На днях адзін мінскі чыноўнік выдаў такі пякельны пасаж наконт будучыні сталічнага грамадскага транспарту, што немагчыма ўстрымацца ад каментавання. Вядома, пасля «у нас другое мышление, менталитет» можна было далей не чытаць, таму што ніякага менталітэту не існуе, гэта лжэнавуковае паняцце, якое ўспрымаецца як нешта нязменнае, дадзенае звыш ці сфарміраванае папярэдняй гісторыяй, і існуе толькі для апраўдання свайго бяздзеяння і вывучанай бездапаможнасці. Чалавек, яго культура і каштоўнасці максімальна пластычныя субстанцыі, менталітэту не існуе, таму што не існуе ніякіх нязменных характарыстак.

Але я пайшоў далей і дачытаў да «Андрей Бугров приводит в пример развитые европейские страны, где автомобили перестают допускать в центр города или делают для них платный въезд — словом, идут на непопулярные меры, чтобы развить общественный транспорт.»

Калі ласка, вярніце Бугрова ў машыну, з якой вы яго дасталі ў 2020 годзе.

Проста нагадаю, што ўжо зараз новыя раёны захлынаюцца ад аўтамабіляў і асфальтавых палёў пад іх дзякуючы «папулярнай» палітыцы. Што тычыцца больш блізкай нам тэмы, то магутныя аўтамабільныя патокі разразаюць гістарычнае асяроддзе на незвязаныя між сабой шматкі, забудова на якіх падвяргаецца ад аўтатранспарту моцнаму негатыўнаму ўплыву: вібрацыя, шум, забруджванне фасадаў, завяданне азелянення. Гістарычны цэнтр Мінска пасечаны Нямігай і пр. Пераможцаў, на праспекце Незалежнасці немагчыма знаходзіцца больш за некалькі хвілін праз шум і пыл, у Віцебску немагчыма аднавіць касцёл Святога Антонія і забудову Падлога праз шырачэзную магістральную вуліцу Леніна, двары ў старых кварталах ператвораны ў складаны пазл прыпаркаваных карытаў і гд. А які-небудзь трамвай мог бы спакойна праходзіць праз пешаходную зону не аказваючы нейкага значнага негатыўнага ўплыву і перавозячы больш людзей.

Пры гэтым аўтамібілісты ніяк не кампенсуюць шкоду, якую наносяць гістарычнай забудове, з чаго (але не толькі з гэтага) можа зрабіць выснову аб неабходнасці нейкай платы за праезд праз цэнтр.

#дэградацыя