#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و دوم اَمردادماه 1398
🗓 August 13, 2019
📌 "یک تپ‌اختر شلیک‌شده در فضا!"
🔖 چه چیزی می‌تواند یک #ستاره‌ی_نوترونی را مانند یک توپ جنگی شلیک کند؟!
بلی، یک #ابرنواختر!
در حدود ده هزار سال پیش، یک #ابرنواختر که از خود یک #سحابی بزرگ به نام CTB1 را برجای گذاشته، نه تنها یک #ستاره‌ی_پرجرم را منهدم کرده، بلکه، #تپ‌اختر یا #ستاره‌ی_نوترونی_چرخان تازه شکل‌گرفته‌اش را نیز، به جایی در #کهکشان_راه‌شیری #پرتاب نموده است!
این #تپ‌اختر که در هر ثانیه بیش از هشت‌بار به دور خود می‌چرخد، توسط داده‌های به دست آمده از #تلسکوپ_فضایی_پرتوی_گامای_فرمی #ناسا، و با استفاده از نرم‌افزاری به نام #انیشتین_در_خانه (Einstein at Home) کشف شده است.
#تپ‌اختر J0002 که در هر ثانیه مسافتی بالغ بر هزار کیلومتر را طی می‌کند، آن‌قدر #سرعت دارد که از #کهکشان_راه‌شیری نیز، خارج شود!
این تصویر، با ترکیب اطلاعات رادیو -رصدخانه‌های VLA و DRAO، و داده‌های بایگانی‌شده‌ی #تلسکوپ_فضایی_IRAS #ناسا، به دست آمده است.
شما می‌توانید، در سمت چپ #باقی‌مانده‌ی_ابرنواختری CTB1 (به شکل یک حباب)، دنباله‌ی حرکت #تپ‌اختر را، به وضوح ببینید.
نمی‌دانیم چه‌طور، اما، این #ابرنواختر توانسته به مانند یک توپ جنگی، #تپ‌اختر یاد‌شده را به بیرون پرتاب کند!
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
F. Schinzel et al. (NRAO, NSF),
Canadian Galactic Plane Survey (DRAO),
NASA (IRAS)
🖥 ترکیب تصاویر:
Jayanne English (U. Manitoba)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و دوم اَمردادماه 1398
🗓 August 13, 2019
📌 "یک تپ‌اختر شلیک‌شده در فضا!"
🔖 چه چیزی می‌تواند یک #ستاره‌ی_نوترونی را مانند یک توپ جنگی شلیک کند؟!
بلی، یک #ابرنواختر!
در حدود ده هزار سال پیش، یک #ابرنواختر که از خود یک #سحابی بزرگ به نام CTB1 را برجای گذاشته، نه تنها یک #ستاره‌ی_پرجرم را منهدم کرده، بلکه، #تپ‌اختر یا #ستاره‌ی_نوترونی_چرخان تازه شکل‌گرفته‌اش را نیز، به جایی در #کهکشان_راه‌شیری #پرتاب نموده است!
این #تپ‌اختر که در هر ثانیه بیش از هشت‌بار به دور خود می‌چرخد، توسط داده‌های به دست آمده از #تلسکوپ_فضایی_پرتوی_گامای_فرمی #ناسا، و با استفاده از نرم‌افزاری به نام #انیشتین_در_خانه (Einstein at Home) کشف شده است.
#تپ‌اختر J0002 که در هر ثانیه مسافتی بالغ بر هزار کیلومتر را طی می‌کند، آن‌قدر #سرعت دارد که از #کهکشان_راه‌شیری نیز، خارج شود!
این تصویر، با ترکیب اطلاعات رادیو -رصدخانه‌های VLA و DRAO، و داده‌های بایگانی‌شده‌ی #تلسکوپ_فضایی_IRAS #ناسا، به دست آمده است.
شما می‌توانید، در سمت چپ #باقی‌مانده‌ی_ابرنواختری CTB1 (به شکل یک حباب)، دنباله‌ی حرکت #تپ‌اختر را، به وضوح ببینید.
نمی‌دانیم چه‌طور، اما، این #ابرنواختر توانسته به مانند یک توپ جنگی، #تپ‌اختر یاد‌شده را به بیرون پرتاب کند!
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
F. Schinzel et al. (NRAO, NSF),
Canadian Galactic Plane Survey (DRAO),
NASA (IRAS)
🖥 ترکیب تصاویر:
Jayanne English (U. Manitoba)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و پنجم اَمردادماه 1398
🗓 August 16, 2019
📌 "سحابی خرطوم فیل در قیفاووس"
🔖 چرا خرطوم فیل دراز است؟!
(اشاره به داستانی به همین نام از سری "داستان‌های من‌در‌آوردی" نوشته‌ی رودیارد کیپلینگ)
شاید تصورش سخت نباشد، که این #سحابی را به مثابه‌ی خرطوم فیلی تصور کنیم که با نفس‌هایش درون یک مجموعه از سحابی‌های نشری و تعداد زیادی #ستاره‌ی_جوان به نام IC1396، می‌دمد.
بلی، آن چه می‌بینید، #سحابی_خرطوم_فیل، یا vdB142، به درازای 20 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_قیفاووس می‌باشد.
رنگ‌های این نمای بسته از #سحابی_خرطوم_فیل، با استفاده از فیلترهای باند باریکی ثبت شده که تنها #تابش #اتم‌های_یونیزه‌شده‌ی #هیدروژن، #سولفور و #اکسیژن را از خود #عبور می‌دهند.
در تصویر تهیه‌شده، به زیبایی حاشیه‌ی توده‌های سرد گاز و #غبار_میان‌ستاره‌ای برجسته گردیده‌اند.
#تراکم_ماده در این محیط #سرد و #تاریک، می‌تواند شرایط لازم جهت تشکیل ستاره‌های جدید را فراهم نماید؛ کما این‌که، هم‌اکنون تعدادی #پیش‌ستاره نیز، در پیچش این ابرهای زیبا، نهفته شده‌اند.
مجموعه‌ای که #سحابی_خرطوم_فیل در آن قرار گرفته، آن‌قدر بزرگ است که محدوده‌ای به وسعت پنج #درجه را در #آسمان پوشش دهد؛ اما، خود این #سحابی، وسعتی معادل تنها یک #درجه، چیزی در حدود دو قرص کامل #ماه در #آسمان دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Chuck Ayoub
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و پنجم اَمردادماه 1398
🗓 August 16, 2019
📌 "سحابی خرطوم فیل در قیفاووس"
🔖 چرا خرطوم فیل دراز است؟!
(اشاره به داستانی به همین نام از سری "داستان‌های من‌در‌آوردی" نوشته‌ی رودیارد کیپلینگ)
شاید تصورش سخت نباشد، که این #سحابی را به مثابه‌ی خرطوم فیلی تصور کنیم که با نفس‌هایش درون یک مجموعه از سحابی‌های نشری و تعداد زیادی #ستاره‌ی_جوان به نام IC1396، می‌دمد.
بلی، آن چه می‌بینید، #سحابی_خرطوم_فیل، یا vdB142، به درازای 20 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_قیفاووس می‌باشد.
رنگ‌های این نمای بسته از #سحابی_خرطوم_فیل، با استفاده از فیلترهای باند باریکی ثبت شده که تنها #تابش #اتم‌های_یونیزه‌شده‌ی #هیدروژن، #سولفور و #اکسیژن را از خود #عبور می‌دهند.
در تصویر تهیه‌شده، به زیبایی حاشیه‌ی توده‌های سرد گاز و #غبار_میان‌ستاره‌ای برجسته گردیده‌اند.
#تراکم_ماده در این محیط #سرد و #تاریک، می‌تواند شرایط لازم جهت تشکیل ستاره‌های جدید را فراهم نماید؛ کما این‌که، هم‌اکنون تعدادی #پیش‌ستاره نیز، در پیچش این ابرهای زیبا، نهفته شده‌اند.
مجموعه‌ای که #سحابی_خرطوم_فیل در آن قرار گرفته، آن‌قدر بزرگ است که محدوده‌ای به وسعت پنج #درجه را در #آسمان پوشش دهد؛ اما، خود این #سحابی، وسعتی معادل تنها یک #درجه، چیزی در حدود دو قرص کامل #ماه در #آسمان دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Chuck Ayoub
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و ششم اَمردادماه 1398
🗓 August 17, 2019
📌 "سحابی جبار، 118 سال جوان‌تر!"
🔖 با آغاز قرن بیستم، و پیش‌رفت‌های صورت‌گرفته در صنعت #عکاسی، تغییراتی عظیمی در #عکس‌برداری_نجومی به وقوع پیوست.
منجمان، با در اختیار داشتن ابزارهای جدید، می‌توانستند تصاویری تهیه کنند که پیش‌تر از آن، هرگز چنین جزئیاتی را از پشت #چشمی تلسکوپ‌ها ندیده بودند.
افزایش کیفیت مواد به کار رفته در #عکاسی از یک سو، و طراحی جدید تلسکوپ‌ها از سوی دیگر، زمینه را برای بهبود و ارتقای سطح #عکاسی_نجومی فراهم می‌نمود.
شاید باورش سخت باشد، اما این تغییرات تا جایی پیش رفت که در سال 1901، یک طراح #تلسکوپ و #منجم آمریکایی، به نام #جورج_ریچی، موفق به ثبت چنین نگاره‌ی با شکوه و خاطره‌انگیزی از #سحابی_جبار شد.
این #تصویر_مثبت، از #صفحه‌ی_عکاسی_شیشه‌ای اصلی آن که به طول‌موج‌های #سبز و #آبی #حساس بوده، به دست آمده است؛
برای تشکیل یک #تصویر_مثبت، مطابق آن‌چه در واقعیت با #چشم دیده می‌شود، لازم است تا پس از اسکن دیجیتالی، نقاط #روشن و #تاریک آن، معکوس شوند.
دست‌نوشته‌ی ریچی نشان می‌دهد که وی برای ثبت این تصویر، 50 دقیقه #نوردهی صورت داده و با #کاهش #گشودگی_دهانه‌ی_تلسکوپ بازتابی خود از 24 به 18 اینچ، به خوبی توانسته #وضوح_تصویر را افزایش دهد.
جالب است بدانید، #صفحه‌ی_عکاسی به‌جای‌مانده از این تصویر، حتی پس از گذشت بیش از صد سال، هم‌چنان مورد توجه اخترفیزیک‌دانان بوده و می‌توان از آن داده‌های نجومی را #استخراج نمود.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Chuck Ayoub
🖥 پروژه‌ی دیجیتالی کردن تصویر:
W. Cerny,
R. Kron,
Y. Liang,
J. Lin,
M. Martinez,
E. Medina,
B. Moss,
B. Ogonor,
M. Ransom,
J. Sanchez (Univ. of Chicago)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و ششم اَمردادماه 1398
🗓 August 17, 2019
📌 "سحابی جبار، 118 سال جوان‌تر!"
🔖 با آغاز قرن بیستم، و پیش‌رفت‌های صورت‌گرفته در صنعت #عکاسی، تغییراتی عظیمی در #عکس‌برداری_نجومی به وقوع پیوست.
منجمان، با در اختیار داشتن ابزارهای جدید، می‌توانستند تصاویری تهیه کنند که پیش‌تر از آن، هرگز چنین جزئیاتی را از پشت #چشمی تلسکوپ‌ها ندیده بودند.
افزایش کیفیت مواد به کار رفته در #عکاسی از یک سو، و طراحی جدید تلسکوپ‌ها از سوی دیگر، زمینه را برای بهبود و ارتقای سطح #عکاسی_نجومی فراهم می‌نمود.
شاید باورش سخت باشد، اما این تغییرات تا جایی پیش رفت که در سال 1901، یک طراح #تلسکوپ و #منجم آمریکایی، به نام #جورج_ریچی، موفق به ثبت چنین نگاره‌ی با شکوه و خاطره‌انگیزی از #سحابی_جبار شد.
این #تصویر_مثبت، از #صفحه‌ی_عکاسی_شیشه‌ای اصلی آن که به طول‌موج‌های #سبز و #آبی #حساس بوده، به دست آمده است؛
برای تشکیل یک #تصویر_مثبت، مطابق آن‌چه در واقعیت با #چشم دیده می‌شود، لازم است تا پس از اسکن دیجیتالی، نقاط #روشن و #تاریک آن، معکوس شوند.
دست‌نوشته‌ی ریچی نشان می‌دهد که وی برای ثبت این تصویر، 50 دقیقه #نوردهی صورت داده و با #کاهش #گشودگی_دهانه‌ی_تلسکوپ بازتابی خود از 24 به 18 اینچ، به خوبی توانسته #وضوح_تصویر را افزایش دهد.
جالب است بدانید، #صفحه‌ی_عکاسی به‌جای‌مانده از این تصویر، حتی پس از گذشت بیش از صد سال، هم‌چنان مورد توجه اخترفیزیک‌دانان بوده و می‌توان از آن داده‌های نجومی را #استخراج نمود.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Chuck Ayoub
🖥 پروژه‌ی دیجیتالی کردن تصویر:
W. Cerny,
R. Kron,
Y. Liang,
J. Lin,
M. Martinez,
E. Medina,
B. Moss,
B. Ogonor,
M. Ransom,
J. Sanchez (Univ. of Chicago)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 سی‌اُم اَمردادماه 1398
🗓 August 21, 2019
📌 "هر آن‌چه از جبار می‌بینید!"
🔖 چه‌گونه ممکن است فردی تا به حال با #صورت_فلکی_جبار، زیبای شب‌های #پاییز، #زمستان و #بهار، آشنا نباشد؟
#جبار یا #شکارچی، یکی از ساده‌ترین #صورت‌های_فلکی برای تشخیص در #آسمان می‌باشد.
این نمای دیجیتال، که حاصل #نوردهی_بلندمدت و پردازش‌های پس از تصویربرداری است، می‌تواند زوایای بیش‌تری از زیبایی‌های این ناحیه از #آسمان را برای شما آشکار نماید.
#پرنورترین ستاره‌ی این مجموعه، #ابط‌الجوزا (#شبان‌شانه)، یک #غول سرخ، در نیمه‌ی پایین و سمت چپ تصویر قرار دارد.
#ابط‌الجوزا که یکی از #ده_ستاره‌ی_پرنور_آسمان می‌باشد، با #نور مایل به نارنجی خود، در میان ستارگان آبی‌رنگ #جبار، به خوبی قابل تشخیص است.
لکن، نمی‌شود #رجل‌الجبار، این #ابرغول آبی، که در نقطه‌ی مقابل #ابط‌الجوزا، در گوشه‌ی بالا سمت راست قرار گرفته را، فراموش نمود.
هم‌چنین، #ناجذ، سومین ستاره‌ی پرنور #شکارچی، در گوشه‌ی بالا سمت چپ تصویر قرار دارد.
در میانهی خط واصل #رجل‌الجبار و #ابط‌الجوزا، به سه #ستاره می‌رسیم، که با قرار گرفتن در یک راستا، #کمربند_صورت_فلکی_شکارچی را تشکیل می‌دهند.
هر سه‌ی این ستاره‌ها، که در فاصله‌ای تقریباً معادل 1500 #سال_نوری از ما قرار دارند، زاده‌ی #ابرهای_میان‌ستاره‌ای در #صورت_فلکی_جبار هستند.
اما، آن‌چه که #جبار را معروف می‌کند، ستاره‌هایش که نه، بلکه، وصله‌ی رنگین این #صورت_فلکی، #سحابی_جبار، این مهد نام‌آشنای ستارگان در حال #تولد است.
پس از #سحابی_جبار، #شکارچی را به حلقه‌ی معروفی می‌شناسند که در حدود صد سال پیش، میان عکس‌های ادوارد امرسون بارنارد از این #صورت_فلکی کشف شد؛
بلی، #حلقه‌ی_بارنارد، که گویی #سحابی_جبار و ستارگان #کمربند_شکارچی را، به آغوش کشیده است.
علاوه بر این دو #سحابی_نشری، #صورت_فلکی_شکارچی، مملو از سحابی‌های روشن و تاریک دیگری است که بر زیبایی‌های این نقاشی آسمانی می‌افزایند.
جالب است بدانید، سَرهای زیادی در تسخیر #شکارچی قرار گرفته‌اند؛
#سحابی_سر_اسب، #سحابی_سر_میمون و #سحابی_سر_جادوگر (#صورت_فلکی_نهر)، از جمله‌ی آن‌ها می‌باشند.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
John Gleason,
Rogelio Bernal Andreo
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 سی‌اُم اَمردادماه 1398
🗓 August 21, 2019
📌 "هر آن‌چه از جبار می‌بینید!"
🔖 چه‌گونه ممکن است فردی تا به حال با #صورت_فلکی_جبار، زیبای شب‌های #پاییز، #زمستان و #بهار، آشنا نباشد؟
#جبار یا #شکارچی، یکی از ساده‌ترین #صورت‌های_فلکی برای تشخیص در #آسمان می‌باشد.
این نمای دیجیتال، که حاصل #نوردهی_بلندمدت و پردازش‌های پس از تصویربرداری است، می‌تواند زوایای بیش‌تری از زیبایی‌های این ناحیه از #آسمان را برای شما آشکار نماید.
#پرنورترین ستاره‌ی این مجموعه، #ابط‌الجوزا (#شبان‌شانه)، یک #غول سرخ، در نیمه‌ی پایین و سمت چپ تصویر قرار دارد.
#ابط‌الجوزا که یکی از #ده_ستاره‌ی_پرنور_آسمان می‌باشد، با #نور مایل به نارنجی خود، در میان ستارگان آبی‌رنگ #جبار، به خوبی قابل تشخیص است.
لکن، نمی‌شود #رجل‌الجبار، این #ابرغول آبی، که در نقطه‌ی مقابل #ابط‌الجوزا، در گوشه‌ی بالا سمت راست قرار گرفته را، فراموش نمود.
هم‌چنین، #ناجذ، سومین ستاره‌ی پرنور #شکارچی، در گوشه‌ی بالا سمت چپ تصویر قرار دارد.
در میانهی خط واصل #رجل‌الجبار و #ابط‌الجوزا، به سه #ستاره می‌رسیم، که با قرار گرفتن در یک راستا، #کمربند_صورت_فلکی_شکارچی را تشکیل می‌دهند.
هر سه‌ی این ستاره‌ها، که در فاصله‌ای تقریباً معادل 1500 #سال_نوری از ما قرار دارند، زاده‌ی #ابرهای_میان‌ستاره‌ای در #صورت_فلکی_جبار هستند.
اما، آن‌چه که #جبار را معروف می‌کند، ستاره‌هایش که نه، بلکه، وصله‌ی رنگین این #صورت_فلکی، #سحابی_جبار، این مهد نام‌آشنای ستارگان در حال #تولد است.
پس از #سحابی_جبار، #شکارچی را به حلقه‌ی معروفی می‌شناسند که در حدود صد سال پیش، میان عکس‌های ادوارد امرسون بارنارد از این #صورت_فلکی کشف شد؛
بلی، #حلقه‌ی_بارنارد، که گویی #سحابی_جبار و ستارگان #کمربند_شکارچی را، به آغوش کشیده است.
علاوه بر این دو #سحابی_نشری، #صورت_فلکی_شکارچی، مملو از سحابی‌های روشن و تاریک دیگری است که بر زیبایی‌های این نقاشی آسمانی می‌افزایند.
جالب است بدانید، سَرهای زیادی در تسخیر #شکارچی قرار گرفته‌اند؛
#سحابی_سر_اسب، #سحابی_سر_میمون و #سحابی_سر_جادوگر (#صورت_فلکی_نهر)، از جمله‌ی آن‌ها می‌باشند.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
John Gleason,
Rogelio Bernal Andreo
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 یکم شهریورماه 1398
🗓 August 23, 2019
📌 "آغوش سرخ سحابی کالیفرنیا!"
🔖 علاوه بر این #ابر کیهانی، که شباهت کم‌نظیری به نقشه‌ی ایالت کالیفرنیا در سواحل غربی کشور آمریکا دارد، #خورشید نیز بر #بازوی_مارپیچی_شکارچی از #کهکشان_راه‌شیری آرام گرفته است.
#سحابی_کالیفرنیا که با NGC1499 نیز شناخته می‌شود، 1500 #سال_نوری دورتر از #خورشید، در محدوده‌ی #صورت _فلکی_برساووش قرار دارد.
#تابش #سرخ‌فام این #سحابی، بی‌شک، خبر از وجود مقادیر زیادی #اتم‌های_یونیزه‌شده‌ی_هیدروژن در آن می‌دهد؛
اتم‌هایی که به علت #نور #پرانرژی #ستارگان اطراف، تنها #الکترون خود را از دست داده‌اند.
برای مثال، ستاره‌ی خی-برساووش، این گوی داغ، روشن و آبی‌رنگ، درست در سمت راست این #سحابی قرار دارد.
#سحابی_کالیفرنیا، به درازای 100 #سال_نوری، با قرار گرفتن در نزدیکی #خوشه‌ی_پروین، یکی از محبوب‌ترین سوژه‌ها برای عکاسان نجومی به حساب می‌آید.
آن‌چه در این تصویر با #میدان‌دید_باز می‌بینید، حاصل کنار هم چیده‌شدن شش #نمای_تلسکوپی، از این #سحابی زیبا در #آسمان است.
✅ #لذت_ببرید
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Sara Wager
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 یکم شهریورماه 1398
🗓 August 23, 2019
📌 "آغوش سرخ سحابی کالیفرنیا!"
🔖 علاوه بر این #ابر کیهانی، که شباهت کم‌نظیری به نقشه‌ی ایالت کالیفرنیا در سواحل غربی کشور آمریکا دارد، #خورشید نیز بر #بازوی_مارپیچی_شکارچی از #کهکشان_راه‌شیری آرام گرفته است.
#سحابی_کالیفرنیا که با NGC1499 نیز شناخته می‌شود، 1500 #سال_نوری دورتر از #خورشید، در محدوده‌ی #صورت _فلکی_برساووش قرار دارد.
#تابش #سرخ‌فام این #سحابی، بی‌شک، خبر از وجود مقادیر زیادی #اتم‌های_یونیزه‌شده‌ی_هیدروژن در آن می‌دهد؛
اتم‌هایی که به علت #نور #پرانرژی #ستارگان اطراف، تنها #الکترون خود را از دست داده‌اند.
برای مثال، ستاره‌ی خی-برساووش، این گوی داغ، روشن و آبی‌رنگ، درست در سمت راست این #سحابی قرار دارد.
#سحابی_کالیفرنیا، به درازای 100 #سال_نوری، با قرار گرفتن در نزدیکی #خوشه‌ی_پروین، یکی از محبوب‌ترین سوژه‌ها برای عکاسان نجومی به حساب می‌آید.
آن‌چه در این تصویر با #میدان‌دید_باز می‌بینید، حاصل کنار هم چیده‌شدن شش #نمای_تلسکوپی، از این #سحابی زیبا در #آسمان است.
✅ #لذت_ببرید
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Sara Wager
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 چهارم شهریورماه 1398
🗓 August 26, 2019
📌 "سحابی فرشته، این طبیعت بی‌جان!"
🔖 نظر شما چیست، آن‌چه می‌بینید #نقاشی است یا یک #عکس؟
گویی نقاش #جهان، با #قلم‌موی_کیهانی خود، طرح زیبایی از #طبیعت_بی‌جان را به #تصویر کشیده است؛
#سحابی_فرشته، این مجموعه‌ی بی‌نظیر از ترکیب #گاز و #غبار که به NGC2170 نیز شناخته می‌شود، در میانهی #تصویر قرار دارد.
رنگ‌های این #تصویر، هر کدام نمایان‌گر یک نوع از انواع سحابی‌ها هستند:
رنگ #سرخ، نشان از #سحابی_نشری (#گسیلشی) دارد، #آبی، #سحابی_بازتابی را یادآور شده و بخش‌های #تیره، خبر از #جذب_نور در #سحابی‌های_تاریک را می‌دهند.
بازی جذاب رنگ‌ها، فقط به سحابی‌ها ختم نشده و در میان #ستارگان نیز، جاری است.
همانند آن که، در آثار نقاشان #طبیعت_بی‌جان، اشیای مختلفی دیده می‌شود، این #نمایه‌ی_کیهانی، شامل بخش‌های مختلفی نظیر ابرهایی از #گاز و #غبار، #ستارگان #داغ و یک ناحیه‌ی #ستاره‌ساز بسیار #بزرگ نیز، می‌گردد.
جالب است بدانید، فاصله‌ی #سحابی_فرشته، این #ابر_مولکولی زیبا، که در #صورت_فلکی_تک‌شاخ قرار گرفته، به طرز عجیبی کم، و چیزی در حدود 2400 #سال_نوری می‌باشد.
به نظر می‌رسد، این بوم زیبای نقاشی، فضایی به پهنای بیش از 60 #سال_نوری را در #کیهان، به خود اختصاص داده باشد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Juan Lozano de Haro
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 چهارم شهریورماه 1398
🗓 August 26, 2019
📌 "سحابی فرشته، این طبیعت بی‌جان!"
🔖 نظر شما چیست، آن‌چه می‌بینید #نقاشی است یا یک #عکس؟
گویی نقاش #جهان، با #قلم‌موی_کیهانی خود، طرح زیبایی از #طبیعت_بی‌جان را به #تصویر کشیده است؛
#سحابی_فرشته، این مجموعه‌ی بی‌نظیر از ترکیب #گاز و #غبار که به NGC2170 نیز شناخته می‌شود، در میانهی #تصویر قرار دارد.
رنگ‌های این #تصویر، هر کدام نمایان‌گر یک نوع از انواع سحابی‌ها هستند:
رنگ #سرخ، نشان از #سحابی_نشری (#گسیلشی) دارد، #آبی، #سحابی_بازتابی را یادآور شده و بخش‌های #تیره، خبر از #جذب_نور در #سحابی‌های_تاریک را می‌دهند.
بازی جذاب رنگ‌ها، فقط به سحابی‌ها ختم نشده و در میان #ستارگان نیز، جاری است.
همانند آن که، در آثار نقاشان #طبیعت_بی‌جان، اشیای مختلفی دیده می‌شود، این #نمایه‌ی_کیهانی، شامل بخش‌های مختلفی نظیر ابرهایی از #گاز و #غبار، #ستارگان #داغ و یک ناحیه‌ی #ستاره‌ساز بسیار #بزرگ نیز، می‌گردد.
جالب است بدانید، فاصله‌ی #سحابی_فرشته، این #ابر_مولکولی زیبا، که در #صورت_فلکی_تک‌شاخ قرار گرفته، به طرز عجیبی کم، و چیزی در حدود 2400 #سال_نوری می‌باشد.
به نظر می‌رسد، این بوم زیبای نقاشی، فضایی به پهنای بیش از 60 #سال_نوری را در #کیهان، به خود اختصاص داده باشد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Juan Lozano de Haro
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 پنجم شهریورماه 1398
🗓 August 27, 2019
📌 "غبار تاریک و ابرهای رنگین، میزبان ستاره‌ی قلب‌العقرب در آسمان!"
🔖 چرا #آسمان در نزدیکی #قلب‌العقرب و ستاره‌ی رو-مارافسای، این‌چنین غباری و در عین حال، رنگی به نظر می‌رسد؟
ممکن است تنوع رنگ این سحابی‌ها، خارج از #محدوده‌ی_دید_چشم_انسان باشد؛
لکن، با کمی #پردازش_تصویر، می‌توان مجموعه‌ای از رنگ‌های این ناحیه از #آسمان را، به خوبی مشاهده نمود.
رنگ #آبی، مربوط به #سحابی‌های_بازتابی در نزدیکی ستاره‌ها است.
رنگ #قرمز، نشان از #برانگیختگی اتم‌ها توسط #تابش #فرابنفش ستارگان در #سحابی‌های_نشری (#گسیلشی)، دارد.
و اما، نواحی #تیره، مربوط به #سحابی‌های_تاریکی شده که با #جذب_نور، مانع #انتشار آن می‌شوند.
#قلب‌العقرب، این ستاره‌ی #ابرغول_سرخ، که در زمره‌ی #پرنورترین ستارگان #آسمان نیز قرار دارد، به خوبی در میان ابری به رنگ زرد-نارنجی در پایین تصویر قرار گرفته است.
در سمت راست #قلب‌العقرب، #خوشه‌ی_ستاره‌ای_کروی زیبای #مسیه4، قرار دارد.
اما در نقطه‌ی مقابل، ستاره‌ی رو-مارافسای، در میان یک #سحابی_بازتابی به رنگ #آبی، و در بالای تصویر دیده می‌شود.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
David McGarvey
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 پنجم شهریورماه 1398
🗓 August 27, 2019
📌 "غبار تاریک و ابرهای رنگین، میزبان ستاره‌ی قلب‌العقرب در آسمان!"
🔖 چرا #آسمان در نزدیکی #قلب‌العقرب و ستاره‌ی رو-مارافسای، این‌چنین غباری و در عین حال، رنگی به نظر می‌رسد؟
ممکن است تنوع رنگ این سحابی‌ها، خارج از #محدوده‌ی_دید_چشم_انسان باشد؛
لکن، با کمی #پردازش_تصویر، می‌توان مجموعه‌ای از رنگ‌های این ناحیه از #آسمان را، به خوبی مشاهده نمود.
رنگ #آبی، مربوط به #سحابی‌های_بازتابی در نزدیکی ستاره‌ها است.
رنگ #قرمز، نشان از #برانگیختگی اتم‌ها توسط #تابش #فرابنفش ستارگان در #سحابی‌های_نشری (#گسیلشی)، دارد.
و اما، نواحی #تیره، مربوط به #سحابی‌های_تاریکی شده که با #جذب_نور، مانع #انتشار آن می‌شوند.
#قلب‌العقرب، این ستاره‌ی #ابرغول_سرخ، که در زمره‌ی #پرنورترین ستارگان #آسمان نیز قرار دارد، به خوبی در میان ابری به رنگ زرد-نارنجی در پایین تصویر قرار گرفته است.
در سمت راست #قلب‌العقرب، #خوشه‌ی_ستاره‌ای_کروی زیبای #مسیه4، قرار دارد.
اما در نقطه‌ی مقابل، ستاره‌ی رو-مارافسای، در میان یک #سحابی_بازتابی به رنگ #آبی، و در بالای تصویر دیده می‌شود.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
David McGarvey
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 هفتم شهریورماه 1398
🗓 August 29, 2019
📌 "مسیه27، دنباله‌دار یا یک سحابی سیاره‌نما"
🔖 هنگامی که #شارل_مسیه، #ستاره‌شناس فرانسوی قرن هجدهم میلادی، #آسمان را برای یافتن #دنباله‌دارها کاوش می‌نمود، لیستی از اجرامی تهیه کرد که تصور می‌شد، ضمن شباهت فراوانی که به #دنباله‌دارها دارند، اما در این دسته قرار نمی‌گیرند!
آن‌چه می‌بینید، بیست و هفتمین #جرم از آن #فهرست معروف #شارل_مسیه است که پس از گذشت سال‌ها و در قرن بیست و یکم، به عنوان یک #سحابی_سیاره‌نما شناخته شد.
هرچند ممکن است سحابی‌های سیاره‌نما، از دید تلسکوپ‌های کوچک، شباهت اندکی به #سیارات داشته باشند، لکن، هیچ‌کدام از آن‌ها #سیاره نیستند!
#مسیه27، یکی از بهترین و در عین حال، شبیه‌ترین نمونه‌های ممکن به سرنوشت ستاره‌ی ما، یعنی #خورشید است؛
این #سحابی، که روزی ستاره‌ای در اندازه‌های #خورشید بوده، پس از اتمام #سوخت هسته‌ای‌اش در مرکز، به تدریج #لایه‌های_خارجی خود را به بیرون #پرتاب کرده و از دست داده است.
این #لایه‌های_بیرونی که به یک #سحابی_نشری شباهت دارند، توسط #امواج_نامرئی، اما بسیار پرانرژیِ ستاره‌ی مرده‌ی خود در محدوده‌ی #فرابنفش، #برانگیخته شده و می‌توانند در #نور_مرئی #تابش داشته باشند.
#مسیه27، این #سحابی فوق‌العاده زیبا، که به #سحابی_دمبل نیز معروف است، محدوده‌ای به وسعت 2.5 #سال_نوری را در #فضا پوشش می‌دهد.
جالب است بدانید، این تصویر جذاب، با استفاده از ترکیب تصاویر گرفته‌شده در دو #فیلتر #پهن‌باند و #باند_باریک #حساس به #تابش اتم‌های #هیدروژن و #اکسیژن، توانسته جزئیات جدیدی از هاله‌ی کم‌تر دیده‌شده، در اطراف ناحیه‌ی متراکم‌تر مرکزی و شناخته‌شده‌ی این #سحابی را، آشکار نماید.
#مسیه27 با فاصله‌ای معادل 1200 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_روباهک قرار دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Bob Franke
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 هفتم شهریورماه 1398
🗓 August 29, 2019
📌 "مسیه27، دنباله‌دار یا یک سحابی سیاره‌نما"
🔖 هنگامی که #شارل_مسیه، #ستاره‌شناس فرانسوی قرن هجدهم میلادی، #آسمان را برای یافتن #دنباله‌دارها کاوش می‌نمود، لیستی از اجرامی تهیه کرد که تصور می‌شد، ضمن شباهت فراوانی که به #دنباله‌دارها دارند، اما در این دسته قرار نمی‌گیرند!
آن‌چه می‌بینید، بیست و هفتمین #جرم از آن #فهرست معروف #شارل_مسیه است که پس از گذشت سال‌ها و در قرن بیست و یکم، به عنوان یک #سحابی_سیاره‌نما شناخته شد.
هرچند ممکن است سحابی‌های سیاره‌نما، از دید تلسکوپ‌های کوچک، شباهت اندکی به #سیارات داشته باشند، لکن، هیچ‌کدام از آن‌ها #سیاره نیستند!
#مسیه27، یکی از بهترین و در عین حال، شبیه‌ترین نمونه‌های ممکن به سرنوشت ستاره‌ی ما، یعنی #خورشید است؛
این #سحابی، که روزی ستاره‌ای در اندازه‌های #خورشید بوده، پس از اتمام #سوخت هسته‌ای‌اش در مرکز، به تدریج #لایه‌های_خارجی خود را به بیرون #پرتاب کرده و از دست داده است.
این #لایه‌های_بیرونی که به یک #سحابی_نشری شباهت دارند، توسط #امواج_نامرئی، اما بسیار پرانرژیِ ستاره‌ی مرده‌ی خود در محدوده‌ی #فرابنفش، #برانگیخته شده و می‌توانند در #نور_مرئی #تابش داشته باشند.
#مسیه27، این #سحابی فوق‌العاده زیبا، که به #سحابی_دمبل نیز معروف است، محدوده‌ای به وسعت 2.5 #سال_نوری را در #فضا پوشش می‌دهد.
جالب است بدانید، این تصویر جذاب، با استفاده از ترکیب تصاویر گرفته‌شده در دو #فیلتر #پهن‌باند و #باند_باریک #حساس به #تابش اتم‌های #هیدروژن و #اکسیژن، توانسته جزئیات جدیدی از هاله‌ی کم‌تر دیده‌شده، در اطراف ناحیه‌ی متراکم‌تر مرکزی و شناخته‌شده‌ی این #سحابی را، آشکار نماید.
#مسیه27 با فاصله‌ای معادل 1200 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_روباهک قرار دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Bob Franke
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 هشتم شهریورماه 1398
🗓 August 30, 2019
📌 "پیر و جوان، دور و نزدیک!"
🔖 یک #زوج ظاهراً نزدیک، اما در واقعیت از یک‌دیگر دور، چه در #فاصله، چه در #سن!
بلی، این #نمای_تلسکوپی با #میدان‌دید_باز، به محدوده‌ای در #صورت_فلکی_قیفاووس می‌نگرد که میزبان دو #جرم_غیر_ستاره‌ای متفاوت است.
هرچند #جدایی_زاویه‌ای آن‌ها، تنها نیم‌درجه‌ی قوسی در #آسمان است، اما، هر یک از این دو #جرم، در مکانی متفاوت از #کیهان قرار دارند؛
به طوری که در سمت راست تصویر، NGC7129، که یک #سحابی_بازتابی می‌باشد، در فاصله‌ای معادل 3 هزار #سال_نوری، و در سمت چپ تصویر، NGC7142، یک #خوشه‌ی_ستاره‌ای_باز، نسبتاً دورتر و در فاصله‌ای معادل 6 هزار #سال_نوری از ما، قرار گرفته‌اند.
در واقع، حضور ناخوشایند ابرهای فراگیر #سحابی_بازتابی در پیش‌زمینه، باعث #انتقال_به_سرخ #نور رسیده از #خوشه‌ی_ستاره‌ای پس‌زمینه شده و کار را برای بررسی‌های نجومی بیش‌تر سخت کرده‌اند.
با این وجود، تصور می‌شود که #ستارگان #خوشه‌ی_ستاره‌ای، چند میلیون سال از #ستارگان نهفته در #سحابی، جوان‌تر باشند.
این #ستارگان تازه متولد شده که در میان #سحابی NGC7129 واقع شده‌اند، با #فروران_پرانرژی_ماده از خود، اشکالی هلالی و به رنگ #قرمز را، در نقاط مختلفی از این #جرم ایجاد کرده‌اند.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Steve Cannistra (StarryWonders)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 هشتم شهریورماه 1398
🗓 August 30, 2019
📌 "پیر و جوان، دور و نزدیک!"
🔖 یک #زوج ظاهراً نزدیک، اما در واقعیت از یک‌دیگر دور، چه در #فاصله، چه در #سن!
بلی، این #نمای_تلسکوپی با #میدان‌دید_باز، به محدوده‌ای در #صورت_فلکی_قیفاووس می‌نگرد که میزبان دو #جرم_غیر_ستاره‌ای متفاوت است.
هرچند #جدایی_زاویه‌ای آن‌ها، تنها نیم‌درجه‌ی قوسی در #آسمان است، اما، هر یک از این دو #جرم، در مکانی متفاوت از #کیهان قرار دارند؛
به طوری که در سمت راست تصویر، NGC7129، که یک #سحابی_بازتابی می‌باشد، در فاصله‌ای معادل 3 هزار #سال_نوری، و در سمت چپ تصویر، NGC7142، یک #خوشه‌ی_ستاره‌ای_باز، نسبتاً دورتر و در فاصله‌ای معادل 6 هزار #سال_نوری از ما، قرار گرفته‌اند.
در واقع، حضور ناخوشایند ابرهای فراگیر #سحابی_بازتابی در پیش‌زمینه، باعث #انتقال_به_سرخ #نور رسیده از #خوشه‌ی_ستاره‌ای پس‌زمینه شده و کار را برای بررسی‌های نجومی بیش‌تر سخت کرده‌اند.
با این وجود، تصور می‌شود که #ستارگان #خوشه‌ی_ستاره‌ای، چند میلیون سال از #ستارگان نهفته در #سحابی، جوان‌تر باشند.
این #ستارگان تازه متولد شده که در میان #سحابی NGC7129 واقع شده‌اند، با #فروران_پرانرژی_ماده از خود، اشکالی هلالی و به رنگ #قرمز را، در نقاط مختلفی از این #جرم ایجاد کرده‌اند.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Steve Cannistra (StarryWonders)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 نهم شهریورماه 1398
🗓 August 31, 2019
📌 "جبار در نگاه اسپیتزر"
🔖 چه چیزی جز #سحابی_جبار، این #مهد_ستارگان_نوزاد، می‌تواند تخیل شما را برانگیزاند؟!
آن‌چه می‌بینید، نمایی از #سحابی_جبار در محدوده‌ی #فروسرخ است.
#تلسکوپ_فضایی_اسپیتزر، این تصویر را به منظور بررسی میزان #روشنایی #ستارگان_جوان درون سحابی‌ها، که با قرص‌هایی #سیاره‌ساز از جنس #غبار احاطه شده‌اند، تهیه نموده است.
این ابر عظیم #میان‌ستاره‌ای، در حالی منطقه‌ای به وسعت 40 #سال_نوری را در #فضا پوشش می‌دهد، که در فاصله‌ای معادل 1500 #سال_نوری از ما قرار دارد.
از زمان تشکیل #ستارگان_نهفته_در_سحابی #جبار، چیزی در حدود یک میلیون سال می‌گذرد؛ و این در حالی است که #خورشید، بیش از 4.5 میلیارد سال #عمر دارد.
در نزدیکی میانهی تصویر، خوشه‌ای ستاره‌ای قرار گرفته که ضمن شباهت بسیار زیادش به شکل یک ذوزنقه، میزبان #داغ‌ترین #ستارگان #سحابی_جبار نیز می‌باشد.
جالب است بدانید، #تلسکوپ_فضایی_اسپیتزر که در تاریخ 25 آگوست 2003 میلادی از #زمین #پرتاب و در مداری به گرد #خورشید قرار گرفته بود، تصور می‌شد که در ماه می سال 2009، با اتمام موجودی #هلیوم_مایع سیستم خنک‌کننده‌اش، به پایان #مأموریت خود رسیده باشد؛
لکن، #مأموریت این #تلسکوپ_فروسرخ تا تاریخ 30 ژانویه سال 2020 تمدید گردید.
این تصویر که با رنگ‌های #دوکاناله و غیر واقعی‌اش، در سال 2010 به ثبت رسیده، نشان می‌دهد که #تلسکوپ، با وجود دمای کاری بالای خود، هم‌چنان به دریافت #نور #فروسرخ حساس می‌باشد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
JPL-Caltech
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 نهم شهریورماه 1398
🗓 August 31, 2019
📌 "جبار در نگاه اسپیتزر"
🔖 چه چیزی جز #سحابی_جبار، این #مهد_ستارگان_نوزاد، می‌تواند تخیل شما را برانگیزاند؟!
آن‌چه می‌بینید، نمایی از #سحابی_جبار در محدوده‌ی #فروسرخ است.
#تلسکوپ_فضایی_اسپیتزر، این تصویر را به منظور بررسی میزان #روشنایی #ستارگان_جوان درون سحابی‌ها، که با قرص‌هایی #سیاره‌ساز از جنس #غبار احاطه شده‌اند، تهیه نموده است.
این ابر عظیم #میان‌ستاره‌ای، در حالی منطقه‌ای به وسعت 40 #سال_نوری را در #فضا پوشش می‌دهد، که در فاصله‌ای معادل 1500 #سال_نوری از ما قرار دارد.
از زمان تشکیل #ستارگان_نهفته_در_سحابی #جبار، چیزی در حدود یک میلیون سال می‌گذرد؛ و این در حالی است که #خورشید، بیش از 4.5 میلیارد سال #عمر دارد.
در نزدیکی میانهی تصویر، خوشه‌ای ستاره‌ای قرار گرفته که ضمن شباهت بسیار زیادش به شکل یک ذوزنقه، میزبان #داغ‌ترین #ستارگان #سحابی_جبار نیز می‌باشد.
جالب است بدانید، #تلسکوپ_فضایی_اسپیتزر که در تاریخ 25 آگوست 2003 میلادی از #زمین #پرتاب و در مداری به گرد #خورشید قرار گرفته بود، تصور می‌شد که در ماه می سال 2009، با اتمام موجودی #هلیوم_مایع سیستم خنک‌کننده‌اش، به پایان #مأموریت خود رسیده باشد؛
لکن، #مأموریت این #تلسکوپ_فروسرخ تا تاریخ 30 ژانویه سال 2020 تمدید گردید.
این تصویر که با رنگ‌های #دوکاناله و غیر واقعی‌اش، در سال 2010 به ثبت رسیده، نشان می‌دهد که #تلسکوپ، با وجود دمای کاری بالای خود، هم‌چنان به دریافت #نور #فروسرخ حساس می‌باشد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
JPL-Caltech
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎