار زار گریه کنم

چیزایی که خیال میکردم نشونه‌ست، چیزی بیشتر از یه اتفاق نبود.

یکی دستامو قطع کنه بهش پیام ندم

بعضیا داستان ناتموم رو رها میکنن، بعضیا هم همون فصل‌های گذشته رو مرور میکنن
(من دومیم)

گاهی وقت‌ها چیزهای کوچکی وجود داشت که باعث میشد فکر کنم که تو هم ذره‌ای به من علاقه داری اما انسان برای تسکین روحش، به هر توهمی دخیل میبندد

ببخشید سین نمیکنم
در حال آدم کردن خودم هستم