"Тўрахон ҳожи" жоме масжиди Ноиби имом
Ҳотамжон Эсоналиев
Савдо тўғрисида
(Ҳамкасблар билан яхши алоқада бўлиш)
Албатта эшитинг ва яқинларингизгахам улашинг!‌‌

https://t.me/toraxonxoji
https://t.me/toraxonxoji_savol

#қисқа_савол_жавоблар

❓CАВОЛ: Мен намоз ўқийман. Лекин тирноғимга лак суртаман. Кўпчилик тирноққа лак суртилса, таҳорат қабул бўлмайди, дейишади. Баъзи диндорлардан сўрасам турмушга чиқмаган қизларга мумкин дейишди. Шу ростми?

💬 ЖАВОБ: Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳим.
Лак суртиш сабабли тирноққа сув ўтмайди ва таҳорат мукаммал бўлмайди. Таҳорат мукаммал бўлмаса, намоз ўқилган ҳисобланмайди. Сиз айтган диндорлар билмаган нарсаларига фатво бермаганлари ўзлари учун яхши. Намоз, Таҳорат масалаларида турмушга чиққанларга алоҳида чиқмаганларга алоҳида ҳукм берилмайди. Валлоҳу аълам.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Фатво ҳайъати.

بسم الله الرحمن الرحيم.

الحمد لله وحده والصلاة من لا

نبيي بعده وعلى اله و اصحابه

اجميعن.
.БУГУН:

Ҳижрий 1443 йил
Шаввол ойининг 22-куни душанба –
милодий 2022-йил 23-май
* * *
РАББИМИЗ АЛЛОҲ! ЯНГИ КУННИ БУТУН УММАТ УЧУН, ЖУМЛАДАН, БИЗЛАР УЧУН ҲАМ ХАЙРЛИ, БАРАКОТЛИ – МУБОРАК АЙЛА! АЛЛОҲИМ БИЗЛАР ЎЙЛАГАН НАРСАЛАРНИ ЯҲШИРОҒИНИ БИЛГУВЧИ ЎЗИНГ ЯҲШИРОҒИНИ АТО ҚИЛ! АЛЛОҲИМ БАЛО ОФАТЛАРДАН ЎЗИНГ САҚЛА! АЛЛОҲИМ ЁМҒИР БЕРСАНГ БАРОКАТЛИ,ШАМОЛ БЕРСАНГ ФОЙДАЛИ ҚИЛГИН!...

Шаҳид.

Мадинада "Ухуд ғазоти"да шаҳид бўлган шаҳидларнинг қабристони бор.
Атрофи девор билан ўраб қўйилган. Ўтган 20 асрда қаттиқ сел ёғиб, ўша қабрларни сел ювиб кетади. Сел ювиб кетиши оқибатида қабрдаги баъзи маййитларнинг жуссалари ерни устига чиқиб қолган. 1400 йил олдин кўмилган жасадлар кеча кўмилагандек чиқиб қолган.

Шайх Муҳаммад Маҳмуд Саввоб раҳимахуллоҳ айтади: "Ухуддаги шаҳид"ларни дафн қилиш маъросимига мени хам чақиришган эди. Мен хам қатнашдим.
Мен кўмган сахобалар ичида Хамза ибн Абдулмутталиб розияллоҳу анху хам бор эди. Хамза розияллоҳу анху улкан жуссали, қулоқ ва бурунлари кесилган, қорни ёриқ, қўлини қорнини устига қўйиб ётарди. Биз уни қимирлатиб, ўрнидан жилдирмоқчи бўлганимизда, қўли қимирлаб, жарохатидан қон оқди. Қони оққанда атрофни мушк анбарни ҳиди тутди.
1400 йил олдин кўмилган шахидларни қайта дафн қилдик деб хикоя қилади.

Шайх Муҳаммад Маҳмуд Саввоб.

☝️Қиёмат куни даҳшатга тушмайдиган ва ҳисоб-китоб қилинмайдиган 3 тоифа

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтадилар:
“Уч кишини улкан даҳшат қўрқитмайди ва улар ҳисоб ҳам қилинмаслар.
Улар халойиқ ҳисоб-китоб қилингунича, мушк (анбар) тепаликларида бўладилар.
1)Қуръонни Аллоҳ учун ўқийдиган ва у билан қавмга имомлик қиладиган,
ҳамда қавм ҳам ундан рози бўлган киши;
2)Аллоҳ учун намозга чорловчи киши;
3)Ўзи ва Раббиси,
ҳамда яқинлари ўртасини ислоҳ қилувчи банда”
(Имом Табароний ривояти)

Эслатинг !... Зеро эслатма мўминларга манфаат етказур...

КИЙИНИШ ОДОБИ

        Аллоҳ яратган ҳар бир миллат ва элатнинг ўзига хос урф-одатлари, анъаналари, қадриятлари ва маданиятлари борки, бу илоҳий ҳикмат асосида жорий қилингандир. Хусусан, "Ҳужурот сураси"нинг 13-оятида шундай дейилади: "Эй, инсонлар! Дарҳақиқат, Биз сизларни бир эркак (Одам) ва бир аёл (Ҳаво)дан яратдик ҳамда бир-бирларингиз билан танишишингиз учун сизларни (турли-туман) халклар ва қабила (элат)лар қилиб қўйдик. Албатта, Аллоҳ наздида (энг азизу) мукаррамроғингиз тақводорингиздир. Албатта, Аллоҳ билувчи ва хабардор зотдир".
             Истиқлол бизга нафақат ўзлигимизни, қадриятларимизни, анъаналаримизни, балки дину имонимизни қайтариб берди. У бизга яшаш завқини, бунёдкорлик илҳомини, орзулар шиддатини бахш этди. Юртимиз чинакамига обод ва маъмур бўлди. Саодат ким, ватанимизга, келажагимизга муносиб авлод вакиллари вояга етди. Уларнинг одобу ахлоқ, илму тафаккур бобидаги муваффакиятлари беҳад кўп. Бундан қувонамиз. Фаҳру ифтихор туямиз. Шунинг билан бирга кўча-кўйда, жамоат жойларида қоп-қора ёки кўк ҳижобга чирмалиб олган, билъакс киндигигача очиқ кийинган қизларимизга рўбару келиб кўнглимиз оғриб колаётгани ҳам бор гап. Алалхусус, биз дунёвий давлат фуқароларимиз, ким қандай кийиниши, шубҳасиз, унинг шахсий иши, виждонига ҳавола илинган масала. Лекин шундай бир инсоний туйғу борки, уни писанд килмаслик инсонийлик шаънига иснод эмасмикан деган савол ўйлантириб кўяди. Бу туйғу ,гўзал хулк, ўзбекона одоб ва андишадир. Чуқур ва холис назар ташлаганда либос, умуман кийиниш маданияти одоб ва ахлок, миллий ўзига хослик, қадриятлар ва анъаналар мазмунидан келиб чикади. Бинобарин, азалдан "ҳаё ва ибонинг ташқи кўриниши кийимдир" деган ҳикматона таъкид халқимиз орасида бежиз машҳур бўлмаган.
           Маданиятнинг гўзал белгиси кийиниш одатидир. Кимнинг қандай кийинганлигига қараб унинг дид - фаросати, моддий ва маънавий даражасини ҳатто касбини аниклаб олиш мумкин.
            Инсонлар тафаккурида бошқалардан уялиш, андиша тушунчалари пайдо бўлгандан бошлаб кийиниш одати вужудга келган.
          Кийиниш илк бор заиф жинс - аёллар орасида тарқалган. Шунинг учун ҳам Хотин -қизлар табиатида кийиниш, безаниш, тақинчоқлар тақиш тушунчалари турмушнинг асосий кўринишлари қаторида туради. 
            Дунё халқларининг турли миллатга мансуб бўлиб, бир-бирларидан фарқли равишда ҳаёт кечиришлари ҳам азалдан Аллоҳнинг иродаси ва илму ҳикмати. Яна бир жиҳат. Ўзбек қизлари беш ёшидан бошлаб оналари, опалари томонидан тикиш-бичишга ўргатилган. Ана шу жараёнда оналар ўзбек қизи амал қилиши лозим бўлган қонун-коидаларни изчаларининг онгига, ғуурига сингдирганлар. Деярли барча қизлар, чок ишларини, дўппи тикишни, сўзана ва кашталарга нақш солишни мукаммал билишган. Одобда солиҳа, фикрда зебо бўлиб улғайишган.
            Кийиниш маданияти хилма-хиллик ва ўзига хосликдир. Тасаввур килинг, чиройли бокқа кирдинггиз, бу боғда анвойи гуллар очилиб ётибди. Бу гуллар бир-бирига ўхшамайди. Кўриниши, бўйи, шакли бошқа-бошқа. Худди шунингдек, одамзот кавмлари ҳам ранг-баранг. Гулга сув қуймаса, эътибор берилмаса, уни тикан босиб кетади, бадбўйлашади. Чунончи, аёлларимиз, қизларимиз ҳам чиройли гулдек, қалблари поклик, гўзаллик, ибо, шарм оби-наввотларидан озикланмаса, хароб бўлади.
           Аммо яна бир ҳакикат борки, биз ўзбекона нафосат билан безанган халкмиз. Зинҳор-базинҳор буни хаёлимиздан канда килмайлик.
             “Халқимизда  кийимга  қараб  кутиб олинади, одобига қараб кузатилади  деган нақл  бор”. Инсоннинг  ташқи кўриниши, яъни  кийиниши  унинг озодалиги, сочларини  тартибли қилиб,  йиғиштириб юриши  қадди – қоматини, юриш - туриши   ва ҳакозаларга  келиши лозим. Киши  бошқалар олдида  кийимига эмас, балки ўзлигини ҳам  намоён  килади. Кийиниш  безаниш воситасига айланиб қолмаслиги лозим.  Баьзи ўзига бино қўйган ёшлар  кўпинча бошқаларни  қойил қолдириш учун ҳам  безанишга ружу қўядилар. Аммо ҳақиқий маданиятли одам  кийинишда меъёрига  амал қилади. Ҳар бир ёш албатта замонавий  кийингиси келади. Бунда давр талабини   баҳона  қилиб миллий  урф одат ва  аньаналарни ёддан чиқармаслиги  зарур.

Миллий қиёфамизни белгилайдиган   муҳим кўрсаткичлардан бири  бизнинг  кийиниш маданиятимиз   эканини, бошқалар бизга  қараб хам халқимизга  миллатимизга баҳо  беришини  ҳеч қачон унутмаслик лозим.
       Маданиятнинг гўзал белгиси кийиниш одатидир. Кимнинг қандай кийинганлигига қараб унинг дид - фаросати, моддий ва маънавий даражасини ҳатто касбини аниклаб олиш мумкин.
         Инсонлар тафаккурида бошқалардан уялиш, андиша тушунчалари пайдо бўлгандан бошлаб кийиниш одати вужудга келган.
Кийим одамни иссиқ - совуқдан сақлайди, киши танаси, руҳига ижобий таъсир қилади. Саломатликни барқарорлаштириб туради. Аммо у нафақат ҳимоя воситаси, балки кишини кўркам ва хушбичим кўрсатувчи зийнати ҳамдир.
       Қадимдан ҳар бир халқ ўз миллий либосларига эга бўлган. Бу минтақа, шарт -шароит, турмуш тарзи, удум, урф - одатлар ва халқ табиати билан чамбарчас боғлиқ.
       Ўзаро яқинлашиб ва турли алоқалар натижасида халклар кийиниш маданияти жиҳатларини бир -бирига кўчишига имкон яратган.
      Умар розияллоҳу анҳу айтади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг: «Ким янги кийим кийганда: «Авратимни беркитадиган нарсамни ва хаётимда ясанадиган нарсамни менга кийгизган Аллоҳга хамд бўлсин», деса, сўнгра эскирган кийимини садақа қилса, тирик чоғида ҳам, ўлик чоғида ҳам Аллоҳнинг химоясида, Аллоҳнинг муҳофазасида ва Аллоҳнинг сатрида бўлгай», деганларини эшитдим». Термизий ривоят қилган.
       Шарҳ: Бу ривоятда янги кийим кийган банда айтадиган ҳамду санонинг бошқача бир сийғаси билан бирга янги кийимни кийган одам эскисини муҳтожларга садақа қилиши тавсия қилинмокда.
Бу ҳам Исломий таълимотлардаги инсонпарварлик, ҳожатмандларга нисбатан эътиборли бўлиш руҳининг бир кўринишидир.
Шу билан бирга янги кийим кийганда Аллоҳга ҳамд айтган, эски кийимини муҳтож шахсга садақа килган банда учун Аллоҳ томонидан икки дунёда катта мукофотлар бўлиши ҳам таъкидланмоқда.
Ҳанафий мазҳаби уламолари аёл кишига юз ва кафтларини очиб юришга изн берар эканлар, юз ва қўлни зийнатламасдан, табиий ҳолда тутишни шарт қилиб қўядилар.
«... ва зийнатларини кўрсатмасинлар...»
Зийнат деганда чиройли кийимлар, такинчоқлар ва аёллар ўзларини чиройли кўрсатиш учун ишлатадиган турли воситалар кўзда тутилади. Исломда аёл кишига зебу зийнат ҳалол килинган. Чунки чиройли бўлишга уриниш ҳар бир аёлнинг табиатида бор. Аллоҳ уларни шундай қилиб яратган. Аёл киши ўзига хос кийиниши ўзига хос гўзаллик кашф этишини аёлларнинг ўзлари тушуниб етмоқлари керак. Бу ҳақиқатни аёллар ўзларига келган, уларнинг ҳақикий инсоний табиатлари ўзлигини намоён килган пайтда кўриш мумкин.
         Ҳар бир аёл чиройли кўрингиси келади. Замон ўтиши билан зийнат ўзгариши мумкин, аммо аёл кишининг зийнатга бўлган рағбати ўзгармайди. Ислом аёл кишидаги ушбу рағбатни эътиборга олади. Аёл кишига зийнатланишга рухсат беради. Шу маънода эркакларга ҳаром килинган тилла, кумуш ва шойи ипаклар аёллар учун ҳалолдир. Демак, кийим танлашда ва улардан фойдаланишда адашмаслигингизни маслаҳат берардик. Чунки кийим нафақат кишининг ташки киёфасини, балки маънавий дунёсини, қайси миллатнинг фарзанди, қайси замоннинг қандай савияли одами эканлигини ҳам кўрсатиб туради.
          Инсоннинг дид-фаросати кийим бошда, ҳаётий ҳаракатларида, ўзини тута билишда кўзда ташланади. Самимий, ок кўнгил, ўзига талабчан, умуман тарбияланган киши ташки кўрининишида сунъийликка кўймайдиган тарзда кийинишга, ўзини шунга муносиб тутишга ҳаракат килади. Дидли фаросатли киши ҳамиша ана шу киёфасини саклаб қолади. Ташки қиёфага эътибор бериш ички маънавий гўзалликнинг ифодаси ҳисобланади.
«Жўйбори Калон»  аёл-қизлар ўрта  махсус ислом таълим
 муассасаси ўқув ишлари  бўйича директор ўринбосари: Ҳ.Н.Ҳалимова

"Тўрахон ҳожи" жоме масжиди Ноиби имом
Ҳотамжон Эсоналиев
Савдо тўғрисида
(Айниб қолган харидорга ёрдам бериш)
Албатта эшитинг ва яқинларингизгахам улашинг!‌‌

https://t.me/toraxonxoji
https://t.me/toraxonxoji_savol

Чинакам тавба

Бир гуруҳ ярамас, бадхулқ одамлар Робийъ ибн Ҳайсамни фитнага солиш учун унга ниҳоятда гўзал бир аёлни рўбарў қилишмоқчи бўлишди. Аёлга эса «Уни йўлдан ура олсанг, минг дирҳам берамиз», деб ваъда қилишди. Аёл энг чиройли кийимларини кийди, энг хушбўй атирларини сепиб, Робийъ ибн Ҳайсам масжиддан чиққан пайтда унга ўзини намоён қилди. Аммо уни кўрган Робийъ жаҳл билан унга деди: «Шу топда дард тегиб, бу аҳволинг, бу нозу жилваларинг ўзгариб, хароб бўлиб қолсанг нима қиласан? Ёки шу аҳволингда ўлим фариштаси келиб, жон томирингни суғуриб олса нима қиласан? Мункар ва Накир фаришталар сўроққа тутса, қандай аҳволга тушасан?», деди. Аёл қаттиқ оҳ тортди-ю, беҳуш йиқилди. Ўзига келгач эса, тавба қилиб, кечаю кундуз Аллоҳга ибодат қилишга киришди. Кўп ўтмай у вафот қилди. У гуноҳларидан қўрқиб йиғлайверганидан, тинимсиз ибодат қилиб, риёзат чекаверганидан куйган чўпга ўхшаб қолган эди.

«Солиҳлар гулшани» китобидан

ЯНГИ АВТОМОБИЛ ОЛИШ ШАРТИ БИЛАН НАСИЯ САВДО ҚИЛСА БЎЛАДИМИ?
#қисқа_савол_жавоблар

❓CАВОЛ: Лабо автомобилим бор. Шу автомобил бир танишимга жуда зарур экан. У танишим янги Лабо автомобили олиш учун заводга тўлов қилипти. 6 ойда чиқар экан. Мен ўзимни автомобилимни унга бериб 6 ойдан кейин заводдан чиқадиган янги автомобилни олиш шарти билан айирбошласам бўладими? Aгарда бу иш жоиз бўлмаса, батафсил тушунтириб беринг.

💬 ЖАВОБ: Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳим.
Бу кўринишда савдо қилиб бўлмайди. Бир хил моделдаги машиналарни алмаштириш пайтида насия қилинган машинани таъйин қилиш шарт бўлади. Иккинчи Лабо ҳали ўзи йўқ бўлгани учун уни таъйин қилиб бўлмайди ва бу савдо дуруст бўлмайди.

Бу савдони тўғрилаш учун машинани маълум бир маблағ эвасига насияга сотилади. Янги машина чиққанда, ўзаро розилик билан, қарзини янги машинани бериб ўтайди.

Лекин савдо пайтида қарзни машина билан ўташни аввалдан шарт қилинмайди. Харидор қарзни келишилган маблағни тўлаб, узишга ҳаққи бор. Ўз навбатида сотувчи ҳам тўловга машина таклиф қилинганда пул талаб қилиши мумкин. Валлоҳу аълам.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Фатво маркази.

بسم الله الرحمن الرحيم.

الحمد لله وحده والصلاة من لا

نبيي بعده وعلى اله و اصحابه

اجميعن.
.БУГУН:

Ҳижрий 1443 йил
Шаввол ойининг 23-куни сешанба –
милодий 2022-йил 24-май
* * *
РАББИМИЗ АЛЛОҲ! ЯНГИ КУННИ БУТУН УММАТ УЧУН, ЖУМЛАДАН, БИЗЛАР УЧУН ҲАМ ХАЙРЛИ, БАРАКОТЛИ – МУБОРАК АЙЛА! АЛЛОҲИМ БИЗЛАР ЎЙЛАГАН НАРСАЛАРНИ ЯҲШИРОҒИНИ БИЛГУВЧИ ЎЗИНГ ЯҲШИРОҒИНИ АТО ҚИЛ! АЛЛОҲИМ БАЛО ОФАТЛАРДАН ЎЗИНГ САҚЛА! АЛЛОҲИМ ЁМҒИР БЕРСАНГ БАРОКАТЛИ,ШАМОЛ БЕРСАНГ ФОЙДАЛИ ҚИЛГИН!...

Хазина қидирган одам
🕊
Бир одамга катта мерос қолганди. Бироқ «осон келган, осон кетар»; деганларидек, тадбир билан сарфламади, қисқа пайтда бутун бошли меросни тугатди. Қўлида нима бўлса, еб битирди. Ҳеч вақоси қолмагач, Аллоҳга юкинди, ҳар оқшом кўз ёш тўкиб дуо қиларди: «Эй Раббим менга бойлик бердинг, мулк бердинг. Ҳозир эса улар қўлимдан кетди. Айбимни биламан. Хато қилдим. Менга ёрдам қил, мени қутқар бу иллатдан. Ё марҳамат қилиб бир тирикчилик бер ёки жонимни ол». Кунлар, ойлар ёлворишлар билан ўтди. Ниҳоят бир кеча туш кўрди. Бир овоз унга: «Сен Мисрга бор, ўша ерда омадинг чопади у ерда бой бўласан. Мисрда топадиган хазинанг сени кутяпти» дерди. Одам уйғонганда севинчдан телба бўлаёзди. Дарҳол Мисрга кетишга ҳозирлик кўрди… Неча кун Мисрда оч, сувсиз кезиб юрди. На хазина, на бирорта қўлидан тутгандан дарак бўлмади. Чорасизликдан тиланчилик қилишга қарор қилди, аммо ухлаётганда: «Оқшом тушгач, тиланчилик қиламан, қоронғуда ҳеч ким мени танимайди», деб ўйлади. Қоронғуда маҳалла ичларида кезди. Энди қўл очишга чоғланган эдики, маҳалла миршаби пайдо бўлди. Миршаб уни ўғри деб ўйлаб, ёқасидан тутди. Ҳам судраб, ҳам урарди. Одам: — Урма тўғрисини айтаман, деб ёлвора бошлади. Миршаб: — Яхши… бегоналигинг ҳолингдан аниқ. Тушунтир. йўқса ҳамма ўғриларнинг аламини сендан оламан, деди. Одам ҳикояси қандай бўлса, шундай тушунтирди, охирида эса: — Мана мен на ўғриман, на бир золим. Хазина илинжида Мисрга келган, ғариб бир Бағдодликман, деб сўзларини тугатди. Миршаб ишонди. кулиб айтди: — Сенга ишонаман, сен ўғри эмассан, аммо ғирт ахмоқсан. Мен анча йиллардан бери «Бағдодда фалон маҳалладаги фалон уйда хазина кўмилган»лиги хақида туш кўраман. Лекин, хатто, ўрнимдан қимирламадим. Сен бир туш кўриб, бу ерларгача келибсан. Сен ахмоқнинг, тентакнинг бирисан. Қани кет. Бошқа бу ерларда кўринма. Одам ҳайрон қолганди. Миршабнинг «Бағдодда фалон маҳаллада фалон уйда», деган жойи ўзининг уйи эди. Ўз ўзига: «Демак мен хазина устида ўтирганим ҳолда фақирликдан нолиб йиғлар эканман», деб Аллоҳга шукр айтди.
Гоҳида инсон ҳазина устида яшагани билан ғафлатда бўлади гоҳида эса ҳазина деб жонини ҳатарга қўяди.Тафаккур қилинг молу давлат жонидан азизми?
Жалолиддин Румийнинг “Маснавий”сидан

✨Масжидда бир бой одам билан бир дарвеш ибодат қилар эдилар. Улар бир-бирларига яқин ўтирганларидан қилаётган дуолари бир-бирларига эшитилиб турар эди. Дарвеш намоздан сўнг шундай дуо қилди:
—«Аллоҳим! Қорним жуда оч. Менга фалон таом ва фалон ширинликлардан етказ!» Шунда бой ичида шундай деди:
—«Бу дарвеш атайин менга эшиттириш учун овозини чиқариб дуо қиляпти. Ўзимга айтса ҳам бўларди-ку. Унга ҳеч нарса
бермайман». (Нафс доим шундай, ҳар ишга аралашади.)
Дарвеш дуоларини битириб, масжиднинг бир четига бориб ёнбошлади. Бир оздан сўнг масжидга бир одам қўлида
сават билан кириб келди. Дарвешнинг олдига бориб, саватни унинг олдига қўйди. Бу ҳолни бой одам орқадан кузатиб
турарди. Дарвеш саватнинг устини очди. Саватда дарвеш дуосида сўраган таом ва ширинликлар турарди. Бой бу ҳолатни ҳайратлар билан тамоша қилиб турди. Дарвеш таом ва ширинликлардан тўйгунча еди. Қолганини келтирган одамга қайтариб берди. Ҳалиги одам саватни кўтариб масжиддан чиқди. Бой туриб у одамнинг орқасидан борди. Уни тўхтатиб сўради:
— Сиз кимсиз?
— Мен бир ҳаммол одамман.
— Бу нарсаларни ким юборди?
— Ҳеч ким юбормади. Ўзим келтирдим.
— Сиз бу одамни танийсизми?
— Йўқ, танимайман.
— Танимаган, билмаган одамга нега шунча нарса олиб келдингиз?
—Сизга англатай, —деди дарвеш, кулиб. —Мен бир фақир одамман. Одамларни юкини ташиб кун кўраман. Бугун бир бой одамнинг юкини ташидим. У менга жуда кўп пул берди. Мен ҳам дарҳол бошқа вақт болаларимга едиролмаган таомлар учун бозорлик қилдим. Уйга олиб бордим. Аёлим таомни тайёрлар экан, мен ухлаб қолдим. Тушимда Пайғамбаримиз саллоллоҳу алайҳи вассалламни кўрдим. У Зот менга шундай дедилар:
—«Мана шу масжидда бир валий инсон бор. У ҳозир мана шу таомларни истамоқда. Сен унга мана шу таомларни
олиб бориб, едир. У бу таомлардан еганича есин. Сен қолганини олиб келиб ўзинг е. Шунда сенга баракот бўлади. Шу ишни қилсанг, мен сени жаннатга киришинг учун кафил бўламан.»
Уйғондим-у, таомларни олиб масжидга югурдим. Воқеъанинг қолганига ўзинг гувоҳ бўлдинг.
Бой деди:
— Шу таомларга қанча пул сарф қилдинг? Дарвеш, фалонча, деди.
— Шу пулни ўн баробарини сенга бераман. Сен шу савобни бир бўлагини бер. Фақир одам:
— Бўлмайди, —деди.
— Йигирма баробарини бераман.
— Бўлмайди.
— Эллик баробар.
— Йўқ.
— Юз...
— Бекорга овора бўлма. Қанча берсанг ҳам, савобимни сенга бермайман. Тушун, Пайғамбаримиз алайҳиссолату вассалом менга бу ишим учун жаннатни ваъда қилдилар. Сен менга бутун дунёни берган тақдирингда ҳам, мен буни сенга бермайман. Қара, сен бу одам билан ёнма-ён туриб намоз ўқиб, савобдан бебаҳра қолдинг.

Дархақиқат бу дунё барча учун имтихонли фурсатдир. Нафсимиз гапига кириб эътиборсиз қолдирилаётган яхшиликлар балки биз учун аталган энг яхши имкониятдир.
Азизлар! Қўлингиздан келганча инсонларга яхшилик улашишдан, кўнгилларини кўтаришдан ва савобли амалларимиз билан фойдамиз тегишдек қулай фурсатларни ўтказиб юборманг! Зеро, вақти келиб буларни бари албатта бу дунёда ҳам, охиратимизда ҳам бизга соябон бўлажак!

Ер остидаги масжид

Жазоирнинг ал-Блида шаҳри чеккасидан жой олган масжид кўпчиликнинг диққат-эътиборини умуман ўзига тортмайди. Чунки масжид кўримсизгина бўлиб, у ер остида жойлашган. Мазкур ибодатхонанинг тарихи ҳақида сўз борганда, маҳаллий аҳоли орасида Жазоирнинг 130 йил француз истилочиларига қарши олиб борган истиқлол курашининг ёрқин нишонаси сифатида ёдга олинади. Мустамлакачилар босиб олган ерларида ўз тартиб-қоидаларини ўрнатиб борардилар. Улар ҳатто араб тили ўқитилишини ҳам тақиқлаб қўядилар. Масжидлар ёпилиб ёки бузиб ташланар, ё бўлмаса насоролар ибодатхонаси ва яҳудийларнинг синагогига ўзгартириларди. Ана шундай оғир пайтларда пойтахтдан 800 км узоқликда, қуёш ботиш тарафида жойлашган ал-Блида шаҳри диний олимларидан шайх Муҳаммад ибн Баҳус ер остида масжид қуришни буюради. 6 метр чуқурликда, 200 кв.м кенглигидаги ушбу ибодатхона ўша даврда шаҳардаги мусулмонларнинг энг тинч ибодат қиладиган масканига айланган эди. Масжидга кичкина эшик орқали, қазиш ишларида ўрнатилган нарвон орқали тушилади. Маълум бўлишича, ушбу масжидда то мустамлакачилар Жазоирни ташлаб чиққунларича 375 та ҳофизи Қуръон етишиб чиққан экан. Бугунги кунда ҳам масжид ўз фаолиятини давом эттирмоқда.

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бирортангизнинг идишига пашша тушиб қолса, унинг ҳаммасини ботириб, кейин ташлаб юборсин. Чунки унинг икки қанотининг бирида шифо, бошқасида дард бор», дедилар».

https://telegra.ph/Toraxon-xoji-jome-masjidi-kanali-05-24