📍 #۸مارس، #روز_جهانی_زن

🔻#۸مارس ، #روزجهانی_زن است. نه روز جهانی مادر است، نه روز جهانی خواهر است و نه روز جهانی همسر و پارتنر و ...!
شاید بپرسید که چه فرقی می‌کند و مادر و خواهر و همسر یک مرد نیز زن هستند. اما فرق دارد. برای مردی که به مادر و یا همسر خودش تبریک می‌گوید در واقعا به نسبتی که آن #زن با خودش دارد تبریک می‌گوید.

🔺زن، ورای مادربودن و خواهربودن و همسر بودن یک «زن» است. وقتی شما می‌گویید "مادرم روز زن مبارک"، شما به نقش مادری تبریک می‌گویید که از قضا عظیم و برجسته کردنش از سوی مردان دقیقا همان #تبعیض است که باید در روز جهانی زن به آن توجه داشت. اندیشه‌های ضد زن با برجسته‌کردن و اغراق در نقش مادری همواره تلاش کردند که #زنان را در خانه نگه بدارند تا برای‌شان شیران نر بزایند که به قول شاعر:
زنان را همان بس به دنیا هنر
نشینند و زایند شیران نر!

یا آن‌که:
زن خوب و فرمان‌بر پارسا
کند مرد درویش را پادشاه

🔹گویا زن آن است که بزاید و مادری کند و یا همسری کند تا مرد خانه پادشاه بشود. دفاع از زن دفاع از مادری و همسری و خواهری نیست. دفاع از #حق_زن دفاع از زن است بدون نقش‌هایی که محیط و جامعه می‌خواهد بر دوش او بگذارد.

🔸برجسته‌شدن زن بدون توجه به این نقش‌ها به همان نقش‌ها نیز توان می‌بخشد اما از آن طرف نمی‌توان به این سمت آمد. یعنی برجسته‌کردن مادری و همسری لزوما به ایفای حقوق «زن» منجر نمی‌شود. در همه‌ی فرهنگهای مردسالارانه از مادر و مادری تمجید شده است اما زن هم‌واره و هم‌واره درون این فرهنگ مردسالارانه آسیب دیده است.
«روز زن فقط و فقط روز زن است.»

#۸مارس، #روز_جهانی_زن

@sobhosher

بیانیه اتحاد بازنشستگان به مناسبت روز جهانی زن

گرامی باد ۸ مارس (۱۸ اسفند) #روز_جهانی_زن

🖌۸ مارس مناسبتی فرمایشی در تقویم نیست بلکه روز تاریخی همبستگی برای مبارزه در راه برابری حقوق در همه عرصه ها و حق زندگی برابر برای زنان است.

در هشت مارس ۱۸۵۷، زنان کارگر کارگاه‌های پارچه‌بافی و لباس‌دوزی در نیویورک آمریکا به خیابان‌ها ریختند و خواهان افزایش دست‌مزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط بسیار نامناسب کار شدند. این تظاهرات با حمله پلیس و ضرب و شتم زنان مواجه گردید.

در هشت مارس ۱۹۰۸ زنان کارگر در یک کارخانه نساجی در نیویورک برای بهبود شرایط کار، دست به اعتراض زدند. اما سرمایه داران برای جلوگیری از گسترش اعتراض، آنها را در کارخانه محبوس کردند و بر اثر ایجاد آتش‌سوزی، نزدیک به ۱۲۹ تن از زنان کارگر جان خود را از دست دادند. و از آن تاریخ ۸مارس روزی برای زنده نگه داشتن مبارزات زنان بوده است.

تاریخ مبارزات زنان ایرانی نیز قدمتی ۱۵۰ ساله دارد و با انتشار روزنامه و تأسیس مدارس دخترانه و دفاع از حق آموزش برابر برای زنان آغاز شده است. گرچه به نظر می رسد نقطه عزیمت بیشتر این مبارزات را زنانی رقم زده اند که به لحاظ پایگاه اجتماعی فرودست نبوده اند اما به صرف زن بودن همیشه فرودست به شمار می آمده اند. برشمردن تمام و کمال مبارزات زنان ایرانی پیش از سال ۵۷ در این مجال نمی گنجد.

در انقلاب سال ۵۷ زنان حضور گسترده ای داشتند اما سلب حقوق زنان درست از فردای انقلاب به دست فقهای مردسالار و پشتیبانان آنان آغاز شد. نخستین اقدام لغو قانون حمایت خانواده بود. قانونی که در سال۵۴ با همه‌ی کاستی هایش اصلاحاتی را به نفع زنان مقرر کرده بود؛ از محدود کردن چند همسری، دادن حق نسبتا مساوی طلاق به زن و مرد، تا حق حضانت کودکان به زن و مرد و... و سپس حجاب اجباری و قوانین ضدانسانی وضع شدند؛ مانند قصاص که عقب گردی تاریخی به تاریکنای مناسبات قبیله ای بود، دیه زنان و نیم بها کردن جان زنان، سنگسار و در نهایت حق قضاوت نداشتن آنان.

اما زنانی که دوشادوش مردان در مبارزات علیه رژیم پهلوی شرکت کرده بودند به سهولت این محدویتها را نپذیرفتند و مبارزات زنان از همان اسفند سال ۵۷ علیه حجاب اجباری آغاز شد و در تمامی این سالها به رغم تمام سرکوبها، دستگیریها، ضرب و شتمهای خیابانی، گشتهای ارشاد، هر چند با فراز و فرودهایی ادامه داشته است.
ما زنان در شمار همان ۹۹ درصدی هستیم که به طور نظام‌مند مورد تبعیض و بی‌عدالتی واقع می شویم و در حکومتی که حتی مردان آن هم از حقوق انسانی برخوردار نیستند به نابرخورداری مضاعف مبتلاییم. ما هر روز به این که بگویند پیکرمان از آنِ ما نیست،‌ نه گفته ایم، ما به حجاب اجباری نه گفته ایم، در خشونتهای خانگی و خیابانی آزار دیده ایم اما به تسلیم و سازش نه گفته ایم. به زادِ ولد آمرانه و اجباری نه گفته ایم، اسید پاشیها چهره هایمان را سوزانده ولی امید رهایی را از قلب مان نتارانده، تن فروشی دخترانمان، دستفروشی و کارتن خوابی را به سکوت و سازش، بردباری نکرده ایم، زن کشی و خودسوزی های بیشمار زنان در اثر سنتهای مردسالارانه و تبعیض و بی عدالتی را فریاد زده ایم... .

نتیجه این ستمها طی همه این سالها، سبب ساز آگاهی زنان از اکثر مسائل و مصائب جنسیتی خود و جامعه و دشواریهای زندگی شد و حضور پررنگشان را در جنبشهای اجتماعی رقم زد.

در سال ۸۸، دی ۹۶ و آبان و دی ۹۸، زنان در تظاهرات خیابانی و در اعتراض به سیاستهای حاکم مشارکت حداکثری داشتند. دختران دانشجو نیز پر توان تر از همیشه و با سردادن شعارهای برخاسته از مطالبات عمومی و جنسیتی، خواهان تغییرات ساختاری شدند.

روز جهانی زن؛ روز طرح مطالبات زنان و به چالش کشیدن همه حکومتهایی است که حقوق زنان را در سطوح مختلف پایمال می کنند.

۸ مارس روز پیوند خواهری و همبستگی زنان است. گرامی باد #روز_جهانی_زن!
@sobhosher

سلام بر آنان که در پنهان خویش،
بهاری برای شکفتن دارند...


#سلمان_هراتی
#روز_جهانی_زن
#مانا_نیستانی

@sobhosher

‍ ‍ ‍ ‍ #دکلمه_ها 🎼🎶🎵🌧☃️⛈

‍ به بوسه‌ها گفتم:
بهار می‌شود
و هر بوسه
پرستویی ست
که به آشیانه لب‌ها
باز خواهد گشت

بوسه‌ها اما ترسیدند
بوسه‌ها
به شعرها پناه بردند
و هر بوسه
پشت غزلی
پنهان شد

به دست‌ها گفتم:
بهار می‌شود
و دست‌ها
دوباره همدیگر را می‌گیرند

دست‌ها اما
سه نقطه از الفبا قرض گرفتند
دست‌ها
دشت‌ها شدند
و از آدمی گریختند

بوسه‌ها
عشق را آلودند
و دست‌ها
زندگی را

آدمی
جهان را بوسید و بیمارش کرد
آدمی
به زندگی دست زد و آن را کشت

از این پس
انسان
بی بوسه و بی دست
قدیسی ست
که جهان
دوستترش می‌دارد...

✍🏻: #عرفان_نظرآهاری
🎤: #ماهور

پیشکش به مهر فراخور #هشتم_مارس
گرامی #روز_جهانی_زن
برای روزی که کمترین سرود بوسه باشد🙏🏻💐
@sobhosher

━•··‏​‏​​‏•✦❁💟❁✦•‏​‏··•​​‏━

#مشاهير

━•··‏​‏​​‏•✦❁🧿❁✦•‏​‏··•​​‏━
در ره عشقت ای صنم، شیفته بلا منم
چند مغایرت کنی با غمت آشنا منم

پرده به روی بسته‌ای، زلف به هم شکسته‌ای
از همه خلق رسته‌ای، از همگان جدامنم

شیر تویی، شکر تویی، شاخه تویی، ثمر تویی
شمس تویی، قمر تویی، ذره منم، هبا منم

نخل تویی، رطب تویی، لعبت نوش لب تویی
خواجهٔ با ادب تویی، عاشق بی نوا منم

کعبه تویی، صنم تویی، دیر تویی، حرم تویی
دلبر محترم تویی، عاشق بی نوا منم

من ز یم تو نیم نم، نی ز کم و ز بیش هم
چون به تو متصل شدم، بی حد انتها منم

شاهد شوخ دلربا، گفت به نزد من بیا
رسته ز کبر از ریا، مظهر کبریا منم

طاهره، خاک پای تو، مست می لقای تو
منتظر عطای تو، معترف خطا منم


✍🏻: #طاهره ملقب به #قرةالعین
#زرین‌تاج_قزوینی (فاطمه یا ام‌السلمه) مشهور به طاهره قُرةالعَین یا طاهره بَرَغانی
او علاوه بر مهارت درسرودن اشعار و نثر در نظریه پردازی سیاسی نیز از پیشتازان بوده‌است. طاهره طرفدار دین بابی، اولین زن ایرانی است که مسئله تساوی حقوق زن و مرد را در سال ۱۸۴۸ یعنی ۴ سال پس از ایمان او به باب و آئین بابی، مطرح نمود. عده‌ای او را برجسته‌ترینِ افراد در مسئله دفاع از حقوق زنان می‌دانند.
او در سال ۱۸۴۸ میلادی، از حقوق برابر زنان و مردان سخن می‌گوید. به همین دلیل محمود خان کلانتر تهران برای او زندانی در قلعه طبرسی که واقع شده در کاخ طبرسی بود ساخت و به مدت یک سال او را در حبس نگاه داشت.
کلانتر زندانبان از او خواست که اظهار ندامت بکند و سپس او را تهدید به مرگ نمود. طاهره می‌گوید: «می توانید به زودی، هر گاه که اراده کردید، مرا به قتل برسانید. اما جلوی پیشرفت و مبارزهٔ زنان برای آزادی را که روزگارش بزودی خواهد رسید، نمی‌توانید بگیرید.»
با آگاهی و آمادگی کامل از قبول پیشنهادات امتناع کرده و سرانجام به فرمان ناصرالدین شاه قاجار و صدارت میرزا تقی خان امیرکبیر وقتی که ۳۶ سال داشت به قتل رسید. او را با روسری‌اش خفه کردند و در چاهی انداختند..

#هشتم_مارس #روز_جهانی_زن گرامی💐

━•··‏​‏​​‏•✦❁💟❁✦•‏​‏··•​​‏━
‏@sobhosher