‍ ‍ 💢دارالشفاء/ تأملاتی کلامی فقهی در نسبت اماکن مقدسه و بهداشت و درمان

#معرفی_کتاب
#حجت‌الاسلام_محمدحسن_وکیلی
#کووید19_و_تعطیلی_حرم‌های_مطهر


📌«دارالشفاء» کتابی جدید از دروس خارج حجت‌الاسلام والمسلمین استاد وکیلی از اساتید حوزه‌ی علمیه مشهد است که به بررسی فقهی- کلامی نسبت تعطیلی حرم‌های مطهر با بیماری کرونا، علوم تجربی و علوم مجرد می‌پردازد. این کتاب در 256 صفحه تنظیم شده‌است که در پایان مطلب می‌توانید فایل pdf آن‌را دانلود کنید.

🔻کتاب با این مقدمه شروع می‌شود؛
مدتی است که به واسطه شیوع بیماری کرونا، مجموعه‌ای از سؤالات در فضای جامعه اسلامی درباره بیماری و درمان و خصوصا بیماری های مسری مطرح شده است؛ بخش وسیعی از این سؤالات به نحوه ارتباط مشاهد مشرفه و اماکن مذهبی و مناسک دینی با بیماری و درمان باز می گردد که صبغه کلامی و فقهی دارد و صاحب نظران، هریک از زاویه ای به آن پرداخته اند. یکی از سوالات مهم این است که در زیارت اماکن مقدسه و حضور در مناسک مذهبی چه مقدار باید محدودیت اعمال شود؟

🔸در این زمینه دو نگاه اصلی وجود داشت:
نگاه اول این بود که اماکن مقدسه دارالشفاء است و برای مقابله با ویروس کووید ۱۹ بیشتر باید به آن توسل جسته و از قابلیت شفابخشی آن استفاده نمود و از این رو تعطیلی آن روا نیست.
نگاه دوم متعلق به عده ای بود که به شدت با دیدگاه پیشین، مقابله نموده و ادعا کردند از نظر دانش پزشکی باز بودن حرم های مطهر اصلا مصلحت نیست و گشوده بودن این اماکن نه فقط موجب شفاء نیست، بلکه سبب شیوع بیشتر بیماری خواهد شد.

🔸نوشتار حاضر به بررسی جوانب این موضوع از منظر کلامی و فقهی پرداخته و امید است که زمینه را برای اظهارنظرهای دقیق طرفین گفت‌وگو بیشتر فراهم نماید. روشن است که در عرصه مسائل عملی، اگر در حکومت اسلامی، نهادی تشکیل شود که مورد تأیید و امضاء ولی فقیه باشد، به حسب موازين فقهی و قانونی، باید بر طبق آنچه حکم می‌کند عمل شود. در شرایط حاضر نیز مصوبات و تصمیم گیری‌های نهایی اعضای ستاد ملی مقابله با کرونا تا زمانی که با تنفیذ رهبری همراه است، معتبر و محترم است. لذا هرگونه تقابل عملی با تصمیمات این ستاد، کاری نسنجیده و از نظر فقهی خطاست. ولی التزام عملی به تصمیم گیری‌های ستاد مذکور و سایر قوای عالی کشور، منافاتی با مباحث علمی و نقد و بررسی‌های نظری و تخصصی ندارد. چه بسا چنین گفت‌وگوها و هم اندیشی‌هایی در تصمیم‌گیری مسئولین امر نیز تأثیرگذار بوده و ضریب موفقیت تصمیمات را بالا ببرد.

🔻مهم ترین ادعاهای کتاب حاضر را می‌توان در این چند بند خلاصه نمود:
1. تشخیص موضوع شفاء و درمان، متوقف بر تخصص است و نظام پزشکی فعلی که در پارادایم تجربه‌گرایی می‌اندیشد به جهت کمبود نمونه‌های آماری در برخی از موارد فاقد صلاحیت برای قضاوت درباره اماکن مقدسه است و لذا از جهات فقهی و تجربی نمی‌تواند در این زمینه مرجع قرار گیرد.
۲. منابع وحیانی به وضوح دلالت بر این دارد که آثار تکوینی اماکن مقدسه با دیگر اماکن متفاوت است و لذا برای قضاوت درباره آنها باید آزمایش ها و تجربیاتی مستقل انجام شود.
٣. منابع وحیانی به روشنی دلالت بر این دارد که حضور در اماکن مقدسه به قصد استشفاء از عوامل مهم شفاگرفتن است و لذا این مراکز در شفابخشی در میان کاربری‌های گوناگون شهری، عدل بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها و بلکه مقدم بر آن‌ها است.
۴. حفظ سلامتی از راهبردهای مهم شریعت در زندگی است ولی راهبردی مطلق نیست بلکه ضریب اهمیت آن به گونه‌ای است که در تزاحم با امور گوناگونی از فعلیت ساقط می‌شود .
۵. با این فرض که نظر کارشناسان بهداشت را درباره اماکن مقدسه بپذیریم بازهم تزاحم ملاک‌ها در این موارد به گونه‌ای نیست که بتوان جواز بستن این اماکن را که مستلزم تعطیل وقف و وهن شعائر است، توجيه نمود.


@tamadone_novine_islami

--------------------------------------------

📥 #دانلود_فایل_pdf_کتاب 👇