پست هشتم:
آمادگی جهت جراحی اورتوپدی
عکسهای رادیوگرافی رایجترین راه تشخیصی در تشخیص موارد غیرطبیعی استخوان به حساب می آید اما موارد غیرطبیعی بافت نرم، تاندون و رباط را نشان نمیدهد.
رdexa
مهترین رویکرد تشخیصی در استیوپورز محسوب میگردد.
آرترو گرام( تصویر برداری از مفصل بعد از تزریق ماده حاجب در مفصل)
این روش در بررسی پارگی های داخلی مفاصل مفید است.
جراحی ارتوپدی:
هدف ارتوپدی، حفظ اعمال سیستم اسکلتی عضلانی در برابر بیماریها و آسیب های احتمالی است.
رادیوگرافی،ctاسکن،MRIو آرتروسکوپی از جمله اقدامات تشخیصی در ارتوپدی به حساب می آید.
استخوان به دلیل خون رسانی ضعیفی که دارد در صورت ابتلا به عفونت کنترل و درمان آن بسیار دشوار خواهد بود.
یکی از اقدامات کنترلی دراین زمینه تجویز آنتی بیوتیک قبل وبعد از انجام جراحی های ارتوپدی است.
تورنیکه:ابتدا باید کاف آن روی عضو بسته شود و سپس پرپ انجام گیرد.کاف تورنیکه تا قبل از درپ نباید باز شود.بعد از اعمال جراحی روی مفاصل به ویژه زانو باید از پانسمان های فشاری استفاده کرد.
عمل جراحی استئوتومی برای چه کسانی مناسب است؟
این عمل جراحی معمولاً در افرادی که زانوی پرانتزی دارند انجام می‌شود، در قسمتی که قسمت مدیال (داخلی) زانو دچار آرتروزشده است. این عمل به عنوان عمل استئوتومی گوه‌ای باز مدیال شناخته می‌شود و در آن زانو با کمی ضربدری شدن ترمیم می‌شود بنابراین وزن بدن به قسمت خارجی (لترال) زانو منتقل می‌شود.
به ندرت این عمل برای زانوهای ضربدری انجام می‌شود. در این بیماران، استئوتومی از طریق قسمت لترال ران و ساق پا انجام می‌شود و پا به شکل مستقیم اصلاح می‌شود؛ بنابراین وزن بدن روی قسمت مدیال منتقل می‌شود. هدف از انجام این عمل جراحی، کمک به حفظ سطح فعالیت در افراد جوان بدون نیاز به تعویض مفصل زانو است. استئوتومی فرایند تخریب زانو را کند کرده و عمل تعویض زانو را به تعویق می‌اندازد.
مزایا و معایب
با حفظ آناتومی زانوی خود، یک استئوتومی موفق می‌تواند نیاز به عمل جراحی تعویض مفصل زانو را تا چندین سال به تعویق بیندازد. یکی دیگر از مزایای این عمل این است که پس از انجام عمل استئوتومی هیچ محدودیت فیزیکی برای بیمار ایجاد نمی‌شود. بیمار قادر خواهد بود که به راحتی در فعالیت‌های دلخواه خود شرکت کرده و حتی در ورزش‌های پربرخورد نیز می‌تواند شرکت کند.
استئوتومی معایبی هم دارد. برای مثال بعد از انجام عمل جراحی استئوتومی، کاهش درد در مقایسه با عمل تعویض جزئی یا کلی مفصل زانو قابل پیش‌بینی نیست؛ زیرا شما پس از انجام عمل استئوتومی نمی‌توانید وزن را روی ساق پای خود بیندازید، دوران بازتوانی پس از استئوتومی طولانی‌تر از دوران بازتوانی پس از تعویض جزئی مفصل زانو است. در برخی موارد انجام عمل استئوتومی باعث ایجاد اشکال در عمل جراحی تعویض مفصل زانو در آینده می‌شود. دوران بازتوانی یا بهبودی پس از عمل استئوتومی دشوارتر دوران بازتوانی پس از عمل تعویض جزئی مفصل زانو است زیرا درد زیادی وجود دارد و بیمار نمی‌تواند وزن بدن را روی ساق پا بیندازد.
قبل از عمل جراحی
احتمالاً بیمار قبل از انجام عمل در بیمارستان پذیرش می‌شود. قبل از عمل، پزشک از گروه بیهوشی برای ارزیابی وضعیت بیمار کمک می‌گیرد. وی پرونده پزشکی بیمار را بررسی کرده و با متخصص بیهوشی در مورد نحوه بیهوشی مناسب شرایط بیمار مشورت خواهد کرد. بیهوشی هم می‌تواند عمومی (خواب در حین عمل) باشد هم می‌تواند به صورت نخاعی (شما هوشیار خواهید بود اما بدن بیمار از کمر به پایین بیح‌س می‌شود) باشد. جراح بیمار همچنین قبل از عمل بیمار را ملاقات کرده و زانوی بیمار را برای انجام عمل جراحی علامت‌گذاری می‌کند.
استئوتومی گوه‌ای بسته
جراح از زیر کشکک زانو یک شکاف در قسمت جلوی زانوی بیمار ایجاد می‌کند. وی اندازه صحیح گوه را با استفاده از سیم‌های کمکی تعیین می‌کند. جراح به کمک یک اره، امتداد سیم‌های کمکی را می‌برد و سپس یک قطعه گوه‌ای شکل از استخوان را در می‌آورد. وی استخوان‌ها را کنار هم قرار داده به طوری که فضای باز شده ناشی از برش استخوان پر شود. جراح یک صفحه و پیچ در محل عمل قرار داده تا استخوان‌ها را در محل مناسب حفظ کرده تا استئوتومی بهبود یابد. این متداول‌ترین روش عمل جراحی استئوتومی بوده که انجام می‌شود و به آن استئوتومی گوه‌ای بسته گفته می‌شود.
استئوتومی گوه‌ای باز
در برخی موارد به جای بستن استخوان‌ها، لبه استخوان‌ها باید باز شوند و یک قطعه استخوان پیوندی برای پر کردن فضای باز استفاده می‌شود و به بهبودی استئوتومی کمک می‌کند. این عمل جراحی استئوتومی گوه‌ای باز نامیده می‌شود. پس از عمل بیمار به اتاق ریکاوری منتقل می‌شوید و تحت نظارت دقیق قرار می‌گیرد تا از حالت بیهوشی خارج شوید. سپس بیمار به اتاقی در بخش بیمارستان منتقل خواهد شد.
#تکنولوژی_جراحی_ارتوپدی
@st_ast_gmu
آمادگی جهت جراحی اورتوپدی
عکسهای رادیوگرافی رایجترین راه تشخیصی در تشخیص موارد غیرطبیعی استخوان به حساب می آید اما موارد غیرطبیعی بافت نرم، تاندون و رباط را نشان نمیدهد.
رdexa
مهترین رویکرد تشخیصی در استیوپورز محسوب میگردد.
آرترو گرام( تصویر برداری از مفصل بعد از تزریق ماده حاجب در مفصل)
این روش در بررسی پارگی های داخلی مفاصل مفید است.
جراحی ارتوپدی:
هدف ارتوپدی، حفظ اعمال سیستم اسکلتی عضلانی در برابر بیماریها و آسیب های احتمالی است.
رادیوگرافی،ctاسکن،MRIو آرتروسکوپی از جمله اقدامات تشخیصی در ارتوپدی به حساب می آید.
استخوان به دلیل خون رسانی ضعیفی که دارد در صورت ابتلا به عفونت کنترل و درمان آن بسیار دشوار خواهد بود.
یکی از اقدامات کنترلی دراین زمینه تجویز آنتی بیوتیک قبل وبعد از انجام جراحی های ارتوپدی است.
تورنیکه:ابتدا باید کاف آن روی عضو بسته شود و سپس پرپ انجام گیرد.کاف تورنیکه تا قبل از درپ نباید باز شود.بعد از اعمال جراحی روی مفاصل به ویژه زانو باید از پانسمان های فشاری استفاده کرد.
عمل جراحی استئوتومی برای چه کسانی مناسب است؟
این عمل جراحی معمولاً در افرادی که زانوی پرانتزی دارند انجام می‌شود، در قسمتی که قسمت مدیال (داخلی) زانو دچار آرتروزشده است. این عمل به عنوان عمل استئوتومی گوه‌ای باز مدیال شناخته می‌شود و در آن زانو با کمی ضربدری شدن ترمیم می‌شود بنابراین وزن بدن به قسمت خارجی (لترال) زانو منتقل می‌شود.
به ندرت این عمل برای زانوهای ضربدری انجام می‌شود. در این بیماران، استئوتومی از طریق قسمت لترال ران و ساق پا انجام می‌شود و پا به شکل مستقیم اصلاح می‌شود؛ بنابراین وزن بدن روی قسمت مدیال منتقل می‌شود. هدف از انجام این عمل جراحی، کمک به حفظ سطح فعالیت در افراد جوان بدون نیاز به تعویض مفصل زانو است. استئوتومی فرایند تخریب زانو را کند کرده و عمل تعویض زانو را به تعویق می‌اندازد.
مزایا و معایب
با حفظ آناتومی زانوی خود، یک استئوتومی موفق می‌تواند نیاز به عمل جراحی تعویض مفصل زانو را تا چندین سال به تعویق بیندازد. یکی دیگر از مزایای این عمل این است که پس از انجام عمل استئوتومی هیچ محدودیت فیزیکی برای بیمار ایجاد نمی‌شود. بیمار قادر خواهد بود که به راحتی در فعالیت‌های دلخواه خود شرکت کرده و حتی در ورزش‌های پربرخورد نیز می‌تواند شرکت کند.
استئوتومی معایبی هم دارد. برای مثال بعد از انجام عمل جراحی استئوتومی، کاهش درد در مقایسه با عمل تعویض جزئی یا کلی مفصل زانو قابل پیش‌بینی نیست؛ زیرا شما پس از انجام عمل استئوتومی نمی‌توانید وزن را روی ساق پای خود بیندازید، دوران بازتوانی پس از استئوتومی طولانی‌تر از دوران بازتوانی پس از تعویض جزئی مفصل زانو است. در برخی موارد انجام عمل استئوتومی باعث ایجاد اشکال در عمل جراحی تعویض مفصل زانو در آینده می‌شود. دوران بازتوانی یا بهبودی پس از عمل استئوتومی دشوارتر دوران بازتوانی پس از عمل تعویض جزئی مفصل زانو است زیرا درد زیادی وجود دارد و بیمار نمی‌تواند وزن بدن را روی ساق پا بیندازد.
قبل از عمل جراحی
احتمالاً بیمار قبل از انجام عمل در بیمارستان پذیرش می‌شود. قبل از عمل، پزشک از گروه بیهوشی برای ارزیابی وضعیت بیمار کمک می‌گیرد. وی پرونده پزشکی بیمار را بررسی کرده و با متخصص بیهوشی در مورد نحوه بیهوشی مناسب شرایط بیمار مشورت خواهد کرد. بیهوشی هم می‌تواند عمومی (خواب در حین عمل) باشد هم می‌تواند به صورت نخاعی (شما هوشیار خواهید بود اما بدن بیمار از کمر به پایین بیح‌س می‌شود) باشد. جراح بیمار همچنین قبل از عمل بیمار را ملاقات کرده و زانوی بیمار را برای انجام عمل جراحی علامت‌گذاری می‌کند.
استئوتومی گوه‌ای بسته
جراح از زیر کشکک زانو یک شکاف در قسمت جلوی زانوی بیمار ایجاد می‌کند. وی اندازه صحیح گوه را با استفاده از سیم‌های کمکی تعیین می‌کند. جراح به کمک یک اره، امتداد سیم‌های کمکی را می‌برد و سپس یک قطعه گوه‌ای شکل از استخوان را در می‌آورد. وی استخوان‌ها را کنار هم قرار داده به طوری که فضای باز شده ناشی از برش استخوان پر شود. جراح یک صفحه و پیچ در محل عمل قرار داده تا استخوان‌ها را در محل مناسب حفظ کرده تا استئوتومی بهبود یابد. این متداول‌ترین روش عمل جراحی استئوتومی بوده که انجام می‌شود و به آن استئوتومی گوه‌ای بسته گفته می‌شود.
استئوتومی گوه‌ای باز
در برخی موارد به جای بستن استخوان‌ها، لبه استخوان‌ها باید باز شوند و یک قطعه استخوان پیوندی برای پر کردن فضای باز استفاده می‌شود و به بهبودی استئوتومی کمک می‌کند. این عمل جراحی استئوتومی گوه‌ای باز نامیده می‌شود. پس از عمل بیمار به اتاق ریکاوری منتقل می‌شوید و تحت نظارت دقیق قرار می‌گیرد تا از حالت بیهوشی خارج شوید. سپس بیمار به اتاقی در بخش بیمارستان منتقل خواهد شد.
#تکنولوژی_جراحی_ارتوپدی
@st_ast_gmu