Саидалӣ Саид (1959 - 2019) мутахаллис ба Пири Ҳисор, нависанда, шоир, мутарҷим ва муфассири Қуръони
маҷид буда, муаллифи китобҳои қиссаҳову ҳикояҳои «Сафинаи умед» (1993), «Лолаҳои арғувонӣ» (1994),
«Вақте ки марг ҳам фаро мерасад» (1995), инчунин, ҳафт ҷилди тарҷума ва тафсири манзуми сураҳои
Қуръони карим, таҳти унвони «Тафсири Зарнигори Валӣ» аст. Романи «Ману оҳанги шайтонӣ», повесту ҳикояҳо ва маҷмўаи ашъори «Розҳои варақи куҳнакитоб» ба қалами Саидалӣ Саид тааллуқ дошта, намунаи шеърҳояш дар маҷмӯаи дастаҷамъонаи «Баёзи панҷгона» чоп шудаанд. Бештари ашъораш ирфонӣ буда, солҳои охир дар телевизиони «Тоҷикистон» барномаи тафсири
ирфонии шеърҳои Ҳофиз ва Бедилро пахш мекард. Аз соли 1993 узви Иттифоқи нависандагони
Тоҷикистон ва соли 1996 Лауреати Мукофоти адабии ҷавонони Тоҷикистон мебошад.
@tojik

НАШТАРИ ИШҚ


آهِ دردآلود می باید مرا
نغمهٔ داوود می باید مرا
تارخِ آن ماهِ تابان بنگرم
طالع ِ مسعود می باید مرا
Оҳи дардолуд мебояд маро,
Нағмаи Довуд мебояд маро.
Торихи он моҳи тобон бингарам,
Толеъи масъуд мебояд маро.
مژگانِ سرمه دارِ تو چون تیغ برکشد
گر سر رود بلند نگردد صدایِ ما
Мижгони сурмадори ту чун теғ баркашад,
Гар сар равад, баланд нагардад садои мо.
تا مُقابِل کرد با خود حُسنِ یار آیینه را
آمد آبِ تازه ای بر رویِ کار آیینه را
То муқобил кард бо худ ҳусни ёр оинаро,
Омад оби тозае бар рӯи кор оинаро.
سوخت تا داغِ محبّت دلِ دیوانهٔ ما
شمع گردید بَگِردِ سرِ دیوانهٔ ما
Сӯхт то доғи муҳаббат дили девонаи мо,
Шамъ гардид ба гирди сари девонаи мо.
می کنم رویِ طلب هر جا که می خونی مرا
مایلم همچون ورق هر سو که گردای مرا
در طلب بی دست و پایم همّتی ای دردِ دل
تا برد سیلابِ اشک آن جا به آسانی مرا
Мекунам рӯи талаб ҳар ҷо, ки мехонӣ маро,
Моилам ҳамчун варақ ҳар сӯ, ки гардонӣ маро.
Дар талаб бедасту поям, ҳиммате, эй дарди дил,
То барад селоби ашк он ҷо ба осонӣ маро.
Осафи Ҷоҳнаввоб (Ҷадди модариаш Низомулмулк Баҳодур – вазири аъзами Шоҳҷаҳони подшоҳ аст ва бобои падариаш – Обидхон аз акобирони Самарқанд)
@tojik

НАШТАРИ ИШҚ
آه از دلم آن لعلِ مَی آلود برآورد
دردا که زِ من آتشِ بی دود برآورد
چون بود مُرادِ تو برآوردنِ جانم
المِنَّةُ لله که خدا زود برآورد
Оҳ аз дилам он лаъли майолуд баровард,
Дардо, ки зи ман оташи бедуд баровард.
Чун буд муроди ту баровардани ҷонам,
Алминату лИллоҳ, ки Худо зуд баровард.
Мавлоно Осафӣ
@TOJIK

НАШТАРИ ИШҚ

چو به طفلیش بدیدم بنمودم اهلِ دین را
که شود بلایِ جانها بَشُما نـمودم این را
Чу ба тифлияш бидидам, бинамудам аҳли динро,
Ки шавад балои ҷонҳо ба шумо намудам инро.
Мавлоно Аслии Машҳадӣ
@tojik

НАШТАРИ ИШҚ

میکنم دیوانگی تا بر سرم غوغا شود
شاید از بهرِ تماشا آن پری پـیـدا شود
Мекунам девонагӣ, то бар сарам ғавғо шавад,
Шояд аз баҳри тамошо он парӣ пайдо шавад.
Афсари Бухороӣ
@tojik

НАШТАРИ ИШҚ

امروز مـیرود به گلستان نگارِ ما
از دست میرود چو حنا اختیارِ ما
Имрӯз меравад ба гулистон нигори мо,
Аз даст меравад чу ҳино ихтиёри мо.
دوستان موسمِ گل آمد و دل شاد کید
دست در گردنِ هم زمزمه بنیاد کنید
Дӯстон, мавсими гул омаду дил шод кунед,
Даст дар гардани ҳам замзама бунёд кунед.
Афсар (номаш Боқиралихон)
@tojik

НАШТАРИ ИШҚ

هیچ کس نَنْشَسْتْ پیشِ من که گریان برنخاست
در غمت نگریستم جایی که طوفان برنخاست

Ҳеҷ кас наншаст пеши ман, ки гирён барнахост,
Дар ғамат нагристам ҷое, ки тӯфон барнахост.
امیربیک خواجه (نظیری) - Амирбекхоҷа (Назирӣ)
@tojik

НАШТАРИ ИШҚ

پیشت حکایتی دلِ شیدا نمی کنم
دارم شکایتی ز تو امّا نمی کنم

Пешат ҳикояте, дили шайдо, намекунам,
Дорам шикояте зи ту, аммо намекунам.
امیربیک خواجه (نظیری) - Амирбекхоҷа (Назирӣ)
@tojik

НАШТАРИ ИШҚ

پریشان میشود هر کس که در کویِ تو می آید
به زُلفِ شوخ مینازم که در رویِ تو می آید
بَمَیدانِ مُحَبَّت تغ و خنجررا که می پرسد
که قتلِ عاشقان از تیغِ ابرویِ تو می آید
چو نرگس چشمِ خودرا وا بَرأیِ مقدمت کردم
شنیدم تا به گلشن سروِ دلجویِ تو می آید
نمیخواهد امیر از چاره پردازان علاجِ خود
رفوی چاکِ دل از تارِ گیسویِ تو می آید
Парешон мешавад ҳар кас, ки дар кӯйи ту меояд,
Ба зулфи шӯх менозам, ки дар рӯйи ту меояд.
Ба майдони муҳаббат теғу ханҷарро кӣ мепурсад,
Ки қатли ошиқон аз теғи абрӯйи ту меояд?
Чу наргис чашми худро во ба раъйи мақдамат кардам,
Шунидам то ба гулшан сарви дилҷӯйи ту меояд.
Намехоҳад, Амир, аз чорапардозон илоҷи худ,
Рафӯи чоки дил аз тори гесӯйи ту меояд.
امیر (سیّد امیر حیدر) – Амир (Саййид Амирҳайдар)
(рафӯ - руфӯ, дарбеҳи моҳиронае, ки ҷои дурустшуда маълум нашавад)
@tojik

ГУФТОР АЗ ҚАВЛИ ДОВУД ЪАЛАЙҲИССАЛОМ

Ки фарзанди худ Сулаймон, ъалайҳиссаломро панд ҳамедод ба риёзати нафс, то ӯ нафсро риёзат фармояд ва ӯро фармонбардор шавад. Сулаймон, ъалайҳиссалом аз падари худ Довуд ъалайҳиссалом савол кард, ки: Ман чӣ вақт хирадманд шавад? Довуд ъалайҳиссалом гуфт: Вақте ки маркаби нафси худро чунон риёзат деҳӣ, ки фармонбардори ту шавад ва осори хирадмандӣ дар ту зоҳир шавад. Боз Сулаймон аз Довуд ъалайҳиссалом савол кард, ки: Ман аз ончи ҳастам, муҳаззабтар (покизатар, пиростатар) гардам? Довуд ъалайҳиссалом гуфт: Чунонки дар неъмат ва роҳат шокир бошӣ, дар бало ва меҳнат собир бошӣ, муҳаззабгашта бошӣ ва аз ҷумлаи некон бошӣ ва Худойи таъоло аз ту розӣ бошад!
Чунин ривоят кунанд, ки: Дар он вақт ки Довуд ъалайҳиссалом аз дори дунё ба дори бақо реҳлат намуд, мутафаккир шуд, ки аз фарзандон кадомро халифаи худ созад. Ҷабраил ъалайҳиссалом аз ҳазрати иззат даррасид ва гуфт: Ё Довуд, Худойи таъоло мегӯяд, ки аз фарзандони худ ин чанд масъала бипурс, ҳар кадом ки ҷавоб гӯяд, ӯро халифаи худ соз. Бас Ҷабраил ъалайҳиссалом мар Довудро як-як мегуфт ва Довуд ъалайҳиссалом аз фарзандон савол мекард...
Гуфт: Бигӯед, ки одамиро камтарин чизе дар тан чист? Ҳеч кадом ҷавоб нагуфтанд, магар Сулаймон, ки бар пой хост ва гуфт: Бидонед, ки камтарин чизе дар тани одамӣ ҷон аст ва нафс. Довуд ъалайҳиссалом гуфт: Бештарин чизе дар тани одамӣ чист? Сулаймон гуфт: Сар аст. Довуд гуфт: Талхтарин чизе дар дунё чист? Сулаймон гуфт: Дарвешӣ. Довуд гуфт: Ширинтарин чизе дар дили фарзандони Одам чист? Сулаймон гуфт: Тавонгарӣ ва фарзанди солеҳ. Довуд гуфт: Бадтарин чизе мардро чист? Сулаймон гуфт: Зан. Довуд гуфт: Аз осмон бузургтар чист? Сулаймон гуфт: Узри султон. Довуд гуфт: Аз дарё тавонгартар чист? Сулаймо гуфт: Дили мӯъмин. Довуд гуфт: Аз санг сахттар чист? Сулаймон гуфт: Дили кофар. Довуд гуфт: Аз оташ гармтар чист? Сулаймон гуфт: Ҳирси одамӣ. Довуд гуфт: Аз замҳарир (сармои бисёр сахти замистон) сардтар чист? Сулаймон гуфт: Ноумедӣ аз ончи умед медорӣ. Довуд гуфт: Аз кӯҳ бузургтар чист? Сулаймон гуфт: Бӯҳтон. Довуд гуфт: Дар ҷаҳон ободонӣ бештар аст ё вайронӣ? Сулаймон гуфт: Вайронӣ аз баҳри онки ончи вайрон аст, вайрон аст ва ончи ободон аст, вайрон хоҳад шуд. Довуд гуфт: Дар ҷаҳон мурда бештар аст ё зинда? Сулаймон гуфт: мурда аз баҳри онки ончи мурдааст, мурда аст ва ончи зинда аст, рӯй бар марг дорад. Довуд гуфт: Дар ҷаҳон зан бештар аст ё мард? Сулаймон гуфт: Зан бештар аст. Аз баҳри онки ончи зан аст, зан аст ва онки ба қавли зан кор мекунад, ҳам зан аст...
Бас Довуд ин масоилҳо аз фарзандони худ суол кард, ҳеч кадом, ҳеч кас ҷавоб нагуфт, магар Сулаймон ъалайҳиссалом ба тавфиқи Худойи ъазза ва ҷалла.
@fayzigelon

Ислоҳ: Ман чӣ вақт хирадманд шавам?

НАШТАРИ ИШҚ

بر عاشِقِ خود ظُلم بر اَغیار ترحُّم
نامنصفیٔ طبعِ شما را چه کند کس
Бар ошиқи худ – зулм, бар ағёр – тараҳҳум,
Номунсифии табъи шуморо чӣ кунад кас?
تا اسیرِ شِکنِ طُرَّهٔ جانان شده ام
حق علیم است که بسیار پریشان شده ام
То асири шикани турраи ҷонон шудаам,
Ҳақ алим аст, ки бисёр парешон шудаам.
امیر (سیّد امیر حیدر) – Амир (Саййид Амирҳайдар)
@tojik

НУР-УЛ-ЪАЙН

Ва гуфт расул, саллАллоҳу ъалайҳи васаллам: Ҳар ки гуноҳ карда бошад ва ношоистаҳо бисёр карда бошад, аз раҳмати Худойи таъоло ноумед набошад, ки ноумедӣ куфр аст. Бояд ки ба Худойи таъоло бозгардад ва тавбаи насӯҳ кунад пеш аз он ки аҷали вай фаро расад.
Абдуллоҳи Масъуд гӯяд, разийАллоҳу ъанҳу, аз пайғамбар, саллАллоҳу ъалайҳи васаллам, ки: Тавбаи насӯҳро даҳ мақом аст: аввал, аз ҷаҳл берун омадан; дуюм, бар кирдори бад пушаймон шудан; сайюм, аз орзуи нафсонӣ яксӯ шудан; чаҳорум, нафсро душман гирифтан; панҷум, хасмонро (но)хушнуд кардан; шашум, дар бадали гуноҳони бузург тоатҳои бузург кардан; ҳафтум, аз тариқи ғафлат баргузаштан; ҳаштум, бо Худойи таъоло дурӯғзанӣ нокардан; нӯҳум, халқи Худойро аз забон дар амон доштан; даҳум, аз қарин ба дур будан.
Шайх Зуннуни Мисрӣ, раҳимаҳУллоҳ ъалайҳи, гӯяд: Тавбаи насӯҳро аломат гиристани бисёр аст ва дареғ хӯрдан ва тарскор будан ва хизмати некон кардан ва аз бадон дур будан ва бар он будан, ки ҳаргиз боз ба сари гуноҳ нашавад. Чун тавбаи вай бад-ин навъ бошад, Худойи таъоло ҷумлаи гуноҳони он тоибро (тавбакунанда) биёмурзад.
Ва гуфт расул, саллАллоҳу ъалайҳи васаллам: Тавбакунанда аз гуноҳон ҳамчунон бувад, ки ҳаргиз гуноҳ накардааст.
@fayzigelon