ما آدما هم همونقدر کوچیک و آسیب‌پذیریم در برابر دنیا. همونطوری یه گوشه درد می‌کشیم و می‌لرزیم و کم کم تموم میشیم.
مثل هر موجود دیگه‌ای توی این کره خاکی. هیچ زمین سفتی نیست که با تکیه بهش از رنج در امان بمونی. هیچی.

عکاس: آلفرد یعقوب‌زاده
@sparrow_is_typing

با فاصله گرفتن از گوشی حالم بنظر واقعا بهتره. انگار اینجا که هستم با محتواهای فلسفی و اجتماعی و سیاسی بمباران میشم. محتواهای خوبی‌اند ها، ولی چیزی نبوده که من خواسته باشم دریافت کنم، لذا یادگیری کم و پتانسیل برانگیختن اضطراب زیادی دارند.

#MirroringSelf

هرکی –از جمله خودم– هم یه تریبون دست گرفته داره درس زندگی میده. نیاز دارم پناه ببرم به روزمرگی و کارهای ساده. واقعا دیدن این حجم از توصیه و تجربه زیسته به کیفیت زندگی‌م اضافه نمی‌کنه، شاید صرفا توهمشو بده.
زندگی کارکتر اصلی توی فیلم perfect days که قبلا بهش اشاره کردم، واقعا برام جذاب بود. ساده، روتین، آروم، اما آگاه به لحظه‌ها. وقتی داشتم میدیدمش نسبتا حوصلم رو سر برد از یکنواختی اما الان دارم فکر می‌کنم که دوست دارم دوباره ببینمش!

#MirroringSelf

به درک که نمیخوننت
برای من بنویس
برای وجدانت بنویس

My shirt comes with a microfiber patch to clean your glasses/sunglasses with.

کمال‌گرایان در حل مشکلات ساده آشنا بسیار بهتر از بقیه‌اند. آنان در مدرسه به خوبی به سؤالات چهارگزینه‌ای که یک پاسخ صحیح دارند و سؤالات جای خالی و مستلزم به خاطر آوردن طوطی‌وار جواب می‌دهند.

اما دنیای واقعی بسیار مبهم‌تر از این سؤالات است. وقتی از پیله قابل پیش‌بینی و قابل کنترل امتحانات تحصیلی بیرون می‌روید چه بسا تمایل به یافتن پاسخی "صحیح" همیشه عملکرد خوبی نداشته باشد.

یکی از مطالعات فراتحلیلی نشان داد که میانگین همبستگی بین کمال‌گرایی و عملکرد در محیط شغلی صفر است. وقتی نوبت به تسلط بر مهارت‌ها می‌رسید کمال‌گرایان بهتر از همتایانشان نبودند؛ برخی اوقات حتی عملکرد بدتری هم داشتند.

° از کتاب پتانسیل نهان | نوشته آدام گرنت
#Επιγραφή56

«کجا دیدی که بی‌آتش کسی را بوی عود آمد؟»

- مولانا.

چنان روزهایی بر ما گذشت

   که می‌توانستیم‌ هزار ساله شویم

اما هنوز کودکانی هستیم

   با چشمانی گشاده از حیرت 

                دست در دست هم

                   پابرهنه در آفتاب می‌دویم

-ناظم حکمت

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران

رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهند
هرچه آفاق بجویند کران تا به کران

می‌روم تا که به صاحب‌نظری بازرسم
محرم ما نبود دیده کوته‌نظران

شهریار

اسب سرکشیم ما..

بر تمام دارها ...
با دو پای کوبان
رقص زندگی را...
دوره می‌کنیم