ای خواجه مکن تا بتوانی طلبِ علم
کاندر طلب راتِب هر روز بمانی

رو مسخرگی پیشه کن و مطربی آموز
تا دادِ خود از کِهتر و مِهتر بستانی

نی، گوشهٔ کُنجی و کتابی برِ عاقل
بهتر ز بسی گنج و بسی کامرَوانی

گر بی‌خردان قیمت این مُلک ندانند
ای عقل خجل نیستم از تو که تو دانی

فرعون و عذاب ابد و ریش مُرصَّع
موسی کلیم‌الله و چوبی و شبانی

انوری

راتب: مقرری، مستمری، جیره، حقوق
کهتر: کوچک‌تر
مهتر: بزرگ، رئیس
مرصع: جواهر‌نشان؛ گوهرنشان.
🔶🔸@third_script

گر چه از کِبر، سخن با منِ درویش نگفت
جان فدایِ شِکَرین‌پستهٔ خاموشش باد

چشمم از آینه‌دارانِ خط و خالش گشت
لبم از بوسه‌رُبایانِ بَر و دوشش باد

حافظ
🔶🔸@third_script

تا ظن نبری که بی تو هستم خرسند
یا خسته دل از مهر تو برخواهم کند
جویانِ توام روز و شبان ای دلبند
چون مادر گم کرده گرامی فرزند

انوری
رباعیات
🔶🔸@third_script

و گفت: محبت درست نشود مگر در میان دو تن که یکی دیگری را گوید که: ای من..!

تذكرة الاولياء
ذکر جُنَید بغدادی
🔶️🔸️@third_script

خانمانسوز بُوَد، آتش آهی، گاهی
ناله ای می شکند پشت سپاهی، گاهی

گر مقدر بشود، ملک سلاطین پوید
سالک بی‌خبر خفته به راهی، گاهی

قصه یوسف و آن قوم چه خوش پندی بود
به عزیزی رسد افتاده به چاهی، گاهی

هستیَم سوختی از یک نظر ای اختر عشق
آتش‌افروز شود برق نگاهی، گاهی

روشنی بخش از آنم که بسوزم چون شمع
روسپیدی بوَد از بخت سیاهی، گاهی

عجبی نیست، اگر مونس یاراست رقیب
بنشیند بر گل هرزه گیاهی، گاهی

چشم گریان مرا دیدی و لبخند زدی
دل برقصد به بر از شوق گناهی، گاهی

اشک در چشم، فریبنده‌ترت می‌بینم
در دل موج ببین صورت ماهی، گاهی

زرد رویی نبود عیب، مرانم ازکوی
جلوه بر قریه دهد خرمن کاهی، گاهی

دارم امید که با گریه دلت نرم کنم
بهر طوفانزده سنگی است پناهی، گاهی

معينی كرمانشاهی
🔶🔸@third_script

دوستت دارم!
و عشقِ تو
از نامم می‌تراود
مثل شیره‌ی تک‌درختی مجروح
در حیاطِ زیارتگاهی...

شمس لنگرودی
🔶🔸@third_script

سخن از سینه‌ام -چون جان-
‏به لب می‌آید، امّا بر نمی‌آید...
‏
منوچهر آتشی

Portrait of a Girl
Expressionism | 1909
#painting by Alexej Jawlensky

🔶🔸@third_script

مرا دلیست ره عافیت رها کرده
وجود خود هدف ناوک بلا کرده

ز جور چرخ ستم دیده و رضا داده
ز خوی یار جفا دیده و وفا کرده

به کار خویش فرو رفته مبتلا گشته
به درد عشق مرا نیز مبتلا کرده

هر آنچه داشته از عقل و دانش و دل و دین
ز دست داده و سر در سر هوی کرده

گهی ز بی‌خردی آبروی خود برده
گهی ز بی‌خبری قصد جان ما کرده

به قول و عهد بتان غرّه گشته وز سر جهل
خیال باطل و اندیشهٔ خطا کرده

عبید را به فریبی فکنده از مسکن
ز دوستان و عزیزان خود جدا کرده

عبید زاکانی
🔶🔸@third_script

‌مست کرد امشب نسیم مستِ شهریور مرا
گر چه باز از چشمِ تر آبانم از دل آذرم...

مهدی اخوان ثالث
🔶🔸@third_script

آرزویم این است
که این شهریور جورِ دیگری بیاید
آسمان نه مثل هر سال ،امسال جورِ دیگری آبی
آفتاب بر بام خانه‌هامان جورِ دیگری بتابد
ابر‌ی اگر بارانیست ، جورِ دیگری ببارد
روزگار جورِ دیگری با ما
آدم‌ها جورِ دیگری باهم
زندگی‌‌ها جورِ دیگری باشند
آرزویم این است
یک روز حالِ من جورِ دیگری باشد
به سراغت بیایم
جورِ دیگری نگاهم کنی‌
جراتی داشته باشم
جورِ دیگری بگویم
دوستت دارم...

نيكى فيروزكوهی
🔶🔸@third_script

سرانجام چاقویِ تبهکاران، از خونِ ما زنگار خواهد بست و طناب‌های دارِشان خواهد پوسید و دست‌های لرزان و آلوده‌شان خسته خواهد شد.
امّا اندیشه‌های تابناکِ رفقایِ ما همه‌جا ریشه خواهد دوانید...


سالهای ابری
علی‌اشرف درویشیان
(۳ شهریور ۱۳۲۰–۴ آبان ۱۳۹۶)

🔶️🔸️@third_script

تهران مانند زنی است که پاهایش را با لوَندی روی هم می‌اندازد، عطر فرانسوی می‌زند، سیگار کِنت می‌کشد، عینک دودی می‌زند، ودکا لایم می‌خورد، بیکینی می‌پوشد و حمام آفتاب می‌گیرد، اما وقتی پای صحبتش بنشینید از اُملی و سبک مغزی و بلاهت و وراجی و پرادعایی و شلختگی او، آدم تا سر حد مرگ ملول می‌شود..!

کارنامه چهل ساله
محمّدعلی اسلامی نُدوشَن
(۳ شهریور ۱۳۰۳ – ۵ اردیبهشت ۱۴۰۱)
🔶️🔸️@third_script

اتوبوسی آمده از تهران
یکی از صندلی‌هایش خالی است
قطاری می‌رود از تبریز
یکی از کوپه‌هایش خالی است
سینماهای شیراز پر از تماشاچی است
که حتما ردیفی از آن خالی است
انگار یک نفر هست که اصلن نیست
انگار عده‌ای هستند که نمی‌آیند
شاید، کسی در چشم من است
که رفته از چشمم
نمی دانم...

بیژن نجدی
( ۲۴ آبان ۱۳۲۰ - ۴ شهریور ۱۳۷۶)
🔶️🔸️@third_script

همه اون روزا
رضا صادقی
🔶🔸@third_script

خاکی و تو را مُشکِ خُتن دانستم
خاری و تو را گُل و سمن دانستم

دردا! که من آنم که تو می‌دانستی
افسوس! تو آن نه‌ای که من دانستم

عمادی شهریاری
(درگذشته 573/582ق)
رباعیات
🔶️🔸️@third_script

بختم از خواب درنمی‌آید
کار بی بخت بر نمی‌آید

سالِ عمرم به سر رسید و هنوز
روزِ صبرم به سر نمی‌آید

عمادی شهریاری
(درگذشته 573/582ق)
🔶️🔸️@third_script

با آن که دلم از غم هجرت خون است
شادی به غمِ توام ز غم افزون است

اندیشه کنم هر شب و گویم یا رب!
هجرانش چنین است، وصالش چون است؟

رودکی
رباعیات
🔶️🔸️@third_script

اَیّامِ گُل، چو عمر، به رفتن، شتاب کرد
ساقی به دورِ بادهٔ گلگون، شتاب کُن

بویِ بنفشه بشنو و زُلْفِ نگار گیر
بِنْگَر به رنگِ لاله و عَزْمِ شراب کُن

حافظ وِصال می‌طَلَبَد از رهِ دُعا
یا رب! دعایِ خسته‌دلان، مُسْتَجاب کُن

🔶🔸@third_script

در سنبلش آویختم از روی نیاز
گفتم: منِ سودازده را کار بساز

گفتا که: لبم بگیر و زلفم بگذار
در عیشِ خوش‌ آویز، نه در عمرِ دراز

حافظ
رباعیات
🔶🔸@third_script

آن بت که ز من کشیده دامن دارد
دی گفت کسی که عزم رفتن دارد
فرمان نکند گرش بگویم که مرو
کو شیوه‌ی آبِ دیده‌ی من دارد

عایشه مُقریه
(قرن هشتم ه.ق)
رباعیات
🔶️🔸️@third_script