چرا جشن فارغ التحصیلی بعضی اساتید رو هم هرسال نداریم که دهن هر نسل رو پشت هم سرویس نکنن؟

#فورمن

@Uni_daily

دلبرم؛ اگه اندازه این نامزدهای ریاست جمهوری بهم پیام میدادی تا خودتو برام ثابت کنی الان جای اونا، تو نامزد من بودی

#فورمن

@Uni_daily

این کاپشن پزشکیان شبیه لباسای بعضی از اساتید دانشکده ست، تهش برای شستن از تنشون در بیارن

#فورمن

@Uni_daily

معلوم نیست پزشکیان تا الان کجا بود که الان یادش اومده به من پیام بده، تو همیشه باید به یاد من باشی مرد. تا الان با جلیلی لاس میزدی؟

#فورمن

@Uni_daily

حس میکنم پزشکیان به جلیلی گفته حاجی این فورمنو امتحانش من بیینم بهت پا میده؟ میخوام ببینم زن زندگیه یا نه

#فورمن

@Uni_daily

امشب از اون شبای خیلی دپه تو خوابگاه و غیرخوابگاه که بزور میخوای با بگو بخندهای فیک و الکی جمعش کنی؛ تهش قلبت با یه فشردگی خاص و نامعلومی تو درد خودش میسوزه ، میپوسه و تو سعی میکنی با لبخندهای غیر واقعی پنهونش کنی.
درعین حال که خوشحالی از دراماها و فضای تاکسیک خوابگاه و دانشکده کمی دور میشی انگار تهش میگی بابا من دلم حتی برای این کثیفی خوابگاه هم تنگ میشه، حتی برای این باغچه کوچیک وسط دانشکده، حتی اخلاق خوب و بد اساتید، حتی برای لباس های بچه ها که روی رخت آویز آویزونه

#فورمن

@Uni_daily

حتی برای داستان هام با رفیق هام، با دعوا و مشکلا و بگو بخند هامون.
واقعا یه تایم هایی سعی میکنی به روی خودت نیاری و طوری رفتار کنی که نه خوابگاه برام مهمه نه کلاس و دانشکده. ولی تهش که شب همه خوابیدن روی تخت به خودت میگی چیشد؟ چرا اینطوری شد؟ چرا سیاست وارد رابطه ها و رفاقت هامون شد؟ چرا یه دانشکده کوچیک که میتونست پر از بگو بخند و دوستی و احترام باشه تبدیل شد به جهنمی که همه روی هم فاز دارن؟ چرا اکیپ ها اینطوری از هم پاشیدن و به جای تبدیل شدن به یه آشنای دور تبدیل شدن به یه دشمن خونی؟

#فورمن

@Uni_daily

چرا انقدر خودخواهی رو سرلوحه خودمون قرار دادیم؟ چرا دیر یادمون اومد همکلاسی باشیم؟ چرا دیر یادمون اومد نباید بدی کنیم؟ نباید بشکنیم و نباید بشکونیم؟
با یکی از بچه های ترم هشتی که امشب حرف میزدم به خودم گفتم دختر تو خودت چطور میخوای دل بکنی؟
دیدم چقدر بچه ها ناراحتن، دیدم بچه ها چه اشک هایی رو پنهون کردن و چه بغض هایی رو قورت دادن تا کسی نفهمه این خاطرات مثل یه کوله بار رو کمرشونه.
طرف به من میگه دلش برای باغچه های دانشکده تنگ میشه.
تو دلم گفتم بابا چرا باغچه ؟ چرا انقدر به همدیگه بدی کردیم که  اینطوری کلاس و دانشکده‌ مون از هم بپاشه تا طرف دلش برای باغچه تنگ شه؟
چرا دلت برای یه همکلاسی تنگ نشه؟
یه آشنا، یه رفیق قدیمی؟
یکی که یه روزی صمیمی ترینت بود، اشک و خنده ت رو دیده بوده و حالا سلام کردن بهم دیگه هم بینتون حرام شده...

#فورمن

@Uni_daily

#شباهنگ

به رسم همراهی با بغضی که بچه ها امشب دارن برای حمل این کوله بار پر از خاطره...
به رسم شبی که اکثراً غرقن تو خاطراتی که نابود شد، به سکوتِ سرد لب هایی که اگر از هم باز میشدن حالا نه غبطه ای تو دلمون بود نه حسرتی...
به رسم شبی که سالهای دیگه برای خودمون قراره سنگین باشه در حد حمل یه بغض سنگین به سنگینی کوله بار خاطرات داشته و نداشته مون...
به رسم خنده و گریه هایی که بودن و حالا قراره ازشون یه عکس یا خاطره بمونه یا محو بشن تو غرور و خودخواهی هایی که دوستی و عشق و روابط رو از هم پاشوند..
به رسم خاطرات قشنگی که بچه های امسال و سالهای قبل و بعد در کنار هم داشتن..🖤🌓

شب همگی بخیر

#فورمن

@Uni_daily

هرچی از دلگیر بودن امروز دانشکده بگم کم گفتم؛ حتی نم نم بارون و سنگ فرش های خیسش هم حال و هوای غم داشت

#فورمن

@Uni_daily