در این شرایط بحران میانسالی شکل می‌گیرد: فرد بزرگسال با مفهوم زندگی فرارو که باید با درک مرگ قریب‌الوقوع شخصی زیسته شود، رویاروی می‌شود و دوره‌ایی از آشوب و اختلال افسردگی را تجربه می‌کند. شاید هم به وسیله‌ی تقویت دفاع‌های شیداوار، مبارزه با افسردگی و سرکوب هر فکری در در زمینه‌ی پیری و مرگ، از این فروپاشی روانی دوری کند، اما زمانی که چاره‌ایی جز پذیرش گریزناپذیری پیری و مرگ نداشته باشد، با انبوهی از اضطراب‌های سرکوب‌شده مواجه می‌شود.

تلاش‌های وسواسی-جبری بسیاری از زنان و مردان میانسال برای جوان ماندن، دلواپسی‌های خودبیمارانگارانه درباره‌ی سلامتی و ظاهر، بروز بی‌بندوباری‌های جنسی برای اثبات جوانی و توانایی، پوچی و فقدان لذت اصیل در زندگی و نیز افزایش علائق مذهبی از نمونه‌های شایع است. این‌ها کوشش‌هایی‌ست برای سبقت گرفتن از زمان.

#اروین_یالوم، برگرفته از کتاب روان درمانی اگزیستانسیال

‌‌‎☎️ كلينيك توحيد:
‌‌‌‏Tel:(031)36264088
‌‌‌‌‎☎كلينيك پرتو توحيد:
‌‌‌‏ Tel:(031)32687630
‌‌‌‌‎☎️ دپارتمان آموزش وبرگزارى كارگاه
‌‌‌‏Tel:(031)36255141

┏━━━ 💎⚜️💎━━━┓
⠀ @Tohidclinic
⠀ آگـاهــى
‎ 🎁كـمترين هـديه ما بشماسـت 🎁
┗━━━ 💎⚜️💎━━━┛

#درمان_شوپنهاور #اروین_یالوم
#ذهـن_آگاهـى

گرچه نیاز به دیده شدن، ویژگی اگزیستانسیال و بنیادین درون آدمی است.
🆑 @Tohidclinic
اما گویا همه ی افراد به یک اندازه و میزان، چنین نیازی را در خود احساس نمی کنند. نیاز به دیده شدن، دست کم به دو عامل وابسته است. اولاً، به ساختار روانی افراد ( درونگرا_برونگرا ) و ثانیاً، وابسته به این است که شخص در کجای نردبان فردیت خویش ایستاده و چه درجه ای از فرهیختگی را کسب کرده باشد. به میزان فربهی درون، نیاز به دیده شدن، کاستی می گیرد و متقابلاً، موجودیت درماندگان، در اسارت نظر و نگاه های دیگرانند. اسارتی در زندان مخوف و تاریک و وحشتناک.
🆑 @Tohidclinic
آنان که ایستاده بر پای خویش اند، چندان محتاج "چشم" های دیگران نیستند. بیگانگی از خود و داشتن درونی بیهوده و پوچ،  وابستگی آدمی را به دیگران و نگاه های آنان بیشتر می کند تا جایی که فقط تا وقتی کسانی او را ببینند، احساس می کند وجود دارد. کسانی که سقف "هستی" خویش را بر ستون توجه و نگاه این وآن می نهند، زندگی فرو ریختنی و لرزانی را در حضور دیگران تجربه می کنند. زیستن در حضور دیگران، زیستنی تلخ و ناگوار است، زیرا نگاه های دیگران، امری پایدار و همیشگی نیست. روزی فرا می رسد که از کانون توجه جمع بیرون می آید و در سرمای تنهایی بر خود خواهد لرزید، بی آن که لباسی از خویشتن، بر قامت"خود" کرده باشد. چنین شخصی، تا زمانی می تواند حس بودن و زیستن داشته باشد که کسی او را نظاره کند و یا در خاطره ای حضور داشته باشد. انسان میان تهی، بزرگترین رنج شان، رنج تنهایی و دیده نشدن است. زیرا برای احساس زنده بودن و زیستن، محتاج تصدیق دیگران است. 

#اروین_یالوم

🆑 @Tohidclinic

#رواندرمانی اگزیستانسیال
#اروین_یالوم

#اروین_یالوم
آنها در بزرگسالی با دیگران احساس غریبی می‌کنند و به درون خود می‌گریزند و زندگی‌شان به رابطه‌ای خصمانه و رقابت با دیگران میگذرد

کتاب درمان شوپنهاور

✍️باید به او بفهمانم...

📕 #وقتی_نیچه_گریست
👤 #اروین_یالوم

‎ وقتی دو روز بعد از این ماجرا به من مراجعه کرد به نظر می‌رسید شدیداً افسرده‌ است و احساس گناه می‌کند. می‌خواستم به او دلداری بدهم و گفتم اینکه آدم گاهی کنترلش را از دست بدهد فاجعه نیست؛ ولی حرف مرا قطع کرد و گفت: نه، من احساس گناه نمی‌کنم، ولی پشیمانم که چرا تا چهل و چهار سالگی صبر کردم تا احساسات واقعی‌ام را نشان دهم

‎از کتاب روان‌درمانی اگزیستانسیال
‎ترجمه: سپیده حبیب

#اروین_یالوم

شايد پيام تمامى مجموعه آثار يالوم فقط همين باشد...
#اروین_یالوم
"رواندرمانگر قصه گو"

با صداى خاصِ خواهران زيبا و هنرمند:
🎤🎼ثمين و بهين بلورى💎

تصور می‌کنی یک قدیسی!؟

#خشم
📕 #وقتی_نیچه_گریست
✍🏻 #اروین_یالوم

و چقدر عجیب بود که آنها به مادرانشان وابسته نبودند ...
نه دائم بهشان تلفن میزدند،
نه به ملاقاتشان می رفتند
نه خوابشان را میدیدند

مامان و معنی زندگی
#اروین_یالوم

ازدواج نباید زندان باشد، بلکه باید باغی باشد که چیزی برتر در آن کشت می شود.
🌸🍃🌸🍃🌸
وقتی نیچه گریست 
#اروین_یالوم

🆔@Tohidclinic