23 красавіка 1886 года нарадзіўся наш зямляк беларускі паэт і празаік, мовазнаўца Змітрок Бядуля (Самуіл Плаўнік).
Самуіл Плаўнік нарадзіўся ў небагатай яўрэйскай сям’і ў мястэчку Пасадзец Вілейскага павета Віленскай губерні (цяпер Лагойскі раён). Вучыўся і жыў ў Даўгінаве і Ільлі.
Менавіта ён сказа:
“Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова”.
#бядуля #мова #вілейка #вялейка #вілейскі #вілейскіраён #ільля #ілія #ільля #ілля #даўгінава #плаўнік #пасадзец #вилейка #вилейски #илия #долгиново
Самуіл Плаўнік нарадзіўся ў небагатай яўрэйскай сям’і ў мястэчку Пасадзец Вілейскага павета Віленскай губерні (цяпер Лагойскі раён). Вучыўся і жыў ў Даўгінаве і Ільлі.
Менавіта ён сказа:
“Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова”.
#бядуля #мова #вілейка #вялейка #вілейскі #вілейскіраён #ільля #ілія #ільля #ілля #даўгінава #плаўнік #пасадзец #вилейка #вилейски #илия #долгиново
Наша спадчына
Минская обл., Вилейский р – он., Ильянский сельсовет., дер. Ободовцы
Усадьба Богдановичей: руины винокурни.
GPS 54.451524,27.289191
Богдановичи имели несколько усадеб, но в Ободовцах была их главная резиденция. Первые капитальные постройки здесь появились почти 250 лет назад. Последним владельцем отцовской усадьбы второй половины 19 века был Мечислав Богданович.
Один из дней в 1939 году для шляхтичей в родной усадьбе стал последним. Началось воссоединение Восточной и Западной Беларуси. Богдановичи по личным мотивам уехали из Ободовцев в Польшу. Буквально недавно, уточнили историки, не стало последнего представителя рода – Анжея Богдановича, который жил в Варшаве. А нам осталась разрушенная усадьба, зато с историей.
На момент нашего приезда 14.06.2022г. всё, что было вдали от дорог так заросло, что подходить к постройкам было невозможно – не видно куда идти.
Аўтар: Виктор Величкевич
https://vk.com/id631857009
О Богдановичах http://vilejski-uezd.by/threads/imenie-obodovcy.1432/#post-13872
#ободовцы #илья #илия #ільля #ілля #ілія #абадоўцы #багдановіч #багдановічы
Минская обл., Вилейский р – он., Ильянский сельсовет., дер. Ободовцы
Усадьба Богдановичей: руины винокурни.
GPS 54.451524,27.289191
Богдановичи имели несколько усадеб, но в Ободовцах была их главная резиденция. Первые капитальные постройки здесь появились почти 250 лет назад. Последним владельцем отцовской усадьбы второй половины 19 века был Мечислав Богданович.
Один из дней в 1939 году для шляхтичей в родной усадьбе стал последним. Началось воссоединение Восточной и Западной Беларуси. Богдановичи по личным мотивам уехали из Ободовцев в Польшу. Буквально недавно, уточнили историки, не стало последнего представителя рода – Анжея Богдановича, который жил в Варшаве. А нам осталась разрушенная усадьба, зато с историей.
На момент нашего приезда 14.06.2022г. всё, что было вдали от дорог так заросло, что подходить к постройкам было невозможно – не видно куда идти.
Аўтар: Виктор Величкевич
https://vk.com/id631857009
О Богдановичах http://vilejski-uezd.by/threads/imenie-obodovcy.1432/#post-13872
#ободовцы #илья #илия #ільля #ілля #ілія #абадоўцы #багдановіч #багдановічы
vilejski-uezd.by
имение Ободовцы | Вилейский уезд – генеалогия и краеведение. Архивы, история семьи, происхождение рода. Генеалогия Беларуси.
Лёс маёнтка Абадоўцы
У вёсцы Абадоўцы Вілейскага раёна размяшчалася сядзіба Багдановічаў, пабудаваная ў канцы 19 стагоддзя. Больш за тры дзясяткі...
У вёсцы Абадоўцы Вілейскага раёна размяшчалася сядзіба Багдановічаў, пабудаваная ў канцы 19 стагоддзя. Больш за тры дзясяткі...
Наша спадчына
Касцёл Сэрца Езуса, Ілля, Вілейскі раён.
Фота Паліны Сцепаненка
https://www.facebook.com/palina.stsepane…
#ільля #ілля #ілія #илья #илия #касьцёл #касцёл #архітэктура #архитектура #костёл
Касцёл Сэрца Езуса, Ілля, Вілейскі раён.
Фота Паліны Сцепаненка
https://www.facebook.com/palina.stsepane…
#ільля #ілля #ілія #илья #илия #касьцёл #касцёл #архітэктура #архитектура #костёл
Абвешчаны збор на надмагільны помнік нашаму земляку Змітраку Бядулю
Дзяржаўны музей гісторыі беларускай літаратуры абвясціў збор сродкаў на надмагільны помнік пісьменніку Змітраку Бядулю.
Эскіз манумента распрацаваны вядомым беларускім скульптарам Сяргеем Гумілеўскім. Для яго вытворчасці і ўстаноўкі неабходна сабраць 12,5 тысячы рублёў.
Дзяржаўны музей гісторыі беларускай літаратуры запрашае прадпрыемствы, грамадскія арганізацыі, а таксама зацікаўленых грамадзян узяць удзел у дабрачынным сборы сродкаў і зрабіць грашовы ўнёсак на разліковы рахунак у беларускіх рублях: BY15AKBB36429000005530000000 у ААТ «АЗБ Беларусбанк» БІК: АКВВВY2X УНП: 190269032.
Музей будзе ўдзячны за любую фінансавую падтрымку праекта і кожнае ахвяраванне.
Змітрок Бядуля (Самуіл Плаўнік) памёр у эвакуацыі ў казахстанскім Уральску 3 лістапада 1941 года. Там і быў пахаваны. У 2020 годзе адбылося перапахаванне ў Мінску на Усходніх могілках.
Даведка:
Змітрок Бядуля (Самуіл Плаўнік), беларускі паэт і празаік, мовазнаўца.
Самуіл Плаўнік нарадзіўся 23 красавіка 1886 г. ў небагатай яўрэйскай сям’і ў мястэчку Пасадзец Вілейскага павета Віленскай губерні (цяпер Лагойскі раён). Нейкі час вучыўся і жыў ў Даўгінаве і Ільлі.
#бядуля #вілейскіпавет #вілейскіраён #вілейка #вялейка #вілейскі #лагойскіраён #лагойскі #пасадзец #вилейский #вилейскийрайон #вилейскийповет #посадец #илья #илия #ільля #ілля #ілія #даўгінава #долгиново
Дзяржаўны музей гісторыі беларускай літаратуры абвясціў збор сродкаў на надмагільны помнік пісьменніку Змітраку Бядулю.
Эскіз манумента распрацаваны вядомым беларускім скульптарам Сяргеем Гумілеўскім. Для яго вытворчасці і ўстаноўкі неабходна сабраць 12,5 тысячы рублёў.
Дзяржаўны музей гісторыі беларускай літаратуры запрашае прадпрыемствы, грамадскія арганізацыі, а таксама зацікаўленых грамадзян узяць удзел у дабрачынным сборы сродкаў і зрабіць грашовы ўнёсак на разліковы рахунак у беларускіх рублях: BY15AKBB36429000005530000000 у ААТ «АЗБ Беларусбанк» БІК: АКВВВY2X УНП: 190269032.
Музей будзе ўдзячны за любую фінансавую падтрымку праекта і кожнае ахвяраванне.
Змітрок Бядуля (Самуіл Плаўнік) памёр у эвакуацыі ў казахстанскім Уральску 3 лістапада 1941 года. Там і быў пахаваны. У 2020 годзе адбылося перапахаванне ў Мінску на Усходніх могілках.
Даведка:
Змітрок Бядуля (Самуіл Плаўнік), беларускі паэт і празаік, мовазнаўца.
Самуіл Плаўнік нарадзіўся 23 красавіка 1886 г. ў небагатай яўрэйскай сям’і ў мястэчку Пасадзец Вілейскага павета Віленскай губерні (цяпер Лагойскі раён). Нейкі час вучыўся і жыў ў Даўгінаве і Ільлі.
#бядуля #вілейскіпавет #вілейскіраён #вілейка #вялейка #вілейскі #лагойскіраён #лагойскі #пасадзец #вилейский #вилейскийрайон #вилейскийповет #посадец #илья #илия #ільля #ілля #ілія #даўгінава #долгиново
Іллянская старая школа была пабудаваная напярэдадні вайны, здаецца ў 1938 годзе. Як на той час, яна была даволі вялікая, асабліва з улікам, што размяшчалася не ў павятовым горадзе, а ў мястэчку, хоць і не маленькім. Амаль без змен будынак захаваўся да нашага часу, толькі ў савецкі час яго павялічылі амаль удвая, шляхам дабудовы з боку тарца. Гэта добра відаць на сучасных здымках. Як відаць і агульна незайздросны стан былой школы, якая ўжо пачала разбурацца. Не ведаю, ці ёсць шанцы яе ўратаваць, паколькі гэта магчыма толькі шляхам яе далейшага выкарыстання. Але каму і нашто можа спатрэбіцца ў Іллі такі будынак я не ўяўляю. Аднак будзе вельмі крыўдна, калі такі цікавы, у нечым унікальны, помнік проста знікне.
Крыніца: https://vk.com/wilejka
#ілья #вілейскі #вілейскіраён #вілейка #вялейка #ільля #ілля #ілія #вилейский #вилейскийрайон #вилейка #илья #илия #школа #1938
Крыніца: https://vk.com/wilejka
#ілья #вілейскі #вілейскіраён #вілейка #вялейка #ільля #ілля #ілія #вилейский #вилейскийрайон #вилейка #илья #илия #школа #1938
Чей собака? Бегает возле д.Корытница Вилейского района.
#вилейка #вялейка #вілейка #карытніца #сабака #помощь #помощьживотрым #корытница #вилейский #вилейскийрайон #хочудомой #ободовцы #илья #илия #ільля #ілля #ілія #собака #вілейскі #вілейскіраён
#вилейка #вялейка #вілейка #карытніца #сабака #помощь #помощьживотрым #корытница #вилейский #вилейскийрайон #хочудомой #ободовцы #илья #илия #ільля #ілля #ілія #собака #вілейскі #вілейскіраён
23 красавіка 1886 года нарадзіўся наш зямляк беларускі паэт і празаік, мовазнаўца Змітрок Бядуля (Самуіл Плаўнік).
Самуіл Плаўнік нарадзіўся ў небагатай яўрэйскай сям’і ў мястэчку Пасадзец Вілейскага павета Віленскай губерні (цяпер Лагойскі раён). Вучыўся і жыў ў Даўгінаве і Ільлі.
Менавіта ён сказа:
“Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова”.
#бядуля #мова #вілейка #вялейка #вілейскі #вілейскіраён #ільля #ілія #ільля #ілля #даўгінава #плаўнік #пасадзец #вилейка #вилейски #илия #долгиново
Самуіл Плаўнік нарадзіўся ў небагатай яўрэйскай сям’і ў мястэчку Пасадзец Вілейскага павета Віленскай губерні (цяпер Лагойскі раён). Вучыўся і жыў ў Даўгінаве і Ільлі.
Менавіта ён сказа:
“Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова”.
#бядуля #мова #вілейка #вялейка #вілейскі #вілейскіраён #ільля #ілія #ільля #ілля #даўгінава #плаўнік #пасадзец #вилейка #вилейски #илия #долгиново
Вучэньні тэрытарыяльнай абароны ў мястэчку Ілья Вілейскага раёна.
#ілья #ілля #ільля #илия #илья #вилейский #вилейскийрайон #вілейскі #вілейскіраён
#ілья #ілля #ільля #илия #илья #вилейский #вилейскийрайон #вілейскі #вілейскіраён
Ёсць у нашай Ільі студня з гісторыяй. Калі праходжу па цэнтральнай местачковай вуліцы, заўсёды гляджу на гэтую студню і тую гісторыю згадваю.
Было лета 1917 года. Ільянскія жанчыны прыйшлі да студні за вадой, стаялі, гутарылі, дзяліліся вясковымі клопатамі. Раптам на вуліцы з'явілася незнаёмка са скрутачкам у руках. Яна падышла да жанчын. У скрутачку, як аказалася, была маленькая дзяўчынка. Незнаёмка пачала прасіць жанчын узяць на нейкі час дзіцёнка да сябе, бо ў яе цяжкая жыццёвая сітуацыя, і яна пакуль не дае рады. Вядома, ахвотных браць на сябе такую адказнасць адразу не аказалася. Але сын адной з жанчын, Юліі Рудніцкай, упрасіў маму ўзяць дзяўчынку. І мама пагадзілася. Незнаёмая жанчына разам з дзяўчынкай пакінула вузельчык, у якім былі дакументы на дзіця і залатыя рэчы. Як вы думаеце, ці вярнулася мама за дачушкай?... Канечне, не.
А ў сям'і Рудніцкіх дзяўчынку Ніну гадавалі як уласную дачку. Дзяўчына скончыла польскую школу. Добра ведала мовы - нямецкую і польскую. У 1938 годзе першы раз выйшла замуж за хлопца з Мядзельшчыны. У чэрвені 1939 года ў пары нарадзіўся першынец, але бацька не пабачыў сына, бо ў самым пачатку Другой сусветнай загінуў пад Варшавай.
Пасля падчас вайны Ніна пазнаёмілася з расейскім вайскоўцам і выйшла замуж другі раз. Так апынулася далёка ад Ільі, на радзіме мужа, у Сібіры.
Там у іх нарадзіліся дзеці. А гэтую гісторыю мне расказала дачка Ніны, Вольга, чатыры гады таму для публікацыі.
Днямі ездзілі на Радаўніцу ў Ілью, зноў праходзіла каля той студні, і зноў узгадалася.
А на фото - тая самая студня з гісторыяй. Ну, дакладней, не прам тая самая, а крыху адноўленая. Бо як я даведалася, у 1917 годзе трубы быць не магло, быў зруб.
Піша Аксана Ярашонак-Камінская
#ілья #ілля #ілія #ільля #илия #илья #вилейский #вилейскийрайон #вілейскі #вілейскіраён #рудніцкія #рудницкие
Было лета 1917 года. Ільянскія жанчыны прыйшлі да студні за вадой, стаялі, гутарылі, дзяліліся вясковымі клопатамі. Раптам на вуліцы з'явілася незнаёмка са скрутачкам у руках. Яна падышла да жанчын. У скрутачку, як аказалася, была маленькая дзяўчынка. Незнаёмка пачала прасіць жанчын узяць на нейкі час дзіцёнка да сябе, бо ў яе цяжкая жыццёвая сітуацыя, і яна пакуль не дае рады. Вядома, ахвотных браць на сябе такую адказнасць адразу не аказалася. Але сын адной з жанчын, Юліі Рудніцкай, упрасіў маму ўзяць дзяўчынку. І мама пагадзілася. Незнаёмая жанчына разам з дзяўчынкай пакінула вузельчык, у якім былі дакументы на дзіця і залатыя рэчы. Як вы думаеце, ці вярнулася мама за дачушкай?... Канечне, не.
А ў сям'і Рудніцкіх дзяўчынку Ніну гадавалі як уласную дачку. Дзяўчына скончыла польскую школу. Добра ведала мовы - нямецкую і польскую. У 1938 годзе першы раз выйшла замуж за хлопца з Мядзельшчыны. У чэрвені 1939 года ў пары нарадзіўся першынец, але бацька не пабачыў сына, бо ў самым пачатку Другой сусветнай загінуў пад Варшавай.
Пасля падчас вайны Ніна пазнаёмілася з расейскім вайскоўцам і выйшла замуж другі раз. Так апынулася далёка ад Ільі, на радзіме мужа, у Сібіры.
Там у іх нарадзіліся дзеці. А гэтую гісторыю мне расказала дачка Ніны, Вольга, чатыры гады таму для публікацыі.
Днямі ездзілі на Радаўніцу ў Ілью, зноў праходзіла каля той студні, і зноў узгадалася.
А на фото - тая самая студня з гісторыяй. Ну, дакладней, не прам тая самая, а крыху адноўленая. Бо як я даведалася, у 1917 годзе трубы быць не магло, быў зруб.
Піша Аксана Ярашонак-Камінская
#ілья #ілля #ілія #ільля #илия #илья #вилейский #вилейскийрайон #вілейскі #вілейскіраён #рудніцкія #рудницкие