تواناتک Tavaanatech
Photo
یک دانشگاه دانمارکی دارای بزرگترین مجموعه مغز انسان در زیرزمین خود است: ۹۴۷۹ مغز
قفسه‌های بی‌شماری دیوارهای زیرزمین دانشگاه اودنسه دانمارک را پوشانده‌اند. تصور می‌شود در این قفسه‌ها بزرگترین مجموعه مغز در جهان نگهداری می‌شود.
تعداد ۹۴۷۹ مغز در در طول چهار دهه تا دهه ۱۹۸۰ از پیکرهای بیماران روانی خارج شده‌اند و در اینجا نگهداری می‌شوند.
مغزهای این مجموعه که در فرمالین در سطل‌های سفید بزرگ با شماره‌گذاری نگهداری می‌شود، در واقع دستاورد زندگی روانپزشک برجسته دانمارکی اریک استرومگرن بود.
جسپر واچی کراگ، کارشناس تاریخ روانپزشکی، توضیح می‌دهد که در سال ۱۹۴۵ آغاز شد، این یک «نوعی از تحقیقات تجربی» بود.
استرومگرن و همکارانش بر این باور بودند که «شاید بتوانند چیزی در مورد ماهیت بیماری‌های روانی پیدا کنند و پاسخ‌ها در بررسی مغزها نهفته باشد.»
پس از کالبد شکافی اجساد افرادی که به موسسات روانپزشکی در سراسر دانمارک مراجعه کرده بودند، مغزها جمع‌آوری می‌شد.
اما نه از متوفی و نه خانواده آنها هرگز اجازه گرفته نمی‌شد!
«اینها بیمارستان‌های روانی دولتی بودند و هیچ فردی از بیرون وجود نداشت که درباره آنچه در این موسسات دولتی می‌گذرد سؤال بپرسد و تحقیقی کند.» در آن زمان، حقوق بیماران دغدغه اصلی نبود.
محقق دانشگاه کپنهاگ گفت برعکس، جامعه فقط معتقد بود که باید از این افراد محافظت شود. بین سال های ۱۹۲۹ تا ۱۹۶۷، قانون افراد متعهد به موسسات روانی را ملزم به عقیم‌سازی می کرد و تا سال ۸۹ باید معافیت خاصی می گرفتند تا بتوانند ازدواج کنند.
دانمارک افراد «بیماران روانی» را، همانطور که در آن زمان «سرباری برای جامعه می‌دانست (و معتقد بود) اگر اجازه دهیم بچه‌دار شوند، اگر آنها را رها کنیم، همه نوع دردسر ایجاد می کنند.
مارتین ویرنفلد نیلسن، مدیر این مجموعه و آسیب‌شناس می‌گ.ید که در آن زمان، هر دانمارکی که می‌مرد کالبدشکافی می‌شد. این فقط بخشی از فرهنگ آن زمان بود، کالبد شکافی فقط یک روش بیمارستانی بود.
اما تکامل روش‌های نخقیق و آگاهی روزافزون از حقوق بیماران، باعث شد در سال ۱۹۸۲ دیگر مغزی به این مجموعه اضافه نشود.
پس از آن بحثی طولانی و داغ در مورد اینکه با این مجموعه چه باید کرد آغاز شد.
شورای اخلاق دولتی دانمارک در نهایت حکم داد که باید حفظ شوند و برای تحقیقات علمی مورد استفاده قرار گیرد.
«از آنجایی که بسیاری از این بیماران شاید نیمی از عمر یا حتی کل زندگی خود را بستری بودند، ممکن است بیماری های مغزی دیگری مانند سکته مغزی، صرع یا تومورهای مغزی نیز داشته باشند.»
در حال حاضر چهار پروژه تحقیقاتی از این مجموعه استفاده می کنند. این مغزها از این جهت منحصر به فرد هستند که دانشمندان را قادر می سازد تا اثرات درمان‌های مدرن را ببینند. آن بیماران قدیمی بخت استفاده از درمان‌های جدید را نداشتند.
مغز بیماران امروزی هم ممکن است با درمان‌های نوین تغییراتی کند. با مقایسه می‌شود متوجه تغییر این دو نسل مغز شد.
(خبرگزاری فرانسه- ترجمه از وبلاگ: 1pezeshk)
#مغز #دانمارک #پزشکی #تکنولوژی #ادونسه #کالبد_شکافی
@tavaanatech
قفسه‌های بی‌شماری دیوارهای زیرزمین دانشگاه اودنسه دانمارک را پوشانده‌اند. تصور می‌شود در این قفسه‌ها بزرگترین مجموعه مغز در جهان نگهداری می‌شود.
تعداد ۹۴۷۹ مغز در در طول چهار دهه تا دهه ۱۹۸۰ از پیکرهای بیماران روانی خارج شده‌اند و در اینجا نگهداری می‌شوند.
مغزهای این مجموعه که در فرمالین در سطل‌های سفید بزرگ با شماره‌گذاری نگهداری می‌شود، در واقع دستاورد زندگی روانپزشک برجسته دانمارکی اریک استرومگرن بود.
جسپر واچی کراگ، کارشناس تاریخ روانپزشکی، توضیح می‌دهد که در سال ۱۹۴۵ آغاز شد، این یک «نوعی از تحقیقات تجربی» بود.
استرومگرن و همکارانش بر این باور بودند که «شاید بتوانند چیزی در مورد ماهیت بیماری‌های روانی پیدا کنند و پاسخ‌ها در بررسی مغزها نهفته باشد.»
پس از کالبد شکافی اجساد افرادی که به موسسات روانپزشکی در سراسر دانمارک مراجعه کرده بودند، مغزها جمع‌آوری می‌شد.
اما نه از متوفی و نه خانواده آنها هرگز اجازه گرفته نمی‌شد!
«اینها بیمارستان‌های روانی دولتی بودند و هیچ فردی از بیرون وجود نداشت که درباره آنچه در این موسسات دولتی می‌گذرد سؤال بپرسد و تحقیقی کند.» در آن زمان، حقوق بیماران دغدغه اصلی نبود.
محقق دانشگاه کپنهاگ گفت برعکس، جامعه فقط معتقد بود که باید از این افراد محافظت شود. بین سال های ۱۹۲۹ تا ۱۹۶۷، قانون افراد متعهد به موسسات روانی را ملزم به عقیم‌سازی می کرد و تا سال ۸۹ باید معافیت خاصی می گرفتند تا بتوانند ازدواج کنند.
دانمارک افراد «بیماران روانی» را، همانطور که در آن زمان «سرباری برای جامعه می‌دانست (و معتقد بود) اگر اجازه دهیم بچه‌دار شوند، اگر آنها را رها کنیم، همه نوع دردسر ایجاد می کنند.
مارتین ویرنفلد نیلسن، مدیر این مجموعه و آسیب‌شناس می‌گ.ید که در آن زمان، هر دانمارکی که می‌مرد کالبدشکافی می‌شد. این فقط بخشی از فرهنگ آن زمان بود، کالبد شکافی فقط یک روش بیمارستانی بود.
اما تکامل روش‌های نخقیق و آگاهی روزافزون از حقوق بیماران، باعث شد در سال ۱۹۸۲ دیگر مغزی به این مجموعه اضافه نشود.
پس از آن بحثی طولانی و داغ در مورد اینکه با این مجموعه چه باید کرد آغاز شد.
شورای اخلاق دولتی دانمارک در نهایت حکم داد که باید حفظ شوند و برای تحقیقات علمی مورد استفاده قرار گیرد.
«از آنجایی که بسیاری از این بیماران شاید نیمی از عمر یا حتی کل زندگی خود را بستری بودند، ممکن است بیماری های مغزی دیگری مانند سکته مغزی، صرع یا تومورهای مغزی نیز داشته باشند.»
در حال حاضر چهار پروژه تحقیقاتی از این مجموعه استفاده می کنند. این مغزها از این جهت منحصر به فرد هستند که دانشمندان را قادر می سازد تا اثرات درمان‌های مدرن را ببینند. آن بیماران قدیمی بخت استفاده از درمان‌های جدید را نداشتند.
مغز بیماران امروزی هم ممکن است با درمان‌های نوین تغییراتی کند. با مقایسه می‌شود متوجه تغییر این دو نسل مغز شد.
(خبرگزاری فرانسه- ترجمه از وبلاگ: 1pezeshk)
#مغز #دانمارک #پزشکی #تکنولوژی #ادونسه #کالبد_شکافی
@tavaanatech