نامه‌ی نرگس_محمدی به روحانی از اوین:
«آقای رییس جمهور، طلب من آزادی از زندان نیست، طلب من از شما تحقق #جامعه_مدنی است»
شهروندان ایرانی فقط صف‌سازان چند کیلومتری رأی‌دهندگان پای صنوق رأی نیستند. ما شهروندان با شعور و آگاه  و صاحب صلاحیت این سرزمینیم که نه فقط حق و صلاحیت رأی دادن بلکه حق مشارکت فعال در امور جامعه‌مان داریم.
من به‌عنوان فردی که به شما رأی داده‌ام می‌بایست بیش از دیگران در عرصه مطالبه‌گری سخت‌سازه باشم، پس طلبم را می‌طلبم.
من به‌عنوان یک فعال مدنی زندانی از شما طلب دارم، اما طلبم آزادی از زندان نیست، طلبم، نهاد مدنی من است. طلب من تحقق جامعه مدنی است.
@tofreedomiran

‌🔴 تفاوتهای ایران با کشورهای عراق و لبنان

1⃣ قسمت اول 👇

تاثیر متقابل تحولات سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی جوامع بر یکدیگر امری طبیعی است، و طبق اصل پروانه اگر پروانه ای در برزیل بال بزند، امکان ایجاد تندباد در تگزاس وجود دارد. این امر در حوزه های کوچکتر تاثیری عمیق تر و گسترده تر دارد و شواهد فراوانی بر این واقعیت وجود دارد .

بروز قیامهای مردمی در ایران که ریشه در مبارزات مستمر چهل ساله اخیر در دهه های پنجاه و شصت و هفتاد دارد، از جنبش ١٣٨٨ جنبه آشکار ساختارشکنانه خود را عیان کرده و از پشت ویترین فریبکارانه برساخته رژیم با قصد فریب جامعه و حذف مخالفان، با عنوان #اصلاح_طلب و #اصولگرا بیرون آمد و تمام قد در مقابل رژیم ایستاد، و در زمانی که همه قدرتهای سلطه گر جهانخوار تحت پرچم #گلوبالیسم از آمریکا گرفته تا #روسیه و #چین و #اتحادیه_اروپا پشت دیکتاتوری دینی و #جمهوری_اشغالگر_اسلامی بودند، ملت ایران وارد فاز سرنگونی رژیم شده و #جنبش_برانداری_ایران رسما اعلام موجودیت کرد، و از ان تاریخ رژیم فاسد دیکتاتوری را با چااس نابودی مواجه کرده است.

استمرار جنبش برانداز تا ٩٦ با تقویت و گسترش و بسط بنیادهای اجتماعی ادامه یافت، و در دی ماه این سال، برای اولین رویارویی قاطع به میدان آمده و در نهایت در سال ٩٨ به باور اکثر کارشناسان، جنبش برانداری ایران، یسرنگونی_سیاسی و #سقوط_محتوایی رژیم را رقم زد .

این تحولات قطعا در همه روابط منطقه ای و جهانی تاثیر گدار بود، و خصوصا موجب شکل گیری #جنبشهای_ملی_گرایانه و استقلال طلبانه و آزادیخواهانه در کشورهای تحت سلطه جمهوری اشغالگر اسلامی، از جمله عراق و لبنان گردید .

اکنون مدتی است که جنبش اعتراضی ملی گرایانه در این کشورها در حال عقب زدن نفوذ رژیم آخوندی می باشد، و در هر گام، رژیم را از مواضع خود عقب رانده و سنگر به سنگر اخراج می کند .

سقوط دولت دست نشانده آخوندها در عراق، گام مهمی بود که نفوذ آنها را در عراق به سمت نابودی کامل سوق داد.
مردم لبنان نیز مدتهاست بر علیه سلطه آخوندها در حال مبارزه هستند.
خطای محاسیاتی رژیم در لبنان و انفجار بیروت به قصد نجات خود بواسطه آن، آخرین میخ را برتابوت رژیم اشغالگر و عواملش زد، و اکنون با سقوط دولت دست نشانده رژیم در لبنان، همان حادثه عراق را برایشان رقم زد .

هرچند باید بر این واقعیت تاکید کرد که این پیروزی های تاکتیکی پایان کار نیست، و هنوز تا پیروزی نهایی راه برای رفتن مانده است، و قطعا نفوذ حامیان گلوبالبست رژیم، مانند دولت #فرانسه مانع سقوط کامل مزدورانشان در ان کشور می شوند .

اما در هر مرحله از بروز این خیزشهای لبنان و عراق، پرسشی در جامعه ایران مطرح می شود که چرا اینگونه خیزشهای مستمر در ایران شکل نمی گیرند و یا نتایج آشکاری مثل سقوط دولتها را در پی ندارد؟
برخی نیز با قیاس این کشورها و بیان مختصاتی از عملکرد این جوامع، مانند نبود #رهبری_ملی و اپوزسیون منسجم و آلترناتیو مدون، سعی در الگوسازی از آنها برای جامعه ایران می کنند .

ضمن توجه به این نکته مهم که اساسا خیزشهای این کشورهت متاثر از جنبش برانداری ملت ایران هستند، و همانطور که از مدتها قبل به ضرورت شکل گیری #سازمان_هماهنگی_مبارزات_مشترک_ملل_خاورمیانه تاکید داریم، و بر این باور هستیم که کانون فتنه در #تهران هست و ملتهای منطقه در یک نبرد هماهنگ امکان پیروزی نهایی را دارند، در عین حال لازم است در عمل، به تفاوتهای بین ایران و این کشورها نیز توجه کرده، و در یک طرح کلی بعنوان #جنبش_آزادیخواهانه_ملل_خاورمیانه ، هر کشور و جامعه ای را در چارچوب پروژه ای مستقل و براساس واقعیتهای ان ارزیابی و برنامه ریزی کرده، و مقدمات اقدام و عمل را براساس این واقعیتهای عینی عملیاتی نمود.

لذا به برخی از تفاوتهای آشکار و بدیهی بین ایران و عراق و لبنان اشاره می کنیم :

☆ تفاوت #اجتماعی و #مدیریتی لبنان و عراق با ایران :

سیستم اجتماعی لبنان و عراق طائفه ای هست، و مردم در چارچوب طوائف و زیر فرمان شیوخ و ریش سفیدان شناخته شده عمل می کنند.
لذا از #سرمایه_اجتماعی بالایی برخوردار بوده و جامعه شان دارای #سازماندهی_سنتی هست .

از طرفی در هر دوی این کشورها #آزادی دمکراتیک در حدی هست که #احزاب مخالف بصورت قانونی و حتی غیرقانونی فعالیت کرده و امکان #سازمان‌دهی_مدرن و آموزش مهالفان را داشته باشند.
اکثرا موضع تقابل احزاب و گروه ها در این کشورها بر #توان_اقتصادی و #مالی متکی است، و وقتی احزاب صاحب قدرت، توان مالی شان تضعیف می شود، بقیه گروه ها و خصوصا جامعه مدنی تقویت و فعال می شوند.

همانطور که تضعیف مالی حشدالشعبی عراق و حزب الله لبنان، بخاطر #تحریم جمهوری اشغالگر ایران، توسط #آمریکا و اعمال #سیاست_فشار_حداکثری پرزیدنت #ترامپ ، زمینه و امکان رشد مخالفان و اقدام #جامعه_مدنی را فراهم کرد.

ادامه 👇👇

‌🔴 تفاوتهای ایران با کشورهای عراق و لبنان.

2⃣ قسمت دوم 👇👇

☆ بین ایران و عراق و لبنان تفاوتهای مهم #فیزیکی و #جغرافیایی نیز هست؛ که خود زمینه تفاتهای مهم #ژئوپولتیکی و #ژئواستراتژیکی میشوند :

#مساحت لبنان 10 452 کیلومتر مربع و کوچکتر از فثط استان قم، کوچکترین استان ایران هست .
و همچنین 7 میلیون #جمعیت دارد که کمتر از جمعیت فقط استان تهران و اندکی بیشتر از جمعیت یک استان خراسان رضوی است .

#مساحت عراق 437 000 کیلومتر مربع و اندازه مجموع مساحت سه استان آذربایجان شرقی و کرمان و سیستان و بلوچستان است؛ و 30 میلیون جمعیت دارد که کمتر از نصف جنعیت ایران هست .

#مساحت ایران ( 1 648 195 ) کیلومتر مربع و دومین کشور بزرگ خاورمیانه بوده و ( 82 )میلیون #جمعیت دارد.

☆ تفاوت #سیاسی عراق و لبنان با ایران

از لحاظ سیاسی در ایران یک #استبداد_تئوکراتیک و #دیکتاتوری_ سیاسی تمام عیار و سلطه گر و خودکامه متکی بر #کیش_شخصیت_پرستی حاکم بوده و همه #مناسبات و ابزارهای #سرکوب را بصورت گسترده در اختیار دارد، و هیچ #نیروی_خارجی موثر و حامی #حقوق_بشر در داخل ایران وجود و امکان فعالیت ندارد، و تنها دولتهای حامی دیکتاتوری رژیم مانند #چین و #روسیه حضور دارند که موجب تقویت و ثبات نطام استبدادی مورد حمایتشان هستند .

در عراق و لبنان نه تنها دولتها و حکومت دارای توان سرکوب و دیکتاتوری مثل رزیم ایران نیست، در عین حال بعنوان جامعه ای نیمه باز، حضور دیگر کشورها و سازمان های #مدافع_مردم و #دمکراسی و حقوق بشر موجب تقویت #جامعه_مدنی میشوند.

☆ تفاوت در شرایط #بافت_اپوزسیون ایران با عراق و لبنان

در حوزه اپوزسیون ایران به لحاظ سابقه تاریخی و سیر تحولات صدساله اخیر، تنوع نگرشها و گرایشها، دیدگاهها و گروه های متنوع با رویکردهای سیاسی متکثر را شکل داده و ماهیت اجتماعی و موزائیک جمعیتی و دینی و مذهبی نیز رنگارنگ بوده و مانند آب و هوای چهارفصل کشور، از تنوع بسیار بالایی برخوردار هست.
این تنوع و تکثر اگر در جامعه باز و آزاد بود، مزیت دمکراتیک اجتماعی تلقی میشد؛ اما در شرایط کنونی که ملت ایران به #اتحاد_ملی برای نجات از سلطه اشغالگران نیاز دارد، تنوع و تکثر این گروه ها، مانع شکل گیری اتحاد ملی می شود که برای عملی شدن آن نیاز به تمهید ملی است .

از طرفی #سرمایه_گذاری همه جانبه رژیم در چهار دهه گذشته بر #تفرقه_افکنی و نفاق در همه این زمینه و تولید #چهره_های_منافق که ظاهر و باطنشان یکی نیست، از این فضا سوءاستفاده کرده، و با #فتنه_گری زمینه درگیری داخل اپوزسبون را فراهم می کند.

در حالی که در عراق و لبنان این مقدار از تنوع و تکثر اساسا وجود ندارد، و همچنین بلحاظ کوچکتر بودن ابعاد جامعه و آمار جمعیتی، احزاب و گروه ها و طوایف و شخصیتها شناخته شده تر بوده، و #شفافیت تاحدی وجود دارد، و شخصیتها و گروه ها نقش #فتنه_گری و #توطئه و #فریبکاری مردم را ندارند و یا چندان موثر نیستند .

همچنین #رسانه_های ریز و و درشت جریان سلطه از خارج کشور نیز به حدی که در فصای جامعه ایران متمرکز بوده و در جهت #حفط_نظام #دیکتاتوری_دینی تلاش می کنند، در کشورهاط عراق و لبنان تمرکز نداشته و موجب تفرقه و #سردرگمی مردمان انها نمی شوند .


حال با توجه به بخشی از تفاوتهای ایران با عراق و لبنان و استقرار کانون دیکتاتوری در تهران و حضور و تمرکز همه قدرت استبداد در کشورمان، و پشتیبانی همه جانبه سلطه گران جهانخوار گلوبالیست - اعم از تراستها و امپریالیسم جهانی و کمونیست‌های انترناسیونالیست- از این رژیم اشغالگر، طبیعی است که نبرد پایانی و تمام کننده در ایران خواهد بود؛ همانطور که شروع این نبرد نیز از طرف ملت ایران بوده است .
لذا پیشبرد و مدیریت این مبارزه بزرگ و شکوهمند، باید با توجه به مختصات ایران بوده و بر ان اساس برنامه ریزی شود، تا به موفقیت رسیده، و امکان استقلال و آزادی و احترام به حاکمیت و تمامیت سرزمینی همه کشورها منجر شده، و زمینه روابط دوستانه ملتها، مبتنی بر احترام متقابل فراهم، و بستر رشد و توسعه و رفاه ملتها و تامین صلح و ثبات عمومی، بعد از چهل سال تشنج و بحران و جنگ و ترویج تروریسم و تباهی و ویرانی، که خواست سلطه گران جهانی جهانگرایی بود، فراهم شود .