✍️ یادداشت / یک و بام دو هوای پوپولیسم !
🔹پذیرفته شده ترین تعریف از واژه #پوپولیسم یا عوام گرایی عبارت است از «آموزه ها و روش هایی در جانبداری یا تظاهر به جانبداری از علایق و حقوق مردمِ عامه(the public) در برابر گروه نخبگان و تئوری نخبه سالاری( elitism)»...
🔹نظریهٔ عوام‌گرایی فلسفی بر آرای هربرت شیلر و مبتنی بر این پیش فرض است که عامهٔ مردم را افرادی ناآگاه، منفعل و ضعیف می‌پندارد( دانش نامهٔ سیاسی؛ داریوش آشوری)
🔹به شخصه این نوع تقسیم بندی #عوام و #نخبه و مفهومِ پوپولیسمِ ناشی از این تفکیک را قبول ندارم ولی قصد دارم با همین مفروضهٔ مورد قبولِ نظام های دانشِ کاپیتالیستی، موضوع را اندکی مورد مداقه قرار دهم.
🔹با توجه به اینکه این مفهوم در بستری از واکنش های کاپیتالیستی به تحولات چپگرایانه اقتصادی و در شوروی سابق رشد نموده است، لذا مرزهای مفهومی اش از سوی نظام سرمایه گرایی حاکم بر دنیا محدود شده و تبلیغات رسانه ای نظام لیبرال دموکراسی آن را منحصر به جانبداری های عوام گرایانه از طبقه محرومینِ جوامع کرده است؛ سامانه های دانش تراشی و تبلیغی که از سوی سرمایه گرایان و کاپیتالیست ها حمایت می شوند طوری بازنمایی کرده اند که گویا پوپولیسم یعنی فقط حمایت های غیر الیتیستی از مطالبات اقتصادی و عدالت طلبانه طبقات محروم و مستضعف جوامع.
🔹اینکه تولید ثروت و توسعه همه جانبه، لازمه زیستن در جهان امروزیست امری بلاشکّ است، و تا اینجا هرکس موافق باشد عنوانِ وزین #روشنفکر و #نخبه را یدک خواهد کشید! اما کافیست همین آدم صحبت از «توزیع عادلانه و برابر رفاهِ ناشی از این ثروت» بکند تا بلافاصله توسط هژمونی سرمایه داری متهم به پوپولیسم و عوام فریبی شود. گویا زنگ خطر پوپولیسم فقط قرار است زمانی روشن شود که پای حقوق مستضعفین و محرومین در میان است. در نظام سرمایه داری یک سیاستمدار آزاد است در تمام زمینه ها عوام گرایی کند الّا در زمینه توزیع عادلانه رفاه ناشی از ثروت! در بینش کاپیتالیستی اگر کسی با ساسی مانکن و کنسرت و ... در صدد فریفتن عوام باشد پوپولیست نیست ولی اگر کسی پا به عرصه حمایت از مستضعفین و بهره کشی شدگان بگذارد، پوپولیست و عوام فریب است و این طنز تلخ روزگار ماست
* یادداشت میهمان تبریزبیدار/ جهانبخش سلمانیان
🆔http://t.me/joinchat/AAAAADvmnB0LeEncNsuDtg
🔹پذیرفته شده ترین تعریف از واژه #پوپولیسم یا عوام گرایی عبارت است از «آموزه ها و روش هایی در جانبداری یا تظاهر به جانبداری از علایق و حقوق مردمِ عامه(the public) در برابر گروه نخبگان و تئوری نخبه سالاری( elitism)»...
🔹نظریهٔ عوام‌گرایی فلسفی بر آرای هربرت شیلر و مبتنی بر این پیش فرض است که عامهٔ مردم را افرادی ناآگاه، منفعل و ضعیف می‌پندارد( دانش نامهٔ سیاسی؛ داریوش آشوری)
🔹به شخصه این نوع تقسیم بندی #عوام و #نخبه و مفهومِ پوپولیسمِ ناشی از این تفکیک را قبول ندارم ولی قصد دارم با همین مفروضهٔ مورد قبولِ نظام های دانشِ کاپیتالیستی، موضوع را اندکی مورد مداقه قرار دهم.
🔹با توجه به اینکه این مفهوم در بستری از واکنش های کاپیتالیستی به تحولات چپگرایانه اقتصادی و در شوروی سابق رشد نموده است، لذا مرزهای مفهومی اش از سوی نظام سرمایه گرایی حاکم بر دنیا محدود شده و تبلیغات رسانه ای نظام لیبرال دموکراسی آن را منحصر به جانبداری های عوام گرایانه از طبقه محرومینِ جوامع کرده است؛ سامانه های دانش تراشی و تبلیغی که از سوی سرمایه گرایان و کاپیتالیست ها حمایت می شوند طوری بازنمایی کرده اند که گویا پوپولیسم یعنی فقط حمایت های غیر الیتیستی از مطالبات اقتصادی و عدالت طلبانه طبقات محروم و مستضعف جوامع.
🔹اینکه تولید ثروت و توسعه همه جانبه، لازمه زیستن در جهان امروزیست امری بلاشکّ است، و تا اینجا هرکس موافق باشد عنوانِ وزین #روشنفکر و #نخبه را یدک خواهد کشید! اما کافیست همین آدم صحبت از «توزیع عادلانه و برابر رفاهِ ناشی از این ثروت» بکند تا بلافاصله توسط هژمونی سرمایه داری متهم به پوپولیسم و عوام فریبی شود. گویا زنگ خطر پوپولیسم فقط قرار است زمانی روشن شود که پای حقوق مستضعفین و محرومین در میان است. در نظام سرمایه داری یک سیاستمدار آزاد است در تمام زمینه ها عوام گرایی کند الّا در زمینه توزیع عادلانه رفاه ناشی از ثروت! در بینش کاپیتالیستی اگر کسی با ساسی مانکن و کنسرت و ... در صدد فریفتن عوام باشد پوپولیست نیست ولی اگر کسی پا به عرصه حمایت از مستضعفین و بهره کشی شدگان بگذارد، پوپولیست و عوام فریب است و این طنز تلخ روزگار ماست
* یادداشت میهمان تبریزبیدار/ جهانبخش سلمانیان
🆔http://t.me/joinchat/AAAAADvmnB0LeEncNsuDtg