#اصلی_کرم قسمت ۹۵
Əsli bilirdi ki, anası xǝbǝrǝ gedib, indi harada olsa atasını tapıb gǝtirǝcǝk. Odu ki, saçından iki tel ayırıb, sinǝsinǝ basdı, aldı, görǝk nǝ dedi:
Yenǝ düşdüm atǝşinǝ, yanaram,
Yandım, Kǝrǝm, mǝni rüsvay eylǝmǝ!
Mǝni saldın sǝn bu eşqin oduna,
Yandım, Kǝrǝm, mǝni rüsvay eylǝmǝ!
Aldı Kǝrǝm, dedi:
Bizim eldǝn sora-sora gǝlmişǝm,
Nǝlǝr çǝkdim, Əsli, sǝnin ǝlindǝn?!
Dǝrin-dǝrin dǝryalara qalmışam,
Nǝlǝr çǝkdim, Əsli, sǝnin ǝlindǝn?!
Aldı Əsli:
Oğrun-oğrun dost bağına girmǝdim,
Əl uzadıb, qonça gülün dǝrmǝdim,
Ayrılalı bircǝ dǝfǝ gülmǝdim,
Yandım, Kǝrǝm, mǝni rüsvay eylǝmǝ!
Aldı Kǝrǝm:
Axıtmışam gözlǝrimdǝn yaşımı,
Qürbǝt elǝ saldım qǝrib başımı,
Anan çǝkdi otuz iki dişimi,
Nǝlǝr çǝkdim, Əsli, sǝnin ǝlindǝn?!
Aldı Əsli:
Qova-qova qǝrib elǝ gǝtirdin,
Bir olan dǝrdimi yüzǝ yetirdin,
Nǝ mǝn öldüm, nǝ dǝ sǝn ǝl götürdün,
Yandım, Kǝrǝm, mǝni rüsvay eylǝmǝ!
Aldı Kǝrǝm:
Düşdüm dağa, daşa, çölǝ, sǝhraya,
Bu sǝrimi saldın olmaz sevdaya,
Mǝhşǝr günü sözüm vardı mövlaya
Nǝlǝr çǝkdim, Əsli, sǝnin ǝlindǝn?!
Aldı Əsli:
Aman, Kǝrǝm, paşam Kǝrǝm, xan Kǝrǝm!
Alış, Kǝrǝm, tutuş, Kǝrǝm, yan, Kǝrǝm!
Əslin olsun sǝnǝ qurban, can Kǝrǝm!
Yandım, Kǝrǝm, mǝni rüsvay eylǝmǝ!
Aldı Kǝrǝm:
Bilmirǝm mǝn bu sağlığı neylǝyǝm?
Xǝncǝr alıb bağrım başın teylǝyǝm.
Dǝrd ǝlindǝn bu sözlǝri söylǝyǝm,
Nǝlǝr çǝkdim, Əsli, sǝnin ǝlindǝn?!
Aldı Əsli:
Neçǝ ildi mǝn gǝzirǝm dağları,
Bu sinǝmǝ çǝkdin yaman dağları,
Əsli sǝnǝ Kǝrǝm deyib yalvarı,
Aman, Kǝrǝm, mǝni rüsvay eylǝmǝ!
Kǝrǝm deyǝr: dost bağına girmǝdim,
Əl uzadıb qonça gülün dǝrmǝdim,
Mǝn yarımdan heç bir vǝfa görmǝdim,
Nǝlǝr çǝkdim, Əsli, sǝnin ǝlindǝn?!
Söz tamam oldu.

#اصلی_کرم قسمت ۹۶
Əsli dedi:
- Kǝrǝm, atam sǝni Süleyman paşaya bǝrk çuğullayıb. Əyǝr o indi sǝnin burada olduğunu bilsǝ, yǝqindi ki, tutub zindana saldıracaq. Ama sǝn qorxma. Mǝn bir kağız yazım verim sǝnǝ, apar ver Süleyman paşaya. Öz dǝrdini aç, dilnǝn dǝ ona de. Bǝlkǝ paşa rǝhmǝ gǝlib, mǝni atamdan alıb, sǝnǝ verǝ. Kǝrǝm uşaq kimi ağlamağa başladı. Əsli Kǝrǝmin ağlamağına sǝbr elǝyǝ bilmǝyib dedi:
Ağlama, ağlama, bağrım qan olu,
Qoy qoşum yanına qulları, Kǝrǝm!
Bir ǝrizǝ yazım Süleyman xana,
Özün danış dǝrdi-dillǝri, Kǝrǝm!
Nǝ qǝdǝr atam var, mǝn ona pǝsǝm
İlqarımnan dönsǝm kǝssin kilisǝm,
Demǝ ki, qǝribǝm, mǝn dǝ bikǝsǝm
Çıxart xǝyalından onları, Kǝrǝm!
Əsli deyǝr: Kǝrǝm qüvvǝli, canlı,
Ölünsǝ atamla olacam qanlı,
İstǝsǝn atlansın ǝcǝm, osmanlı,
Virana qoyaram yolları, Kǝrǝm!
Əsli sözünü müxtǝsǝr elǝyib dedi:
- Kǝrǝm, burda oturub ağlamaqdan bir şey çıxmaz. Ya budu ki, sǝn dur tǝk get, ya da ki, hǝr ikimiz gedǝk paşanın yanına,öz ǝrzimizi ona yetirǝk.
Kǝrǝm dedi:
- Paşadan mǝnim ağlım heç bir şey kǝsmir. İnanmıram o atanı qoyub, bizǝ qulaq asa.
Əsli dedi:
Əvvǝl başdan sǝnin ağlın olsaydı.
Qaçırtmazdın bǝdoyları, quşları.
Uymaz idin sǝn keşişin fe`linǝ,
Ağlar qoymaz idin tayı-tuşları.
Sǝn xan oğlu öz yerindǝ qalsaydın,
Gǝncǝ gözǝlinin birin alsaydın,
Onun qadasını sana salsaydın,
İndi çǝkdirmǝzdin incǝ dişlǝri.
Əsli deyǝr: mǝn ağlaram ürǝkdǝn,
Qurtarmadıq keşiş quran kǝlǝkdǝn,
Şikayǝt eylǝrǝm qanlı fǝlǝkdǝn,
Yazı yazan yazıb, belǝ işlǝri.
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۹۶
Əsli sözünü qurtardı, tǝlǝsik o biri otağa keçmǝk istǝyirdi ki, Kǝrǝm onu gedǝn görüb dedi:
Dön bǝriyǝ halallaşaq, ayrılaq,
Bir bǝri dön, qurban yara, Əsli xan!
Mehtǝr ollam, cilovunu çǝkǝrǝm,
Vara-vara hǝr diyara, Əsli xan!
Mǝcnun kimi bu çöllǝrǝ varmasam,
Cǝfakeş bağmanam, gülün dǝrmǝsǝm,
Axşam-sabah gül üzünü görmǝsǝm,
Olacaqdı günüm qara, Əsli xan!
Kǝrǝm deyǝr: mǝnnǝn seyrǝ varmazlar,
Bǝnna olub, sınıq könlüm hörmǝzlǝr,
Yǝqindi ki, sǝni mǝnǝ vermǝzlǝr,
Kim eylǝr dǝrdimǝ çara, Əsli xan!
Əsli xan bir kağız yazıb, Kǝrǝmǝ verdi, dedi:
- Paşanın bir vǝziri var. Çox ǝdalǝtli, ağıllı bir adamdı. Al, bu kağızı saxla, işdi, ǝgǝr sǝni tutub elǝsǝlǝr, verǝrsǝn haman vǝzirǝ. Kǝrǝm kağızı alıb çölǝ çıxan kimi gördü ki, Sofi onu gözlǝyir. Görüşdülǝr, öpüşdülǝr, qaranlıq qovuşurdu deyin daha paşanın yanına getmǝdilǝr. Sofi onu götürüb gǝldi mǝnzilinǝ. Gecǝ Kǝrǝm nǝ qǝdǝr elǝdisǝ yata bilmǝdi. Axırda durub çıxdı bayıra. Baxdı ki, karvanqıran ulduza göyün ortasına qalxıb, elǝ bil sǝhǝrdi.
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۹۷
görǝk karvanqıran ulduza nǝ dedi:
Sübh oldu, dǝrdlilǝr yatmaz,
Dönǝ, karvanqıran dönǝ!
Eşq atǝşi sǝrdǝn getmǝz,
Dönǝ, karvanqıran dönǝ!
Barmağında qızıl üzük,
Qolunda qızıl bilǝrzik,
Boynun ǝymiş qıza yazıq,
Dönǝ, karvanqıran dönǝ!
Sǝnǝ karvanqıran derlǝr,
Yara ilqar verǝn derlǝr,
Mǝnǝ dǝrdli Kǝrǝm derlǝr,
Dönǝ, karvanqıran dönǝ!
Bu dǝmdǝ Sofi çıxdı çölǝ. Kǝrǝm Sofiyǝ dedi:
Sofi lǝlǝ, gǝl gedǝk, Əsli xanın olduğu evin bacasına çıxaq, görǝk Əsli xan nǝ elǝyir. Heç olmasa onun üzünü görüm.
Hǝr ikisi bir-birinǝ qoşulub, Əsli xanın yatdığı evin bacasına gǝldilǝr.
Kǝrǝm bacadan baxıb, gördü ki, Əsli xan yatıb. Ürǝyi qubar elǝdi, aldı sazı:
Gah gedirǝm, gah gǝlirǝm bacaya,
Oyan, Əslim, üzdǝ xalın sevdiyim!
Karvanqıran gǝldi çıxdı ucaya,
Oyan, Əslim, üzdǝ xalın sevdiyim!
Mǝn gǝzmişǝm alçaq ilǝ ucanı,
Yar yolunda fǝda qıllam bu canı,
Necǝ dözüm mǝn bu uzun gecǝni?
Oyan, Əslim, üzdǝ xalın sevdiyim!
Sǝhǝr oldu, qalax burda nǝ edǝk?
Xǝncǝr alıb, bağrım başın biz didǝk,
Sofi lǝlǝ mǝnǝ deyir, dur gedǝk,
Oyan, Əslim, üzdǝ xalın sevdiyim!
Kǝsdireydim yasdığının yanını,
Bir tutaydım kipriyinin sanını,
Nǝ tapıbsan kor yuxunun kanını?
Oyan, Əslim, üzdǝ xalın sevdiyim!
Kǝrǝmǝm, mayilǝm ala gözünǝ,
Şǝkǝr söhbǝtinǝ, şirin sözünǝ,
Satınmı aldın sǝn yuxunu özünǝ?
Oyan, Əslim, üzdǝ xalın sevdiyim!
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۹۸
Demǝ fǝrraşlar onları pusurmuşlar. O saat hǝr tǝrǝfdǝn tökülüb onları tutdular, qollarını bǝrk-bǝrk bağlayıb, paşanın yanına apardılar. Kǝrǝm ǝhvalı belǝ görüb, aldı, görǝk nǝ dedi:
Mǝdǝd, mǝdǝd Əslim, sǝnin ǝlinnǝn,
Öldürmǝkdǝn qeyri kar bizǝ neylǝr?!
Biz ki, ta keçmişik san ilǝ sǝrdǝn,
İndi namus ilǝ ar bizǝ neylǝr?!
Əsli xanın atǝşilǝ söylǝrǝm,
Enib eşqin dǝryasını boylaram,
Gecǝ-gündüz qǝmlǝ, ahla oynaram,
İndi boran, çovğun, qar bizǝ neylǝr?!
Şahini gǝzdirǝr bǝylǝr qolunda,
Quşları sǝyirdǝr sağı-solunda,
Ruzi-şǝb durmuşam haqqın yolunda,
Kǝmǝnddir boynumda, dar bizǝ neylǝr?!
Eşqǝ uyub ǝsl-nǝsǝbi danmışam,
Seyrağıbın hiylǝsini qanmışam.
Mǝn Kǝrǝmǝm, eşq oduna yanmışam,
Cǝhǝnnǝmǝ girsǝk, nar bizǝ neylǝr?!
Paşa Kǝrǝmdǝn soruşdu:
- Sǝn niyǝ keşişin qızının bacasına çıxmışdın?
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۹۹ -غم و فرقت و هجران-
Kǝrǝm aldı sazı, görǝk ona necǝ cavab verdi:
Ay camaat, mǝnim dǝrdim-
Bir qǝm, bir firqǝt, bir hicran.
Gözümü açandan gördüm
Bir qǝm, bir firqǝt, bir hicran.
İtirdim Əsli xanımı,
Müxǝnnǝs içdi qanımı,
Hǝr zaman üzür canım
Bir qǝm, bir firqǝt, bir hicran.
Cǝsǝdimdǝ yanan nardı,
Mǝni eşqǝ salan yardı,
Çǝkdicǝyim ahu-zardı,
Bir qǝm, bir firqǝt, bir hisran.
Söylǝmǝklǝ dǝrdim bitmǝz,
Nazlı yarım mürvǝt etmǝz,
Yaralı sinǝmdǝn getmǝz
Bir qǝm, bir firqǝt, bir hicran.
Kǝrǝm deyǝr: qan-yaş töküm,
Yar, qapında boynum büküm,
Bǝzirganam, mǝnim yüküm
Bir qǝm, bir firqǝt, bir hicran.
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۱۰۰
Paşa dedi:
- Aşıq, sǝn bir müsǝlman adamsan, Əsli ermǝni, özü dǝ keşiş qızı. Bǝyǝm
dünyada ayrı bir qız sǝnin başına qǝhǝtdi? Gǝl sǝn ondan ǝl çǝk, ayrı bir qız al!
Paşanın sözlǝrindǝn Kǝrǝmin ürǝyi cövşǝ gǝldi, sazı sinǝsinǝ basıb dedi;
Ay hǝzǝrat, necǝ deyim,
Mǝn dönǝrǝm, könül dönmǝz...
Bir gözǝlǝ düşdü meylim,
Mǝn dönǝrǝm, könül dönmǝz...
Kǝhlik kimi cǝkişlidǝn,
Köksü ǝlvan naxışlıdan,
Bir haramı baxışlıdan
Mǝn dönǝrǝm, könül dönmǝz...
Mǝnǝ qaş oynadır nadan,
Öldüm gözünnǝn, qaşınnan,
Əsli tǝk keşiş qızınnan
Mǝn dönǝrǝm, könül dönmǝz...
Yolunda qoymuşam canı,
Didǝmnǝn axıtdım qanı,
Kǝrǝm sevdi Əsli xanı,
Mǝn dönǝrǝm, könül dönmǝz...
Paşanın vǝziri Sofini çağırıb, Kǝrǝmin ǝhvalatını ondan soruşdu. Sofi aldı, görǝk vǝzirǝ nǝ cavab verdi:
Hey ağalar, üç dǝrd mǝni qocaldır:
Zülf dǝrdi, xal dǝrdi, bir dǝ tel dǝrdi.
Mǝn yazığın min gününü bir elǝr
Nadan dǝrdi, xoryat dǝrdi, fe`l dǝrdi.
Tǝrk eylǝdi vǝtǝnini, elini,
Əlindǝn aldırdı qonça gülünü,
Kimsǝ bilmǝz bu qürbǝtdǝ halını,
Bağça dǝrdi, vǝtǝn dǝrdi, el dǝrdi.
Aç köksünü üstünǝ bir bağ tikǝyim,
Əlvan-ǝlvan çiçǝklǝrdǝn ǝkǝyim,
Mǝn bu dǝrdin hansı birin çǝkǝyim?-
Süsǝn dǝrdi, sünbül dǝrdi, gül dǝrdi.
Coşqun dǝrdim sular kimi bulandı,
Vardı getdi, qarlı dağlar dolandı,
Dǝrd bağlayıb qapı-qapı dilǝndi,
Paltar dǝrdi, ǝba dǝrdi, şal dǝrdi.
Yazıq oldu, düşdü dildǝn dillǝrǝ,
Bülbül qonmaz oldu qonça güllǝrǝ,
Ağlaya-ağlaya düşdük yollara,
Gǝlǝn dǝrdi, keçǝn dǝrdi, yol dǝrdi,
Sofi deyǝr: Kǝrǝm üzümǝ baxar,
Bu canımı eşqin oduna yaxar,
Mǝn bilirǝm, bu dǝrd mǝni tez yıxar,-
Əsli dǝrdi, Kǝrǝm dǝrdi, dil dǝrdi.
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۱۰۱
Sofi saz ilǝ dediyi kimi, söz ilǝ dǝ Kǝrǝmin bütün ǝhvalatını danışdı. Üstǝlik Əslinin yazdığı kağızı da Kǝrǝmdǝn alıb, verdi vǝzirǝ. Vǝzir baxdı ki, Əsli yazıb:
«Kǝrǝmǝ rǝhmin gǝlsin. O mǝnǝ aşiqdi, mǝn dǝ ona. Atam bizǝ zülm elǝyir». Vǝzir işi belǝ görǝndǝ Paşaya dedi:
- Paşam, Kǝrǝm haqq aşığıdı. Biz gǝrǝk Əslini keşişdǝn alıb ona verǝk. Keşiş dad-fǝryad elǝdi ki:
- Kǝrǝm haqq aşığı-zad deyil.
Paşa dedi:
- Biz onun haqq aşığı olub-olmadığını yoxlarıq.
Paşanın Hüsniyǝ adlı çox ağıllı bir basısı var idi. Çağırıb ǝhvalatı ona
söylǝdi. Hüsniyǝ dedi:
- Mǝn bu saat onu yoxlaram.
Hüsniyǝ xanım bir dǝstǝ qızın hamısına bir sürǝ paltar geyindirib, yaz bağçasına gǝtirdi. Əslini dǝ bu qızların içinǝ salıb, Kǝrǝmdǝn soruşdu:
- De görüm, Əsli bu saat haradadı?
Kǝrǝmǝ bǝyan oldu ki, Əsli bağdadı, özü dǝ qızlardan xeyli aralı, mǝlul-mǝhzun dayanıb. Aldı, görǝk Hüsniyǝ xanıma nǝ savab verdi:
Xan Əslim bağça içindǝ
Gǝzǝr zavallı, zavallı...
Qarşımızda ala gözün
Süzǝr zavallı, zavallı...
Qaşları bǝnzǝr kamana,
Aşığın eylǝr divana,
Zülflǝrini yana-yana
Çözǝr zavallı, zavallı...
Hey ağalar, hey bǝylǝr,
Kǝrǝm qeyri yarı neylǝr?!
Görǝn bizdǝn neçün eylǝr
Hǝzǝr zavallı, zavallı?
Kǝrǝmdi eşqinǝ yanan,
Olmuşuq dillǝrdǝ dastan;
Aşığın qǝtlinǝ fǝrman
Yazar zavallı, zavallı...
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۱۰۲
Hüsniyǝ xanım dedi:
- Əslinin harada olduğunu bildin. İndi sǝnin gözlǝrini bağlayacağam, altı qız gǝtirib qabağından keçirǝçǝyǝm. Hamısı bir boyda, bir libasda, üzlǝri dǝ örtülü. Əgǝr onları da tanısan doğrudan da haqq aşığısan. Bir boyda, bir buxunda, bir geyimdǝ altı üzü bürüklü qız gǝtirdilǝr. Kǝrǝm aldı, görǝk qızları nǝ cür nişan verdi:
Altı qızın biri Banı,
Altı qızlar, altı qızlar!
Bizǝ mǝhǝbbǝtin hanı?
Altı qızlar, altı qızlar!
Altı qızın biri İnci,
Gözǝllikdǝ lap birinci,
Qoynunda iki turucu,
Altı qızlar, altı qızlar!
Altı qızın biri Püstǝ,
Dǝrdinnǝn olmuşam xǝstǝ;
Qoy qǝdǝmin sinǝm üstǝ,
Altı qızlar, altı qızlar!
Altı qızın biri Ceyran,
Olum gözlǝrinǝ heyran;
Sizlǝ kaş sürǝydim dövran.
Altı qızlar, altı qızlar!
Altı qızın biri Xǝdcǝ,
Qǝddi ǝlif, beli incǝ,
Gözǝl görmǝmişǝm sǝncǝ,
Altı qızlar, altı qızlar!
Altı qızın biri Bǝsdi,
Gözlǝri canımın qǝsdi,
Bu dǝrdlǝr Kǝrǝmǝ bǝsdi,
Altı qızlar, altı qızlar!
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۱۰۳
Hüsniyǝ xanım dedi:
- Afǝrin! Sǝn doğrudan da haqq aşığı imişsǝn. İndi qızın üzündǝ olan nişanları de, sǝndǝn ǝl çǝkim.
Aldı Kǝrǝm, görǝk Əslinin üzündǝ olan xallara necǝ qiymǝt verdi:
Ay hǝzǝrat, bilin, Əsli xanımın
Üzündǝ xalları nazınan gǝlir.
Bir xalı ǝlifdi, bir xalı beydi,
Bir xalı dǝftǝrǝ yazınan gǝlir.
Bir xalı heyvadı, gǝlmǝz irǝngǝ,
Bir xalı İranı salıbdı lǝngǝ,
Bir xalı elçidi, gedǝr Firǝngǝ,
Bir xalı söhbǝtü sazınan gǝlir.
Bir xalı yaxşıdı, bir xalı yaman,
Bir xalı könlümǝ salıbdı güman,
Bir xalı buluddu, bir xalı duman,
Bir xalı dağlara ayaznan gǝlir.
Bir xalı bǝzzazdı, Rumun Qeysǝri,
Bir xalı içibdi abi-kövsǝri,
Bir xalı ağlımı edib sǝrsǝri,
Bir xalı ağ üzǝ düzülǝn gǝlir.
Kǝrǝmǝ gǝlibdi tǝmizlik, paklıq,
Tanrıya gǝlibdi yalnızlıq, tǝklik;
Qatardan ayrılmış ay gözǝl kǝklik,
Xan oğlu üstünǝ bazınan gǝlir.
Kǝrǝm sözünü qurtardı, düz gǝlib dayandı Əslinin qabağında.

#اصلی_کرم قسمت ۱۰۴
Kǝrǝm sözünü qurtardı, düz gǝlib dayandı Əslinin qabağında. Hüsniyǝ xanım dedi:
- Aşıq, qız tanımaqda mahirsǝn. İndi bir işi miz qalıb. Bu gün sǝhǝr burada bir qǝrib ölüb. Yuyublar, kǝfǝnliyiblǝr, qalıb basdırmağı. Gedǝk ona bir namaz qıl, torpağa tapşıraq, sonra sǝnin toyunu elǝyǝk. Kǝrǝm dedi:
- Baş üstǝ!
Hüsniyǝ xanım fǝrraşlara ǝmr elǝdi ki, Kǝrǝmi qǝbristana aparsınlar. Elǝ ki, Kǝrǝmi apardılar, Hüsniyǝ xanım paşaya dedi:
- Ölüb elǝyǝn yoxdu. Bu mǝnim axırıncı sınağımdı. Bir diri adamı kǝfǝnǝ tutdurub, tabuta qoydurmuşam. Durun, siz dǝ gedǝk. Əgǝr bu bilsǝ ki, kǝfǝndǝki ölü deyil, tay haqq aşığı olmağına heç kǝsin sözü ola bilmǝz.
Hamı Hüsniyǝ xanımın bu tǝdbirinǝ afǝrin deyib, ayağa qalxdılar, qǝbristana tǝrǝf yola düşdülǝr. Elǝ ki, gǝlib çatdılar, Kǝrǝm sǝnazǝyǝ baxıb soruşdu:
- Deyirsiniz ki, mǝn namaz qılmalıyam. Ancaq bilmirǝm ölü namazı qılım, ya diri namazı?
Paşa qǝsdǝn özünü qǝzǝbli göstǝrib dedi:
Bu nǝ sözdü?
Kǝrǝm dedi:
- Bu o deyǝn sözdü ki, kǝfǝndǝki hǝlǝ ölmǝyib, diridi.
Hüsniyǝ xanım yerindǝn dik qalxıb dedi:
- Afǝrin sǝnǝ, aşıq! Daha mǝnim sǝnǝ sözüm yoxdu. Sǝn doğrudan da haqq aşığı imişsǝn. Qoy hamı bilsin ki, kǝfǝndǝki doğrudan da ölü deyil, diridi. Paşa keşişǝ dedi:
- Keşiş, görürsǝn ki, bu doğrudan da haqq aşığıdı. Sǝn gǝl qızı ver buna.
Keşiş dedi:
- Mǝnim ona verilǝsi qızım yoxdu.
Keşiş belǝ deyǝndǝ Vǝzir irǝli yeriyib dedi:
- Keşiş, budu, qızın özü dǝ mǝnǝ yazıb ki, onlar bir-birini sevirlǝr. Əgǝr qız gǝlib sǝnin üzünǝ dursa, nǝticǝsi çox pis olacaq. Sǝn gǝl, qızı ver Kǝrǝmǝ. Keşiş çar-naçar razı olub dedi:
- Yaxşı, ancaq mǝnǝ üç gün möhlǝt verin ki, hazırlıq görüm.
Paşa razılaşıb, keşişǝ üç gün möhlǝt verdi. İndi camaat hamı toyu gözlǝmǝkdǝ, Kǝrǝmlǝ Sofi dǝ sevinmǝkdǝ olsunlar, eşit keşişdǝn. Keşiş evinǝ gǝlib, hamını yuxuya verdi, gecǝ yarı ağırdan, yüngüldǝn götürüb yola düşdü, asta qaçan namǝrddi.
Sǝhǝr açıldı, gördülǝr keşiş qaçıb. Paşa onun dalınsa atlı saldı. Çox gǝzib dolandılar, tapmadılar ki, tapmadılar. Kǝrǝm halal-hümmǝt eliyib, Sofi ilǝ yola düşdü.
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۱۰۵
Sǝhǝr yeli ǝsirdi. Kǝrǝm aldı sazı, sǝhǝr yelinnǝn görǝk nǝ sifariş eliyir:
Əgǝr gedǝr olsan bizim ellǝrǝ,
Sǝnǝ bir sözüm var, dur, sǝhǝr yeli!
Mǝnim salamımı tez yetir yara,
Bu gün xan Əslimi gör, sǝhǝr yeli!
Qabaq gedib ǝsmǝ zülfün telinǝ,
Nǝzǝr qıl ruyindǝ bir cüft xalına,
Mǝhǝbbǝt namǝsin özün ǝlinǝ
Bir tǝnha yerdǝ tap, ver sǝhǝr yeli!
Kǝrǝm deyǝr: burda qoysaq sazları,
Xatirimǝ düşdü şirin sözlǝri,
Qaradı qaşları, ala gözlǝri,
Sǝn dǝ muradına ir, sǝhǝr yeli!
Şǝhǝrlǝr, kǝndlǝr keçdilǝr, salım-soraq elǝdilǝr, öyrǝndilǝr ki, keşiş Hǝlǝb şǝhǝrinǝ gedib. Günǝ bir mǝnzil, teyyi-mǝnazil, az getdilǝr, çox dayandılar, çox getdilǝr, az dayandılar, günlǝrin birindǝ gǝlib Hǝlǝb şǝhǝrinǝ çatdılar.
Şǝhǝr böyük, bunlar nabǝlǝd. Özlǝri dǝ yorulub ǝldǝn düşmüşdülǝr. Bir bağın kǝnarında oturdular. Kǝrǝmin eşqi yenǝ dǝ cövşǝ gǝldi.
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۱۰۶ ـ گلخان و کرم ـ
Kǝrǝmin eşqi yenǝ dǝ sövşǝ gǝldi. Sazı köynǝkdǝn çıxarıb sinǝsinǝ basdı, ahǝstǝ-ahǝstǝ demǝyǝ başladı:
Gizli sevda çǝkib, eşqǝ düşǝnlǝr,
Bir gün olar hǝlbǝt ǝyana çıxar.
Çǝkǝlim möhnǝti sǝbr ilǝ, könül,
Görǝk bunun sonu nǝ yana çıxar.
Fǝrhad Şirin üçün dǝldi qayanı,
Mǝsnun Leyli üçün gǝzdi sǝhranı,
Kǝrǝm Əsli deyib gǝzǝr dünyanı,
Aşıq öz eşqinǝ mǝrdana çıxar.
Qaradı qaşları, gözü dolayı,
Yaxşı tǝbib gǝrǝk versin davayı,
Axtarsalar hǝr tǝrǝfdǝn dünyayı,
Belǝ aşıq ancaq bir dǝnǝ çıxar.
Bizǝ belǝ imiş tǝqdirin işi.
Axıtdı gözümdǝn qan ilǝ yaşı,
Aldı bu Kǝrǝmi eşqin atǝşi,
Bu sevdanın sonu büryana çıxar.
Bu bağ kimin ola, kimin olmaya? Hǝlǝb paşasının darğası Gülxanın. Demǝ Kǝrǝm oxuyanda Gülxan bir kǝnarda dayanıb qulaq asırmış. Kǝrǝmin oxumağıonun çox xoşuna gǝldi. Yaxına gedib baxdı ki, bu aşıq kimdisǝ çox dǝrdli adama oxşayır. Soruşdu:
- Aşıq, kimsǝn, haralısan, dǝrdin nǝdi?
Sofi Kǝrǝmin başına gǝlǝni Gülxana nağıl elǝdi.
Gülxan dedi:
- Aşıq, fikir elǝmǝ, haman keşiş ailǝsi ilǝ bǝrabǝr buradadı. Mǝn sǝni sevgilinǝ çatdıraram.
Gülxan bunu deyib, bir qarı çağırdı. Qarıya çoxlu pul verib dedi:
- Gedǝrsǝn filan evǝ. Oraya tǝzǝ bir keşiş gǝlib. O keşişin Əsli adında bir qızı var...

#اصلی_کرم قسمت ۱۰۷ - امتحان -
Qarı dedi:
- Tanıyıram, sǝn sözünü de!
Gülxan dedi:
- Bax, bu oğlanı ki, görürsǝn, haman qızın butasıdı. Atası qızı buna vermǝk istǝmǝyib, qaçıb bura gǝlib. Bu da qızı axtara-axtara gǝlib çıxıb buraya. İndi sǝn gǝrǝk bunun gǝlmǝyini qıza xǝbǝr verǝsǝn.
Qarı pulu aldı. «Baş üstǝ», - deyib düzǝldi yola. Bu qarı imanlı ipǝk qarı idi.
Yolda fikirlǝşdi ki, bǝlkǝ burda hiylǝ-miylǝ var. Yaxşısı budu ki, qoy qabaqslca öyrǝnim, görüm qız doğrudan da oğlanı sevir, ya yox.
Qǝrǝz qarı gedib çatdı Əsli olan evǝ. Baxdı ki, Əsli pǝncǝrǝnin qabağında oturub, bahar buludu kimi gözlǝrinnǝn yaş axıdır. Qarı salam verib, ǝleyk alandan sonra oturdu, başladı ordan-burdan söhbǝtǝ. Yavaş-yavaş gǝlib çıxdı mǝtlǝb üstünǝ. Əsli açıb bütün ǝhvalatı qarıya danışdı. Qarı onu sınamaq üçün qǝsdǝn başladı öyüd-nǝsihǝt elǝmǝyǝ ki:
- Nǝ istǝyirsǝn onnan? O, müsǝlman, sǝn ermǝni. Ondan ǝl çǝk, gǝl sǝni gözǝl bir oğlana verim.
Əsli qarıdan bu sözlǝri eşitcǝk saçlarınnan üç tel ayırıb, sinǝsaz elǝdi, aldı, görǝk nǝ dedi:
Qarı nǝnǝ, gǝl eylǝmǝ mǝzǝmmǝt,
Bülbülüm var, gülşǝnim var, gülüm var.
Zalım fǝlǝk verib dǝrdin bolunnan,
Göydǝn yerǝ olub, yaman zülüm var.
Ağ üstünnǝn bağlamışam qaramı,
Tǝbib sǝnsǝn, gǝl tez bağla yaramı,
Gözü yaşlı qoyub gǝldim Kǝrǝmi,
Yar yanında kasad olan dilim var.
Əsliyǝm, ǝmǝyim getdi badlara,
Alışdım, tutuşdum, yandım odlara,
Qorxum budu, Mǝlik versin yadlara,
Sevgilimdǝn ayrı düşǝn ǝlim var.
Qarı dedi:
- Qızım, mǝn sǝni sınayırdım. İndi sǝni Kǝrǝmlǝ bağçada görüşdürsǝm razı olarsanmı?
Əsli xan bu sözü eşidǝn kimi göz yaşını töküb dedi:
- Aman nǝnǝ, de görüm, Kǝrǝm haradadı?....
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۱۰۸ -به سوی باغ-
☘«هفت قسمت مانده به پایان داستان»☘
Qarı Kǝrǝmin yerini ona söylǝyib geri qayıtdı, bu sözlǝri Gülxana söylǝdi. Gülxanla Kǝrǝm bağçaya getdilǝr. Qarı da qayıdıb Əsli xana xǝbǝr verdi. Əsli xan anasının yanına gǝlib dedi:
- Ana, ürǝyim darıxır, izn ver, bağa çıxım.
Anası ona izn verib dedi:
- Qızım, ancaq çox lǝngimǝ, atan gǝlǝr, dava edǝr.
Qarı Əsli ilǝ vǝ`dǝ yerinǝ gǝlmǝkdǝ olsun, eşit Kǝrǝmdǝn. Kǝrǝm bir dǝ baxdı ki, Əsli qarı ilǝ gǝlir. O,Kǝrǝmi gördü, amma onu bağmana oxşatdı. Çünki Kǝrǝm bağmanın belinǝ söykǝnib dayanmışdı. Əsli dönüb, bağın o biri tǝrǝfinǝ getmǝk istǝyǝndǝ Kǝrǝm dedi:
Aylar, illǝr hǝsrǝtini çǝkdiyim,
Üzü dönmüş bivǝfa yar, belǝ bax!
Gözǝllǝrǝ sǝrxoş gǝzmǝk ar deyil,
Asılıbdı gümüş kǝmǝr belǝ, bax!
Oxudum ǝlifi, yetdim yasinǝ,
Şux mǝmǝlǝr xub yaraşır ya sinǝ,
Kamil ovçu bǝrǝsinǝ ya sinǝ,
Rǝncbǝrinǝm, dayanmışam belǝ, bax!
Kǝrǝm deyǝr; kam almadım dünyada,
Sǝfa çǝkdim, ömür verdim mǝn bada.
Mǝcnun kimi dolanıram dünyada,
Qocalmışam, piran oldum belǝ, bax!
Əsli dönüb Kǝrǝmi gördü....
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۱۰۹ -پاشای حلب-
🌷شش قسمت مانده به پایان🌷
Əsli dönüb Kǝrǝmi gördü. Sevindiyinnǝn donub yerindǝsǝ qaldı. Kǝrǝm baxdı ki, Əsli başdan-ayağa qara geyinib. Sazı döşünǝ basıb dedi:
Əvvǝl bahar, yaz ayları gǝlǝndǝ
Alaydım, gedǝydim bağlara sǝni.
Sümlǝ quşlar muradını alanda
Qaldıraydım yaşıl dağlara sǝni.
Camalın xubluğu mat elǝr mahı,
Göylǝrǝ dayanır aşığın ahı,
Geyin al-yaşılı, geymǝ siyahı,
Haqq nǝsib eylǝsin ağlara sǝni.
Dǝrdli dǝrǝm deyǝr: gerçǝkdi sözüm,
Bu mǝlul könlümü şad elǝr üzün,
Qızarıb almalar, dǝyǝndǝ üzüm
Endirǝydim yaşıl bağlara sǝni.

Sǝn demǝ bu gün Hǝlǝb paşası gǝzmǝyǝ çıxıbmış. Yolu buradan düşdü. Baxdı ki, darğanın bağında bir cavan oğlan dǝrdli-dǝrdli oxuyur, bir qız da qulaq asır. Bu, paşaya toxundu. Atını sürdü düz bağın içinǝ. Əsli adam gǝldiyini görcǝk, işin üstü açılmasın deyǝ, qaçıb getdi. Paşa aldı Kǝrǝmin başının üstünü, dedi:
- De görüm kimsǝn? Burada nǝ qayırırsan?
Kǝrǝm dinmǝdi. Paşa bir dǝ soruşdu. Kǝrǝm yenǝ dǝ cavab vermǝdi. Paşa bir dǝ qǝzǝblǝ soruşanda sazı sinǝsinǝ mindirib dedi:
Şikayǝtim vardı çǝrxi-fǝlǝkdǝn,
Zalım fǝlǝk ǝydi, bükdü belimi.
Əzǝl bülbül kimi fǝryad edǝrkǝn,
İndi lal eylǝdi şirin dilimi.
Yandı ciyǝrciyim, döndü büryana,
Axdı çeşmim yaşı, döndü ümmana,
Gǝtirdilǝr mǝni ulu divana,
Bağladılar ayağımı, ǝlimi.
Dǝrdli Kǝrǝm qoydu başı qadaya,
Yar ilǝ getmǝdi xǝlvǝt odaya,
Çox şükürlǝr olsun bari-xudaya,
Gözüm ilǝ gördüm Əsli yarımı.
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۱۱۰ -وعده‌ی دروغ-
✅«پنج قسمت تا پایان»✅
Paşa diqqǝtlǝ qulaq asıb gördü, yox, burda nǝ isǝ deyǝsǝn başqa bir mǝsǝlǝ var. Dedi:
- Aşıq, de görüm kimsǝn? Dǝrdin nǝdi?
Kǝrǝm dinmǝmiş Sofi dedi:
- Paşa sağ olsun, bu, gǝncǝli Ziyad xanın oğludu. Neçǝ ildi ki, keşişin
qızına aşıqdı. Onun dalınca diyar-diyar gǝzir. Axırda gǝlib burda sevgilisini tapıb. Sevgilisi ilǝ görüşmǝk istǝyirdi ki, siz gǝlib çıxdınız. Paşa soruşdu:
- Qız da bunu istǝyirmi?
Sofi dedi:
- Bǝli, soruşa bilǝrsiniz.
Paşa o saat bir ǝdalǝt divanı qurub, keşişi dǝ, qızını da çağırtdırdı. Qıza dedi:
- Qızım, sǝn bu oğlanı sevirsǝnmi?
Əsli xan paşanın ayaqlarına yıxılıb dedi:
- Sǝnǝ qurban olum, paşa, bu mǝnim sevgilimdi. Atam mǝni ona vermǝyib, bizi fǝraq oduna yandırır.
Paşa üzünü keşişǝ tutub dedi:
- Niyǝ qızını ona vermirsǝn?
Keşiş dedi:
- Əvvǝla, mǝn ermǝniyǝm, o müsǝlman. İkinci dǝ mǝnim qızım nişanlıdı.
Paşa döndü, Əslidǝn soruşdu ki:
- Qızım, sǝn nişanlımısan?
Əsli dedi:
- Paşa, mǝni burada özlǝri güclǝ bir oğlana nişan qoyublar. Ancaq mǝn Kǝrǝmdǝn başqasına getmǝyǝcǝyǝm.
Paşa dedi:
- Keşiş, bunlara zülm etdiyin bǝsdi. Gǝrǝk qızı verǝsǝn ona.
Keşiş gördü ayrı yol yoxdu, dedi:
- Baş üstǝ! Mǝnǝ üç gün möhlǝt ver, hazırlıq görüm.
Camaat yerbǝyerdǝn qışqırdı ki:
- Möhlǝt vermǝ, yenǝ dǝ qaçacaq.
Paşa dedi:
- Yox, qaçmaz.
Sonra üzünü keşişǝ tutub dedi:
- Üç gün Əslini burada, öz qızlarımın yanında saxlayacağam. Get, hazırlaş. Üç gündǝn sonra toydu....
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۱۱۱
✅4 قسمت مانده به پایان✅
Hamı paşanın bu tǝdbirini bǝyǝndi. Hazırlıq başlandı. İndi hamı toya hazırlaşmaqda olsun, eşit keşişdǝn.
Keşiş çox hiylǝgǝr, özü dǝ sehrikar idi. Tez qıza qırmızı xaradan bir don hazırlatdı. Döşünǝ tilsimli bǝnd düymǝlǝr tikdirdi. Üçünsü gün Əslinin yanına gǝlib, öz ǝlilǝ donu ona geydirdi, sonra da dedi:
Qızım, mǝn çox şadam ki, sǝn öz muradına çatdıq. Xoşbaxt ol! Ancaq sǝnnǝn axırınsı bir xahişim var. Babalım boynuna, ǝgǝr bu düymǝlǝri özün açsan, qoy düymǝlǝri Kǝrǝm açsın.
Bǝli, paşanın ǝmri ilǝ toy başlandı. Qırx gün qırx gecǝ çaldılar, oynadılar, mǝclis keçirdilǝr, Əslini Kǝrǝmǝ verdilǝr. Kǝrǝm gǝlin otağına girib gördü ki, Əsli xan alxaraya bürünüb, özünǝ dǝ yetmiş yeddi qǝlǝm ilǝ bǝzǝk vurub. Kǝrǝm bu gözǝlliyi Əsli xanda görǝn kimi sazını alıb, görǝk nǝ dedi:
Sevdiyim başdan ayağa
Al qırmızı geyinibdi.
Yaraşır qǝddi-dalına
Şal, qırmızı, geyinibdi.
Atalıdı, analıdı,
Ördǝklidi, sonalıdı,
Qulaqları tanalıdı,
Lǝ`l qırmızı geyinibdi.
Badǝ doludu içmǝyǝ,
Gül, fidan, ağas ǝkmǝyǝ,
Vaxtı gǝlibdi açmağa,
Gül qırmızı geyinibdi.
Yaşa, sevdisiyim, yaşa,
Nǝ yazılsa gǝlǝr başa,
Al yanaqda qoşa-qoşa,
Xal qırmızı geyinibdi.
Kǝrǝm dǝdǝ gǝldi sizǝ,
Qǝdǝm basdı evinizǝ,
Mail oldu ala gözǝ,
Al qırmızı geyinibdi.
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۱۱۲ -دکمه‌ها-
🔴سه قسمت تا پایان🔴
Kǝrǝm sözünü tamam elǝyib, Əslinin boynunu qusaqladı. İki aşıq görüşüb,
öpüşdülǝr. Əsli dedi:
- San Kǝrǝm, şükür olsun, çox sǝfadan sonra axırda bir-birimizǝ çatdıq.
Bǝli adamlar dağılıb getdilǝr. Otaqda tǝkcǝ Kǝrǝmlǝ Əsli qaldı. Əsli dedi:
- Kǝrǝm can, atam babal salıb ki, donumun düymǝlǝrini sǝn açasan.
Kǝrǝm irǝli gǝldi. Nǝ qǝdǝr elǝdi düymǝlǝri aça bilmǝdi. Əsli dǝ nǝ qǝdǝr çalışdısa düymǝlǝri aça bilmǝdi. Aldı Kǝrǝm, görǝk düymǝlǝrǝ nǝ dedi:
Aman fǝlǝk, dad eylǝrǝm ǝlinnǝn,
Açılsın Əslidǝn düymǝ, mǝn öldüm.
Əsli xan ağlıyar, Kǝrǝm alışar,
Açılsın Əslidǝn düymǝ, mǝn öldüm.
Ağalar ağası, şahların şahı,
Mǝnǝ kömǝk olsun göylǝrin mahı,
İmansız keşişin budu mǝtahı,
Açılsın Əslidǝn düymǝ, mǝn öldüm.
Kǝrǝm belǝ oxuyanda Əslinin yaxasındakı düymǝsinin biri açıldı. Aldı Kǝrǝm:
Keşiş qabağımda bir qara duman,
Çağırram mövlanı halımdı yaman.
Müşküllǝri açan peyğǝmbǝr, imam,
Açılsın Əslidǝn düymǝ, mǝn öldüm.
Kǝrǝm belǝ deyǝndǝ düymǝnin biri dǝ açıldı. Amma o biri düymǝ o saat bağlandı. Kǝrǝm ağlaya-ağlaya dedi:
Atan keşiş, kilsǝlǝrdǝn kǝndi var.
Hiylǝgǝrdi, bilmǝk olmur, fǝndi var.
Bir düymǝnin hǝştad sǝkkiz bǝndi var.
Açılsın Əslidǝn düymǝ, mǝn öldüm.
Belǝ deyǝndǝ düymǝlǝr axıra kimi açıldı....
@turkce_fa

#اصلی_کرم قسمت ۱۱۳ -آتش-
🚩دو قسمت مانده به پایان🚩
düymǝlǝr axıra kimi açıldı. Bir düymǝ qalanda yenǝ başa kimi düymǝlǝndi. Aldı Kǝrǝm, dedi:
Bahar olsaq, dağlar, qarın ǝrisin!
Kǝrǝm, ömrün bu qürbǝtdǝ çürüsün!
Düymǝ kǝsǝn zǝrgar, ǝlin qurusun!
Açılsın Əslidǝn düymǝ, mǝn öldüm.
Düymǝlǝr yenǝ dǝ bir düymǝ qalanacan açıldı. Kǝrǝm bir bǝnd dǝ oxudu ki, axırıncı bǝnd açılsın. İş tǝrsinǝ oldu. Söz qurtaran kimi yenǝ düymǝlǝr başa qǝdǝr
düymǝlǝndi. Belǝ-belǝ düymǝlǝr açıldı, bağlandı, axırıncı düymǝ açılanda bir od çıxıb Kǝrǝmin sinǝsinǝ düşdü. Kǝrǝm başladı yanmağa. Əsli dad fǝğan elǝyib
ağlamağa, özünü yeyib tökmǝyǝ başladı. Kǝrǝm Əslini belǝ görǝndǝ aldı, görǝk yana-yana nǝ dedi:
Gǝl, Əslim, gǝl, gǝl ağlama!
Yanıram, Əslim, yanıram!..
Ciyǝrim odda dağlama,
Yanıram, Əslim, yanıram!..
Bir atǝş düşdü canıma,
Anam yox, gǝlsin yanıma,
Ellǝr ağlasın halıma,
Yanıram, Əslim, yanıram!..
Çǝkdicǝyim dǝrdlǝ ǝlǝm,
Mǝnnǝn ibrǝt alsın alǝm,
Belǝ çalınıbdı qǝlǝm,
Yanıram, Əslim, yanıram!..
Kǝrǝmǝm, söylǝnir adım,
Ərşǝ çıxıbdı fǝryadım,
Əlimnǝn getdi muradım,
Yanıram, Əslim, yanıram!..
Alov tǝpǝdǝn dırnağa Kǝrǝmi bürüdü. Əslinin dad fǝryadına camaat tökülüb gǝldi. Hamıdan qabaq Əslinin tay-tuşları içǝriyǝ doluşdular. Ancaq Kǝrǝmin alovunu söndürmǝk mümkün olmadı.
@turkce_fa