Старыя фота Вілейшчыны
1930-я гады. Вялейка. Першая Святая Камунія. Сям'я Тамашэўскіх. Фотаатэлье сям'і Берман.
Крыніца: https://vk.com/staraja_vilejka
#вілейка #вялейка #вилейка #вилейский #вилейскийрайон #вілейскіпавет #старыяфота #староефото
1930-я гады. Вялейка. Першая Святая Камунія. Сям'я Тамашэўскіх. Фотаатэлье сям'і Берман.
Крыніца: https://vk.com/staraja_vilejka
#вілейка #вялейка #вилейка #вилейский #вилейскийрайон #вілейскіпавет #старыяфота #староефото
Старыя дакументы Вілейшчыны
1939 год. Вялейка. Ліст ад Віленскага ваяводства аб пацверджанні атрымання даведкі па хваробе ад лекара пры Вялейскім гарадскім старостве.
Крыніца: https://vk.com/staraja_vilejka
#вілейка #вялейка #вілейскіпавет #старыядакуманты #вилейский #вилейскийповет
1939 год. Вялейка. Ліст ад Віленскага ваяводства аб пацверджанні атрымання даведкі па хваробе ад лекара пры Вялейскім гарадскім старостве.
Крыніца: https://vk.com/staraja_vilejka
#вілейка #вялейка #вілейскіпавет #старыядакуманты #вилейский #вилейскийповет
Краязнаўца Кастусь Шыталь піша:
"БЕЛАРУСКАЯ МОВА Ў ВЯЛЕЙСКАЙ ШКОЛЕ Ў 1927 ГОДЗЕ
Mikalaj Menski апублікаваў на старонцы Старая Вялейка школьнае пасведчанне вучня пачатковай школы ў Вялейцы з 1927/28 года.
Дакумент цікавы тым, што сярод прадметаў у ім пазначаная - беларуская мова.
У 1927 годзе пад уплывам Таварыства Беларускай Школы, якое мела сваю акруговую ўправу ў Вялейцы, у многіх мясцовасцях бацькі вучняў падавалі дэкларацыі аб жаданні навучання дзяцей на беларускай мове. Польскія ўлады адхілялі гэтыя дэкларацыі на падставе фармальных і іншых прычын, але некаторыя з іх усё ж былі задаволеныя, і ў Заходняй Беларусі ў некалькіх дзясятках дзяржаўных школ пачалі вывучаць беларускую мову.
Пазней рознымі спосабамі беларускую мову са школ выкідавалі. У Маладзечне, як пісаў мясцовы карэспандэнт у адной з віленскіх газетаў "вучылі па-беларуску ды перасталі". У Шаркоўшчыне беларускую мову скасавалі ў 1935 годзе, у Баярах каля Падсвілля - у 1934, у Жабінцы каля Глыбокага - у 1937.
Колькі часу вывучалі беларускую мову ў школе ў Вялейцы - невядома. Пакуль што не знайшоў пазнейшых згадак ні пра яе існаванне, ні пра яе скасаванне.
На ілюстрацыях - выцінкі з газет "Наша Праца", №50, 1927 і "Głos Wileński", Nr. 38, 1927."
#вілейка #вялейка #вилейка #ТБШ #мова #вілейскі #вілейскіпавет #вилейскийповет #вилейский
"БЕЛАРУСКАЯ МОВА Ў ВЯЛЕЙСКАЙ ШКОЛЕ Ў 1927 ГОДЗЕ
Mikalaj Menski апублікаваў на старонцы Старая Вялейка школьнае пасведчанне вучня пачатковай школы ў Вялейцы з 1927/28 года.
Дакумент цікавы тым, што сярод прадметаў у ім пазначаная - беларуская мова.
У 1927 годзе пад уплывам Таварыства Беларускай Школы, якое мела сваю акруговую ўправу ў Вялейцы, у многіх мясцовасцях бацькі вучняў падавалі дэкларацыі аб жаданні навучання дзяцей на беларускай мове. Польскія ўлады адхілялі гэтыя дэкларацыі на падставе фармальных і іншых прычын, але некаторыя з іх усё ж былі задаволеныя, і ў Заходняй Беларусі ў некалькіх дзясятках дзяржаўных школ пачалі вывучаць беларускую мову.
Пазней рознымі спосабамі беларускую мову са школ выкідавалі. У Маладзечне, як пісаў мясцовы карэспандэнт у адной з віленскіх газетаў "вучылі па-беларуску ды перасталі". У Шаркоўшчыне беларускую мову скасавалі ў 1935 годзе, у Баярах каля Падсвілля - у 1934, у Жабінцы каля Глыбокага - у 1937.
Колькі часу вывучалі беларускую мову ў школе ў Вялейцы - невядома. Пакуль што не знайшоў пазнейшых згадак ні пра яе існаванне, ні пра яе скасаванне.
На ілюстрацыях - выцінкі з газет "Наша Праца", №50, 1927 і "Głos Wileński", Nr. 38, 1927."
#вілейка #вялейка #вилейка #ТБШ #мова #вілейскі #вілейскіпавет #вилейскийповет #вилейский
Старыя фота Вілейшчыны
Да 1930 года. Вялейскі павет. Супрацоўнікі паліцэйскага ўчастка ў Куранцы. Інтэрбелум.
Крыніца: https://vk.com/staraja_vilejka
#вілейскі #вілейскіраён #вялейка #староефота #старыяфота #куранец #вілейскі #вілейскіпавет #вилейка #Куренец #старыефото #вилейский #вилейскийрайон #вилейскийповет
Да 1930 года. Вялейскі павет. Супрацоўнікі паліцэйскага ўчастка ў Куранцы. Інтэрбелум.
Крыніца: https://vk.com/staraja_vilejka
#вілейскі #вілейскіраён #вялейка #староефота #старыяфота #куранец #вілейскі #вілейскіпавет #вилейка #Куренец #старыефото #вилейский #вилейскийрайон #вилейскийповет
Старыя фота Вілейшчыны
16 лютага 1931г. Вілейка.
Першая рэгіянальная канферэнцыя габрэйскага нацыянальнага фонду.
#вілейскі #вілейскіпавет #вілейка #вялейка #вилейка #вилейский #Вилейка #староефото #старыяфота
16 лютага 1931г. Вілейка.
Першая рэгіянальная канферэнцыя габрэйскага нацыянальнага фонду.
#вілейскі #вілейскіпавет #вілейка #вялейка #вилейка #вилейский #Вилейка #староефото #старыяфота
23 красавіка 1918 году ў мястэчку Хаценчыцы Вілейскага павету мясцовая моладзь з таварыства “Вянок” паставіла п’есу “Паўлінка” Янкі Купалы і мела шмат добрых водгукаў. Сцэна, на якой граўся спэктакль была аздоблена нацыянальным сьцягам і надпісам “Ніхай жыве вольная Беларусь!”
#вілейка #вялейка #вилейка #вилейский #вилейскийповет #хотенчицы #хаценчыцы #паўлінка #купала #вілейскі #Вілейскіраён #вілейскіпавет
#вілейка #вялейка #вилейка #вилейский #вилейскийповет #хотенчицы #хаценчыцы #паўлінка #купала #вілейскі #Вілейскіраён #вілейскіпавет
Хаценчыцы, Вялейскі павет. Пастарунак паліцыі. 1930-я гады.
Са збораў Музея гісторыі фатаграфіі ў Кракаве.
#вилейка #вялейка #вілейка #хаценчыцы #вілейскі #вілейскіпавет #пастарунак #вилейский #вилейскийповет #старыефото #старыяфота
Са збораў Музея гісторыі фатаграфіі ў Кракаве.
#вилейка #вялейка #вілейка #хаценчыцы #вілейскі #вілейскіпавет #пастарунак #вилейский #вилейскийповет #старыефото #старыяфота
Да 1924 Вялейскі павет. Пастраенне за касцелам. Фотаздымкі з альбому дзейнасці дзяржаўнай паліцыі РП на Вялейшчыне. Інтэрбелум.
Крыніца: https://vk.com/staraja_vilejka
#вілейка #вялейка #вілейшчына #вілейскіпавет #вілейскі #вилейский #вилейка #вилейскийповет
Крыніца: https://vk.com/staraja_vilejka
#вілейка #вялейка #вілейшчына #вілейскіпавет #вілейскі #вилейский #вилейка #вилейскийповет
Расклад некаторых міжгародніх аўтобусаў з Вільні ў 1939 годзе. Расклад няпоўны - у ім не адлюстраваная прыкладна палова накірункаў.
Вялейскім сябрам будзе цікава даведацца, што існаваў аўтобусны маршрут Вільня - Ілля, адпраўленне з Вільні а 16:00. I ў Даўгiнава ў 15.30.
Краязнаўца Кастусь Шыталь
#даўгінава #долгиново #вилейка #вялейка #вілейка #вилейский #вилейскийрайон #вілейскіпавет #илья #илия #iльля #iлiя
Вялейскім сябрам будзе цікава даведацца, што існаваў аўтобусны маршрут Вільня - Ілля, адпраўленне з Вільні а 16:00. I ў Даўгiнава ў 15.30.
Краязнаўца Кастусь Шыталь
#даўгінава #долгиново #вилейка #вялейка #вілейка #вилейский #вилейскийрайон #вілейскіпавет #илья #илия #iльля #iлiя
18 траўня 1938 года ў вёсцы Цынцавічы Вілейскага павета нарадзіўся Міхаіл Антонавіч Казінец (1938-2021) - беларускі дырыжор, прафесар, педагог, Народны артыст БССР, галоўны дырыжор Дзяржаўнага акадэмічнага народнага аркестра Беларусі, рэктар Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі.
#Цынцавічы #вілейскі #Вілейскіраён #вілейка #вялейка #вілейскіпавет #Казінец #цинцевичи #вилейка #вилейский #вилейскийрайон ##вилейскийповет #Козинец
#Цынцавічы #вілейскі #Вілейскіраён #вілейка #вялейка #вілейскіпавет #Казінец #цинцевичи #вилейка #вилейский #вилейскийрайон ##вилейскийповет #Козинец
1 чэрвеня (19 мая) 1904 года памёр наш зямляк Іван Кандрацьеў - рускі гісторык, масквазнаўца, празаік, паэт, драматург, педагог, перакладчык.
Ён нарадзіўся 9 (21) чэрвеня 1849 года ў вёсцы Каловічы Вілейскага павета ў беднай сялянскай сям'і.
Вучыўся і працаваў у Смаленску, Пецярбургу, Вільні, а потым пераехаў у Маскву.
З 1870-х гг. з'яўляўся сакратаром маскоўскіх перыядычных выданняў, свае вершы, апавяданні, раманы змяшчаў у «Ремесленной газете», «Русской газете», «Новостях дня», у часопісах «Московское обозрение», «Спутник», «Россия» і многіх іншых. Асобнымі выданнямі ў Маскве выходзілі п'есы-жарты, драмы з народнага жыцця, гістарычныя аповесці і драмы, паэмы. У песенны фальклор ўвайшлі раманс «Эти очи — темны ночи», «Очаровательные глазки» і іншыя яго песні і рамансы. Мяркуецца, што яму належыць зыходны тэкст рускай народнай песні «По диким степям Забайкалья». На тэксты Кандрацьева музыку пісалі Васіль Андрэевіч Залатароў і іншыя кампазітары.
У 1872 годзе, будучы акцёрам трупы Народнага тэатра А. Ф. Фядотава, на арганізаванай у гонар 200-годдзя з дня нараджэння Пятра I Політэхнічнай выставе ў Маскве атрымаў за сваю гістарычную драму «На Паволжы» Вялікі залаты медаль.
Кандрацьеў друкаваў раманы «Салтычиха», аповесці, драматычныя карціны ў вершах «Смерть Аттилы», «Пушкин у цыган», «Пир Стеньки Разина», гістарычныя нарысы «Седая старина Москвы», вершы, пераклады.
1 ліпеня 2015 на радзіме ў Каловічах адкрытая мемарыяльная пліта Кандрацьеву. Аўтар — Анатоль Капцюг.
#Вілейка #Вялейка #вілейскі #вілейскіпавет #каловічы #Кандрацьеў #Вілейшчына #Вилейка #Вилейский #вилейскийрайон #вилейскийповет #Кондратьев #коловичи #коптюг #Капцюг
Ён нарадзіўся 9 (21) чэрвеня 1849 года ў вёсцы Каловічы Вілейскага павета ў беднай сялянскай сям'і.
Вучыўся і працаваў у Смаленску, Пецярбургу, Вільні, а потым пераехаў у Маскву.
З 1870-х гг. з'яўляўся сакратаром маскоўскіх перыядычных выданняў, свае вершы, апавяданні, раманы змяшчаў у «Ремесленной газете», «Русской газете», «Новостях дня», у часопісах «Московское обозрение», «Спутник», «Россия» і многіх іншых. Асобнымі выданнямі ў Маскве выходзілі п'есы-жарты, драмы з народнага жыцця, гістарычныя аповесці і драмы, паэмы. У песенны фальклор ўвайшлі раманс «Эти очи — темны ночи», «Очаровательные глазки» і іншыя яго песні і рамансы. Мяркуецца, што яму належыць зыходны тэкст рускай народнай песні «По диким степям Забайкалья». На тэксты Кандрацьева музыку пісалі Васіль Андрэевіч Залатароў і іншыя кампазітары.
У 1872 годзе, будучы акцёрам трупы Народнага тэатра А. Ф. Фядотава, на арганізаванай у гонар 200-годдзя з дня нараджэння Пятра I Політэхнічнай выставе ў Маскве атрымаў за сваю гістарычную драму «На Паволжы» Вялікі залаты медаль.
Кандрацьеў друкаваў раманы «Салтычиха», аповесці, драматычныя карціны ў вершах «Смерть Аттилы», «Пушкин у цыган», «Пир Стеньки Разина», гістарычныя нарысы «Седая старина Москвы», вершы, пераклады.
1 ліпеня 2015 на радзіме ў Каловічах адкрытая мемарыяльная пліта Кандрацьеву. Аўтар — Анатоль Капцюг.
#Вілейка #Вялейка #вілейскі #вілейскіпавет #каловічы #Кандрацьеў #Вілейшчына #Вилейка #Вилейский #вилейскийрайон #вилейскийповет #Кондратьев #коловичи #коптюг #Капцюг
1 кастрычніка 1900 года нарадзіўся беларускі мастак Раман Мацвеевіч Семашкевіч (1900 - 1937).
Нарадзіўся ў мястэчку Лебедзева Вілейскага павета (цяпер Маладзечанскі раён).
У 1924 г. ляснымі сцежкамі перабраўся ў БССР. Жыў у Менску, потым пераехаў у Віцебск.
У 1925-27 гг. навучаецца ў Віцебскім мастацкім тэхнікуме (скульптурнае аддзяленне).
У 1927 г. напраўляецца ў Маскву, дзе паступае ў Вышэйшы мастацка- тэхнічны інстытут (аддзяленне жывапісу). Скончыў ў 1930 г. Становіцца прызнаным мастаком, яго творы набываюць музеі і прыватныя каллекцыянеры. У 1932 г. прыняты ў Маскоўскае аб’яднанне мастакоў (МОСХ).
У 1935 г. першы раз арыштоўваецца, але неўзабаве вызвалены. У ноч з 1 на 2 лістапада 1937 г. арыштаваны і змешчаны ў Таганскую турму. Абвінавачаны ў контррэвалюцыйнай фашысцкай агітацыі і шпіянажы на карысць Польшчы.
22 снежня 1937 г. Раман Семашкевіч быў расстраляны на Бутаўскім палігоне пад Масквой.
Да гэтага былі расстраляны брат і сястра.
У 1990 г. у Маскве адбылася першая пасмяротная выстаўка яго твораў.
#Вілейскі #вілейскіпавет #Маладэчна #Маладзечна #Лебедзева #Маладзечанскі #Маладэчанскі #1937 #Лебедево #Вилейка #Молодечно #Семашкевіч #Семашкевич #Вилейский #Вилейскийпавет #вилейский #Вілейка #Вялейка #Віцебск #Витебск
Нарадзіўся ў мястэчку Лебедзева Вілейскага павета (цяпер Маладзечанскі раён).
У 1924 г. ляснымі сцежкамі перабраўся ў БССР. Жыў у Менску, потым пераехаў у Віцебск.
У 1925-27 гг. навучаецца ў Віцебскім мастацкім тэхнікуме (скульптурнае аддзяленне).
У 1927 г. напраўляецца ў Маскву, дзе паступае ў Вышэйшы мастацка- тэхнічны інстытут (аддзяленне жывапісу). Скончыў ў 1930 г. Становіцца прызнаным мастаком, яго творы набываюць музеі і прыватныя каллекцыянеры. У 1932 г. прыняты ў Маскоўскае аб’яднанне мастакоў (МОСХ).
У 1935 г. першы раз арыштоўваецца, але неўзабаве вызвалены. У ноч з 1 на 2 лістапада 1937 г. арыштаваны і змешчаны ў Таганскую турму. Абвінавачаны ў контррэвалюцыйнай фашысцкай агітацыі і шпіянажы на карысць Польшчы.
22 снежня 1937 г. Раман Семашкевіч быў расстраляны на Бутаўскім палігоне пад Масквой.
Да гэтага былі расстраляны брат і сястра.
У 1990 г. у Маскве адбылася першая пасмяротная выстаўка яго твораў.
#Вілейскі #вілейскіпавет #Маладэчна #Маладзечна #Лебедзева #Маладзечанскі #Маладэчанскі #1937 #Лебедево #Вилейка #Молодечно #Семашкевіч #Семашкевич #Вилейский #Вилейскийпавет #вилейский #Вілейка #Вялейка #Віцебск #Витебск
Нашыя землякі
Вилькот Кирилл Григорьевич (01.05.1914 — 05.03.2000) – Герой Социалистического Труда (09.06.1961)
Родился 1 мая 1914 года в деревне Клыни Куренецкой волости Вилейского уезда Виленской губернии, ныне Вилейского района Минской области Республики Беларусь, в крестьянской семье. Белорус.
В школе не учился, батрачил на польского пана. Осенью 1930 года перешел границу с СССР.
В Советской Белоруссии уже жили и работали два его старших брата – один в милиции в Минске, другой – председателем колхоза. Юноша поступила на работу в совхоз конюхом. Окончил ликбез (курсы по ликвидации безграмотности) и курсы трактористов в городе Гомель. Работал трактористом в одном из совхозов Минской области.
В 1937 году был репрессирован, как и братья, обвинялся как польский шпион. Приговор – 10 лет ИТЛ. Наказание отбывал в Магаданской области, трудился на золотых приисках.
Реабилитирован в 1956 году.
В 1942 году окончил курсы экскаваторщиков, с этого времени работал машинистом карьерного экскаватора. Добился высоких показателей в работе. Работая на экскаваторе Э-1003, оборудованном драглайном, делал за минуту 1,8- 2 полных рабочих цикла, в то время как у многих машинистов количество циклов в минуту не превышает 1,6. В 1950 году возглавил бригаду экскаваторщиков на прииске «Бурхала» (Ягодинский район Магаданской области). В 1956 году бригада дала более 200 тыс кубометров грунта.
Постоянно совершенствуя методы работы, передавал свой опыт другим машинистам. Свой передовой опыт работы обобщил в брошюре «Мой опыт работы на экскаваторе» (Магадан, 1956).
Указом Президиума Верховного Совета СССР от 9 июня 1961 года за выдающиеся успехи, достигнутые в деле развития цветной металлургии, Вилькоту Кириллу Григорьевичу присвоено звание Героя Социалистического Труда с вручением ордена Ленина и золотой медали «Серп и Молот».
В 1963 году уехал с Севера. Жил в Пермской области. Работал экскаваторщиком, бригадиром экскаваторщиков СМУ-1 треста «Спецстрой».
Избирался делегатом XXII съезда КПСС, делегатом XIII съезда профсоюзов СССР. После выхода на пенсию в 1974 года переехал в родную Белоруссию.
Жил в городе Речица Гомельской области.
Скончался 5 марта 2000 года.
Награжден орденом Ленина (09.06.1961), медалями, в том числе медалью «За трудовую доблесть» (28.05.1960).
Биографию подготовил: Сергей Каргапольцев
Международный патриотический интернет-проект «Герои страны».
#Вілейка #Куранец #Вялейка #Вілейскі #Клыні #вілейскіраён #вілейскіпавет #Вилькот #Вількот #вилейский #вилейскийрайон #вилейскийуезд
Вилькот Кирилл Григорьевич (01.05.1914 — 05.03.2000) – Герой Социалистического Труда (09.06.1961)
Родился 1 мая 1914 года в деревне Клыни Куренецкой волости Вилейского уезда Виленской губернии, ныне Вилейского района Минской области Республики Беларусь, в крестьянской семье. Белорус.
В школе не учился, батрачил на польского пана. Осенью 1930 года перешел границу с СССР.
В Советской Белоруссии уже жили и работали два его старших брата – один в милиции в Минске, другой – председателем колхоза. Юноша поступила на работу в совхоз конюхом. Окончил ликбез (курсы по ликвидации безграмотности) и курсы трактористов в городе Гомель. Работал трактористом в одном из совхозов Минской области.
В 1937 году был репрессирован, как и братья, обвинялся как польский шпион. Приговор – 10 лет ИТЛ. Наказание отбывал в Магаданской области, трудился на золотых приисках.
Реабилитирован в 1956 году.
В 1942 году окончил курсы экскаваторщиков, с этого времени работал машинистом карьерного экскаватора. Добился высоких показателей в работе. Работая на экскаваторе Э-1003, оборудованном драглайном, делал за минуту 1,8- 2 полных рабочих цикла, в то время как у многих машинистов количество циклов в минуту не превышает 1,6. В 1950 году возглавил бригаду экскаваторщиков на прииске «Бурхала» (Ягодинский район Магаданской области). В 1956 году бригада дала более 200 тыс кубометров грунта.
Постоянно совершенствуя методы работы, передавал свой опыт другим машинистам. Свой передовой опыт работы обобщил в брошюре «Мой опыт работы на экскаваторе» (Магадан, 1956).
Указом Президиума Верховного Совета СССР от 9 июня 1961 года за выдающиеся успехи, достигнутые в деле развития цветной металлургии, Вилькоту Кириллу Григорьевичу присвоено звание Героя Социалистического Труда с вручением ордена Ленина и золотой медали «Серп и Молот».
В 1963 году уехал с Севера. Жил в Пермской области. Работал экскаваторщиком, бригадиром экскаваторщиков СМУ-1 треста «Спецстрой».
Избирался делегатом XXII съезда КПСС, делегатом XIII съезда профсоюзов СССР. После выхода на пенсию в 1974 года переехал в родную Белоруссию.
Жил в городе Речица Гомельской области.
Скончался 5 марта 2000 года.
Награжден орденом Ленина (09.06.1961), медалями, в том числе медалью «За трудовую доблесть» (28.05.1960).
Биографию подготовил: Сергей Каргапольцев
Международный патриотический интернет-проект «Герои страны».
#Вілейка #Куранец #Вялейка #Вілейскі #Клыні #вілейскіраён #вілейскіпавет #Вилькот #Вількот #вилейский #вилейскийрайон #вилейскийуезд