تتمه و تکمله بحث فطرة الله در جلسه سوم
🔸تتمه و تکمله بحث فطرت و فطرت الله در جلسه سوم ناگفته ها و کم گفته هائی درباره قرآن مجید.
@tazkere_channel
@tazkere_channel
۷۸۶
«هذا یوم الجمعه ، و هو یومک ؛ المتوقع فیه ظهورک »
«ظهور»، ظهور آخر خیال آن طرف خوبی در خاطره پردازی بشر است که :
علی مرتضی است علیه السّلام که همه حق الهی است ؛ که فرمود:
«علی مع الحق و الحق مع علی»؛ (خصال۲: ۵۵۹، کفایه الاثر: ۲۰)
و صدیقه طاهره ؛ حضرت فاطمه زهراست علیهاالسلام که همه حسن الهی است:
...لو کان الحسن هیئه لکانت فاطمه بل هی اعظم؛ (مائه منقبه: ۱۳۶) ؛
یعنی: آن حق و حسن و خیری که جلوه خواهد فرمود ، قدر خیال بشری که ما باشیم نیست ؛ در حالی که خود آن خیال هم بی حساب است ، ولی در هر حال بقدر قد ماست؛
بلکه قدر آن قد حق و حسن و خیر الهی ؛
یعنی: قد امیر المومنین علی و صدیقه کبری زهرا است - صلوات الله علیهما و آلهما که باور به آنان ، ایمان به حق تعالی و انکار آنان کفر به او است .
ظهور ، ظهور صدق و عدل صدیق اکبر و صدیقه کبراست؛
صاحب ما زاده ایشان و تحقق بخش حق آنان است؛ « حق جدید » است ؛ (مزار کبیر: ۲۰۸) ؛ جلوه جدید از هم ایشان است ؛
و چنین است که ظهور او هم علوی است و هم زهرائی ؛ یا علی.
«هذا یوم الجمعه ، و هو یومک ؛ المتوقع فیه ظهورک »
«ظهور»، ظهور آخر خیال آن طرف خوبی در خاطره پردازی بشر است که :
علی مرتضی است علیه السّلام که همه حق الهی است ؛ که فرمود:
«علی مع الحق و الحق مع علی»؛ (خصال۲: ۵۵۹، کفایه الاثر: ۲۰)
و صدیقه طاهره ؛ حضرت فاطمه زهراست علیهاالسلام که همه حسن الهی است:
...لو کان الحسن هیئه لکانت فاطمه بل هی اعظم؛ (مائه منقبه: ۱۳۶) ؛
یعنی: آن حق و حسن و خیری که جلوه خواهد فرمود ، قدر خیال بشری که ما باشیم نیست ؛ در حالی که خود آن خیال هم بی حساب است ، ولی در هر حال بقدر قد ماست؛
بلکه قدر آن قد حق و حسن و خیر الهی ؛
یعنی: قد امیر المومنین علی و صدیقه کبری زهرا است - صلوات الله علیهما و آلهما که باور به آنان ، ایمان به حق تعالی و انکار آنان کفر به او است .
ظهور ، ظهور صدق و عدل صدیق اکبر و صدیقه کبراست؛
صاحب ما زاده ایشان و تحقق بخش حق آنان است؛ « حق جدید » است ؛ (مزار کبیر: ۲۰۸) ؛ جلوه جدید از هم ایشان است ؛
و چنین است که ظهور او هم علوی است و هم زهرائی ؛ یا علی.
بهترین کار همیشه : همیشه با تو بودن ، و برای تو بودن ؛ و به امید تو را بودن
از رُمَيلَه که از خاصان امير المؤمنين عليه السلام بود، روایت شده که گفت: در زمان امير المؤمنين سخت مريض شدم، از آن مريضى روز جمعه سستى در خود احساس كردم. سپس با خود گفتم، كارى بهتر از اين نيست که وضو بگيرم و بروم در مسجد پشت سر امير المؤمنين عليه السلام نماز بخوانم. آن گاه که در مسجد جامع كوفه با امير المؤمنين علیه السلام نماز خواندم و ایشان بر فراز منبر شد، دوباره آن مرض مرا گرفت.
چون امير المؤمنين علیه السلام از مسجد بيرون شد دنبالش رفتم، حضرت متوجه من شد و فرمود: نمى بينم تو را مگر دنده هاى تو فرو رفته، فهميدم مرض تو چيست و چه مي گوئى؟ همانا تو كارى را انجام نمى دهى كه از غسل جمعه و نماز خواندن با من برتر باشد، همانا تو در خود سستى ديدى هنگامى كه من نماز خواندم و بر فراز منبر شدم دوباره مرض تو برگشت.
رميله عرض كرد: به خدا سوگند اى امير المؤمنين در داستان من نه يك حرف زياد و نه يك حرفى كم کردی.
حضرت به من فرمود: اى رميله هيچ مؤمن و مؤمنه اى نيست كه مريض شود مگر اين كه ما هم به واسطه مريضى او مريض مي شويم، غمگين و افسرده خاطر نمي شود مگر اين كه ما هم به واسطه آنان اندوهناك مي شويم و هر گاه دعا مى كند، ما براى دعاى او آمين مي گوئيم، خاموش نمی شود مگر اين كه ما براى او دعا مى كنيم.
عرض كردم: يا على اين كار شما براى كسانى هست كه در اين شهر با تو هستند؟ آنان كه در گوشه و كنارند چطور مى شود؟
فرمود: "یا رمیله لیس یغیب عنا مومن و لا مومنه فی مشارق الارض و مغاربها الا و هو معنا و نحن معه":
اى رميله هيچ مؤمن و مؤمنه اى در مشرق و مغرب زمين نيست مگر اين كه او با ماست و ما با او هستيم؛ (إرشاد القلوب ديلمي۲: ۲۸۲).
پس: از علامات مومن، وجدان حضور امام عليه السلام نزد خود است؛ پس بیخود نيست كه در نماز مى گويد: "اياک نعبد و اياك نستعين"، و يا "السلام علينا و..."؛
چنين كسى است که وجود مبارك ايشان را نَفَس مى كشد، تا جايي كه با ايشان هم نفس شود -طوبى له و حسن ماب-.
پس اين كه حافظ مى گويد:
"حافظ مدام وصل میسّر نمى شود/شاهان كم التفات به حال گدا كنند"،
درست نيست، بلكه درست همان است كه خود جاى ديگر مى گويد:
"هر چه هست از قامت ناساز بى اندام ماست/ ور نه تشريف تو بر بالاى كس كوتاه نيست."
از رُمَيلَه که از خاصان امير المؤمنين عليه السلام بود، روایت شده که گفت: در زمان امير المؤمنين سخت مريض شدم، از آن مريضى روز جمعه سستى در خود احساس كردم. سپس با خود گفتم، كارى بهتر از اين نيست که وضو بگيرم و بروم در مسجد پشت سر امير المؤمنين عليه السلام نماز بخوانم. آن گاه که در مسجد جامع كوفه با امير المؤمنين علیه السلام نماز خواندم و ایشان بر فراز منبر شد، دوباره آن مرض مرا گرفت.
چون امير المؤمنين علیه السلام از مسجد بيرون شد دنبالش رفتم، حضرت متوجه من شد و فرمود: نمى بينم تو را مگر دنده هاى تو فرو رفته، فهميدم مرض تو چيست و چه مي گوئى؟ همانا تو كارى را انجام نمى دهى كه از غسل جمعه و نماز خواندن با من برتر باشد، همانا تو در خود سستى ديدى هنگامى كه من نماز خواندم و بر فراز منبر شدم دوباره مرض تو برگشت.
رميله عرض كرد: به خدا سوگند اى امير المؤمنين در داستان من نه يك حرف زياد و نه يك حرفى كم کردی.
حضرت به من فرمود: اى رميله هيچ مؤمن و مؤمنه اى نيست كه مريض شود مگر اين كه ما هم به واسطه مريضى او مريض مي شويم، غمگين و افسرده خاطر نمي شود مگر اين كه ما هم به واسطه آنان اندوهناك مي شويم و هر گاه دعا مى كند، ما براى دعاى او آمين مي گوئيم، خاموش نمی شود مگر اين كه ما براى او دعا مى كنيم.
عرض كردم: يا على اين كار شما براى كسانى هست كه در اين شهر با تو هستند؟ آنان كه در گوشه و كنارند چطور مى شود؟
فرمود: "یا رمیله لیس یغیب عنا مومن و لا مومنه فی مشارق الارض و مغاربها الا و هو معنا و نحن معه":
اى رميله هيچ مؤمن و مؤمنه اى در مشرق و مغرب زمين نيست مگر اين كه او با ماست و ما با او هستيم؛ (إرشاد القلوب ديلمي۲: ۲۸۲).
پس: از علامات مومن، وجدان حضور امام عليه السلام نزد خود است؛ پس بیخود نيست كه در نماز مى گويد: "اياک نعبد و اياك نستعين"، و يا "السلام علينا و..."؛
چنين كسى است که وجود مبارك ايشان را نَفَس مى كشد، تا جايي كه با ايشان هم نفس شود -طوبى له و حسن ماب-.
پس اين كه حافظ مى گويد:
"حافظ مدام وصل میسّر نمى شود/شاهان كم التفات به حال گدا كنند"،
درست نيست، بلكه درست همان است كه خود جاى ديگر مى گويد:
"هر چه هست از قامت ناساز بى اندام ماست/ ور نه تشريف تو بر بالاى كس كوتاه نيست."
🔷🔷 پست ویژه ۲۳ ذیقعده؛ روز مخصوص زیارت وجود مبارک امام ثامن ضامن؛ حضرت علی بن موسی الرضا سلام الله علیهما
🔹 السلام علیک یا اباالحسن؛ صلی الله علیک، صلی الله علیک، صلی الله علیک، و رحمة الله و برکاته
سابقا عرض شد:
روز مخصوص زيارت هر امامی؛ مانند: روز ولادت آن حضرت، و یا مثل: شب نیمه شعبان برای زیارت امام حسین علیه السلام، و روز ٢٣ ذي قعده براى زیارت وجود مبارك امام رضا عليه السلام، روزی است که:
آن وجود مبارک در آن روز، بيش از هر وقت ديگر، خود را تعريف کرده و مى شناسانند؛ بيش از هر وقت ديگر تجلى مى فرمايند؛
يعنى: بيش از هر وقت ديگر از زوار خود، با معرفت و محبت و رحمت و کرامت خود پذيرايى مى فرمایند؛
يعنى: بيش از هر وقت ديگر از میهمانان خود دستگیری کرده، مشكل گشايى مى كنند، بنده نوازى مى كنند، غم از دل آنان مى زدايند، و خاطر آنان را آسوده مى كنند، و دلهای ایشان را شاد مى فرمايند؛ و دست بر سر مسكينان و يتيمان و اسيران مى كشند، و دلهاى مرده را زنده مى كنند، و دنيا را به نور خود نورانی تر مى فرمايند.
اللهم بحق محمد و آل محمد صل على محمد و آل محمد و اجعلنا فيهم و لهم بحق محمد و آل محمد.
🔹 السلام علیک یا اباالحسن؛ صلی الله علیک، صلی الله علیک، صلی الله علیک، و رحمة الله و برکاته
سابقا عرض شد:
روز مخصوص زيارت هر امامی؛ مانند: روز ولادت آن حضرت، و یا مثل: شب نیمه شعبان برای زیارت امام حسین علیه السلام، و روز ٢٣ ذي قعده براى زیارت وجود مبارك امام رضا عليه السلام، روزی است که:
آن وجود مبارک در آن روز، بيش از هر وقت ديگر، خود را تعريف کرده و مى شناسانند؛ بيش از هر وقت ديگر تجلى مى فرمايند؛
يعنى: بيش از هر وقت ديگر از زوار خود، با معرفت و محبت و رحمت و کرامت خود پذيرايى مى فرمایند؛
يعنى: بيش از هر وقت ديگر از میهمانان خود دستگیری کرده، مشكل گشايى مى كنند، بنده نوازى مى كنند، غم از دل آنان مى زدايند، و خاطر آنان را آسوده مى كنند، و دلهای ایشان را شاد مى فرمايند؛ و دست بر سر مسكينان و يتيمان و اسيران مى كشند، و دلهاى مرده را زنده مى كنند، و دنيا را به نور خود نورانی تر مى فرمايند.
اللهم بحق محمد و آل محمد صل على محمد و آل محمد و اجعلنا فيهم و لهم بحق محمد و آل محمد.
(۱)
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله و صلی الله علی سیدنا محمد وآله الطاهرین
🔸رازی از رمز های «دحو الارض»؛ گسترده شدن زمین از زیر کعبه مکرمه ، در ۲۵ ذیقعده :
فرموده اند: «نحن بیت الله»؛ «نحن کعبه الله»؛ و «نحن قبله الله»؛ پس: در پهن شدن زمین از زیر کعبه، آن حقیقت الهیه نیز حضور داشته و در آن و با آن گسترده می شود؛ در حقیقت، حقیقت وجود و موجودیت زمین؛ یعنی: عالم ماده، حقیقت کعبه مکرمه است؛ حقیقت کلیه اهل بیت علیهم السلام -عموما- و حقیقت ولی وقت صلوات الله علیه -خصوصا- . و به این ترتیب این امر ، سبب تعین معنا و حقیقت اهل بیت علیهم السلام، در پهنای عالم ماده است، که:
خواست خدای متعال در خلقت، تحقق و تعین وجود مبارک حبیب و احبای او در آن بوده؛ لذا: به همین دلیل و دلایل دیگر وقایع مربوط به این امر، به دلیل اهمیت الهی آنها، هر بار در تاریخ دنیوی خود، در عالم معنا تکرار می شود.
«فرسودگی»، خصوصیت طبیعی خلقت طبیعت، و «نسیان» خصوصیت طبیعی خلقت انسان است؛ لذا: تکرار در طبیعت، وتذکر به انسان ، واقعه و توجه به ان را تر و تازه نگاه می دارد.
فهم واقعه ولایی و نورانی دحوالارض می تواند، مقدمه و زمینه حضور شخص در متن این واقعه و بهره مندی از بزرگ شدن باطن ، همراه با حاضر شدن در پهنای حضور ولایت الهیه باشد. برای این منظور چنین رفتار کنید:
اگر سابقا توفیق تشرف به بیت الله را داشتید، احساسى را كه در مسجد الحرام ودر حضور كعبه مكرمه پيدا مى كرديد را در خودتان حاضر كنيد، وسعى كنيد در اين يكى دو روز كه دحو الارض هست، در اين توجه واحساس خودتان را نگه دارید، تا ان شاء الله، وبفضل الله، شما هم در واقعه حضور داشته و بهره مند از نتایج و فواید شگفت انگیز آن شوید.
وراهى ساده تر و خيلى آسان تر : در اين ايام در كعبه مكرمه بنشينيد، وخود را با او يكى تصور كنيد؛ خودتان را در او محو كنيد و به این ترتيب در متن واقعه دحوالارض حضور داشته باشيد؛ كه هر كسى حقيقتاً در عالم توجهات خود حضور دارد وزندگى مى كند.
فارغ از دحوالارض و ایام مربوط به آن ، به این قاعده اى كه عرض شد، مى توان به اختيار خود و هر وقت دیگر عمل کرد، و به این ترتیب در مراتب عاليه معنا حاضر بود وزندگى كرد؛ الا بشروطها: و آن رعايت ادب محضر حق تعالى وصاحبان ولايت اوست -صلوات الله علیهم اجمعين.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله و صلی الله علی سیدنا محمد وآله الطاهرین
🔸رازی از رمز های «دحو الارض»؛ گسترده شدن زمین از زیر کعبه مکرمه ، در ۲۵ ذیقعده :
فرموده اند: «نحن بیت الله»؛ «نحن کعبه الله»؛ و «نحن قبله الله»؛ پس: در پهن شدن زمین از زیر کعبه، آن حقیقت الهیه نیز حضور داشته و در آن و با آن گسترده می شود؛ در حقیقت، حقیقت وجود و موجودیت زمین؛ یعنی: عالم ماده، حقیقت کعبه مکرمه است؛ حقیقت کلیه اهل بیت علیهم السلام -عموما- و حقیقت ولی وقت صلوات الله علیه -خصوصا- . و به این ترتیب این امر ، سبب تعین معنا و حقیقت اهل بیت علیهم السلام، در پهنای عالم ماده است، که:
خواست خدای متعال در خلقت، تحقق و تعین وجود مبارک حبیب و احبای او در آن بوده؛ لذا: به همین دلیل و دلایل دیگر وقایع مربوط به این امر، به دلیل اهمیت الهی آنها، هر بار در تاریخ دنیوی خود، در عالم معنا تکرار می شود.
«فرسودگی»، خصوصیت طبیعی خلقت طبیعت، و «نسیان» خصوصیت طبیعی خلقت انسان است؛ لذا: تکرار در طبیعت، وتذکر به انسان ، واقعه و توجه به ان را تر و تازه نگاه می دارد.
فهم واقعه ولایی و نورانی دحوالارض می تواند، مقدمه و زمینه حضور شخص در متن این واقعه و بهره مندی از بزرگ شدن باطن ، همراه با حاضر شدن در پهنای حضور ولایت الهیه باشد. برای این منظور چنین رفتار کنید:
اگر سابقا توفیق تشرف به بیت الله را داشتید، احساسى را كه در مسجد الحرام ودر حضور كعبه مكرمه پيدا مى كرديد را در خودتان حاضر كنيد، وسعى كنيد در اين يكى دو روز كه دحو الارض هست، در اين توجه واحساس خودتان را نگه دارید، تا ان شاء الله، وبفضل الله، شما هم در واقعه حضور داشته و بهره مند از نتایج و فواید شگفت انگیز آن شوید.
وراهى ساده تر و خيلى آسان تر : در اين ايام در كعبه مكرمه بنشينيد، وخود را با او يكى تصور كنيد؛ خودتان را در او محو كنيد و به این ترتيب در متن واقعه دحوالارض حضور داشته باشيد؛ كه هر كسى حقيقتاً در عالم توجهات خود حضور دارد وزندگى مى كند.
فارغ از دحوالارض و ایام مربوط به آن ، به این قاعده اى كه عرض شد، مى توان به اختيار خود و هر وقت دیگر عمل کرد، و به این ترتیب در مراتب عاليه معنا حاضر بود وزندگى كرد؛ الا بشروطها: و آن رعايت ادب محضر حق تعالى وصاحبان ولايت اوست -صلوات الله علیهم اجمعين.
( ۲ )
💠 خلاصه آنکه :
گل قالیِ پهن شدن زمین از زیر کعبه (دحوالارض)، مژده ی ظهور امام زمان علیه السّلام در آن روز است.
ممکن است تعلیل و تحلیل این واقعه این چنین باشد که:
حقیقت هر خیری از جمله حقیقت کعبه در هر زمانی، حقیقت وجود مبارک امام آن زمان علیه السلام است؛
لذا:گسترش زمین از زیر کعبه در واقع، گسترش حضور و در نهایت ظهور حقیقت کعبه در عالم طبیعت و ماده (زمین ) است؛ به همین دلیل در روزهایی که مژده ی ظهور در آن روزها وارد شده ؛ مانند: روز جمعه؛ روز عاشورا؛ روز اول نوروز و تحویل سال ، به شرط متذکر و متوجه بودن، حضور مبارک ایشان به وضوح احساس و وجدان می شود.
والحمدللّه ربّ العالمین
💠 خلاصه آنکه :
گل قالیِ پهن شدن زمین از زیر کعبه (دحوالارض)، مژده ی ظهور امام زمان علیه السّلام در آن روز است.
ممکن است تعلیل و تحلیل این واقعه این چنین باشد که:
حقیقت هر خیری از جمله حقیقت کعبه در هر زمانی، حقیقت وجود مبارک امام آن زمان علیه السلام است؛
لذا:گسترش زمین از زیر کعبه در واقع، گسترش حضور و در نهایت ظهور حقیقت کعبه در عالم طبیعت و ماده (زمین ) است؛ به همین دلیل در روزهایی که مژده ی ظهور در آن روزها وارد شده ؛ مانند: روز جمعه؛ روز عاشورا؛ روز اول نوروز و تحویل سال ، به شرط متذکر و متوجه بودن، حضور مبارک ایشان به وضوح احساس و وجدان می شود.
والحمدللّه ربّ العالمین
( ۳ )
💠و اما شب دحو الارض برای کسانی که خوابشون میاد و خسته اند و حالشوندارند :
شب دحوالارض هم برای خودش موضوعیت دارد، اگر نتوانستید شب بیدار بمانید ، و کاری انجام بدهید ، همین مقدار که با وضو ، و با حضور قلب و بیدار دل بخوابید، نماز صبح را پیش از روشن شدن هوا بخوانید، و بین الطلوعین نخوابید ، و به ذکر و دعا و قرائت قران مشغول شوید ؛ می توانید بهره خوبی ببرید.
💠و اما در روز دحوالارض ؛
غسل کرده ، و طاهر بوده ، روزه گرفته ، و حواستان جمع کرده ، بعد خودتان را با کعبه یکی کنید ؛ خودتان را در کعبه لحاظ کنید؛ خودتان را در کعبه محو کنید ، به فضل الهی ، به میزان توجه و مراقبتی که دارید، باگسترش آن حقیقت الهیه از کعبه مکرمه ، شما نیز گسترش یافته ، و رشد کرده و بزرگ خواهید شد.
اما برای کسانی که ...
راه دیگرش این است؛ همان جا که هستید با فراغ بال ، و خیال آسوده ، و ذهنی خالی و ارام ، و قلبی که در آن مهربانی و محبت است ، بشینید ؛ و توجه به دحو الارض داشته باشید ، و خود را در پهنه این گسترش رها کنید ، و به این ترتیب اجازه دهید که با گسترش آن حقیقت الهیه ، درعالم ماده ( زمین ) ؛ شما هم به همراه آن برده شوید؛ یاعلی.
💠و اما شب دحو الارض برای کسانی که خوابشون میاد و خسته اند و حالشوندارند :
شب دحوالارض هم برای خودش موضوعیت دارد، اگر نتوانستید شب بیدار بمانید ، و کاری انجام بدهید ، همین مقدار که با وضو ، و با حضور قلب و بیدار دل بخوابید، نماز صبح را پیش از روشن شدن هوا بخوانید، و بین الطلوعین نخوابید ، و به ذکر و دعا و قرائت قران مشغول شوید ؛ می توانید بهره خوبی ببرید.
💠و اما در روز دحوالارض ؛
غسل کرده ، و طاهر بوده ، روزه گرفته ، و حواستان جمع کرده ، بعد خودتان را با کعبه یکی کنید ؛ خودتان را در کعبه لحاظ کنید؛ خودتان را در کعبه محو کنید ، به فضل الهی ، به میزان توجه و مراقبتی که دارید، باگسترش آن حقیقت الهیه از کعبه مکرمه ، شما نیز گسترش یافته ، و رشد کرده و بزرگ خواهید شد.
اما برای کسانی که ...
راه دیگرش این است؛ همان جا که هستید با فراغ بال ، و خیال آسوده ، و ذهنی خالی و ارام ، و قلبی که در آن مهربانی و محبت است ، بشینید ؛ و توجه به دحو الارض داشته باشید ، و خود را در پهنه این گسترش رها کنید ، و به این ترتیب اجازه دهید که با گسترش آن حقیقت الهیه ، درعالم ماده ( زمین ) ؛ شما هم به همراه آن برده شوید؛ یاعلی.
🔷 به مناسبت آخر ذیقعده ، روز شهادت حضرت محمد بن علی بن موسی؛ جواد الائمه علیه و علیهم السلام
سابقاً عرض شده که وجود مبارک امامانی که به دلیل تنگناها، مجال کمتری برای تعلیم وتبلیغ داشته اند، در فرصت های اندک پیش آمده، تفضّل فرموده، در کمترین عبارات بیشترین معنا را ابلاغ فرموده اند؛ از جمله شگفت انگیز ترین های آنها حدیثی از امام جواد علیه السّلام است، که به دلیل شدّت اهمیّتش، به شیعیان رسیده، واغلب آن را یاد گرفته، ولی از شدّت غلبه جریان مخالفی که نفسانی و شیطانی است، از توجّه و اهتمام به آن غافل هستند:
«افضل اعمال شیعتنا انتظار الفرج»؛ برترین کارهای شیعیان ما چشم به راه بودن برای فرج است ؛ (کمال الدین ، ۲ : ۳۷۷) ؛
یعنی: اعمال و آداب و سنن دینی که برای کننده آن، ودر مسیر بندگی او، آثار و نتایجی مانند تزکیه؛ تربیت؛ رشد؛ تعلیم؛ معرفت حقیقت؛ تعالی؛ حضور در جنّت؛ و تقرّب به خدای عزیز و عزیزان او دارد؛ همه وهمه با اتیان و عمل به این حکم، زودتر و بیشتر حاصل می شود؛ با چشم به راه آمدن صاحب الزّمان علیه السّلام بودن؛ چشم به راهی به همین معنای معمول آن که می دانیم، و احساسی که می شناسیم، ونه هیچ چیز دیگر که مکرّر در عرف عادّی زندگی برای همگان پیش می آید؛
حالا ما هستیم که در میان انبوه آداب و سنن خوب الهی ، توصیه اکید فقط به یک کار شده ایم ؛ ولی چرا این همه غفلت، خواب آلودگی، سستی، سهل انگاری، در این یک کار که مهمترین کارهاست، وآن هم ساده؟!!
سابقاً عرض شده که وجود مبارک امامانی که به دلیل تنگناها، مجال کمتری برای تعلیم وتبلیغ داشته اند، در فرصت های اندک پیش آمده، تفضّل فرموده، در کمترین عبارات بیشترین معنا را ابلاغ فرموده اند؛ از جمله شگفت انگیز ترین های آنها حدیثی از امام جواد علیه السّلام است، که به دلیل شدّت اهمیّتش، به شیعیان رسیده، واغلب آن را یاد گرفته، ولی از شدّت غلبه جریان مخالفی که نفسانی و شیطانی است، از توجّه و اهتمام به آن غافل هستند:
«افضل اعمال شیعتنا انتظار الفرج»؛ برترین کارهای شیعیان ما چشم به راه بودن برای فرج است ؛ (کمال الدین ، ۲ : ۳۷۷) ؛
یعنی: اعمال و آداب و سنن دینی که برای کننده آن، ودر مسیر بندگی او، آثار و نتایجی مانند تزکیه؛ تربیت؛ رشد؛ تعلیم؛ معرفت حقیقت؛ تعالی؛ حضور در جنّت؛ و تقرّب به خدای عزیز و عزیزان او دارد؛ همه وهمه با اتیان و عمل به این حکم، زودتر و بیشتر حاصل می شود؛ با چشم به راه آمدن صاحب الزّمان علیه السّلام بودن؛ چشم به راهی به همین معنای معمول آن که می دانیم، و احساسی که می شناسیم، ونه هیچ چیز دیگر که مکرّر در عرف عادّی زندگی برای همگان پیش می آید؛
حالا ما هستیم که در میان انبوه آداب و سنن خوب الهی ، توصیه اکید فقط به یک کار شده ایم ؛ ولی چرا این همه غفلت، خواب آلودگی، سستی، سهل انگاری، در این یک کار که مهمترین کارهاست، وآن هم ساده؟!!