گزارشی تکان دهند از خبرآنلاین


اینجا «#فقر» هم اشک می‌ریزد!

یک خواهر و برادر کم‌توان ذهنی که ساکن قزوین و تنها بازماندگان خانواده‌ای هستند که همه اعضای آن دارای معلولیت بودند، آنها وقتی با جنازه برادر بزرگترشان که در خانه مرده بود مواجه می‌شوند مرگ او را تشخیص نمی‌دهند و تا سه روز با این تصور که او قهر کرده یا خوابیده به جنازه‌ آب و غذا می‌دادند.
این برادرشان با کارگری کردن، مخارج این خانه را تامین می کرد.

طاووس درباره مرگ برادرش می‌گوید: «سه روز بود وسط‌ هال افتاده بود، با چشم باز، فقط سقف را نگاه می کرد. رویش پتو کشیدم تا سردش نشود. صبح‌ها هم توی دهانش دو تا لقمه‌ کوچک‌ می‌گذاشتم، نمی‌خورد. کمی چای‌ در گلویش می‌ریختم آن را هم قورت نمی‌داد و چای از دهانش برمی‌گشت‌، خیلی دل‌نازک بود، فکر ‌کردم قهر کرده.

یک‌ شب نصفه‌های شب رفتم بالای سرش، آرام پرسیدم چرا بلند نمی‌شوی؟جواب نداد. همان‌طور با چشم‌ باز خوابیده بود. یک‌ لحظه احساس کردم نگاهم می‌کند، یکبار هم انگار لبخند زد اما دوباره به سقف خیره شد، من هم خوابیدم.

فردا صبح زود با صدای انگشتر خانم همسایه که محکم روی شیشه در هال می‌کوبید بیدار شدم. خیلی در زده بود، ما نشنیده بودیم. نگران شده بود. پسرش را از بالای در فرستاده بود داخل، در را باز کرده بودند و آمده بودند توی حیاط. گفتم داداش چند روز است وسط هال خوابیده، تکان نمی‌خورد،

غذا هم که توی دهانش می‌ریزم پس می‌ریزد. شوهرش را صدا کرد، آمد. کمی نگاهش کردند بعد پتو را روی سرش کشیدند. بعد آمبولانس آمد. یک دکتر و چند نفر دیگر هم آمدند. پلیس هم بود، داداش را بردند،
گفتم نبرید، او خوابیده. گفتند رفته پیش خدا...

https://www.khabaronline.ir/news/1779635


_mahsima_



@uttweet