دهم بهمن جشن سده خجسته باد..
حکیم عمر خیام در کتاب نورزنامه می‌نویسد:
=========================
"هرسال تا به امروز جشن سده را پادشاهان نیک عهد در ایران و توران به جای می‌آوردند، بعد از آن به امرور، زمان این جشن به دست فراموشی سپرده شد و فقط زرتشتیان که نگهبان سنن باستانی بوده و هستند این جشن باستانی را برپا می‌داشتند."
هر چند نوشته شده است که مردآویج زیاری به سال 323 هجری (سده دهم میلادی) این جشن را در اصفهان با شکوه برگزار کرد. همچنین در زمان غزنویان این جشن دوباره رونق گرفت و عنصری شاعر نامدار ایران در یکی از جشن‌های سده در برابر سلطان محمود قصیده‌ای درباره سده خواند که آغاز این است :
سده جشن ملوک نامدار است زافریدون و از جم یادگار است

در ایران باستان، و در میان زرتشتیان ایران، این جشن نزدیک غروب آفتاب، با آتش افروزی آغاز می‌شد و امروز هم با همان سنت کوه‌هایی از بوته و خار و هیزم در بیرون شهر فراهم شده، بوته‌ها را روشن کرده و مردمی که در ان جا جمع میشوند سپس دست یکدیگر را گرفته به دور آتش می‌چرخند، شادی و پایکوبی می‌کنند. این مراسم بوسیله انجمن زرتشتیان کرمان سده‌هاست که بیرون از شهر انجام شده و همه مردم زن و مرد، زرتشتی و مسلمان، کلیمی در ان جا گرد آمده و در شادی شرکت می‌کنند. در تهران نیز این جشن بیست و پنج سال با شکوه بوسیله سازمان فروهر در باغ ورجاوند برگزار شده است.
پاینده ایران.
رنسانس ایرانی
#سده #جشن_سده #بهمن #بهمنگان #رنسانس_ایرانی #فرودسی #ایران #آزادی

@tofreedomiran
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

جشن #سده امسال را هرچه باشکوه تر در سرتاسر ایران برگزار میکنیم

#رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#رضا_پهلوی
#IranProtests
@IIRCF
@setade7aban

جشن #سده را باشکوه در سرتاسر ایران برگزار میکنیم
دیدار ما ۱۰ بهمن ماه در کوچه ها و خیابانها
پاینده ایران
تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین

#سده
آئین های جشن #سده
رستاخیز ما بازگشت به فرهنگ و هویت ماست.
با نافرمانی مدنی بسوی آزادی
تا رستاخیز نوروز زمانی نیست.
#رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#رضا_پهلوی
#IranProtests
@IIRCF

‍ ‌ ۱۰ بهمن ماه در سرتاسر ایران جشن #سده را با شکوه برگزار میکنیم.
در تمام خیابانها و کوچه ها و شهرها و روستاها ایران بیرون میاییم و کوپه آتشی روشن میکنیم، ساز میزنیم و شاهنامه میخوانیم و حضور خودمان را با شادی و اقتدار نشان میدهیم. این یک نافرمانی بزرگ مدنی سراسری می باشد.
برای اگاهی همگان پیامهای سده را در سطح وسیع به هرگونه که تمایل دارید پخش کنید.
پاینده ایران
تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین

موزیک بسیار زیبای اتش جشن سده
@IIRCF
@setade7aban
#رضا_پهلوی #رستاخیز
#اعتصابات_سراسری
#تظاهرات_سراسری
#IranProtests
#TheyKillPrisoners

یکی روز شاهِ جهان سوی کوه
گذر کرد با چند کس هم‌گروه

پدید آمد از دور چیزی دراز
سیه‌رنگ و تیره‌تن و تیزتاز

دو چشم از برِ سر چو دو چشمه خون
ز دودِ دهانش جهان تیره‌گون

نگه کرد هوشنگِ باهوش و سنگ
گرفتش یکی سنگ و شد تیزچنگ

به زور کیانی رهانید دست
جهان‌سوز مار از جهان‌جوی جَست

برآمد به سنگِ گران سنگِ خُرد
همان و همین سنگ بشکست گُرد

فروغی پدید آمد از هر دو سنگ
دلِ سنگ گشت از فروغ آذرنگ

نشد مار کشته، ولیکن ز راز
از این طبعِ سنگ آتش آمد فراز

جهاندار پیشِ جهان‌آفرین
نیایش همی کرد و خواند آفرین

که او را فروغی چنین هدیه داد
همین آتش آن‌گاه قبله نهاد

بگفتا فروغی‌ست این ایزدی
پرستید باید اگر بِخْرَدی

شب آمد، برافروخت آتش چو کوه
همان شاه در گِردِ او با گروه

یکی جشن کرد آن شب و باده خورد
سده نامِ آن جشن فرخنده کرد

ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریار

کز آباد کردن جهان شاد کرد
جهانی به نیکی از او یاد کرد

#فردوسی
پادشاهی هوشنگ
به مناسبت دهم بهمن و جشن #سده

🍂@sokootpayiiez

جشن #سده در دهم بهمن ماه

جشن سده جشن پيدايش آتش است. صد روز از پايان تابستان گذشته و يا صد شب و روز به نوروز مانده است و كهن بودن آن به پايه جشنهاي نوروز و مهرگان مي رسد. از نظر نجومي (طبيعي) نياكان ما در روزگاران بسيار كهن، سال را به دو پاره (فصل) بخش مي كردند. تابستان كه هفت ماه به درازا مي كشيد، در نخستين روز فروردين آغاز و در آخرين روز مهر پايان مي يافت. و زمستان كه از آغاز آبان شروع مي شد و تا پايان اسفند به طول مي انجاميد. جشن سده، سومين روز از آغاز زمستان و يا صد روز و شب به اول تابستان بود.
از نظر تاريخي اين جشن به هوشنگ شاه نسبت داده شده. حكيم فرزانه، استاد سخن، فردوسي در شاهنامه مي گويد:
يكي روز شاه جهان سوي كوه گذر كرد با چند كس همگروه
پديد آمد از دور چيزي دراز سيه رنگ و تيره تن و تيز تاز
دو چشم از بر سر چو دو چشمه خون ز دود دهانش جهان تيره گون
نگه كرد هوشنگ با هوش و سنگ گرفتش يكي سنگ و شد پيش جنگ
به زور كياني بيازيد دست جهانسوز مار از جهانجوي جست
برآمد به سنگ گران سنگ خرد هم آن و هم اين سنگ بشكست خرد
فروغي پديد آمد از هر دو سنگ دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ
نشد مار كشته وليكن ز راز پديد آمد آتش از آن سنگ باز
هر آنكس كه بر سنگ آهن زدي ازو روشنايي پديد آمدي
جهاندار پيش جهان آفرين نيايش همي كرد و خواند آفرين
كه او را فروغي چنين هديه داد همين آتش آنگاه قبله نهاد
بگفتا فروغيست اين ايزدي پرستيد بايد اگر بخردي
شب آمد برافروخت آتش چو كوه همان شاه در گرد او با گروه
يكي جشن كرد آن شب و باده خورد سده نام آن جشن فرخنده كرد
ز هوشنگ ماند اين سده يادگار بسي باد چون او دگر شهريار
كز آباد كردن جهان شاد كرد جهاني به نيكي از او ياد كرد
پاینده ایران
رنسانس ایرانی
https://t.me/IIRCF/4723

‍ در مورد ”#سده” گفته و نوشته شده و باز هم باید بسی گفت و نوشت. لیک آنچه مهندتر است دریافت و درونی کردن پیام هر جشن و رویداد تاریخی، فرهنگی، ارزشی است و سپس کنش بر بنیاد آن. هنگام سده، باری دیگر سخن از آتش است. آتشی که در مفهوم گسترده تر آن، نماد نور و روشنایی و گرماست. نور و روشنایی که نماد آگاهی، خرد و آمیغ (حقیقت) است. گرمایی که نماد نیروی زندگی و خود زندگی و هستی است و چون زندگی از اوست در همه جای زندگی نیز جای دارد. مرتو (انسان) خود تخمه ی آتش است. در فرهنگ ایرانی آتش را به چندین گونه می شمرند و بخش بندی می کنند. در اوستا از ۷ گونه آتش سخن است. یکی از آنها آتشی است که مانا بوده و از آن نگاهداری می شود و به آن ”برزی سوه” گفته می شود. این آتش اگر در خانه باشد، آتش دادگاه، اگر در آتشکده یا آدریان باشد یا آتش آدران است که از ۴ آتش درهم می شود و یا آتش بهرام یا ورهرام است که از ۱۵ آتش زمینی و یک آتش آسمانی باید به هم آید. اینجا می خواهم از آتش به مانای آگاهی و روشنگری سخن بگویم. در شهنامه فردوسی، به زیبایی هر چه تمام تر روند پیدایش آگاهی و شناخت در نماد آتش، در بخش آغازین آن نگاشته شده است، بخشی که به استوره ای نامور است و براستی سخن از شیوه ی نگرش، اندیشه و درک بالای نیاکان مان دارد. در استوره ای سیامک، فرزند کیومرث، نخستین جوان استوره ای که به دست اهریمن کشته می شود، نمونه ای از خرده آگاهی ناپایدار را می بینیم که بگونه ی آذرخشی بر سیامک پیدا و پنهان می شود. در آنجاست که اهریمن می تواند در میان تاریکی ها چنگ وارونه بزند و حقیقت را وارونه بنمایاند. جوان (ناآگاه و کم آگاه و یا دش آگاه) فریب می خورد و کشته می شود. لیک در استوره ی هوشنگ، اهریمن دیگر نمایان می شود و نمی تواند خود را پنهان کند (ماری که از آتش است و دود در دهان دارد) و چون نمی تواند بفریبد و فریبش نمایان شده است، خود از بین می رود. و سرانجام آتش بهرامی است که آتش همیشه روشن و پیروز است. از این استوره ها چه می آموزیم؟ آیا استوره ها در تاریخ تکرار نمی شوند؟
(موبد کامران جمشیدی)
پاینده ایران ❤️

#تهران
۱۰ بهمن ۲۵۷۸
جشن باشکوه #سده 🔥در سرتاسر ایرانشهر اینچنین باشکوه برگزار گردید .
ایرانشهریان بیشک خواستار بازگشت به فرهنگ و تمدن دیرینه گی ایرانشهری که در درازنای این چهاردهه اشغال سرزمین شان بدست حاکمان انیرانی به گوشه رانده شده هستند .
دیرینه گی فرهنگی که درست در رویارویی با تحوش و باور اسلام اهریمنی تازی صفتان است .
هم میهنان در نگر داشته باشید که یکی از راه های پیکار با ضحاکیان ایرانستیز و اسلام اهریمنی شان برپایی هر چه باشکوه تر جشن ها و آیین های ملی ایرانشهری در راستای نا فرمانی های مدنی است .

پاینده ایران ❤️