💢انسان، از آزادی درون تا آزادی بیرون

#آزادی
#انسان
#فکر_و_فلسفه

🔸انسان مطلق نیست، ولی از هر موجود دیگری به مطلق نزدیک‌تر است. شاید گزاف نباشد اگر ادعا کنیم که انسان از درون خود، مطلق و آزاد است؛ اگر چه از جهت بیرون، همواره مقید شناخته می‌شود. آزادی درونی چیزی نیست که از سوی اشخاص به انسان داده شود؛ چنان که سلب آزادی درونی از او نیز امکان‌پذیر نیست.

🔸ذات انسان، آزادی است و هر گونه قیدی که بر او وارد شود، جنبه‌ی عرضی دارد. البته در یک قاعده‌ی عقلی آمده است که هر آنچه عرضی است، قابل زوال خواهد بود. مطلق، ممکن است مقید شود؛ ولی می‌تواند قید خود را رها کند و در صرافت اطلاق و آزادی باقی بماند.

🔸سقراط از درون خود آزاد بود و به آزادی درونی خود، آگاهی داشت؛ اما به قانون شهر خود مقید شد و به آن احترام گذاشت. تنها به واسطه‌ی آزادی است که انسان می‌تواند خودش را به قید قانون مقید سازد. موجودی که آزاد نیست، نمی‌تواند خود را به قید قانون مقید کند.

🔸به طور کلی می‌توان گفت: قید در جایی تحقق پیدا می‌کند که آزادی معنی داشته باشد. قانون، نتیجه‌ای است که از نوعی قرارداد به وجود می‌آید و قرارداد تنها هنگامی معنی پیدا می‌کند که آزادی وجود داشته باشد. آنجا که انسان با اختیار، خود را مجبور می‌سازد، در واقع مجبور شناخته نمی‌شود؛ و اگر اختیار خود را از راه جبر به دست آورده باشد، باز هم مختار است.

🔸وسعت دایره‌ی آزادی به وسعت دایره‌ی آگاهی است و بدون آگاهی، سخن گفتن از آزادی معنی معقول و محصلی ندارد. آزادی ارمغانی است که آگاهی آن را برای انسان می‌آورد.

🔻منبع:
فراز و فرود فکر فلسفی
غلامحسین ابراهیمی دینانی

🔹نقل از کانال تفکر
@tafakkor

ا-----------------------------ا

https://telegram.me/tamadone_novine_islami