#انسان و #تکنولوژی

✍فرهاد قنبری


🔻انسان اجتماعی شده در دنیای تکنولوژیک با طبیعت بیگانه است. اسباب بازی او در کودکی ماشین و تراکتور و تب لت و دیگر ابزارهای ساخت کارخانه هاست.

همه بازی های او بازی های کامپیوتری یا مرتبط با تکنولوژی است.

آشنایی و شناخت او از گیاهان و درختان، گلها و جانوران از طریق کتاب هاست. تنها درک او از چرخش فصل ها کمی احساس گرما و سرما یا چند شاخه برگ درخت کنار پیاده رو خیابان هاست.
زندگی او در آپارتمان های چندین طبقه می گذرد.
آپارتمان هایی اغلب کوچک و در هم تنیده که اغلب با ابزارهای ساخت کارخانه ها احاطه شده اند به گونه ای که سال به سال جا را برای انسان تنگ تر می کنند.

در این آپارتمان ها دریچه ای برای تابش خورشید صبحگاهی وجود ندارد (حتی اگر چنین امکانی هم باشد الودگی هوا چنین اجازه ای را نمی دهد)

آپارتمان برای افراد ساکن در آن نه شبیه خانه و ماوا، بلکه شبیه خوابگاهی با تخت ها و صندلی هایی اداره جات و بیمارستان هاست.
انسان آپارتمانی هیچگاه مفهوم ماوا و خانه را درک نمی کند.

 به گفته #هایدگر: «آدمیان مدرن به فراموشی نسبت به چگونگی سکونت دچار گشته‌اند. بدین سبب چگونه در خانه بودن و ساختن را نیز به فراموشی می‌سپارند. اکنون آنان بدون آن‌که مکان را تحت سکونت خود در آورند تنها در آن حضور دارند.» 

🆔 @tabrizebidar