#پرواز کی کاووس و دیگران
در داستان‌های پیشینیان برای پرواز کردن موانع تکنولوژیک وجود داشته، اما جدا از این موانع، مانع اصلی پرواز، باورهای پیشینیان بوده است. چراکه آسمان جایگاه قدسی و جایگاه خدایان و به نوعی منطقه ممنوعه بوده است. شاید دست‌نیافتنی بودن آسمان موجب قدسی بودنش می‌شود و قدسی بودنش آن را دست‌نیافتنی‌تر می‌کند.
در روایات ایرانی اولین کسی که به آسمان می‌رود، جمشید است. به آسمان رفتن جمشید بسیار موجه است و حتی برای آن جشن یادبودی می‌گیرند که همان جشن نوروز است. به آسمان رفتن کیکاووس شباهت‌هایی با به آسمان رفتن جمشید دارد، اما تفاوت‌هایی اساسی نیز با آن دارد که قابل توجه است. از دیگر شخصیت‌هایی که به آسمان می‌روند، گشتاسب پادشاه زمان زردشت است. کرتیر -موبد اوایل سلسله ساسانی- نیز در کتیبه سرمشهد ادعا می‌کند به آسمان و بهشت رفته است. همچنین ارداویراف و زردشت نیز به آسمان می‌روند.
منبع: بر گرفته از جلسه ی خانه هنر
🔹پرواز کی کاووس از منظر تاریخی
ریشه های تاریخی چنین داستانی در 3200 سال پیش !
عده ای از محققین کیکاووس و کایوس را نماینده اقوام کاسی در شاهنامه میدانند. کاسیان اقوامی بودند که حدود 1500 سال پیش از میلاد مسیح توانستند از کناره های زاگرس تا قلب بین النهرین پیشروی کنند و سرزمین پهناور و قدرتمند سومر را مطیع خود کنند و حدود پانصد سال بر آن مناطق فرمانروایی کنند.
امروزه نام دریای کاسپین (خزر)، شهر قزوین (کسپین) و کاشان، نام هایی است که برگرفته از نام قوم کاسی و بازمانده این اقوام می باشد.
اما ارتباطی که در رابطه با داستان پرواز کیکاووس در شاهنامه با اقوام کاسی حدس می رود، اینست که بر روی جام حسنلو، که جامیست از طلا با نقش و نگاره های مختلف از موجودات افسانه ای، دیو ها، پادشاهان، پهلوانان و مراسم قربانی کردن که متعلق به 3200 سال پیش می باشد یعنی زمانی که کاسی ها بر مناطق غربی ایران فرمانروایی می توانستند داشته باشند. نقشی وجود دارد که یک پادشاه و یا یک شخص مهمی را نشان می دهد که بر روی عقابی سوار است و از روی آن در حال افتادن و یا تماشای زمین است. این تصویر می تواند بازگو کننده یک داستان قدیمی از پرواز کیکاووس و نخستین ایرانیانی باشد که که تصمیم به پرواز گرفتن داشتند و این موضوع و یا داستان آنقدر فراگیر بوده است که بر روی این جام مهم که تمام روایات کهن خود را بر آن نقش کرده ان روایت شده است.
منبع: نوشته ای از علی اکبر پور
@sobhosher
در داستان‌های پیشینیان برای پرواز کردن موانع تکنولوژیک وجود داشته، اما جدا از این موانع، مانع اصلی پرواز، باورهای پیشینیان بوده است. چراکه آسمان جایگاه قدسی و جایگاه خدایان و به نوعی منطقه ممنوعه بوده است. شاید دست‌نیافتنی بودن آسمان موجب قدسی بودنش می‌شود و قدسی بودنش آن را دست‌نیافتنی‌تر می‌کند.
در روایات ایرانی اولین کسی که به آسمان می‌رود، جمشید است. به آسمان رفتن جمشید بسیار موجه است و حتی برای آن جشن یادبودی می‌گیرند که همان جشن نوروز است. به آسمان رفتن کیکاووس شباهت‌هایی با به آسمان رفتن جمشید دارد، اما تفاوت‌هایی اساسی نیز با آن دارد که قابل توجه است. از دیگر شخصیت‌هایی که به آسمان می‌روند، گشتاسب پادشاه زمان زردشت است. کرتیر -موبد اوایل سلسله ساسانی- نیز در کتیبه سرمشهد ادعا می‌کند به آسمان و بهشت رفته است. همچنین ارداویراف و زردشت نیز به آسمان می‌روند.
منبع: بر گرفته از جلسه ی خانه هنر
🔹پرواز کی کاووس از منظر تاریخی
ریشه های تاریخی چنین داستانی در 3200 سال پیش !
عده ای از محققین کیکاووس و کایوس را نماینده اقوام کاسی در شاهنامه میدانند. کاسیان اقوامی بودند که حدود 1500 سال پیش از میلاد مسیح توانستند از کناره های زاگرس تا قلب بین النهرین پیشروی کنند و سرزمین پهناور و قدرتمند سومر را مطیع خود کنند و حدود پانصد سال بر آن مناطق فرمانروایی کنند.
امروزه نام دریای کاسپین (خزر)، شهر قزوین (کسپین) و کاشان، نام هایی است که برگرفته از نام قوم کاسی و بازمانده این اقوام می باشد.
اما ارتباطی که در رابطه با داستان پرواز کیکاووس در شاهنامه با اقوام کاسی حدس می رود، اینست که بر روی جام حسنلو، که جامیست از طلا با نقش و نگاره های مختلف از موجودات افسانه ای، دیو ها، پادشاهان، پهلوانان و مراسم قربانی کردن که متعلق به 3200 سال پیش می باشد یعنی زمانی که کاسی ها بر مناطق غربی ایران فرمانروایی می توانستند داشته باشند. نقشی وجود دارد که یک پادشاه و یا یک شخص مهمی را نشان می دهد که بر روی عقابی سوار است و از روی آن در حال افتادن و یا تماشای زمین است. این تصویر می تواند بازگو کننده یک داستان قدیمی از پرواز کیکاووس و نخستین ایرانیانی باشد که که تصمیم به پرواز گرفتن داشتند و این موضوع و یا داستان آنقدر فراگیر بوده است که بر روی این جام مهم که تمام روایات کهن خود را بر آن نقش کرده ان روایت شده است.
منبع: نوشته ای از علی اکبر پور
@sobhosher
Forwarded from صبح و شعر
#پرواز کی کاووس و دیگران
در داستان‌های پیشینیان برای پرواز کردن موانع تکنولوژیک وجود داشته، اما جدا از این موانع، مانع اصلی پرواز، باورهای پیشینیان بوده است. چراکه آسمان جایگاه قدسی و جایگاه خدایان و به نوعی منطقه ممنوعه بوده است. شاید دست‌نیافتنی بودن آسمان موجب قدسی بودنش می‌شود و قدسی بودنش آن را دست‌نیافتنی‌تر می‌کند.
در روایات ایرانی اولین کسی که به آسمان می‌رود، جمشید است. به آسمان رفتن جمشید بسیار موجه است و حتی برای آن جشن یادبودی می‌گیرند که همان جشن نوروز است. به آسمان رفتن کیکاووس شباهت‌هایی با به آسمان رفتن جمشید دارد، اما تفاوت‌هایی اساسی نیز با آن دارد که قابل توجه است. از دیگر شخصیت‌هایی که به آسمان می‌روند، گشتاسب پادشاه زمان زردشت است. کرتیر -موبد اوایل سلسله ساسانی- نیز در کتیبه سرمشهد ادعا می‌کند به آسمان و بهشت رفته است. همچنین ارداویراف و زردشت نیز به آسمان می‌روند.
منبع: بر گرفته از جلسه ی خانه هنر
🔹پرواز کی کاووس از منظر تاریخی
ریشه های تاریخی چنین داستانی در 3200 سال پیش !
عده ای از محققین کیکاووس و کایوس را نماینده اقوام کاسی در شاهنامه میدانند. کاسیان اقوامی بودند که حدود 1500 سال پیش از میلاد مسیح توانستند از کناره های زاگرس تا قلب بین النهرین پیشروی کنند و سرزمین پهناور و قدرتمند سومر را مطیع خود کنند و حدود پانصد سال بر آن مناطق فرمانروایی کنند.
امروزه نام دریای کاسپین (خزر)، شهر قزوین (کسپین) و کاشان، نام هایی است که برگرفته از نام قوم کاسی و بازمانده این اقوام می باشد.
اما ارتباطی که در رابطه با داستان پرواز کیکاووس در شاهنامه با اقوام کاسی حدس می رود، اینست که بر روی جام حسنلو، که جامیست از طلا با نقش و نگاره های مختلف از موجودات افسانه ای، دیو ها، پادشاهان، پهلوانان و مراسم قربانی کردن که متعلق به 3200 سال پیش می باشد یعنی زمانی که کاسی ها بر مناطق غربی ایران فرمانروایی می توانستند داشته باشند. نقشی وجود دارد که یک پادشاه و یا یک شخص مهمی را نشان می دهد که بر روی عقابی سوار است و از روی آن در حال افتادن و یا تماشای زمین است. این تصویر می تواند بازگو کننده یک داستان قدیمی از پرواز کیکاووس و نخستین ایرانیانی باشد که که تصمیم به پرواز گرفتن داشتند و این موضوع و یا داستان آنقدر فراگیر بوده است که بر روی این جام مهم که تمام روایات کهن خود را بر آن نقش کرده ان روایت شده است.
منبع: نوشته ای از علی اکبر پور
@sobhosher
در داستان‌های پیشینیان برای پرواز کردن موانع تکنولوژیک وجود داشته، اما جدا از این موانع، مانع اصلی پرواز، باورهای پیشینیان بوده است. چراکه آسمان جایگاه قدسی و جایگاه خدایان و به نوعی منطقه ممنوعه بوده است. شاید دست‌نیافتنی بودن آسمان موجب قدسی بودنش می‌شود و قدسی بودنش آن را دست‌نیافتنی‌تر می‌کند.
در روایات ایرانی اولین کسی که به آسمان می‌رود، جمشید است. به آسمان رفتن جمشید بسیار موجه است و حتی برای آن جشن یادبودی می‌گیرند که همان جشن نوروز است. به آسمان رفتن کیکاووس شباهت‌هایی با به آسمان رفتن جمشید دارد، اما تفاوت‌هایی اساسی نیز با آن دارد که قابل توجه است. از دیگر شخصیت‌هایی که به آسمان می‌روند، گشتاسب پادشاه زمان زردشت است. کرتیر -موبد اوایل سلسله ساسانی- نیز در کتیبه سرمشهد ادعا می‌کند به آسمان و بهشت رفته است. همچنین ارداویراف و زردشت نیز به آسمان می‌روند.
منبع: بر گرفته از جلسه ی خانه هنر
🔹پرواز کی کاووس از منظر تاریخی
ریشه های تاریخی چنین داستانی در 3200 سال پیش !
عده ای از محققین کیکاووس و کایوس را نماینده اقوام کاسی در شاهنامه میدانند. کاسیان اقوامی بودند که حدود 1500 سال پیش از میلاد مسیح توانستند از کناره های زاگرس تا قلب بین النهرین پیشروی کنند و سرزمین پهناور و قدرتمند سومر را مطیع خود کنند و حدود پانصد سال بر آن مناطق فرمانروایی کنند.
امروزه نام دریای کاسپین (خزر)، شهر قزوین (کسپین) و کاشان، نام هایی است که برگرفته از نام قوم کاسی و بازمانده این اقوام می باشد.
اما ارتباطی که در رابطه با داستان پرواز کیکاووس در شاهنامه با اقوام کاسی حدس می رود، اینست که بر روی جام حسنلو، که جامیست از طلا با نقش و نگاره های مختلف از موجودات افسانه ای، دیو ها، پادشاهان، پهلوانان و مراسم قربانی کردن که متعلق به 3200 سال پیش می باشد یعنی زمانی که کاسی ها بر مناطق غربی ایران فرمانروایی می توانستند داشته باشند. نقشی وجود دارد که یک پادشاه و یا یک شخص مهمی را نشان می دهد که بر روی عقابی سوار است و از روی آن در حال افتادن و یا تماشای زمین است. این تصویر می تواند بازگو کننده یک داستان قدیمی از پرواز کیکاووس و نخستین ایرانیانی باشد که که تصمیم به پرواز گرفتن داشتند و این موضوع و یا داستان آنقدر فراگیر بوده است که بر روی این جام مهم که تمام روایات کهن خود را بر آن نقش کرده ان روایت شده است.
منبع: نوشته ای از علی اکبر پور
@sobhosher