«روزى که لیسانسم را گرفتم، درس وصیت را که درس بسیار مشکلى هم بود، در کتابهاى فقهى هم مى دیدم که البته مفصل ترین مبحث آن کتابها هم همین مسأله وصیت است. این انگیزه که بتوانم در باب این مسأله تحقیق کنم، باعث شد تا از همان روزى که قلم دانشجویى را زمین گذاشتم، قلم تألیف را به دست بگیرم.» «من هم مثل هر جوانى در آن ایام آرزویى داشتم. من همیشه آرزو داشتم تا یک نویسنده و محقق بزرگ شوم. هیچ وقت آرزو نداشتم یک ثروتمند بزرگ یا یک سیاستمدار مشهور یا یک قدرتمند واقعى شوم.»


آیا او به آرزویش رسیده؟ در جواب این پاسخ چیزى جز لبخند از دکتر ناصر کاتوزیان نخواهید شنید. او رسیدن به آرزو را به مثابه توقف مى داند. مى گوید «وقتى میکل آنژ مجسمه «پتیا» را ساخت و در کلیسا خیلى مورد توجه قرار گرفت، خودش گریه مى کرد. وقتى از او پرسیدن چرا گریه مى کنى؟ گفت: براى اینکه این پایان کار من است. چون از این کار خوشم آمده.» و این گفته کاتوزیان نشان دهنده تلاش او براى نگه داشتن روحیه نارضایتى از خود و طلبگى است.

#دکتر_ناصر_کاتوزیان

@sku_law

🏴 ۱۱ شهریور، سالگرد درگذشت استاد معظم حقوق خصوصی، #دکتر_ناصر_کاتوزیان

مرحوم #کشاورز در سومین سالگرد دکترکاتوزیان، به نیکی در خصوص این ضایعه بیان کردند:
دکتر کاتوزیان با کتاب‌هایش در اذهان و قلوب زنده خواهد ماند، اما او دقیقا مصداق زمانی است که در جهان رخنه‌ای پدید آید و آن رخنه با هیچ چیزی پر نگردد. دقیقا با رفتن ایشان رخنه‌ای پدید آمد که گمان نمی‌کنم به این زودی‌ها پر شود.

یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد...

⚖⚖⚖
➖➖➖
@sku_law