Forwarded from اتچ بات
بزرگ ترين جايگاه « #ديدار» جهانيان
نوشته ی فريدون جنيدي
🔸در مواجهه با موضوع گردش (و نه گردشگری) در #دريای_پارس، نامگذاری #اشتباه، نخستين چالش بر سر راه ماست. شواهد تاريخی در تمام دنيا، حکايت از آن دارند که اين دريا در طول قرن ها، به نام دريای پارس شناخته می شده و چنين نامگذاری ای می تواند، جهانی باشد؛ اما وقتی ما از واژه « #خليج» که يک واژه #عربی است، استفاده می کنيم، بايد بپذيريم که اعراب سريعا از آن بهره برداری کرده و سعی می کنند آن را به نفع خود مصادره کنند که واژه جعلي «خليج ع ر ب ي» يکی از اينهاست. از ياد نبريم که در تمامی نوشته های کهن ایرانی و حتی نوشته هایی از سه هزار سال پيش، اين مکان، دریای پارس ناميده شده و ما نبايد به هيچ عنوان از واژه هایی که از فرهنگ ما برنخاسته اند برای اين نامگذاری استفاده کنيم. چالش ما در حوزه گردش در دریای پارس هم دقيقا از همين جا آغاز می شود؛ چرا که اين دريا حقيقتا گنجينه بزرگی است که جهانيان آرزوی ديدارش را دارند.
🔹سخن گفتن درباره اين گنجينه بزرگ در بخش های مختلف، کار بسيار دشواری است، اما نمونه های تاریخی و پتانسيل های آن نشان می دهد که در صورت شناخت درست، می توان از اين گنجينه بزرگ، پهنه ای گردشی برای تمام مردم جهان ساخت. برای نمونه، در یکی از جزاير دریای پارس، خاکی است که به یکی از شرکت های فرانسوی واگذار می شود تا بهترين لوازم آرایشی جهان را توليد کند. متاسفانه اين گنج در دست ماست، اما نیروی ديدار آن را نداريم؛ انبوهی از بهترين مخازن مرجانی جهان را در اين دريا می توان پيدا کرد، اما ما نسبت به آن بی توجه هستيم. نخستين مرواريد جهان از اين دريا صيد شده و حتي کاوش های باستان شناسی نشان می دهد که قدیمی ترين صدف کشف شده جهان که عمری ۵ هزار ساله دارد، از دل دریای پارس بيرون آمده و تمام اين ویژگی ها، سازنده يک گنجينه بزرگ گردشی است و تنها در صورت توجه به ويژگي های همه جانبه اين دريا، می توان اميدوار بود که دریای پارس بزرگ ترين جايگاه ديدار جهانيان شود.
روزنامه شرق ، شماره ۱۷۲۰
به تاريخ ۱۳۹۲/۲/۱۰ ، صفحه ١
@sobhosher
@BiutifulIran
نوشته ی فريدون جنيدي
🔸در مواجهه با موضوع گردش (و نه گردشگری) در #دريای_پارس، نامگذاری #اشتباه، نخستين چالش بر سر راه ماست. شواهد تاريخی در تمام دنيا، حکايت از آن دارند که اين دريا در طول قرن ها، به نام دريای پارس شناخته می شده و چنين نامگذاری ای می تواند، جهانی باشد؛ اما وقتی ما از واژه « #خليج» که يک واژه #عربی است، استفاده می کنيم، بايد بپذيريم که اعراب سريعا از آن بهره برداری کرده و سعی می کنند آن را به نفع خود مصادره کنند که واژه جعلي «خليج ع ر ب ي» يکی از اينهاست. از ياد نبريم که در تمامی نوشته های کهن ایرانی و حتی نوشته هایی از سه هزار سال پيش، اين مکان، دریای پارس ناميده شده و ما نبايد به هيچ عنوان از واژه هایی که از فرهنگ ما برنخاسته اند برای اين نامگذاری استفاده کنيم. چالش ما در حوزه گردش در دریای پارس هم دقيقا از همين جا آغاز می شود؛ چرا که اين دريا حقيقتا گنجينه بزرگی است که جهانيان آرزوی ديدارش را دارند.
🔹سخن گفتن درباره اين گنجينه بزرگ در بخش های مختلف، کار بسيار دشواری است، اما نمونه های تاریخی و پتانسيل های آن نشان می دهد که در صورت شناخت درست، می توان از اين گنجينه بزرگ، پهنه ای گردشی برای تمام مردم جهان ساخت. برای نمونه، در یکی از جزاير دریای پارس، خاکی است که به یکی از شرکت های فرانسوی واگذار می شود تا بهترين لوازم آرایشی جهان را توليد کند. متاسفانه اين گنج در دست ماست، اما نیروی ديدار آن را نداريم؛ انبوهی از بهترين مخازن مرجانی جهان را در اين دريا می توان پيدا کرد، اما ما نسبت به آن بی توجه هستيم. نخستين مرواريد جهان از اين دريا صيد شده و حتي کاوش های باستان شناسی نشان می دهد که قدیمی ترين صدف کشف شده جهان که عمری ۵ هزار ساله دارد، از دل دریای پارس بيرون آمده و تمام اين ویژگی ها، سازنده يک گنجينه بزرگ گردشی است و تنها در صورت توجه به ويژگي های همه جانبه اين دريا، می توان اميدوار بود که دریای پارس بزرگ ترين جايگاه ديدار جهانيان شود.
روزنامه شرق ، شماره ۱۷۲۰
به تاريخ ۱۳۹۲/۲/۱۰ ، صفحه ١
@sobhosher
@BiutifulIran
Telegram
attach 📎