در باغ شب ستاره ی کالی نمانده است
بر روی میز قهوه و فالی نمانده است

رفتی و ردپای تو مثل نگاه من
بر سنگفرش کوچه ی خالی نمانده است

از انجماد لحظه گذشتیم و زیر صفر
تاریخ و روز و هفته و سالی نمانده است

از آن همه غم و شادی و عشق و شور
کابوس ، خاطره و خیالی نمانده است

خشکیده در رگ قالی دوباره خون بهار
ماهی و حوض و دام و غزالی نمانده است

تابوت خنده های مرا باد می برد
حتی برای گریه مجالی نمانده است

#هنگامه_امجدیان

@sonqoriha