This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
اجسادیخ زدە دوتن از کولبران روستا #آوک ازتوابع ارومیه که شنبه شب ۷دیماە ۱۳۹٦ درارتفاعات "مارمیشو" ناپدید شدن دیروز ۱۱ دی با کمک مردم پیدا شدند.
#تف_به_قبرت_دجال
@tofreedomiran
#تف_به_قبرت_دجال
@tofreedomiran
Forwarded from اتچ بات
گزارش درباره وضعیت دردناک کارگران معدن زمستان یورت+عکس
معدن همان معدن است و کارگران همان کارگران معدن زمستان یورت آزادشهر گلستان که سیزدهم اردیبهشتماه ۹۶ منفجر شد و ۴۳ تن از کارگران آن کشته شدند. این معدن دوباره تبدیل به گلوگاهی تنگ و تاریک شده تا کارگران را به داخل بکشد و شاید هیچ وقت دیگر پس ندهد.
کارگران معدن بعد از اردیبهشت امسال که جسدهای کبود همپیشهای هایشان را از دهانه «یورت» بیرون کشیدند، دیگر کارگران سابق نشدند اما غم نان چارهای برایشان نگذاشت، آنها از همان روز که چهل و سومین جنازه را از زیر خروارها زغالسنگ درآوردند، دوباره سر هر صبح انتهای آن سربالایی پر درخت، چکمهها را به پا میکنند، لباسها را به تن و با چراغهای مخصوص خودشان را برای ورود به دهانه آماده میکنند.
مشکلات سرجایش است
محمود کمالی کارگر معدن زمستان یورت بود و هنوز هم است، او برای نجات همکارانش وارد تونل شده بود که دچار خفگی شد و یک هفته در بیمارستان بستری شد، یک ماه دست از کار کشید و حالا دوباره به معدن بازگشته و با مشکلاتی مواجه شده است.
معدن بعد از حادثه تغییری نکرد، حالا هم مثل روز اولش است، الان ما میرویم و کار میکنیم و خودمان را به خدا میسپاریم. معدن فقط ۲۰ روز اول تعطیل بود، بعدش با همان نیروهای قبلی به سرکار برگشتیم.
کارگران معدن، هنوز حقوق برجهای دو و سه مربوط به قبل از حادثه و مرداد و شهریور که بعد از حادثه بود را نگرفتهاند، روند پرداخت حقوق مثل قبل از حادثه است، فرقی نکرده است.
بعد از حادثه انفجار ۴۰۰، ۵۰۰ متر از معدن را بستند، همان جایی که انفجار اتفاق افتاده بود، کنارش یک تونل دیگر زدند و به عقب برگشتند، آن مسیر خطرناک است و هر روز ریزش دارد ،دویل تهویه مهمترین معضل معدن زمستان یورت بود؛ حفرهای برای ورود جریان هوا و بالابردن ایمنی که اگر مسیر آن در تونل باز بود، انفجار معدن این همه قربانی نمیداد.
#تف_به_قبرت_دجال
https://telegram.me/tofreedomiran
معدن همان معدن است و کارگران همان کارگران معدن زمستان یورت آزادشهر گلستان که سیزدهم اردیبهشتماه ۹۶ منفجر شد و ۴۳ تن از کارگران آن کشته شدند. این معدن دوباره تبدیل به گلوگاهی تنگ و تاریک شده تا کارگران را به داخل بکشد و شاید هیچ وقت دیگر پس ندهد.
کارگران معدن بعد از اردیبهشت امسال که جسدهای کبود همپیشهای هایشان را از دهانه «یورت» بیرون کشیدند، دیگر کارگران سابق نشدند اما غم نان چارهای برایشان نگذاشت، آنها از همان روز که چهل و سومین جنازه را از زیر خروارها زغالسنگ درآوردند، دوباره سر هر صبح انتهای آن سربالایی پر درخت، چکمهها را به پا میکنند، لباسها را به تن و با چراغهای مخصوص خودشان را برای ورود به دهانه آماده میکنند.
مشکلات سرجایش است
محمود کمالی کارگر معدن زمستان یورت بود و هنوز هم است، او برای نجات همکارانش وارد تونل شده بود که دچار خفگی شد و یک هفته در بیمارستان بستری شد، یک ماه دست از کار کشید و حالا دوباره به معدن بازگشته و با مشکلاتی مواجه شده است.
معدن بعد از حادثه تغییری نکرد، حالا هم مثل روز اولش است، الان ما میرویم و کار میکنیم و خودمان را به خدا میسپاریم. معدن فقط ۲۰ روز اول تعطیل بود، بعدش با همان نیروهای قبلی به سرکار برگشتیم.
کارگران معدن، هنوز حقوق برجهای دو و سه مربوط به قبل از حادثه و مرداد و شهریور که بعد از حادثه بود را نگرفتهاند، روند پرداخت حقوق مثل قبل از حادثه است، فرقی نکرده است.
بعد از حادثه انفجار ۴۰۰، ۵۰۰ متر از معدن را بستند، همان جایی که انفجار اتفاق افتاده بود، کنارش یک تونل دیگر زدند و به عقب برگشتند، آن مسیر خطرناک است و هر روز ریزش دارد ،دویل تهویه مهمترین معضل معدن زمستان یورت بود؛ حفرهای برای ورود جریان هوا و بالابردن ایمنی که اگر مسیر آن در تونل باز بود، انفجار معدن این همه قربانی نمیداد.
#تف_به_قبرت_دجال
https://telegram.me/tofreedomiran
Telegram
attach 📎