━•··‏​‏​​‏•✦❁💟❁✦•‏​‏··•​​‏━

*خداوند بهترین یاور ماست*

━•··‏​‏​​‏•✦❁🧿❁✦•‏​‏··•​​‏━ 

#مشاهير

━•··‏​‏​​‏•✦❁✳️❁✦•‏​‏··•​​‏━

چهار چیز مر آزاده را زغم بخرد:
تن درست و خوی نیک و نام نیک و خرد

هر آن که ایزدش این هر چهار روزی کرد
سزد که شاد زید جاودان و غم نخورد


✍🏻: #رودکی مشهور به #استاد_شاعران فراخور گرامی زادروزش (٤ دى ٢٤٤)💐
نخستین شاعر مشهور پارسی‌سرای حوزه تمدن ایرانی در دورهٔ سامانی در سدهٔ  چهارم هجری قمری و استاد شاعران این قرن در ایران است
🔺#شعر
در اشعار رودکی با باور به ناپایداری و بی‌وفایی  جهان، اندیشه غنیمت‌شمردن فرصت، شادی و شادنوشی روبه‌رو می‌شویم

سبک شعری رودکی، سبک غالب آن روزگار یعنی سبک خراسانی است. ویژگی‌های سبک خراسانی در شعر رودکی  نمود کامل و جامعی دارد و به همین دلیل می‌توان او را نماینده تام و تمام این سبک از شعر فارسی دانست.

اگر چه سروده‌های وی در دایره ادبیات غنایی و گاهی تعلیمی جای می‌گیرد،
اما اندکی تأمل در شعر او نشان می‌دهد که وی از داستان‌ها و موضوعات حماسی، به خوبی آگاهی داشته و با استادی و مهارت تمام توانسته‌است این مسئله را در شعر خود بازتاب دهد.
جدا از این، شعر رودکی نشان دهنده فضا و حال و هوای حماسی است که بر جامعه آن روزگار سایه افکنده بود.
رودکی اغلب در توصیفات غنایی از عنصر حماسه بهره برده و بدین وسیله به شعر خود صلابت و فخامت ویژه‌ای بخشیده‌است.

یکی از مهارت‌های او کاربرد صور خیال، از جمله تشبیه و استعاره در اشعار است، تصاویری که رودکی در اشعارش به کار برده،
بر عکس شعرای دیگر سبک خراسانی، متحرک و جاندار است.
در میان تصویرهای گوناگون،‌ تشبیه مهمترین  نوع تصاویری است که رودکی بدان علاقه نشان داد.
با بررسی‌هایی که از سرودهایش به عمل آمده،
اکثر تشبیهات او از نوع حسی به حسی و عقلی به حسی‌اند که در انواع مختلف آن، از جمله: تشبیه مضمر، تفضیل و… به‌کار رفته‌است.

مفاخره یا خودستایی از مضامین رایج در شعر فارسی  است.
رودکی سمرقندی نیز از این موضوع بهره برده‌است.
او گاه به شعر خود می‌بالد و گاه به امور دیگری که در این مقاله تحت عنوان مفاخرات غیر شعری بررسی شده‌است.

🔻#شاعرى
رودکی در بسیاری از موارد از اولین‌ها در ادبیات پارسی است.
او آثار بسیاری را آفرید که متأسفانه جز پاره‌ای از آنها به دستمان نرسیده‌است.
شمس قیس رازی
رودکی را آفریننده ٔرباعی دانسته است

در تذکره‌ها آمده رودکی چنگ نواز بوده‌است
می‌گویند توان و چیرگی رودکی در شعر و موسیقی به اندازه‌ای بوده‌است که نیروی افسونگری شعر و نوازندگی وی در  ابونصر سامانی چنان تأثیر گذاشت که وی پس از شنیدن شعر
«بوی جوی مولیان» بدون کفش،
هرات را به مقصدبخارا ترک کرد
این داستان که در کتاب چهار مقاله ازنظامی عروضی آمده‌است بر این قرار است که
امیرنصر  سامانی (یا امیری دیگر) از بخارا به هرات می‌رود و دلبستهٔ هوای هرات می‌گردد
بازگشت به بخارا را چنان فصل به فصل عقب می‌اندازد که مدت چهارسال او و ملازمانش در هرات می‌مانند.
لشکریانش که دلتنگ بخارا شده بودند به  رودکی که در آن زمان نزد امیرمحتشم و مقبول القول بود روی آورده و به او گفتند اگر هنری بورزد و شاه را به بازگشت به بخارا ترغیب کند پنجاه هزار درم به او پاداش می‌دهند
رودکی نیز می‌دانست در این هوای لطیف نثر کارگر نیست و باید چیزی بسراید و بنوازد که از هوای هرات لطیف تر بنماید. از این رو قصیده ای می‌سراید و هنگامی که امیر سامانی صبوحی کرده بود،
چنگ نواخته و آن تصنیف را با آواز می‌خواند؛
و امیر چنان تحت تأثیر قرار  می‌گیرد که بدون آنکه کفش را در پایش کند سوار بر اسب می‌شود و مستقیم به سوی بخارا می‌تازد؛
و نقل است که کفش‌هایش را تا دو فرسنگ دنبال او می‌بردند؛
و رودکی پنجاه هزار درم از لشکریان می‌گیرد.

━•··‏​‏​​‏•✦❁💟❁✦•‏​‏··•​​‏—

‏@sobhosher