#اصلی_کرم قسمت ۸۳ - در نزدیکی ارزروم ـ
Kǝrǝm sözün tamam edǝn kimi Alvız dağı bunlara yol verdi. Buradan keçib, günǝ bir mǝnzil gedib, yenǝ dǝ bir bulaq başına çatdılar. Kǝrǝm baxdı ki, burada bir dǝstǝ qız zarafatlaşa-zarafatlaşa paltar yuyur. Qızlar Kǝrǝmi görǝn kimi tutdular yaxasından ki:
- Aşıq, bizǝ bir-iki kǝlmǝ söz de!
Aldı Kǝrǝm, qızlara görǝk nǝ dedi:
Bulaq kǝnarında paltar yuyanlar,
Eyni mǝnim xan Əslimǝ bǝnzǝrsiz.
Yuyub-yuyub gül dalına sǝrǝnlǝr,
Eyni mǝnim xan Əslimǝ bǝnzǝrsiz.
Əyricǝ qaşı var, ucu ǝymǝli,
Kǝtan köynǝk geyib, köksü düymǝli.
O da sizin kimi gözǝl, öymǝli,
Eyni mǝnim xan Əslimǝ bǝnzǝrsiz.
Kǝtan köynǝk geyib, güldǝn tazacǝk.
Bülbül sitǝm eylǝr gülǝ yazacǝk.
O da sizin kimi bǝyaz, nazicǝk,
Eyni mǝnim xan Əslimǝ bǝnzǝrsiz.
Kǝrǝmǝm, dolandım, buraya gǝldim
Sizi görǝn kimi şad oldum, güldüm
Darılmayın, qızlar, mǝn Əsli bildim,
Eyni mǝnim xan Əslimǝ bǝnzǝrsiz.
Qızlar, gǝlinlǝr hamısı Kǝrǝmǝ afǝrin dedilǝr. Kǝrǝmlǝ Sofi burada bir az dincǝlib qalxdılar. Günǝ bir mǝnzil gǝlib, Ərzrumun gǝdiyinǝ çatdılar. Kǝrǝm baxdı ki, hava qaralır, dedi: Sofi, dayan, bu dağa bir-iki söz deyim, yoxsa bizǝ yol vermǝyǝcǝk. Sofi hirslǝnib dedi:
- Xeyir, lazım deyil. Heç nǝ demǝ! Elǝ hǝr dağa-daşa söz deyǝsǝksǝn?
Kǝrǝm bir söz demǝdi. Yavaş-yavaş dağın başına çıxmağa başladılar. Elǝ aşırıma az qalmışdılar ki, bir boran başladı, qar başladı, gǝl görǝsǝn...
@turkce_fa
Kǝrǝm sözün tamam edǝn kimi Alvız dağı bunlara yol verdi. Buradan keçib, günǝ bir mǝnzil gedib, yenǝ dǝ bir bulaq başına çatdılar. Kǝrǝm baxdı ki, burada bir dǝstǝ qız zarafatlaşa-zarafatlaşa paltar yuyur. Qızlar Kǝrǝmi görǝn kimi tutdular yaxasından ki:
- Aşıq, bizǝ bir-iki kǝlmǝ söz de!
Aldı Kǝrǝm, qızlara görǝk nǝ dedi:
Bulaq kǝnarında paltar yuyanlar,
Eyni mǝnim xan Əslimǝ bǝnzǝrsiz.
Yuyub-yuyub gül dalına sǝrǝnlǝr,
Eyni mǝnim xan Əslimǝ bǝnzǝrsiz.
Əyricǝ qaşı var, ucu ǝymǝli,
Kǝtan köynǝk geyib, köksü düymǝli.
O da sizin kimi gözǝl, öymǝli,
Eyni mǝnim xan Əslimǝ bǝnzǝrsiz.
Kǝtan köynǝk geyib, güldǝn tazacǝk.
Bülbül sitǝm eylǝr gülǝ yazacǝk.
O da sizin kimi bǝyaz, nazicǝk,
Eyni mǝnim xan Əslimǝ bǝnzǝrsiz.
Kǝrǝmǝm, dolandım, buraya gǝldim
Sizi görǝn kimi şad oldum, güldüm
Darılmayın, qızlar, mǝn Əsli bildim,
Eyni mǝnim xan Əslimǝ bǝnzǝrsiz.
Qızlar, gǝlinlǝr hamısı Kǝrǝmǝ afǝrin dedilǝr. Kǝrǝmlǝ Sofi burada bir az dincǝlib qalxdılar. Günǝ bir mǝnzil gǝlib, Ərzrumun gǝdiyinǝ çatdılar. Kǝrǝm baxdı ki, hava qaralır, dedi: Sofi, dayan, bu dağa bir-iki söz deyim, yoxsa bizǝ yol vermǝyǝcǝk. Sofi hirslǝnib dedi:
- Xeyir, lazım deyil. Heç nǝ demǝ! Elǝ hǝr dağa-daşa söz deyǝsǝksǝn?
Kǝrǝm bir söz demǝdi. Yavaş-yavaş dağın başına çıxmağa başladılar. Elǝ aşırıma az qalmışdılar ki, bir boran başladı, qar başladı, gǝl görǝsǝn...
@turkce_fa
#اصلی_کرم قسمت ۸۵
Elǝ aşırıma az qalmışdılar ki, bir boran başladı, qar başladı, gǝl görǝsǝn. Kǝrǝm dedi:
- Qoymadın dağa bir-iki söz deyǝm, bizǝ yol versin, indi ölüb burada qalacağıq.
Sofi işi belǝ görǝndǝ başladı Kǝrǝmǝ yalvarmağa:
- Aman, Kǝrǝm, nǝ sözün var de, bǝlkǝ nicat tapaq.
Kǝrǝm aldı sazı, dedi:
Ərzrumun gǝdiyinǝ varanda,
Onda gördüm burum-burum qar gǝlir.
Lǝlǝ dedi: gǝl bu yoldan qayıdaq,
Dedim: dönmǝk namusuma ar gǝlir.
Əzǝldǝn mayılam o ala gözǝ,
Darayıb zülfünü töküb gül üzǝ,
Xocalar yük tutub çıxdılar düzǝ,
Elǝ bildim karvan ilǝ yar gǝlir.
Kǝrǝmǝm, qürbǝtǝ saldım yerimi,
Tǝrk elǝdim namusumu, arımı,
Boran, alma ǝldǝn nazlı yarımı,
Gen dünya başıma yenǝ dar gǝlir.
Söz tamam oldu. Amma ki, çovğun, boran getdikcǝ artdı. Duman, qar hǝr tǝrǝfi elǝ aldı ki, elǝ bil gecǝ oldu. Kǝrǝm aldı, bu hala münasib dedi:
Ərzrumun gǝdiyinǝ varanda,
Onda dedim, qǝdir mövlam, aman hey!
Hǝr tǝrǝfdǝn çovğun, boran, bad ǝsǝr,
Tutmuş hǝr yanımı çiskin, duman hey!
Bülbül qonar, yırğaladar dalını,
Ördǝk üzǝr dalğaladar gölünü,
Xudam qırsın bǝdxahların belini,
İndǝn belǝ görüşǝ yox güman hey!
Su duran yerlǝri sonam göl eylǝr,
Çeşmim yaşı giribandan sel eylǝr,
Bǝzirganlar üstümüzdǝn yol eylǝr,
Onda mǝnim halım olar yaman hey!
İgid gǝrǝk sǝr meydanda oynada,
Eşq atǝşin sinǝsindǝ qaynada,
Hǝr kǝs üçün ölüm haqdı dünyada,
Tapılmaya üstlǝrindǝ cahan hey!
Kǝrǝm deyǝr: eşq qazanın qaynadan,
Geniş ovalarda köhlǝn oynadan,
Fǝryad edib, çox analar ağladan,
Mǝn ağlayım yana-yana, aman hey!
Kǝrǝm baxdı ki, dağ yol vermǝk istǝmir. Ölüm gǝldi durdu onun gözünün qabağında.
@turkce_fa
Elǝ aşırıma az qalmışdılar ki, bir boran başladı, qar başladı, gǝl görǝsǝn. Kǝrǝm dedi:
- Qoymadın dağa bir-iki söz deyǝm, bizǝ yol versin, indi ölüb burada qalacağıq.
Sofi işi belǝ görǝndǝ başladı Kǝrǝmǝ yalvarmağa:
- Aman, Kǝrǝm, nǝ sözün var de, bǝlkǝ nicat tapaq.
Kǝrǝm aldı sazı, dedi:
Ərzrumun gǝdiyinǝ varanda,
Onda gördüm burum-burum qar gǝlir.
Lǝlǝ dedi: gǝl bu yoldan qayıdaq,
Dedim: dönmǝk namusuma ar gǝlir.
Əzǝldǝn mayılam o ala gözǝ,
Darayıb zülfünü töküb gül üzǝ,
Xocalar yük tutub çıxdılar düzǝ,
Elǝ bildim karvan ilǝ yar gǝlir.
Kǝrǝmǝm, qürbǝtǝ saldım yerimi,
Tǝrk elǝdim namusumu, arımı,
Boran, alma ǝldǝn nazlı yarımı,
Gen dünya başıma yenǝ dar gǝlir.
Söz tamam oldu. Amma ki, çovğun, boran getdikcǝ artdı. Duman, qar hǝr tǝrǝfi elǝ aldı ki, elǝ bil gecǝ oldu. Kǝrǝm aldı, bu hala münasib dedi:
Ərzrumun gǝdiyinǝ varanda,
Onda dedim, qǝdir mövlam, aman hey!
Hǝr tǝrǝfdǝn çovğun, boran, bad ǝsǝr,
Tutmuş hǝr yanımı çiskin, duman hey!
Bülbül qonar, yırğaladar dalını,
Ördǝk üzǝr dalğaladar gölünü,
Xudam qırsın bǝdxahların belini,
İndǝn belǝ görüşǝ yox güman hey!
Su duran yerlǝri sonam göl eylǝr,
Çeşmim yaşı giribandan sel eylǝr,
Bǝzirganlar üstümüzdǝn yol eylǝr,
Onda mǝnim halım olar yaman hey!
İgid gǝrǝk sǝr meydanda oynada,
Eşq atǝşin sinǝsindǝ qaynada,
Hǝr kǝs üçün ölüm haqdı dünyada,
Tapılmaya üstlǝrindǝ cahan hey!
Kǝrǝm deyǝr: eşq qazanın qaynadan,
Geniş ovalarda köhlǝn oynadan,
Fǝryad edib, çox analar ağladan,
Mǝn ağlayım yana-yana, aman hey!
Kǝrǝm baxdı ki, dağ yol vermǝk istǝmir. Ölüm gǝldi durdu onun gözünün qabağında.
@turkce_fa
#اصلی_کرم قسمت ۸۶ -سه ترس-
Ölüm gǝldi durdu onun gözünün
qabağında. Dedi:
Bu dünyada üçcə şeydǝn qorxum var;
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Heç birindǝn ǝsla könlüm şad deyil-
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Bağrım başın fǝlǝk nǝ çaldı daşa,
Yazılanlar gǝlir bu qǝrib başa,
Hǝsrǝt qaldım elǝ, qohum-qardaşa.
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Çox süleymanları taxtdan endirdi,
Neçǝlǝrin gül rǝngini soldurdu,
Neçǝlǝrin gǝlmǝz yola göndǝrdi.
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Qǝribin boyuna kǝfǝn biçilmǝz,
Əsǝl camı çox acıdı, içilmǝz,
Üç dǝrdim var bir-birindǝn seçilmǝz-
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Neçǝlǝrin qalasına od atdı,
Neçǝnin aşına zǝhrimar qatdı,
Neçǝlǝrin cavan ikǝn qocaltdı
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Kǝrǝm yar yolunda canından keçdi,
Qürbǝt eldǝ ǝsǝl badǝsin içdi,
Gül bağından bülbül qürbǝtǝ uçdu,
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Başladılar dağın döşü ilǝ yuxarı çıxmağa. Buran, çovğun daha da bǝrkidi. Sofi başladı ağlamağa. Kǝrǝm ondan xǝbǝr aldı:
- Lǝlǝ, nǝ üçün ağlayırsan?
Sofi dedi:
- Ağlamayım neylǝyim? Ölüb bu dağda qalavağıq, bǝdǝnimiz qurd-quşa
yem olacaq. Gǝl qayıdaq geri.
Kǝrǝm dedi:
- Lǝlǝ, öldü var, döndü yoxdu. İstǝyirsǝn sǝn qayıt, mǝn tǝk gedǝcǝyǝm. Ölǝrǝm, ölǝrǝm, qalaram, qalaram.
@turkce_fa
Ölüm gǝldi durdu onun gözünün
qabağında. Dedi:
Bu dünyada üçcə şeydǝn qorxum var;
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Heç birindǝn ǝsla könlüm şad deyil-
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Bağrım başın fǝlǝk nǝ çaldı daşa,
Yazılanlar gǝlir bu qǝrib başa,
Hǝsrǝt qaldım elǝ, qohum-qardaşa.
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Çox süleymanları taxtdan endirdi,
Neçǝlǝrin gül rǝngini soldurdu,
Neçǝlǝrin gǝlmǝz yola göndǝrdi.
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Qǝribin boyuna kǝfǝn biçilmǝz,
Əsǝl camı çox acıdı, içilmǝz,
Üç dǝrdim var bir-birindǝn seçilmǝz-
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Neçǝlǝrin qalasına od atdı,
Neçǝnin aşına zǝhrimar qatdı,
Neçǝlǝrin cavan ikǝn qocaltdı
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Kǝrǝm yar yolunda canından keçdi,
Qürbǝt eldǝ ǝsǝl badǝsin içdi,
Gül bağından bülbül qürbǝtǝ uçdu,
Bir ayrılıq, bir yoxsulluq, bir ölüm!
Başladılar dağın döşü ilǝ yuxarı çıxmağa. Buran, çovğun daha da bǝrkidi. Sofi başladı ağlamağa. Kǝrǝm ondan xǝbǝr aldı:
- Lǝlǝ, nǝ üçün ağlayırsan?
Sofi dedi:
- Ağlamayım neylǝyim? Ölüb bu dağda qalavağıq, bǝdǝnimiz qurd-quşa
yem olacaq. Gǝl qayıdaq geri.
Kǝrǝm dedi:
- Lǝlǝ, öldü var, döndü yoxdu. İstǝyirsǝn sǝn qayıt, mǝn tǝk gedǝcǝyǝm. Ölǝrǝm, ölǝrǝm, qalaram, qalaram.
@turkce_fa
#اصلی_کرم قسمت ۸۷
Kǝrǝm dedi:
- Lǝlǝ, öldü var, döndü yoxdu. İstǝyirsǝn sǝn qayıt, mǝn tǝk gedǝcǝyǝm. Ölǝrǝm, ölǝrǝm, qalaram, qalaram. Sofi dedi:
Mǝn sǝni tǝk hara buraxım? İndi ki, belǝ oldu yeri gedǝk, görǝk başımıza nǝ gǝlir. Başladılar dağa çıxmağa. Yuxarılarda boran daha da şiddǝtlǝndi. Sofi Kǝrǝmin sazını alıb dedi:
Ərzrumun gǝdiyinǝ varanda
Onda gördüm burum-burum qar gǝlir.
Dedim: Kǝrǝm, gǝl bu yoldan qayıdaq,
Gördüm xan oğludu, ona ar gǝlir.
Duman, çiskin hǝr tǝrǝfi bürüyüb,
Bǝdǝnimdǝ cismi-canım ǝriyib,
Dedim: Kǝrǝm, kim bu yolda yarıyıb?
Gördüm ki, gen dünya cana dar gǝlir.
Mǝn Sofiyǝm, neylǝmişǝm, neylǝrǝm...
Dǝrd ǝlindǝn qara bağrım teylǝrǝm;
Loğman yoxdu, dǝrdim kimǝ söylǝrǝm?
Hayıf, tǝrlan oylağına sar gǝlir.
Sofi elǝ zor-güc sözü qurtarıb yıxıldı. Kǝrǝm gördü ki, Sofi gedǝ bilmir. Onu qucağına götürüb, bir tǝhǝr yalın başına çatdırdı, bir balaca qayanın dibindǝ yerǝ qoydu, üstünǝ xurcundan-zaddan örtdü, özü dǝ dili tutulmuş bir halda büzüşüb, bir tǝrǝfdǝ oturdu. Birdǝn qayanın üstündǝki qar yığımı uçub, Kǝrǝmin başına töküldü. Bir tǝhǝr ki, qarın altından çıxdı, üzün Ərzrum dağlarına tutub dedi:
Ərzrumun alçaq-uca dağları,
Yaşılbaş sonalar uçsun gölündǝn.
Ağzım açıb sǝnǝ qarğış eylǝrǝm,
Qǝbul olsun hǝr nǝ çıxar dilimdǝn.
Duman, çiskin heç başasan getmǝsin!
Ağır ellǝr ǝtǝyini tutmasın!
Yaz olanda gül-çiçǝyin bitmǝsin!
Heç gözǝllǝr iylǝmǝsin gülündǝn!
Düşmǝn oldun, düşmǝnliyin bildirdin,
Bais olub, sǝn Sofini öldürdün,
Kǝrǝm deyǝr: göz yaşımı sildirdin,
Aşdı Qara keşiş qarlı belindǝn.
@turkce_fa
Kǝrǝm dedi:
- Lǝlǝ, öldü var, döndü yoxdu. İstǝyirsǝn sǝn qayıt, mǝn tǝk gedǝcǝyǝm. Ölǝrǝm, ölǝrǝm, qalaram, qalaram. Sofi dedi:
Mǝn sǝni tǝk hara buraxım? İndi ki, belǝ oldu yeri gedǝk, görǝk başımıza nǝ gǝlir. Başladılar dağa çıxmağa. Yuxarılarda boran daha da şiddǝtlǝndi. Sofi Kǝrǝmin sazını alıb dedi:
Ərzrumun gǝdiyinǝ varanda
Onda gördüm burum-burum qar gǝlir.
Dedim: Kǝrǝm, gǝl bu yoldan qayıdaq,
Gördüm xan oğludu, ona ar gǝlir.
Duman, çiskin hǝr tǝrǝfi bürüyüb,
Bǝdǝnimdǝ cismi-canım ǝriyib,
Dedim: Kǝrǝm, kim bu yolda yarıyıb?
Gördüm ki, gen dünya cana dar gǝlir.
Mǝn Sofiyǝm, neylǝmişǝm, neylǝrǝm...
Dǝrd ǝlindǝn qara bağrım teylǝrǝm;
Loğman yoxdu, dǝrdim kimǝ söylǝrǝm?
Hayıf, tǝrlan oylağına sar gǝlir.
Sofi elǝ zor-güc sözü qurtarıb yıxıldı. Kǝrǝm gördü ki, Sofi gedǝ bilmir. Onu qucağına götürüb, bir tǝhǝr yalın başına çatdırdı, bir balaca qayanın dibindǝ yerǝ qoydu, üstünǝ xurcundan-zaddan örtdü, özü dǝ dili tutulmuş bir halda büzüşüb, bir tǝrǝfdǝ oturdu. Birdǝn qayanın üstündǝki qar yığımı uçub, Kǝrǝmin başına töküldü. Bir tǝhǝr ki, qarın altından çıxdı, üzün Ərzrum dağlarına tutub dedi:
Ərzrumun alçaq-uca dağları,
Yaşılbaş sonalar uçsun gölündǝn.
Ağzım açıb sǝnǝ qarğış eylǝrǝm,
Qǝbul olsun hǝr nǝ çıxar dilimdǝn.
Duman, çiskin heç başasan getmǝsin!
Ağır ellǝr ǝtǝyini tutmasın!
Yaz olanda gül-çiçǝyin bitmǝsin!
Heç gözǝllǝr iylǝmǝsin gülündǝn!
Düşmǝn oldun, düşmǝnliyin bildirdin,
Bais olub, sǝn Sofini öldürdün,
Kǝrǝm deyǝr: göz yaşımı sildirdin,
Aşdı Qara keşiş qarlı belindǝn.
@turkce_fa
#اصلی_کرم قسمت ۸۸
Sofi ayağa qalxdı, dizlǝrinǝ taqǝt gǝldi. Kǝrǝmgil day heç bilmǝdilǝr ki, qardı, borandı, ya nǝdi. Heç bilmǝdilǝr haraya gedirlǝr. Elǝ üzlǝrini bir tǝrǝfǝ tutub getmǝyǝ başladılar. Ta ki, gedib-gedib, Ərzruma çatdılar. Burada da heç bir şey öyrǝnǝ bilmǝyib, düşdülǝr yolun ağına. Elǝ şǝhǝrdǝn tǝzǝcǝ
çıxmışdılar ki, yol qabaqlarında üçlǝdi. Qaldılar mat-mǝǝttǝl, bilmǝdilǝr bu yolların hansı ilǝ getsinlǝr. Kǝrǝm sazı döşünǝ basıb bu hala münasib görǝk nǝ dedi:
Ərzrumdan çıxdım, üç oldu yolum,
Mǝn bu yolun hankısına gedǝyim?
Gecǝ-gündüz çağırıram yaradan,
Mǝn bu yolun hankısına gedǝyim?
Aman lǝlǝ, necǝ oldu halımız,
Harda qaldı vǝtǝnimiz, elimiz,
Ördǝk uçdu, viran qaldı gölümüz,
Mǝn bu yolun hankısına gedǝyim?
Kǝrǝm çǝkǝr cǝfa mǝrdi-mǝrdana,
Bivǝfa ǝlindǝn gǝlmişǝm cana,
Bir kimsǝ yoxdu ki, yalvaram ona,
Mǝn bu yolun hankısına gedǝyim?
Kǝrǝmgil burada yol axtarmaqda olsunlar, eşit Əslidǝn. Bir az ǝzǝl dedik ki, Keşiş Qeysǝridǝ Süleyman paşanın yanına gedib, başına gǝlǝnlǝrin üstünǝ bir az da yalandan qondarıb, Kǝrǝmi çox pislǝmişdi. Süleyman paşa da keşişin dediklǝrinǝ inanıb, onunla dostlaşmışdı. Hǝr yerǝ dǝ adam qoymuşdu ki, Qeysǝriyǝ Kǝrǝm adlı aşıq gǝlsǝ ona xǝbǝr versinlǝr. İndi keşiş burada yaşamaqda olsun, eşit Qeysǝri qızlarından. Yaz fǝsli idi deyin Qeysǝri qızlarından bir dǝstǝ seyrǝ çıxmışdı. Qızlardan biri dedi:
- Qızlar, burada Əsli adında qǝrib bir qız var, gǝlin onu da özümüzlǝ aparaq, yazıqdı.
Yoldaşları razı oldular. Qızlar Əsli xanın yanına gǝlib dedilǝr:
- Əsli bacı, gǝl sǝn dǝ qoşul bizǝ, seyrǝ çıxaq.
Əsli qızların könlün sındırmaq istǝmǝdi. Amma ki, Qara keşiş bağçalarından bayıra çıxmağı Əsliyǝ qadağan elǝmişdi. Odu ki, Əsli başqa bir yerǝ gedǝ bilmǝyib, qızlardan xahiş elǝdi ki, elǝ onlarıbağçalarında gǝzsinlǝr. Qızlar razı oldular. İndi qızlar Əsligilin bağçalarında gǝzmǝkdǝ olsunlar, eşit Kǝrǝmdǝn.
Kǝrǝm bir müddǝt yol gedib, Qeysǝri şǝhǝrinǝ çatdı. Üst-başı elǝ sırım-sındır idi ki, heç bilmirdi hara getsin. Yolu düşdü Əsligilin hǝmin bağçasının yanından. Gördü ki, burada bir dǝstǝ qız çalıb, oxuyub, oynayır. Dǝrǝm keçib getmǝk istǝyǝndǝ bir dǝ gördü, budu, bağçadakı evdǝn bir qız çıxıb, yüz naz-qǝmzǝ ilǝ qızlara tǝrǝf gedir. Diqqǝtlǝ baxanda Əslini tanıdı. Daha heç bir söz deyǝ bilmǝdi.
@turkce_fa
Sofi ayağa qalxdı, dizlǝrinǝ taqǝt gǝldi. Kǝrǝmgil day heç bilmǝdilǝr ki, qardı, borandı, ya nǝdi. Heç bilmǝdilǝr haraya gedirlǝr. Elǝ üzlǝrini bir tǝrǝfǝ tutub getmǝyǝ başladılar. Ta ki, gedib-gedib, Ərzruma çatdılar. Burada da heç bir şey öyrǝnǝ bilmǝyib, düşdülǝr yolun ağına. Elǝ şǝhǝrdǝn tǝzǝcǝ
çıxmışdılar ki, yol qabaqlarında üçlǝdi. Qaldılar mat-mǝǝttǝl, bilmǝdilǝr bu yolların hansı ilǝ getsinlǝr. Kǝrǝm sazı döşünǝ basıb bu hala münasib görǝk nǝ dedi:
Ərzrumdan çıxdım, üç oldu yolum,
Mǝn bu yolun hankısına gedǝyim?
Gecǝ-gündüz çağırıram yaradan,
Mǝn bu yolun hankısına gedǝyim?
Aman lǝlǝ, necǝ oldu halımız,
Harda qaldı vǝtǝnimiz, elimiz,
Ördǝk uçdu, viran qaldı gölümüz,
Mǝn bu yolun hankısına gedǝyim?
Kǝrǝm çǝkǝr cǝfa mǝrdi-mǝrdana,
Bivǝfa ǝlindǝn gǝlmişǝm cana,
Bir kimsǝ yoxdu ki, yalvaram ona,
Mǝn bu yolun hankısına gedǝyim?
Kǝrǝmgil burada yol axtarmaqda olsunlar, eşit Əslidǝn. Bir az ǝzǝl dedik ki, Keşiş Qeysǝridǝ Süleyman paşanın yanına gedib, başına gǝlǝnlǝrin üstünǝ bir az da yalandan qondarıb, Kǝrǝmi çox pislǝmişdi. Süleyman paşa da keşişin dediklǝrinǝ inanıb, onunla dostlaşmışdı. Hǝr yerǝ dǝ adam qoymuşdu ki, Qeysǝriyǝ Kǝrǝm adlı aşıq gǝlsǝ ona xǝbǝr versinlǝr. İndi keşiş burada yaşamaqda olsun, eşit Qeysǝri qızlarından. Yaz fǝsli idi deyin Qeysǝri qızlarından bir dǝstǝ seyrǝ çıxmışdı. Qızlardan biri dedi:
- Qızlar, burada Əsli adında qǝrib bir qız var, gǝlin onu da özümüzlǝ aparaq, yazıqdı.
Yoldaşları razı oldular. Qızlar Əsli xanın yanına gǝlib dedilǝr:
- Əsli bacı, gǝl sǝn dǝ qoşul bizǝ, seyrǝ çıxaq.
Əsli qızların könlün sındırmaq istǝmǝdi. Amma ki, Qara keşiş bağçalarından bayıra çıxmağı Əsliyǝ qadağan elǝmişdi. Odu ki, Əsli başqa bir yerǝ gedǝ bilmǝyib, qızlardan xahiş elǝdi ki, elǝ onlarıbağçalarında gǝzsinlǝr. Qızlar razı oldular. İndi qızlar Əsligilin bağçalarında gǝzmǝkdǝ olsunlar, eşit Kǝrǝmdǝn.
Kǝrǝm bir müddǝt yol gedib, Qeysǝri şǝhǝrinǝ çatdı. Üst-başı elǝ sırım-sındır idi ki, heç bilmirdi hara getsin. Yolu düşdü Əsligilin hǝmin bağçasının yanından. Gördü ki, burada bir dǝstǝ qız çalıb, oxuyub, oynayır. Dǝrǝm keçib getmǝk istǝyǝndǝ bir dǝ gördü, budu, bağçadakı evdǝn bir qız çıxıb, yüz naz-qǝmzǝ ilǝ qızlara tǝrǝf gedir. Diqqǝtlǝ baxanda Əslini tanıdı. Daha heç bir söz deyǝ bilmǝdi.
@turkce_fa
#اصلی_کرم قسمت ۸۹
Sazını döşünǝ basdı, götürdü, görǝk nǝ dedi:
Sallana-sallama çıxdı xanadan,
Ay hǝzǝrat, gedǝn ceyran mǝnimdi!
Qana-qana öyüd alıb anadan,
Ay hǝzǝrat, gedǝn ceyran mǝnimdi!
Mǝn nǝ deyim çarxı dönmüş fǝlǝyǝ,
Axır salı mǝni olmaz kǝlǝyǝ,
Əslim bǝnzǝr behiştdǝki mǝlǝyǝ,
Ay hǝzǝrat, gedǝn ceyran mǝnimdi!
Gah ağladar, gahdan mǝni güldürǝr,
Dǝsmal alıb, göz yaşımı sildirǝr,
Kǝrǝm deyǝr: bu dǝrd mǝni öldürǝr,
Ay hǝzǝrat, gedǝn ceyran mǝnimdi!
Qızlardan biri onu görüb, qaçdı Əslinin yanına ki:
- Əsli bacı, bir yanşaq dayanıb bağçanın ağzında, elǝ yanıqlı-yanıqlı oxuyur ki...
Əsli dedi:
- Çağır gǝlsin, bir az çalsın, oxusun, bǝlkǝ ürǝyimiz açıla.
Qız gedib Kǝrǝmi gǝtirdi. Kǝrǝm Əsliyǝ tanış gǝldi. Amma nǝ qǝdǝr baxdısa anşırda bilmǝdi. Ona görǝ anşırda bilmǝdi ki, Kǝrǝmin üzünü-gözünü tük basmışdı, saçları uzanıb çiyninǝ tökülmüşdü. Özü dǝ elǝ arıqlamışdı ki, bir dǝri
qalmışdı, bir sümük. Üstü-başı da lap tökülüb sındırlaşmışdı. Kǝrǝm başa düşmüşdü ki, Əsli onu tanıya bilmir. Odu ki, onu bir dǝ sınamaq üçün aldı, görǝk nǝ dedi:
Yenǝ gördüm nazlı yarın üzünü,
Köhnǝ dǝrdin tǝzǝlǝndi yarası.
Nǝlǝr çǝkdim sevdiyimin ǝlindǝn,
Bilmǝm nǝdi möhnǝtimin çarası?
Kǝtan köynǝk geyib lalǝdǝn nǝzik,
Qonça cövr elǝyir bülbülǝ yazıq.
Dǝrdü qǝm çǝkirǝm, üzüyǝm, üzük,
Qıyma mǝnǝ, ay cigǝrim parası.
Kǝrǝmǝm, qürbǝtǝ düşübdü yolum,
Dağları bürüyüb yağışım, dolum,
Könül ki, dönmǝyir, mǝn necǝ dönüm?
Bǝndǝ salıb başlarının qarası.
Söz tamama yetdi...
@turkce_fa
Sazını döşünǝ basdı, götürdü, görǝk nǝ dedi:
Sallana-sallama çıxdı xanadan,
Ay hǝzǝrat, gedǝn ceyran mǝnimdi!
Qana-qana öyüd alıb anadan,
Ay hǝzǝrat, gedǝn ceyran mǝnimdi!
Mǝn nǝ deyim çarxı dönmüş fǝlǝyǝ,
Axır salı mǝni olmaz kǝlǝyǝ,
Əslim bǝnzǝr behiştdǝki mǝlǝyǝ,
Ay hǝzǝrat, gedǝn ceyran mǝnimdi!
Gah ağladar, gahdan mǝni güldürǝr,
Dǝsmal alıb, göz yaşımı sildirǝr,
Kǝrǝm deyǝr: bu dǝrd mǝni öldürǝr,
Ay hǝzǝrat, gedǝn ceyran mǝnimdi!
Qızlardan biri onu görüb, qaçdı Əslinin yanına ki:
- Əsli bacı, bir yanşaq dayanıb bağçanın ağzında, elǝ yanıqlı-yanıqlı oxuyur ki...
Əsli dedi:
- Çağır gǝlsin, bir az çalsın, oxusun, bǝlkǝ ürǝyimiz açıla.
Qız gedib Kǝrǝmi gǝtirdi. Kǝrǝm Əsliyǝ tanış gǝldi. Amma nǝ qǝdǝr baxdısa anşırda bilmǝdi. Ona görǝ anşırda bilmǝdi ki, Kǝrǝmin üzünü-gözünü tük basmışdı, saçları uzanıb çiyninǝ tökülmüşdü. Özü dǝ elǝ arıqlamışdı ki, bir dǝri
qalmışdı, bir sümük. Üstü-başı da lap tökülüb sındırlaşmışdı. Kǝrǝm başa düşmüşdü ki, Əsli onu tanıya bilmir. Odu ki, onu bir dǝ sınamaq üçün aldı, görǝk nǝ dedi:
Yenǝ gördüm nazlı yarın üzünü,
Köhnǝ dǝrdin tǝzǝlǝndi yarası.
Nǝlǝr çǝkdim sevdiyimin ǝlindǝn,
Bilmǝm nǝdi möhnǝtimin çarası?
Kǝtan köynǝk geyib lalǝdǝn nǝzik,
Qonça cövr elǝyir bülbülǝ yazıq.
Dǝrdü qǝm çǝkirǝm, üzüyǝm, üzük,
Qıyma mǝnǝ, ay cigǝrim parası.
Kǝrǝmǝm, qürbǝtǝ düşübdü yolum,
Dağları bürüyüb yağışım, dolum,
Könül ki, dönmǝyir, mǝn necǝ dönüm?
Bǝndǝ salıb başlarının qarası.
Söz tamama yetdi...
@turkce_fa
#اصلی_کرم قسمت ۹۰
Qızlar Kǝrǝmǝ afǝrin söylǝdilǝr Qızlardan biri dedi:
Bu yanşaq çox yaralı-yaralı oxuyur. Deyǝsǝn, çox böyük dǝrdi var. Özü dǝ dǝrib adama oxşayır. Əsli soruşdu:
- Aşıq, haralısan?
Kǝrǝm gördü yox, Əsli doğrudan da onu tanıya bilmir. Bir ah çǝkib dedi:
- Qarabağdanam.
Qarabağ sözünü eşidǝn kimi Əslinin gözlǝri yaşardı. Kǝrǝmin üst-başına, üz-gözünǝ baxıb, bir ovuc pul çıxartdı ki:
- Aşıq, mǝn dǝ Qarabağdanam. Al bu pulu, özünǝ pal-paltar al, belǝ gǝzmǝ.
Əslinin sözlǝri Kǝrǝmǝ güllǝ kimi dǝydi. Dedi:
Xǝyyat mǝnǝ zǝri-ziba biçǝrdi,
İndi çılpaq qaldım, Əslim, gül mǝnǝ!...
Bir zaman daş-qaşnan oynardı ǝlim,
İndi çılpaq qaldım, Əslim, gül mǝnǝ!
Yar ǝlindǝn düyünlüyǝm, dağlıyam,
Qürbǝt eldǝ dǝrdim kimǝ ağlıyam?
Alǝm bilir mǝn bir xanın oğluyam,
Baş ǝyǝrdi nökǝr, naib, qul mǝnǝ!
Quru yerdǝ üryan qaldı bǝdǝnim,
Mǝn ölǝndǝ kimlǝr tikǝr kǝfǝnim?
Kǝrǝm deyǝr: yada düşdü vǝtǝnim,
Bǝlǝd yoxdu, göstǝrǝydi yol mǝnǝ!
Əsli dediyinǝ dǝ peşiman oldu. Onun ürǝyin almaq üçün bir gül qoparıb dedi:
- Aşıq, heç olmazsa, bu gülü al mǝndǝn.
Kǝrǝm dedi:
- Xanım, qulaq as, gör nǝ deyirǝm?
Aldı Kǝrǝm:
Mǝn yazığı ağlar qoyan bivǝfa,
Ağlayan kimsǝyǝ gül nǝyǝ lazım?
Gülǝ-gülǝ yıxdın atam evini,
Düşmǝnlikdǝ şirin dil nǝyǝ lazım?
@turkce_fa
Qızlar Kǝrǝmǝ afǝrin söylǝdilǝr Qızlardan biri dedi:
Bu yanşaq çox yaralı-yaralı oxuyur. Deyǝsǝn, çox böyük dǝrdi var. Özü dǝ dǝrib adama oxşayır. Əsli soruşdu:
- Aşıq, haralısan?
Kǝrǝm gördü yox, Əsli doğrudan da onu tanıya bilmir. Bir ah çǝkib dedi:
- Qarabağdanam.
Qarabağ sözünü eşidǝn kimi Əslinin gözlǝri yaşardı. Kǝrǝmin üst-başına, üz-gözünǝ baxıb, bir ovuc pul çıxartdı ki:
- Aşıq, mǝn dǝ Qarabağdanam. Al bu pulu, özünǝ pal-paltar al, belǝ gǝzmǝ.
Əslinin sözlǝri Kǝrǝmǝ güllǝ kimi dǝydi. Dedi:
Xǝyyat mǝnǝ zǝri-ziba biçǝrdi,
İndi çılpaq qaldım, Əslim, gül mǝnǝ!...
Bir zaman daş-qaşnan oynardı ǝlim,
İndi çılpaq qaldım, Əslim, gül mǝnǝ!
Yar ǝlindǝn düyünlüyǝm, dağlıyam,
Qürbǝt eldǝ dǝrdim kimǝ ağlıyam?
Alǝm bilir mǝn bir xanın oğluyam,
Baş ǝyǝrdi nökǝr, naib, qul mǝnǝ!
Quru yerdǝ üryan qaldı bǝdǝnim,
Mǝn ölǝndǝ kimlǝr tikǝr kǝfǝnim?
Kǝrǝm deyǝr: yada düşdü vǝtǝnim,
Bǝlǝd yoxdu, göstǝrǝydi yol mǝnǝ!
Əsli dediyinǝ dǝ peşiman oldu. Onun ürǝyin almaq üçün bir gül qoparıb dedi:
- Aşıq, heç olmazsa, bu gülü al mǝndǝn.
Kǝrǝm dedi:
- Xanım, qulaq as, gör nǝ deyirǝm?
Aldı Kǝrǝm:
Mǝn yazığı ağlar qoyan bivǝfa,
Ağlayan kimsǝyǝ gül nǝyǝ lazım?
Gülǝ-gülǝ yıxdın atam evini,
Düşmǝnlikdǝ şirin dil nǝyǝ lazım?
@turkce_fa
#اصلی_کرم قسمت ۹۱
Əsli xan Kǝrǝmin sözünü kǝsib dedi:
- Aşıq, sǝn qǝrib olduğun kimi, mǝn dǝ qǝribǝm. Vǝtǝndǝ mǝnim dǝ gözü yaşlı bir mǝ`şuqum qalıb. Sözüm onda deyil. Bura yanşaqlarının geyimi başqa cür olur. Sǝn gǝl bu pulu mǝndǝn al! İndi ki, paltar istǝmirsǝn, yolda xǝrslǝrsǝn. Kǝrǝm aldı sözün o biri bǝndini:
Hǝsrǝtindǝn yandım, yandım kül oldum,
Alışdım, alışdım, muma dil oldum,
Xan oğluydum, özüm döndüm qul oldum,
Qul olan kimsǝyǝ qul nǝyǝ lazım?
Kǝrǝmin ömrünü sǝn verdin zaya,
Münkür oldun, üz tutmadın xudaya,
Oldum xarabatı, düşdüm sǝhraya,
Xarabat ǝhlinǝ yol nǝyǝ lazım?
Əsli Kǝrǝmi tanıdı. Ürǝyi tab gǝtirmǝdi, yıxılıb özündǝn getdi. Qızlar Kǝrǝmi qovub, bağdan çıxartdılar ki, sǝn bizim qǝrib qonağa nǝ dedin ki, o belǝ oldu. Sonra toplaşdılar Əslinin yanına. Əsli ayılan kimi qızlardan soruşdu:
- Qızlar, yanşaq necǝ oldu?
Dedilǝr:
- Qovduq, getdi.
Əsli durub o tǝrǝf-bu tǝrǝfǝ boylandım, gördü Kǝrǝm bir az aralı dayanıb, hǝsrǝt-hǝsrǝt ona baxır. Qızlar da Kǝrǝmi gördülǝr, istǝdilǝr söyüb-yamanlayıb
qovalasınlar, Əsli qoymadı. Durdu ki:
- Mǝn evǝ gedirǝm.
Qızlar düşdülǝr onun yanına.
İndi onlar gǝlib keçmǝkdǝ olsunlar, sǝnǝ deyim Kǝrǝmdǝn.
Əsli ki, özündǝn getmişdi, qızlar onun döşünü-başını açmışdılar. İndi gǝlib keçǝndǝ Kǝrǝm sazını alıb, görǝk Əsliyǝ necǝ işarǝ elǝdi ki, döşünü bağlasın.
Sallanıban gǝlǝn dilbǝr,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Mǝni dǝrdǝ salan dilbǝr,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Kǝrǝm belǝ oxuyanda Əsli xan qızlara dedi:
- Yanşaq tayfası sözsül olur. Baxın, simlǝrdǝn kimin döşü açıqdı?
Qızlar dedilǝr:
- Bizlǝrdǝn döşü açıq olan yoxdu.
Kǝrǝm bu dǝfǝ işarǝni vurmaq üçün Əsli xanın paltarının adını çǝkdi..
@turkce_fa
Əsli xan Kǝrǝmin sözünü kǝsib dedi:
- Aşıq, sǝn qǝrib olduğun kimi, mǝn dǝ qǝribǝm. Vǝtǝndǝ mǝnim dǝ gözü yaşlı bir mǝ`şuqum qalıb. Sözüm onda deyil. Bura yanşaqlarının geyimi başqa cür olur. Sǝn gǝl bu pulu mǝndǝn al! İndi ki, paltar istǝmirsǝn, yolda xǝrslǝrsǝn. Kǝrǝm aldı sözün o biri bǝndini:
Hǝsrǝtindǝn yandım, yandım kül oldum,
Alışdım, alışdım, muma dil oldum,
Xan oğluydum, özüm döndüm qul oldum,
Qul olan kimsǝyǝ qul nǝyǝ lazım?
Kǝrǝmin ömrünü sǝn verdin zaya,
Münkür oldun, üz tutmadın xudaya,
Oldum xarabatı, düşdüm sǝhraya,
Xarabat ǝhlinǝ yol nǝyǝ lazım?
Əsli Kǝrǝmi tanıdı. Ürǝyi tab gǝtirmǝdi, yıxılıb özündǝn getdi. Qızlar Kǝrǝmi qovub, bağdan çıxartdılar ki, sǝn bizim qǝrib qonağa nǝ dedin ki, o belǝ oldu. Sonra toplaşdılar Əslinin yanına. Əsli ayılan kimi qızlardan soruşdu:
- Qızlar, yanşaq necǝ oldu?
Dedilǝr:
- Qovduq, getdi.
Əsli durub o tǝrǝf-bu tǝrǝfǝ boylandım, gördü Kǝrǝm bir az aralı dayanıb, hǝsrǝt-hǝsrǝt ona baxır. Qızlar da Kǝrǝmi gördülǝr, istǝdilǝr söyüb-yamanlayıb
qovalasınlar, Əsli qoymadı. Durdu ki:
- Mǝn evǝ gedirǝm.
Qızlar düşdülǝr onun yanına.
İndi onlar gǝlib keçmǝkdǝ olsunlar, sǝnǝ deyim Kǝrǝmdǝn.
Əsli ki, özündǝn getmişdi, qızlar onun döşünü-başını açmışdılar. İndi gǝlib keçǝndǝ Kǝrǝm sazını alıb, görǝk Əsliyǝ necǝ işarǝ elǝdi ki, döşünü bağlasın.
Sallanıban gǝlǝn dilbǝr,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Mǝni dǝrdǝ salan dilbǝr,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Kǝrǝm belǝ oxuyanda Əsli xan qızlara dedi:
- Yanşaq tayfası sözsül olur. Baxın, simlǝrdǝn kimin döşü açıqdı?
Qızlar dedilǝr:
- Bizlǝrdǝn döşü açıq olan yoxdu.
Kǝrǝm bu dǝfǝ işarǝni vurmaq üçün Əsli xanın paltarının adını çǝkdi..
@turkce_fa
#اصلی_کرم قسمت ۹۲
Kǝrǝm bu dǝfǝ işarǝni vurmaq üçün Əsli xanın paltarının adını çǝkdi, bǝlkǝ Əsli başa düşǝ ki, açıq döş onunkudu:
Al geyib, yaşıl bürünǝr,
Zülflǝri yana hörülǝr,
Yel vurar, mǝmǝn görünǝr,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Yaxan çarpaz ilişmǝsin,
Heç kim dinib danışmasın,
Yadlar görüb gülüşmǝsin,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Əsli yenǝ döşünün açıq olduğunu başa düşmǝdi. Kǝrǝm bu dǝfǝ görǝk Əsli xana nǝ kimi işarǝlǝr elǝdi:
Köynǝyinin gülü yaşıl,
Süsǝn sünbülǝ dolaşır,
Gözǝllik sǝnǝ yaraşır,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Əyninǝ geyinib şilǝ,
Bizi tutub şirin dilǝ,
Zǝr kǝmǝr çǝk incǝ belǝ,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Kalayağın ucu sarı,
Açılır könlüm qubarı,
Söylǝ görüm kimin yarı,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Əsli yenǝ dǝ bir şey başa düşmǝyǝndǝ Kǝrǝm alıb, axır sözünü necǝ tamamladı:
Kǝrǝm sǝnǝ nǝlǝr demiş,
Dilin, dodağını yemiş,
Kǝtan köynǝk, bǝndi gümüş,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Kǝrǝm vǝ deyǝndǝ Əsli üst-başına baxıb gördü ki, Kǝrǝmin dediyi nişanlar bundadı. Yaxası da açıqdı.
@turkce_fa
Kǝrǝm bu dǝfǝ işarǝni vurmaq üçün Əsli xanın paltarının adını çǝkdi, bǝlkǝ Əsli başa düşǝ ki, açıq döş onunkudu:
Al geyib, yaşıl bürünǝr,
Zülflǝri yana hörülǝr,
Yel vurar, mǝmǝn görünǝr,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Yaxan çarpaz ilişmǝsin,
Heç kim dinib danışmasın,
Yadlar görüb gülüşmǝsin,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Əsli yenǝ döşünün açıq olduğunu başa düşmǝdi. Kǝrǝm bu dǝfǝ görǝk Əsli xana nǝ kimi işarǝlǝr elǝdi:
Köynǝyinin gülü yaşıl,
Süsǝn sünbülǝ dolaşır,
Gözǝllik sǝnǝ yaraşır,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Əyninǝ geyinib şilǝ,
Bizi tutub şirin dilǝ,
Zǝr kǝmǝr çǝk incǝ belǝ,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Kalayağın ucu sarı,
Açılır könlüm qubarı,
Söylǝ görüm kimin yarı,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Əsli yenǝ dǝ bir şey başa düşmǝyǝndǝ Kǝrǝm alıb, axır sözünü necǝ tamamladı:
Kǝrǝm sǝnǝ nǝlǝr demiş,
Dilin, dodağını yemiş,
Kǝtan köynǝk, bǝndi gümüş,
Yaxan düymǝlǝ, düymǝlǝ!..
Kǝrǝm vǝ deyǝndǝ Əsli üst-başına baxıb gördü ki, Kǝrǝmin dediyi nişanlar bundadı. Yaxası da açıqdı.
@turkce_fa
#اصلی_کرم قسمت ۹۳
Kǝrǝm vǝ deyǝndǝ Əsli üst-başına baxıb gördü ki, Kǝrǝmin dediyi nişanlar bundadı. Yaxası da açıqdı. Tez döşünü düymǝlǝdi, Kǝrǝmǝ gizli işarǝ verib, yola düzǝldi.
Kǝrǝm o saat özünü bazara verdi, bir dǝst faxir libas alıb geyindi, bir baş Əslinin bağçasına getdi. Əslinin anası Kǝrǝmi gördü, dedi:
- Ay oğlan, kimi istǝyirsǝn?
Kǝrǝm dedi:
- Ana, dişim ağrıyır. Dişimi çǝkdirmǝk istǝyirǝm.
Arvad dedi:
- Gǝl bǝri çǝkim.
Kǝrǝm evǝ girib oturdu. Arvad onun ağzını açıb dedi:
- Hansı dişin ağrıyır?
Kǝrǝm dedi:
- Azı dişim.
Arvad kǝlbǝtini onun ağzına saldı, çǝkmǝk istǝyǝndǝ Kǝrǝm tǝrpǝndi.
Arvad Əslini çağırıb dedi:
- Qızım, bu oğlan kǝlbǝtinin altında farağat dura bilmir. Gǝl, bunun başını dizinin üstünǝ qoy, qǝribdi, yazıqdı, dişini çǝkim. Əsli Kǝrǝmi tanıdı. Amma qorxusundan dinǝ bilmǝdi. Yavaşca Kǝrǝmin başını alıb sinǝsinǝ dayadı. Keşişin arvadı Kǝrǝmin azı dişini çǝkdi. Kǝrǝm dedi:
- Vay, saf dişimi çǝkmisǝn. Ağrıyan o biri dişimdi.
Arvad o biri dişini dǝ çǝkdi. Əsli davam gǝtirǝ bilmǝyib, ağlamağa başladı. Arvad soruşdu:
- Qızım, bu nǝ işdi? Mǝn bu oğlanın dişini çǝkirǝm, sǝn niyǝ ağlayırsan?
Əsli dedi:
- Qǝrib oğlandı, yazığım gǝlir.
Kǝrǝm dedi:
- Arvad, sǝn yenǝ dǝ saf dişimi çǝkmisǝn. Ağrıyan o biri dişimdi.
Belǝ-belǝ, arvad Kǝrǝmin otuz iki dişini tamam çǝkdi. Kǝrǝm yerindǝn qalxdı. Amma elǝ qalxdı ki, elǝ bil heç dişi çǝkilmǝmişdi.
Arvad Kǝrǝmin Əsliyǝ çox hǝsrǝtlǝn baxmağından şübhǝlǝnib, işarǝ elǝdi ki, keçsin o biri otağa...
@turkce_fa
Kǝrǝm vǝ deyǝndǝ Əsli üst-başına baxıb gördü ki, Kǝrǝmin dediyi nişanlar bundadı. Yaxası da açıqdı. Tez döşünü düymǝlǝdi, Kǝrǝmǝ gizli işarǝ verib, yola düzǝldi.
Kǝrǝm o saat özünü bazara verdi, bir dǝst faxir libas alıb geyindi, bir baş Əslinin bağçasına getdi. Əslinin anası Kǝrǝmi gördü, dedi:
- Ay oğlan, kimi istǝyirsǝn?
Kǝrǝm dedi:
- Ana, dişim ağrıyır. Dişimi çǝkdirmǝk istǝyirǝm.
Arvad dedi:
- Gǝl bǝri çǝkim.
Kǝrǝm evǝ girib oturdu. Arvad onun ağzını açıb dedi:
- Hansı dişin ağrıyır?
Kǝrǝm dedi:
- Azı dişim.
Arvad kǝlbǝtini onun ağzına saldı, çǝkmǝk istǝyǝndǝ Kǝrǝm tǝrpǝndi.
Arvad Əslini çağırıb dedi:
- Qızım, bu oğlan kǝlbǝtinin altında farağat dura bilmir. Gǝl, bunun başını dizinin üstünǝ qoy, qǝribdi, yazıqdı, dişini çǝkim. Əsli Kǝrǝmi tanıdı. Amma qorxusundan dinǝ bilmǝdi. Yavaşca Kǝrǝmin başını alıb sinǝsinǝ dayadı. Keşişin arvadı Kǝrǝmin azı dişini çǝkdi. Kǝrǝm dedi:
- Vay, saf dişimi çǝkmisǝn. Ağrıyan o biri dişimdi.
Arvad o biri dişini dǝ çǝkdi. Əsli davam gǝtirǝ bilmǝyib, ağlamağa başladı. Arvad soruşdu:
- Qızım, bu nǝ işdi? Mǝn bu oğlanın dişini çǝkirǝm, sǝn niyǝ ağlayırsan?
Əsli dedi:
- Qǝrib oğlandı, yazığım gǝlir.
Kǝrǝm dedi:
- Arvad, sǝn yenǝ dǝ saf dişimi çǝkmisǝn. Ağrıyan o biri dişimdi.
Belǝ-belǝ, arvad Kǝrǝmin otuz iki dişini tamam çǝkdi. Kǝrǝm yerindǝn qalxdı. Amma elǝ qalxdı ki, elǝ bil heç dişi çǝkilmǝmişdi.
Arvad Kǝrǝmin Əsliyǝ çox hǝsrǝtlǝn baxmağından şübhǝlǝnib, işarǝ elǝdi ki, keçsin o biri otağa...
@turkce_fa