Сёння – Дзень памяці Змітрака Бядулі – пісьменніка, які вучыўся на Вілейшчыне
Два гады таму яго прах перанеслі з Расіі і перапахавалі на могілках у Мінску
Самуіл Плаўнік, вядомы ў беларускай літаратуры як Змітрок Бядуля, нарадзіўся на Лагойшчыне ў вялікай яўрэйскай сям’і. Дзяцей у Плаўнікаў было сямёра.
У дзеда будучага пісьменніка была добрая бібліятэка, дзе акрамя іудзейскай рэлігійнай літаратуры, меліся навуковыя кнігі. Самуілу з самага дзяцінства прыйшлося дапамагаць у гаспадарцы сваёй вялікай сям’і. На здольнасці і інтарэсы хлопчыка паўплываў бацька, які чытаў сваім дзецям кнігі. Будучы пісьменнік вучыўся ў пачатковай яўрэйскай школе — хедары. Ад 1899 па 1901 год вучыўся ў школе рабінаў у Ільі, а да гэтага – у такой жа ўстанове ў Даўгінаве. Пра ільянскі перыяд ён пасля напісаў у сваёй аповесці “У дрымучых лясах”. Менавіта ў Ільі Бядуля напісаў свае першыя вершы. Ужо дарослым сябраваў з даўгінаўскім журналістам Вульфам Сосенскім. Першыя друкаваныя творы Бядулі з’явіліся ў “Нашай ніве”.
Пісьменнік ведаў нямецкую, беларускую, рускую і крыху польскую мовы. Нейкі час працаваў хатнім настаўнікам іўрыта. З дзяцінства захапіўся чытаннем. Выпісваў кнігі з Вільні, Масквы і Пецярбурга, выпрошваў у заможных гаспадароў, шукаў у школах, якія знаходзіліся непадалёк. Як і браты, граў на скрыпцы.
Ад 1912 года жыве ў Вільні, дзе знаёміцца з братамі Луцкевічамі, Ластоўскім, Цёткай, Ядвігіным Ш. Шмат друкуецца. У Першую сусветную вяртаецца дамоў, у вёску Пасадзец, на Лагойшчыне, пасля едзе ў Мінск. Тут сябруе з Максімам Багдановічам, піша, працуе ў журналістыцы, займаецца мовазнаўствам.
Член Саюза пісьменнікаў СССР з моманту заснавання ў 1934 годзе. Няма звестак пра тое, што ў час палітычных рэпрэсій 1930-х гадоў Змітрок Бядуля падвяргаўся арышту, пры гэтым вядома што арыштоўвалі яго брата Ізраіля Плаўніка, паэта і перакладчыка. Змітрок Бядуля трапляў пад крытыку ў друку за “нацыянал-дэмакратызм”.
Памёр падчас Другой сусветнай вайны ва Уральску ў цягніку. Там быў і пахаваны. Але два гады таму па ініцыятыве сына Яфіма Плаўніка прах Бядулі перанеслі ў Мінск і перазахавалі на Усходніх могілках.
Рэгіянальная Газета
#вілейка #Бядуля #ільля #ільія #ілія #даўгінава #вялейка #Плаўнік #вилейка #Долгиново #илия #илья
Два гады таму яго прах перанеслі з Расіі і перапахавалі на могілках у Мінску
Самуіл Плаўнік, вядомы ў беларускай літаратуры як Змітрок Бядуля, нарадзіўся на Лагойшчыне ў вялікай яўрэйскай сям’і. Дзяцей у Плаўнікаў было сямёра.
У дзеда будучага пісьменніка была добрая бібліятэка, дзе акрамя іудзейскай рэлігійнай літаратуры, меліся навуковыя кнігі. Самуілу з самага дзяцінства прыйшлося дапамагаць у гаспадарцы сваёй вялікай сям’і. На здольнасці і інтарэсы хлопчыка паўплываў бацька, які чытаў сваім дзецям кнігі. Будучы пісьменнік вучыўся ў пачатковай яўрэйскай школе — хедары. Ад 1899 па 1901 год вучыўся ў школе рабінаў у Ільі, а да гэтага – у такой жа ўстанове ў Даўгінаве. Пра ільянскі перыяд ён пасля напісаў у сваёй аповесці “У дрымучых лясах”. Менавіта ў Ільі Бядуля напісаў свае першыя вершы. Ужо дарослым сябраваў з даўгінаўскім журналістам Вульфам Сосенскім. Першыя друкаваныя творы Бядулі з’явіліся ў “Нашай ніве”.
Пісьменнік ведаў нямецкую, беларускую, рускую і крыху польскую мовы. Нейкі час працаваў хатнім настаўнікам іўрыта. З дзяцінства захапіўся чытаннем. Выпісваў кнігі з Вільні, Масквы і Пецярбурга, выпрошваў у заможных гаспадароў, шукаў у школах, якія знаходзіліся непадалёк. Як і браты, граў на скрыпцы.
Ад 1912 года жыве ў Вільні, дзе знаёміцца з братамі Луцкевічамі, Ластоўскім, Цёткай, Ядвігіным Ш. Шмат друкуецца. У Першую сусветную вяртаецца дамоў, у вёску Пасадзец, на Лагойшчыне, пасля едзе ў Мінск. Тут сябруе з Максімам Багдановічам, піша, працуе ў журналістыцы, займаецца мовазнаўствам.
Член Саюза пісьменнікаў СССР з моманту заснавання ў 1934 годзе. Няма звестак пра тое, што ў час палітычных рэпрэсій 1930-х гадоў Змітрок Бядуля падвяргаўся арышту, пры гэтым вядома што арыштоўвалі яго брата Ізраіля Плаўніка, паэта і перакладчыка. Змітрок Бядуля трапляў пад крытыку ў друку за “нацыянал-дэмакратызм”.
Памёр падчас Другой сусветнай вайны ва Уральску ў цягніку. Там быў і пахаваны. Але два гады таму па ініцыятыве сына Яфіма Плаўніка прах Бядулі перанеслі ў Мінск і перазахавалі на Усходніх могілках.
Рэгіянальная Газета
#вілейка #Бядуля #ільля #ільія #ілія #даўгінава #вялейка #Плаўнік #вилейка #Долгиново #илия #илья
23 красавіка 1886 года нарадзіўся наш зямляк беларускі паэт і празаік, мовазнаўца Змітрок Бядуля (Самуіл Плаўнік).
Самуіл Плаўнік нарадзіўся ў небагатай яўрэйскай сям’і ў мястэчку Пасадзец Вілейскага павета Віленскай губерні (цяпер Лагойскі раён). Вучыўся і жыў ў Даўгінаве і Ільлі.
Менавіта ён сказа:
“Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова”.
#бядуля #мова #вілейка #вялейка #вілейскі #вілейскіраён #ільля #ілія #ільля #ілля #даўгінава #плаўнік #пасадзец #вилейка #вилейски #илия #долгиново
Самуіл Плаўнік нарадзіўся ў небагатай яўрэйскай сям’і ў мястэчку Пасадзец Вілейскага павета Віленскай губерні (цяпер Лагойскі раён). Вучыўся і жыў ў Даўгінаве і Ільлі.
Менавіта ён сказа:
“Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова”.
#бядуля #мова #вілейка #вялейка #вілейскі #вілейскіраён #ільля #ілія #ільля #ілля #даўгінава #плаўнік #пасадзец #вилейка #вилейски #илия #долгиново
23 красавіка 1886 года нарадзіўся наш зямляк беларускі паэт і празаік, мовазнаўца Змітрок Бядуля (Самуіл Плаўнік).
Самуіл Плаўнік нарадзіўся ў небагатай яўрэйскай сям’і ў мястэчку Пасадзец Вілейскага павета Віленскай губерні (цяпер Лагойскі раён). Вучыўся і жыў ў Даўгінаве і Ільлі.
Менавіта ён сказа:
“Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова”.
#бядуля #мова #вілейка #вялейка #вілейскі #вілейскіраён #ільля #ілія #ільля #ілля #даўгінава #плаўнік #пасадзец #вилейка #вилейски #илия #долгиново
Самуіл Плаўнік нарадзіўся ў небагатай яўрэйскай сям’і ў мястэчку Пасадзец Вілейскага павета Віленскай губерні (цяпер Лагойскі раён). Вучыўся і жыў ў Даўгінаве і Ільлі.
Менавіта ён сказа:
“Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова”.
#бядуля #мова #вілейка #вялейка #вілейскі #вілейскіраён #ільля #ілія #ільля #ілля #даўгінава #плаўнік #пасадзец #вилейка #вилейски #илия #долгиново