محبوبِ من
مثل شادی نباش که میگذرد و پنهان میشود
مثلِ غم باش و با من بمان.

اون کسی که همیشه بهونه داره، حتی برای بهونه‌شم بهونه داره؛ حتی برای بهونه‌ی بهونه‌شم بهونه داره؛ حتی برای بهونه‌ی بهونه‌ی بهونه‌شم بهونه داره؛ می‌گیری چی می‌گم؟ بعضی‌ها انتخاب نمی‌کنن که تغییری داشته باشن، بلکه انتخاب می‌کنن همیشه برای انجام‌ندادن‌هاشون بهونه داشته باشن؛ چون این‌طوری براشون بهتره.

نوشته بود، بعضی افراد هرگز شما را دوست نخواهند داشت، چرا که نور شما، تاریکی های آنها را عصبانی میکند.

- هرکسی که بهت خوبی و توجه میکنه تو فکر میکنی اون آدم خوبیه.
علت ؟
فردی که توی بچگی هیچ توجهی از پدر و مادرش ندیده و توی بزرگسالی دنبالِ بدست اوردنِ اون توجه توی آدمای مختلف میگرده.

نوشت ؛
می‌خواست مطمئن بشه که چقدر ریشه زده توو وجودم، مطمئن بشه که سر بزنگاه دست به چمدون راه نمیافتم برم؛ جواب می‌خواست، یه کلمه، یه نگاه یا حتی یه جمله. گفتم «من اگه هزاربار دیگه هم به دنیا بیام، اگه همزمان تو هزار تا جهان موازی هم زندگی کنم، توو تک تکشون دوباره می‌گردم دنبال تو؛ چون حتما قلبم می‌شناسه تو رو، یادش نمی‌ره. بعضی چیزا هیچ وقت عوض نمی‌شن.»
خندید.

[من در تو نگاه میکنم
در تو نفس می کشم
و زندگی مرا تکرار میکند.]

هرکس در رنج خود تنهاست.

خودش باید ارزشت رو بدونه، خودش باید بفهمه وقتی تو هستی خیلی کارها میرن تو لیست اضافه کاری، نه اینکه بدویی، بجنگی، حرص بزنی تا جایگاهت رو ثابت کنی‌.

نمی‌دانم چه خواهد شد
و راستش را بخواهی دیگر برایم اهمیتی ندارد ؛
من برای تمامِ احتمالات زندگی خسته ام.

عذرخواهی پذیرفته شد، اعتماد از بین رفت.

من نمی‌دونم واقعا دارم چیکار می‌کنم.
زمان، "گله‌ی رم کرده‌ی عقربه‌ها"، همین‌جوری می‌گذره. صبح می‌شه. شب می‌شه. کار می‌کنم. این بین نمی‌دونم آیا دارم زندگی هم می‌کنم یا نه؟ هر لحظه داره فدا می‌شه برای یک خوشیِ جلوتر. بعد وقتِ خوشی، رنجورم از این‌که باز داره تموم می‌شه. همش در انتظارِ چیزی، "حال" رو به قتل می‌رسونم.
یکی بیاد لذت‌بردن از زندگی رو به ما یاد بده.

در وطنی غم‌زده،
دوست داشتن شما زنده نگهم می‌دارد.

Chery chery lady.

همیشه امیدوارم،
اما گاهی با چاشنیِ غمِ بسیار.

بازی روانی یعنی من مقصرم اما خونسرد و بی‌توجه میمونم، صدات که در اومد اسمت رو میزارم غرغروی بی‌منطق و اینجوری وادارت میکنم به سکوت.

زخم واسه کسی که زخمی روی تن نداره فاجعه‌ست، واسه اون کسی که تن‌ش پُر از زخمه خاطره‌ست.

فکر کنم بزرگ شدن همین باشه که دیگه نمیخوای آدم‌ها رو به هر قیمتی نگه داری.

در خنديدن و به آغوش كشيدن يكديگر، اسراف كنيد.

‏امیدوارم تو‌ روزایی که فکر میکنین هیچ چیز و هیچ کسی رو ندارین. که کافی نیستید، زشتید، بدید، هم خودتون یادتون بیاد که نجات دهنده توی اینه است، هم دست پر مهر دوست و دوستانی رو داشته باشید که زخمتونو نوازش کنه و قوت قلبتون باشه.