〰️🔅✅🔅〰️
🔍 #راز_واژه
درود😊
#پارس
در فارسی، دو واژۀ «پارس» داریم که هردو به یک صورت تلفظ می‌شوند، اما ریشه و معنای متفاوتی دارند.
۱) پارس: #اقوام و قبایل آریایی‌ای که در سرزمین پارس و عیلام ساکن بودند. بنابراین به ساکنان این سرزمین و اهل آن و نیز به زبانشان «پارسی» می‌گویند.
واج /p/، در این واژه، برپایۀ فرایندِ آواییِ نرم‌شدگی، به واج /f/ تبدیل شده و «پارس» و «پارسی» به‌صورت /فارس/ و /فارسی/ تلفظ گردیده‌است، مانند تغییر واژه‌های فارسیِ «اسپند»، «پیل»، و «گوسپند» به «اسفند»، «فیل»، و «گوسفند».
بنابراین «فارسی» نیز فارسی است، نه عربی و نه عربی‌شدۀ «پارسی».
۲) پارس: #صدای_سگ، عوعو، واق‌واق. «پارس»، در این معنا و کاربرد، ارتباطی به «پارس» (سرزمین و اقوام آریایی) ندارد، بلکه از «پاس» است و «پاس» به معنای «نگهبانی» است. توضیح آن‌که، طبق یک تحول و فرایندی آوایی (← مجلۀ زبانشناسی، سال بیستم، شمارۀ اول (بهار و تابستان ۱۳۸۴)، ص ۱-۱۶)، گاهی صامت /r/ در میان برخی از واژه‌ها افزوده و تلفظ می‌شود، مانند واژۀ «چرتکه» (از اصل روسی) و «خاکشیر» و «تراشیدن» که دراصل «چتکه» و «خاکشی» و «تاشیدن» بوده‌اند و سپس واج /r/ به آن‌ها افزوده شده‌است.
«پارس» نیز، به معنای «صدای سگ»، صورتِ تحول‌یافتۀ «پاس» است و درست است. درنتیجه هیچ ارتباطی با سرزمین پارس ندارد، زیرا صرفاً دو واژۀ هم‌آوا و هم‌نویسه‌اند.
یادآوری:
جالب است بدانیم «پارس» نام جانوری شکاری هم هست که به آن «یوز» می‌گوییم. «پارس»، در این معنا، ترکی است که در عربی، به آن «فَهْد» گفته می‌شود. در گاه‌شماریِ ترکی نیز «پارس‌ئیل/ بارس‌ئیل» به معنای «سال پلنگ» است.
@sobhosher
🔍 #راز_واژه
درود😊
#پارس
در فارسی، دو واژۀ «پارس» داریم که هردو به یک صورت تلفظ می‌شوند، اما ریشه و معنای متفاوتی دارند.
۱) پارس: #اقوام و قبایل آریایی‌ای که در سرزمین پارس و عیلام ساکن بودند. بنابراین به ساکنان این سرزمین و اهل آن و نیز به زبانشان «پارسی» می‌گویند.
واج /p/، در این واژه، برپایۀ فرایندِ آواییِ نرم‌شدگی، به واج /f/ تبدیل شده و «پارس» و «پارسی» به‌صورت /فارس/ و /فارسی/ تلفظ گردیده‌است، مانند تغییر واژه‌های فارسیِ «اسپند»، «پیل»، و «گوسپند» به «اسفند»، «فیل»، و «گوسفند».
بنابراین «فارسی» نیز فارسی است، نه عربی و نه عربی‌شدۀ «پارسی».
۲) پارس: #صدای_سگ، عوعو، واق‌واق. «پارس»، در این معنا و کاربرد، ارتباطی به «پارس» (سرزمین و اقوام آریایی) ندارد، بلکه از «پاس» است و «پاس» به معنای «نگهبانی» است. توضیح آن‌که، طبق یک تحول و فرایندی آوایی (← مجلۀ زبانشناسی، سال بیستم، شمارۀ اول (بهار و تابستان ۱۳۸۴)، ص ۱-۱۶)، گاهی صامت /r/ در میان برخی از واژه‌ها افزوده و تلفظ می‌شود، مانند واژۀ «چرتکه» (از اصل روسی) و «خاکشیر» و «تراشیدن» که دراصل «چتکه» و «خاکشی» و «تاشیدن» بوده‌اند و سپس واج /r/ به آن‌ها افزوده شده‌است.
«پارس» نیز، به معنای «صدای سگ»، صورتِ تحول‌یافتۀ «پاس» است و درست است. درنتیجه هیچ ارتباطی با سرزمین پارس ندارد، زیرا صرفاً دو واژۀ هم‌آوا و هم‌نویسه‌اند.
یادآوری:
جالب است بدانیم «پارس» نام جانوری شکاری هم هست که به آن «یوز» می‌گوییم. «پارس»، در این معنا، ترکی است که در عربی، به آن «فَهْد» گفته می‌شود. در گاه‌شماریِ ترکی نیز «پارس‌ئیل/ بارس‌ئیل» به معنای «سال پلنگ» است.
@sobhosher