Forwarded from اتچ بات
⭕️پوسته‌ی شکسته و هسته‌ی وارائه/ نقد فیلمِ «به وقت شام» از زاویه‌ی دغدغه‌های دین‌پژوهی
✍... دکتر سیدحسین حسینی*
#نقد_فیلم
#به_وقت_شام
#دکتر_سیدحسین_حسینی
🔸در ایام تعطیلات نوروزی فرصتی دست داد تا فیلم به وقت شام را تماشا کنم. گرچه تحلیل‌گر حرفه‌ای فیلم نیستم اما می‌توان از زاویه دغدغه‌های دین‌پژوهی و مطالعات روش‌شناختی، برداشت کوتاهی طرح کرد؛ این فیلم توانسته بخش کوچکی از جنایات سیاه و سَبُعیّت ددمنشانه داعش را به تصویر بکشد؛ هر چند به انگار من، این امر (اگر جزء اهداف فیلم بوده)، در پس رویدادهای آن نمایان نیست، چراکه فیلمی حادثه محور است؛ یا شاید بهتر باشد بگوییم، چشمگیر نیست؛ به دلیل آنکه برای بینندگان امروزی فیلم که در فضاهای خبری چنین وحشی گری های جاهلی قرن معاصر قرار دارند، تازگی ندارد و لذا چشم پرکن نخواهد بود.
🔸تهیه چنین فیلم‌هایی با تأثیرگذاری بالا، بسیار دشوار، و شایسته است تلاش‌های مجموعه عظیم دست‌اندر کاران آن را ستود؛ توجه جامعه ایرانی و جامعه جهانی به خطر الزامات قرائت‌های متحجرانه از اسلام و ادیان توحیدی که می‌تواند دستاویز گروه‌های تروریستی و دسیسه‌بازی سیاست‌های استعماری شود، بسیار ضروری است.
🔸آنچه در لابلای حوادث این فیلم برای من جذابیت داشت، دیالوگهای رئیس قبیله با کاپیتان ایرانی بود که هر دو سعی داشتند با استناد به آیات قرآنی، درحقانیت کار و انتخاب خود، اقامه حجت کنند.
🔸می‌توان در اینجا تأملی کرد که آیا این احتمال وجود دارد برای گروهی از مخاطبین (پرمشغله و عجول) امروزی، با توجه به فضای روانی و تبلیغاتی در جامعه و جامعه جهانی خارج از چارچوب‌های این فیلم، چنین استناداتی از ناحیه دو طیف دیالوگ‌کننده، نهایتاً به این پرسش ذهنی سوق داده شود که پس، حق با کدام است؟! ؛ اگر این نوع دیالوگهای کم مایه و لاغر اندام (از جهت معرفتی) را ضرب در بستر اجتماعی و فضای روانی کنونی کنیم، ممکن است از دل آن، (برخلاف اهداف و انگیزه‌های تهیه کنندگان چنین فیلم‌هایی)، میل مخاطب به اباحه‌گری و توجیه نوعی دیدگاه‌های سکولاریستی در‌آید؛ یعنی تمایل به حذف اصل دین و دخالت‌های مذهبی، بجای درگیر شدن برای پی‌جویی حق و باطل در میان دیالوگهای به‌ظاهر بی‌سرانجام!
🔸هرآینه، خوبی و بدی، نیکی و پلشتی، درستی و نادرستی، و زشت و زیبا، جدای از رویکردهای نظری و فکری، نشانه‌های روشن و واضح عینی هم دارند که گاه می‌توانند عموم مخاطبین جامعه را در تشخیص حق و باطل رفتارهای فردی و جمعی و اجتماعی، بی‌نیاز از مطالعات فنی و پیچیده علمی در محافل آکادمیک کنند؛ و بنظرم این فیلم در قسمت‌هایی بصورت پراکنده، توانسته به این نشانه‌ها و علائم اشاره کند تا مرزگذاری‌های شاخصه‌ی تفکر تحجرگرایانه با تفکر پویای دینی را نشان دهد اما به هیچ روی، کافی نیست... (#ادامه این نقد را با دانلود فایل پیوست دنبال کنید.)
🔹#پی‌نوشت:
*دکتر سیدحسین حسینی؛
عضوء هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
کانالِ "به‌سوی تمدن نوین اسلامی"
@tamadone_novine_islami
ا—--------------------------—ا
#دانلود_فایل↙️
✍... دکتر سیدحسین حسینی*
#نقد_فیلم
#به_وقت_شام
#دکتر_سیدحسین_حسینی
🔸در ایام تعطیلات نوروزی فرصتی دست داد تا فیلم به وقت شام را تماشا کنم. گرچه تحلیل‌گر حرفه‌ای فیلم نیستم اما می‌توان از زاویه دغدغه‌های دین‌پژوهی و مطالعات روش‌شناختی، برداشت کوتاهی طرح کرد؛ این فیلم توانسته بخش کوچکی از جنایات سیاه و سَبُعیّت ددمنشانه داعش را به تصویر بکشد؛ هر چند به انگار من، این امر (اگر جزء اهداف فیلم بوده)، در پس رویدادهای آن نمایان نیست، چراکه فیلمی حادثه محور است؛ یا شاید بهتر باشد بگوییم، چشمگیر نیست؛ به دلیل آنکه برای بینندگان امروزی فیلم که در فضاهای خبری چنین وحشی گری های جاهلی قرن معاصر قرار دارند، تازگی ندارد و لذا چشم پرکن نخواهد بود.
🔸تهیه چنین فیلم‌هایی با تأثیرگذاری بالا، بسیار دشوار، و شایسته است تلاش‌های مجموعه عظیم دست‌اندر کاران آن را ستود؛ توجه جامعه ایرانی و جامعه جهانی به خطر الزامات قرائت‌های متحجرانه از اسلام و ادیان توحیدی که می‌تواند دستاویز گروه‌های تروریستی و دسیسه‌بازی سیاست‌های استعماری شود، بسیار ضروری است.
🔸آنچه در لابلای حوادث این فیلم برای من جذابیت داشت، دیالوگهای رئیس قبیله با کاپیتان ایرانی بود که هر دو سعی داشتند با استناد به آیات قرآنی، درحقانیت کار و انتخاب خود، اقامه حجت کنند.
🔸می‌توان در اینجا تأملی کرد که آیا این احتمال وجود دارد برای گروهی از مخاطبین (پرمشغله و عجول) امروزی، با توجه به فضای روانی و تبلیغاتی در جامعه و جامعه جهانی خارج از چارچوب‌های این فیلم، چنین استناداتی از ناحیه دو طیف دیالوگ‌کننده، نهایتاً به این پرسش ذهنی سوق داده شود که پس، حق با کدام است؟! ؛ اگر این نوع دیالوگهای کم مایه و لاغر اندام (از جهت معرفتی) را ضرب در بستر اجتماعی و فضای روانی کنونی کنیم، ممکن است از دل آن، (برخلاف اهداف و انگیزه‌های تهیه کنندگان چنین فیلم‌هایی)، میل مخاطب به اباحه‌گری و توجیه نوعی دیدگاه‌های سکولاریستی در‌آید؛ یعنی تمایل به حذف اصل دین و دخالت‌های مذهبی، بجای درگیر شدن برای پی‌جویی حق و باطل در میان دیالوگهای به‌ظاهر بی‌سرانجام!
🔸هرآینه، خوبی و بدی، نیکی و پلشتی، درستی و نادرستی، و زشت و زیبا، جدای از رویکردهای نظری و فکری، نشانه‌های روشن و واضح عینی هم دارند که گاه می‌توانند عموم مخاطبین جامعه را در تشخیص حق و باطل رفتارهای فردی و جمعی و اجتماعی، بی‌نیاز از مطالعات فنی و پیچیده علمی در محافل آکادمیک کنند؛ و بنظرم این فیلم در قسمت‌هایی بصورت پراکنده، توانسته به این نشانه‌ها و علائم اشاره کند تا مرزگذاری‌های شاخصه‌ی تفکر تحجرگرایانه با تفکر پویای دینی را نشان دهد اما به هیچ روی، کافی نیست... (#ادامه این نقد را با دانلود فایل پیوست دنبال کنید.)
🔹#پی‌نوشت:
*دکتر سیدحسین حسینی؛
عضوء هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
کانالِ "به‌سوی تمدن نوین اسلامی"
@tamadone_novine_islami
ا—--------------------------—ا
#دانلود_فایل↙️
Telegram
attach 📎