❗️ Бахтли бўлишни истасангиз..
✔️ Намозни ўз вақтида ўқинг.

❗️ Юзингиз нурли бўлишини истасангиз.
✔️ Ярим тунда қиём бўлинг.

❗️ Кўнгил хотиржамлиликни истасангиз..
✔️ Қуръонни тиловат этинг.

❗️ Соғлом бўлишни истасангиз..
✔️ Унда рўза тутинг.

❗️ Кунингиз қувончли ўтишини истасангиз..
✔️ Истиғфор айтинг.

❗️ Ғам қайғу сизни тарк этишини истасангиз..
✔️ Дуо қилинг.

❗️ Ташвишлардан холи бўлишни истасангиз.
✔️ «Ла ҳавла ва ла қуввата илла биллаҳ», деб айтинг.

❗️ Баракангиз бўлишини истасангиз..
✔️ Набий (алайҳи солату ва саллам)га саловат айтинг.

❗️ Қийинчиликларсиз ҳасанотларга эга бўлишни
истайсизми?
✔️ Унда мана бу маълумотни ўзингизда сақлаб турмай,
бошқалар билан ҳам улашинг.

❗️ СУБҲАНАЛЛОҲ.. Ким Аллоҳ таоло билан бирга бўлса, Аллоҳ ҳам у билан биргадир.
✔️ Ким Аллоҳ таолони яхши кўрса, Аллоҳ ҳам уни яхши кўргай.

❗️ Биласизми:Ким ҳар фарз намоздан кейин
✔️ «Оятул Курсий»ни ўқиса, унинг жаннатга киришини фақат ўлим тўсиб туради холос.
✔️ Яъни, у ўлмагани учун жаннатга кирмайди, агар вафот этса, уни жаннатдан тўсадиган ҳеч нарса қолмайди дегани.

❗️ Эслатма: Кейинчалик олий мукофотлар билан тақдирланмоқчи бўлсангиз.
✔️ Унда хайрли илмларингизни сир тутманг.

❗️ Ёдингиздан чиқмасин:
✔️ Бошқаларга илинишингиздан аввал "Бисмиллаҳир роҳманир
роҳийм" деб айтинг.

❗️ Бугунги ҳикмат Ҳаёт жуда ҳам қисқа.
✔️ Сиз уни бировларга нафрат қилиш билан ўтказиб юборманг!!!


T.me/sinovlarihayot

​Эрининг иккинчи аёли борлигини билиб қолди ва сабр қилди.

Ибн Жавзий роҳимаҳуллоҳ ўзларининг "Сифатус софва" деган китобларида қуйидаги қиссани келтирадилар.

Бағдодда кийимлар билан савдо қиладиган бой бир савдогар бор эди. Бир куни дўконига ёшроқ аёл келди, савдогар билан савдолашиб турганда юзи очилиб қолди. Савдогар кўрган заҳоти ҳайратга тушди: “Валлоҳи, лол қолдим!” – деди.

Ёш аёл айтди:

“Ўзи мен бирор нарса харид қилмоқчи эмасдим. Анчадан бери бир киши қалбимни ўртайди, унга хотин бўлишни хоҳлайман. Лекин айтишга ҳаё қилиб юрибман”.

“Мен айтишим мумкин унга, ким экан у?” – деди савдогар.

Ёш аёл: “У – сизсиз!” – деди.

Савдогар:

“Мен уйланганман, хотиним амакимнинг қизи бўлади. Бир фарзандим ҳам бор”.

Ёш аёл айтди:

“Менинг уйим ва молу мулким бор, ҳафтада икки бор келиб турсангиз, етади”.

Савдогар рози бўлиб, унга уйланди. Ҳафтада икки кун унинг уйида қоладиган бўлди.

Хотинига: “Баъзи дўстларим илтимос қилди, ўшанинг уйида тонг оттирдик”, деб юрди.

Савдогар хотини сиқилмасин, деб яна бир аёлга уйланганини айтмаган эди. Ойлар ўтиб савдогарнинг хотини эридан шубҳалана бошлади. Жорияни ишга солди. Эри дўконга кетар экан, ортидан яширинча эрини кузатишни, қаерга борса, изидан боришга буюрди. Жория бекаси айтгандек қилди. Савдогар кун қайтгач, ёш аёлининг уйига борди. Жория уни кузатиб келди ва савдогар кириб кетган уйни кўрди.

Ўша уйнинг қўшнисидан “Бу уй кимнинг уйи?” – деб сўради. Ёш бир аёлнинг уйи, у яқин ойлар ичида бир савдогарга турмушга чиққани ҳақидаги жавобни олди. Жория келиб, барча кўрган ва эшитганини бекаси айтиб берди. Бекаси жориядан буларни ҳеч кимга айтмаслигини тайинлади. Ўзи ҳам ўзини ҳеч нарсадан хабари йўқдек тутди. Шу ҳолда бир йил ўтиб савдогар вафот этиб қолди ва ўзидан саккиз минг динор мерос қолдирди.

Савдогарнинг хотини илмли аёл эди. Мерос тақсимини биларди, шунга кўра еттиминг динорни ўғлига, минг динорни эса иккига бўлди ва бир қисмини ўзига олди. Иккинчи қисмини халтага солиб жорияга берди ва айтдики: “Буни ўша уйга олиб бор ва унга: “Хожам вафот этди, қолдирган меросидан сизнинг улушингизни бекам бериб юборди деб буни ташлаб кел!”

Жория борди ва ёш аёлнинг уйига кириб, бекаси айтгандек қилди. Ёш аёл йиғлади... Ва айтдики: “Бекангизга мендан салом айтинг ва яна шуни айтингки савдогар мени талоқ қилиб кетганди. Бу меросни олишга менинг ҳаққим йўқ, буни бекангизга қайтариб беринг” – деди. Жория беш юз динор солинган халта билан бекасининг уйига қайтди.

Азиз ўқувчи!

Билмадим бу икки аёлнинг қай бирининг иши ажиброқ. Биринчининг зукколиги, эрига бўлган ҳурмати, тақвоси, мусибатда турганда ҳам адолатга кўра иш қилишими ёки иккинчисининг мероснинг саккиздан бирига ҳақли бўла туриб, уни олмаганими? Чунки савдогар уни талоқ қилмаган эди. У халтадаги динор уники эди. Аммо у ҳам биринчининг олийжаноблигидан қолишмайдиган бир жўмардлик қилган эди.

Араб тилидан Абдулатиф қори Атаханов таржимаси.
T.me/sinovlarihayot

​​Муғийра ибн Шўъба уйланиш ниятида бир аёлга совчи қўйди. Билса, у аёлга бошқа бир йигит ҳам совчи қўйган экан.
Икки кишидан баробар таклиф олган аёл уларни кўриб суҳбатлашиб кўрмоқчи эканини, истасалар, ҳар иккииси бирга келишини айтди.

Муғийра ва нариги йигит бирга келдилар, қизга кўринадиган ҳолатда ўтириб жойлашдилар. Муғийра қараса, бирга келган совчи келишган йигит экан. Аёл уни ёқтириб қолиши эҳтимолини катта баҳолаб, йигитни саволга тутди:
— Кўз тегмасин, Аллоҳ таоло сени кўркам яратибди. Яна бошқа ниманг бор? Ўзинг ҳақингда гапирчи.

Йигит ўзининг табиати ва қобилиятлари ҳақида бироз гапирди. Муғийра энди савол услубини ўзгартирди, нозик тарафдан савол берди:
— Ҳисоб-китобга қандайсан? Мол-мулкингни қандай тасарруф қиласан? — деб сўради.
— Бир сўмимни ерда қолдирмайман — деди йигит — бир тийинни ҳам ҳисоб-китоб қиламан, ўйлаб сарфлайман.
Муғийра шу жойида гап олди:
— Мен эса ҳамёнимни ҳам кўтариб юрмайман, уйда қолади. Уйдагилар истаганича олиб ишлатаверади. Қанча олиб ишлатишларини билмайман ҳам, ишим ҳам йўқ..

Бу гапни эшитган аёл:
— Худо ҳаққи, бир тийингача ҳисоб китоб қиладиган йигитдан кўра берганини санамайдиган одамга текканим яхши — деб Муғийрага тегишга рози бўлди.

Икром Шариф таржимаси.

Бунақаси олдиндан бўлган. Аёлларни маломат қилмаймиз..)))
T.me/sinovlarihayot

БУ ЕР ДУНЁ, БУНДА РОҲАТ ЙЎҚ

«Аллоҳ яратмаган нарсани дунёдан изламанг», дейди бир ориф зот. «Аллоҳ нимани яратмаган?» дейишса, «роҳатни», деб жавоб берибди. Ҳа, шундай, бу дунёда роҳат изламанг, тополмайсиз. Бу ерда ҳеч нарса боқий эмас. Роҳат ичига беҳузурлик, завқ ичига алам киради. Бу беқарор дунёда роҳат истаган нима қилиши керак? Ҳаяжонли ва ҳаракатчан қилиб яратилган инсонларнинг роҳати - меҳнат ва ҳаракат қилишда. Ғайрат, ғайрат ва яна ғайрат. Ҳеч бўш турмасдан ишлаш, бирор дақиқа ғафлатга тушмай ҳаракатда бўлиш керак. Инсон бўла олиш, инсон бўлиб қола билиш, инсонга ярашмаган ҳолатларга тушмаслик учун тинимсиз ҳаракат қилиш керак. Бунинг бошқа йўли йўқ, ғолибо. Чунки инсонмиз. Роҳат ва имконларни кўрганда, келажакни унутишимиз мумкин.

Банда ансорлардек бўлиши керак. Шунда сурув-сурув қўйлар, туя-сигирлар, сандиқ-сандиқ жавоҳирлар унинг асосий истаги бўлмайди. Дунёда ансорлар ва муҳожирлар каби яшаш керак. Аллоҳ ҳар нарсани ҳикмат билан яратган экан, ярим йўлда қолганлар, охиратни унутиб дунёга майл боғлаганларнинг ҳам шу юришида бир ҳикмат бўлса керак.

«Иймон ва ҳузун» китобидан.
T.me/sinovlarihayot

​​📝Солиҳа аёл илтижоси туфайли ҳидоят топган Олим.

Кунларнинг бирида тун ярмидан ошиб қолган пайтда ишдан уйга қайтдим. Бу вақт ҳақида Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳадиси шарифларида: “Роббингиз дунё осмонига тушиб, дуо қилувчилар борми, дуоларини қабул қилсам”, деб айтилган.

Уйга кириб дам олиш хонасидан аёлимни топа олмадим. Бошқа хоналарни қараб чиқдим. Шу пайт қулоғимга авваллари эшитмаганим – жуда ҳам гўзал тиловат эшитилди.  Ўша томонга қараб юрдим. Не кўз билан кўрайки, уйнинг қоронғу бир четида аёлим икки қўлини кўтарган ҳолатда дуолар қилар эди. Яқин бориб, қулоқ солдим.

Ё Аллоҳ! У ўзидан олдин мени дуо қилар, Ўзининг ҳожатларидан олдин менинг ҳожатларимни сўрарди. Унга бир муддат табассум билан термилиб, сўнгра йиғлаб юбордим. Аёлимнинг  кўз ёш тўкиб, ихлос билан менинг ҳаққимга қилаётган дуолари ички ҳиссиётларим ва қалбимда ўтган аламли дамларимни ҳамда Роббимнинг тоатида беэътибор бўлиб, унга осийлик қилган соатларимни эслатди. Аёлим кўзда ёш билан  мени ҳидоятга бошлашини Аллоҳ таолодан қайта-қайта сўрарди. Унинг оҳ уриб қилаётган дуо-илтижолари музлаб қолган қалбимнинг туб-тубигача етиб борган, ичимдан нимадир отилиб чиқмоқчи бўлаётгандек эди гўё. Ўз ҳолатимга ачиниб кетдим. Аллоҳ раҳм қилсин менинг ҳолимга. Шунча кунларни осийлик ила ўтказиб, қалбим бир зум бўлсада Аллоҳнинг зикри ила ором олмаганини ич-ичимдан ҳис қилдим. Кўзларимдан оқаётган ёшларни артдим,  икки қўлимни дуога очиб, Роббим мени ҳидоятга бошла деб қалбан илтижо қилдим.

Беихтиёр ўзимни сарҳисоб қила бошладим. Мана неча ойдирки, уйимни саранжом-саришта тутадиган, кундузи истаган нарсамни муҳайё қиладиган, тунда уйда ёлғиз ташлаб кетиб, фисқу фужур ишларим билан алламаҳалда уйга қайтганимда жойнамоз устида Аллоҳдан мени ҳидоят қилишни сўрайдиган солиҳа аёлим борлигини унутган эканман.

Қалбимда ўзгача ҳис сеза бошладим. Гўё қалбим икки нарса орасида тинмай курашаётган эди. Бири аввал қилиб юрган гуноҳ ишларимга чорлов бўлса, иккинчиси ҳозиргина Аллоҳнинг муҳаббати ила топган ҳаловатим эди. Икки тиззамни қучиб ўтирарканман, кўзларимдан ёш қуйила бошлади. Гўё қалбимдаги бор фисқу фасодлар кўз ёшларим орқали тўкилиб тушаётгандек эди. Аёлимга назар ташлаб, қалбимга озор бермаслик учун бунча дард аламларни сездирмай сабр қилиб, бор ғам-ғуссаларини тунда Аллоҳнинг ўзига арз қилиши сўқир кўзларимни очди.  Уйга келганимда очиқ чеҳра билан кутиб оладиган, хонадонимни бахт-саодатга тўлдирадиган, ишга ҳам таббассум билан кузатиб, эшикни ёпиши билан жойнамоз устида қалбидаги оҳу-нолалари ила Аллоҳдан мени ҳидоятга бошлашини илтижо қилиб сўрайдиган солиҳа аёлим экан.

Ҳозиргина топганим – қалбим ҳаловатидан ҳузурланиб турганимда ногаҳон муаззиннинг “Намозга шошилинг! Нажотга шошилинг!” деган нидоси қулоқларим остида жаранглади. Ҳеч бир иккиланишсиз ўрнимдан туриб таҳорат олиб, масжидга отландим. Шу куни бомдод намозини ўзгача туйғу, завқ-шавқ билан адо этдим-ки, ҳатто ҳаётимда биринчи маротаба намоз ўқиётгандек ҳис қилдим ўзимни. Гўё тонг отиб, у билан янги бир руҳ, янги бир нафс пайдо бўлгандек эди.

Аллоҳга шукрлар бўлсин! Аёлимнинг таънаю танбеҳлари билан эмас, балки солиҳа аёлларга хос амалий ҳаракати ила қилган ишларимга пушаймон бўлиб, тавба қилиб, Роббимга юзландим. Аёлимга нисбатан меҳр-муҳаббатим аввалгига нисбатан жуда ҳам юксак даражага кўтарилди.

Орадан анча йиллар ўтиб, ушбу солиҳа аёл эрини илм-маърифатга тинмай ундаши натижасида унинг жуфти ҳалоли Мадинадаги энг катта олимлардан бирига айланди.  Олимдан ҳидоятга келишларига нима сабаб бўлгани сўралса, фахр билан: “Менинг ҳидоятга келишимга солиҳа аёлим сабабчи бўлган”,  деб айтар эди.

T.me/sinovlarihayot

​​БАҒРИТОШЛИК

Маҳалла раиси ва у эргаштириб келган фаолларнинг шунча гапи ҳавога учгандек эди.
− Бу ҳовлида менинг ҳам ҳаққим бор, – ака улар айтган гапларнинг барига қўрслик билан шу жавобни қайтарди.
− Кўчиб чиққанингда уканг ёнингда биргалашди. Оиласидан орттирса яна ёрдамлашар.
Қария тоғасининг гапига жавоб бўлмади.
Ука бошини хам қилган, гапирмасди.
− Ниятинг ҳовлини сотиб, пулини иккига бўлишми? – Оқсоқоллардан бири чидолмай сўз қотди.
– Укангнинг бешта боласи − сенинг жигарларинг.
Уканинг ҳамон ердан кўз узмаганини айтмаса, ўтирганларнинг акага қадалган нигоҳларидан ўт сачрарди.
Сукунатни уканинг илтижоси бузди.
− Майли, ака, келиб шу ҳовлида яшанг. Мен бирор ерга кўчарман. Ота-онамизнинг чироғи ўчмасин.
Бу гап келишмовчиликни бартараф этишга келганлар кўнглида укага нисбатан ачиниш, акага нисбатан ғазаб туйғусини янада оширган бўлсада, барчасининг хаёлига бир фикр келганди:
«Ака ҳеч қачон данғиллама иморатини ташлаб бу ҳовлига келмайди. Болаларидан бирини кўчирай деса... Худо уни фарзанддан ҳам қисган»

Хуршид Нуруллаев
T.me/sinovlarihayot

Эй ислом қизи...
1)Уй ишларини  қилаётганингизда бисмиллаҳни айтишни унутманг уй ишлари ибодатдур.

2 )ерда ётган ниманики бўлса олиб ўз жойига қўйишга одатланинг, у сизга қараб мени олиб қўй деб турган бўлади эсингизда тутинг.

3) уйнинг саришталиги ишларингиз тез битиши олган нарсаларингизни ўз жойига қўйишингизга боғлиқдур.

4 )бирга ўргимчак уйини бисмиллаҳ деб олишингизга Аллоҳ таоло бир қўйни сўйиб етим есирларга тарқатганлик савобини берар экан демак уй ишларини талашиб қилсангиз арзийди.

5 ) идиш товоқ ёҳуд кийимларни ювганда жудда этиборли бўлинг орқа олдини тозалаб ювинг зеро сизни бу қилган амалингиз оилангиздагиларга таъсири бор.

6 ) туҳумни асло ювмай ишлатманг бу макруҳдир.

7 ) эрингиз, акангиз, укангиз, дадангиз барчаларини яьни оилангиздагиларни кийимларини ҳар доим дазмоллаб қўйинг, дазмолланмаган кийим ювиб чайилмаган кир кабидур.

8 ) уй ҳовли кўча ҳар қандай жойни супурганда қибла томонга қаратиб супурманг туплаган ахлатларингиз қолиб кетмасин асло!! Қибланинг ҳурматини қилган аёлдан қорилар дунёга келади.

9)  овқатни таҳоратли қилишга одатланинг, овқат қилаётганда бисмиллаҳни унутманг ,,кавсар,  иҳлос" сураларини айтиб қилинг. 

Солиҳам бизга  фаросат берилган
Фойдаланмасликка ҳаққимиз йўқ!
T.me/sinovlarihayot

— Ҳали-бери бормайди, қишни бизникида ўтказади демадингизми? — деди жиян-келин.

— Дедим! Катта ҳовлида қишда қийналади, бизники «дом», ҳамма шароит ичида дедим.

— Бугун ўғлимга айтай, шу зинасига суянчиқ ясатсин... Қарияпман шекилли, тушиб-чиқишга қийналаяпман, — ўзига-ўзи гапирди кампир хонага аланглаб. Тумбочкаси устида турган чойнак оғзини очиб кўрди, унда икки ой олдин дамланган чой шамалари моғорлаб қолганди. Лаби қуриган кампир тамшаниб ўрнига чўзилди.

Қошлари чимирилган келинга қўрқа-писа нигоҳ ташлаб олган кампир диваннинг бир бурчагига омонатгина чўкди.

Келин қайнонасига чой ҳам узатмасдан дастурхон бошидан турди.

— Шаҳарда зерикмаяпсизми? — сўради ўғил овқатдан бош кўтармай.

Ўғил кулиб юборди.

Ошхонадаги идиш-товоқлар қаттиқроқ тарақлай бошлагач, кампир безовталанди, тезроқ туриш учун шошиб гапирди:

— Шу... болам, тирамоҳ келиши билан суякларим қақшайди-да... Уканг олиб берган мойдори бор эди, шуни суртсам, бироз тинчланарди, бу дард ўлгур. Ўша мойдорини ўзим билан олиб келиш эсимдан чиқибди. Агар...

Ўғли «нима бўлди?» деганча ошхонага шошилганини кўриб, кампир ўзи қўл ҳам урмаган дастурхонга фотиҳа ўқиб ўрнидан турди.

Эртаси куни ўғлининг гапидан дадилланган кампир бисотидаги энг янги, икки йил олдин кичик келини бозордан олиб берган кўйлагини кийиб ҳовлига чиқди.

Ўғли ва набиралари кетиб бўлишган, ясан-тусан қилган келин ҳам йўлга отланганди.

Қайнонасининг ясаниб чиққанини кўриб, аввал ҳайрон бўлди, кейин сабаби эсига тушиб, истеҳзоли жилмайди:

— Бугун вақтим йўқ сиз билан дўхтирма-дўхтир юришга. Ишхонамда зарур тадбир бор. Иш тартибимни чамалаб кўрай-чи, бўш вақтим бўлса, дўхтирга бориб келамиз, — деди ва пошнасини қарсиллатганча чиқиб кетди.

Муштипар аёл унинг ортидан «Унда дори олакелинг...» деганча қолаверди.

Кампир эртаси куни ўғлининг ишдан келишини кута-кута ухлаб қолди. Ундан кейинги кун ҳам.

Бўғинлари зирқираганига чидолмай оёғини уч-тўрт қават рўмол билан ўраб олган кампир, кафтлари билан тўпиғини босиб-босиб қўяр, машина овози эшитилармикан деб, деразадан тушиб турган айвон чироқларига умид билан қарарди. Хотинига топшириқ берган ўғли эртасига икки ҳафтага командировкага кетаётганини онасига айтмаганди.

Аксига олиб, кузнинг ҳам қовоғи очилмас, булутлар ҳам кампирга қасд қилгандек осмонда айлангани-айланган.

Худонинг унга раҳми келиб, ўша кунларда жияни кўргани келиб қолди.

Кампирга жон киргандек бўлди, оёқлари ҳам оғриқни унутиб, бир пайтлардагидек чаққон ҳаракатланишди. Ажин қоплаган юзи остида кўринмай қолган кўзи ғилт-ғилт ёшга тўлиб тугунчасини кўтариб чиқди.

Жиян–келин уни қучоқ очиб кутиб олди. У ҳам ишларди, лекин холасини ўтқизгани жой тополмай парвона бўларди.

Оғриқ бўш келавермагач, кампир секингина жиянига: — Мойдорим акангни уйда қолиб кетипти-да...

ҳаял ўтмай, келин кўтариб келган бир пакет дори-дармонни кўриб аёлнинг ичи увишди.

Келин кампирнинг оёғига кунига икки марта малҳам суртар, уч маҳал дори ичишини назорат қилар, бундан ташқари, аллақандай доривор гиёҳлардан оёғига ванна қиларди. Бунақа парваришни умрида кўрмаган кампир хижолат бўларди.

Парво яхшилигидан онаизорга бироз жон кириб, эт олди. Фақат ўн кундан буён на ўғли, на келини хабар олмаганидан жиянларининг олдида хижолат бўларди.

Унинг сиқилаётганини жияни ҳам сезди.

Кампирнинг кўзлари чарақлаб кетгандек бўлди.

Кампир шу куни уйқуга кетгунча «қўнғироқ қилган» ўғлини дуо қилиб ётди.

Жияниникида икки ой қолиб кетган кампир, охирги пайтларда юраги ғаш бўлаётганидан зорланиб, жиянига акангникига олиб бориб қўй деб туриб олди. Кампирни кўндира олмаган жияни кеча уни акасининг ҳовлисига олиб келганди. Ўғли одатдагидек уйда йўқ эди, келин кампирни совуққина кутиб олди. Йўлда чарчаган кампир овқат ҳам емай ухлаб қолди.

Тонг ёришса-да, ҳеч ким нонуштага чақирмагач, секин-аста хонасидан чиқиб, эшик дастасига осилганча туриб қолди.

Айлана шаклида ясалган кенг зинанинг ушлайдиган тутқичи йўқлиги сабаб доим тушиб-чиқишга қийналарди.
T.me/sinovlarihayot

​​ҳозир боши айланиб турган вақтда ундан тушиш кампир учун азобга айланди. У қадам босишга иккиланиб бор-йўғи бешта бўлган поғоналарга қараб ўйланиб қолди. Ундан суянчиқсиз тушиб олишга кўзи етмай, яна хонасига қайтиб кирди.

«Ўғлимнинг иши кўп-да, бўлмаса аллақачон зинага суянчиқ ясаб қўярди», ўйлади кампир ва қуш уйқу устунлик қилиб мизғиди. Бироздан кейин мамнун жилмайди, тушида кичик ўғли билан яшаган кенг, сув сепилган, райҳон ифори таралиб турадиган шинам ҳовлисида яйраб юрарди...

📡 Do'stlar bilan bo'lishing

T.me/sinovlarihayot

​Килмиш Кидирмиш.

Опажонимни мактабни тамомлаган захоти бувим билан адам маслахатлашиб унаштиришган ойимни каршиликларига этибор хам бермаган чунки кудо тараф адамни узок кариндоши эмуш.У йигит россияга бориб туйга пул ишлаб келаман деганлару россияга йул олган .Чегарага етганларида чегарадан чикармай уни давлат учун хизмат килишга жунатворган .бизда икки йил хизмат килганликлари сабаб опам икки йил кутишга мажбур эдилар.У йигитни исми Шерзод .У хардоим опамга кунгирок килганларида опам йиглардилар булмагур гаплар билан оамни дилини огритардилар мен уз Шерзод булажак поччам булишига карамай ундан нафратланардим опамни куз ешларига арзимаслигини билсамда далда беролмасдим.шу тарика орадан икки йил ути ва нихоят у хизматдан келди .Шу кезда ойимни апиратса килдик ойимга огир кутариш асабилашиш мумкинмасди.куевни хизматдан келганликларини эшитиб ойим жуда хурсанд булди энди туй киламиз дерди.Шерзод кечаси учрашувга келди опам чикиб кетилар мен дарс таерлаетгандим ойим етганди.бир пайт опам куш еши билан уйга кириб келдиларда ойи бир гап айтаман факат сикилманг деди ойим тинчликми нима булди дедилар ва Шерзод кириб келдилар биз котиб колдик ойим етган жойида кандай ахволга тушганини курсангиз эди мен яна бир бор Шерзоддан нафратланиб кетим.Ойимга караб мана кизинг мана оклигинг деб бир кисим буйим (латани) отаордида ортига кайтаетган эди.Ойим тухта болам нима булди биздан нима айб ути дедилар опам эса куйинг бе фойда деб йиглардилар .Шерзод эса булмагур гаплар билан опамга тухмат килдилар .шунда ойимни айтган гаплари агар кизимга тухмат килдинг илойо хотин бетини курмагин деб бакирдилар.у эса эшикни кати епиб чикиб кети.Опамни куриб ойимни куриб аламзада булдим нафратланиб кетиб хато хаетдан нафратландим .Опам энди кандай бош кутариб юраман фотхадан кайтган киз дб пас назарда карайди мени айбим нима деб йигларди унга кушилиб ойим йигларди .Опам канча азоб тортилар йиглади уйга камалволарди кучага чикмасди .кучада эса бундай гаплар тез таркалди хама гийбат киларди мактабга борсам Шерзодни бошка бир кизга унаштирипти орадан ойлар ути Шерзод россияга кетибди туйга пул ишлагани.Опамга жуда куп совчилар кела бошлади .Лекин опамга макул булмасди бир куни шахарчадан совчилар келилар лекин у йигит уйланиб 3 ой яшаган ва ажрашган экан опам бирдан уша йигитга тугмушга чикаман деб колди хамамиз хайрон эдик.лекин бу сафар кунглига карадилар сораб суриштрдик хама мактадилар оиласини хам боллани хам шундай килиб тез орада туй булиб ути хамамиз хурсанд опажоним бахтли эди .Хозир 3 угил 1 кизни онаси маликалардек бахтли яшайдилар олохимдан бу бахти абадий булишини сураб дуо киламиз.Шерзод эса уз гунохига жавоб бераетгандек эди эшитиб батар бул дегим келди лекин товба килдим.Россияга бориб бир рус кизни номусига дегиб 9йил камок жазосини олибди .орадан 9йил утиб кишлокка кайтиб келипти хозир хеч ким кизини Шерзодга раво курмади хали хамон уйлангани йук еши хам 35га чикди менимча онамни гаплари хали хамон эсимда хотин юзини курмагин дегандилар .Опам иккаламиз якинда бир туйда куриб колдик Опамдан кузини узолмай килган ишларидан афсусда эканликлари куриниб турадилар.Бу гапни онамга айтгандим килмиш кидирмиш кизим дедилар.
T.me/sinovlarihayot

—Мени қўрқитдингиз...
Шодиёрани кўзлари ёшланди.
—Қўрқма. Мен шунақа ўзимга тегишли нарсаларга қизғончиқман.
—Мен нарсамасманку.
—Сен нарсалардан кўра... нима десам экан? Қийматинг юқорироқ, ва ортингдан келадиган мукофот ҳам, мусибат ҳам каттароқ. Тушиндингми?
Шодиёра сўзсиз бош силкиб қўйди. Шу лаҳза суйганини бу муносабати ёқимли туйилди.

* * *

—Кимни ўйлаяпсиз?
—Қизларимни...
Ойдин кечада, юлдуз тўла осмонга термулиб ўтирган Собир, Дилфузага қарамай жавоб берди.
—Қизларимни? Қай бирини?
—Ҳаммасини. Мен ношуд Аллоҳ берган неъматларимни қадрига етмадим. Ер қилдим. Оқибат қара, уларни дада дейишига зор бўлиб ўтирибман.
Бир кун келиб, шу кунлар келишини, бағрим шунчалар қиймаланишини, билганимда эди...


—Мен ҳам... билганимда эди...
—Дилфуз...
—Индамадим Собир ака. Ҳудоберди Шодиёрани жуда яхши кўраркан. Олиб келаман бориб дейди.
—Охиригача мекрли бўлишсин. Умидчи? У яхшими?
—Ухлаяпти.
—Сен ҳам ётиб дамингни ол. Эртага, Шодиёрани ортидан қовурдоқ юборишинг керак.
—Ҳўп. Сиз ҳам эртароқ ётинг. Бундай сиқилаверсангиз, ётиб қоласиз. Балки биз сиз учун аҳамияциздурмиз. Аммо сиз биз учун оиламиз суянчисиз.
Собир, тез туриб кетган аёли ортидан ўйчанг қараб қолди.
Ўғил туғиб берасан деди. Аммо бирон марта меҳр билан суёлмади.
—Йўлинда учраган икки аёлни ҳам бахтли қилолмадингга Собир. На ўзинг суйган аёлингни.
На орзуйингга етказиб, ўғил туғиб берган аёлни.
Хўрсинганча, яна ўша юлдузли осмонга боқди.

* * *

—Мен кетяпман ойи.
—Майли ўғлим яхши бориб кел. Жуда чарчабман. Бир ҳафтадан буён келди-кетди силламизни қуритди. Бугун дам оволармиз.
Ўзиям Жавлон фермер келин олибди деб эшигимизда келин кўрарга келмаган одам қолмадиёв.
Наргиза елпуғичда ўзини елпиганча гапирди.
—Ойи Шодиёрага ҳам тайинладим. Дарвозадан ташқарига чиқмасин.
—Вой-боо. Кечагина севмайман. Севмаганимга уйланмайман деётгандингиз. Энди нима ўзгарди?
—Ойи Шодиёрани севмаслигим рост. Мажбурлаб уйладингиз. Энди нима севмайман деб бўш қўйишим керакми?
—Уйладингиз эмас. Уйлади дегин. Мен эмас даданг уйлади.
—Нима аҳамияти бор буни? Ҳуллас ўша гап. Шодиёра кўчага чиқмасин...

Қишлоқдаги энг катта фермер хўжалиги эгаси бўлган, Жавлон фермер, яшаш шароити яхши, қишлоқни ўзига тўқ оилаларидан эди.
Жавоҳир ўқимади. Доимо дадасига ёрдам бериб, фермер хўжалик аъзоларини назорат қилиш Уни зиммасида эди.
—Оҳоо куёв бола ялтиллаб кетибсизку.
—Шу янги куёв барибир қарашда ажраб қоладида янгилигида.
Ҳали дала шийпонига етиб келмасидан, яқинроқ ишчилари ҳазил-ҳузилни бошлашди.
—Бир ҳафта йўқ бўлсам, эркалаб кетибсизларми? Қани ҳамма ишга
Ёлғондан дўқ уриб қўйди. Шериклари яна бир-икки ҳазил қилиб кейин ишларига чалғишди.

* * *

—Қўнғироқ қилган экансан, Тинчликми?
—Дилдора эртага қизимни кўргани бормоқчиман. Менга шерик бўласанми?
—Майли хўжайиндан сўраб боравераман. Иккимиз борамизми?
—Ҳа Гулдиёрни оволайми десам, ўзи истамаяпти. Ҳабаринг бор тўйдан ҳам кетиб қолди.
—Шу қизинг ўзини кучли, совуққон кўрсатгани билан, руҳиятии анча заифми дейманда.
—Билмадим. Бошим қотди.
Нозима, Дилдора билан анча ҳасратлашиб, телефонни ўчиргач, кечки овқат ҳаракатига тушди.
Шу пайт унга қўнғироқ келди.
—Алоо.
—Нозли.
—Лаббай Дониёр ака.
—Кечга овқатга уринма. Бугун Лазокатни ўтган куни. Болалар билан бирга, йўлдан, бозорлик қилиб, Уни ота-онасини кўриб, бирга кечки овқатни ўша ерда қилиб келамиз.
—Эсимдан чиқибдию... ҳўп мен болаларга айтай, тайёргарлик кўришсин. Кичикларини кийинтириб тураман.
—Яхши, икки соатга қолмай бораман.
Телефон ўчгач, Нозима овқат масаллиқларини четга сурди.
Бахтбек кўчада, айтса икки кичкинтойларни эртароқ олиб келади.
Қизларига кийинишни таъйинласа, ўзи ҳам, тайёрланади.
Ҳар йили шу одатни канда қилмайди, Дониёр. Асли У билан ҳам, шу Назокат ва Бахтбекни онасини ўтган кунида танишгандилар. Мана шунгаям беш йил бўлибди...



https://t.me/sinovlarihayot

—Ҳўп шу урибсан. Кўкармайдиган жойига урсанг бўлмасмиди? Иш билан чақиришмаганда, уйғотиб, сен билан гаплашмоқчи эди даданг.
—Шодииии, Шодииии дедим.
Онасига жавоб бермай, бақирди Жавоҳир.
—Лаббай Жавоҳир ака. -эрини авзойидан юрагини ҳовучлаб келди қиз.
—Шу аҳволингда дадамга кўринишинг шартмиди? Ёки ўтган сафар "Дўстимни қизи, сени деб дўстим билан орамиз совиса мендан яхшилик кутма!" дегани учун, паноҳ излаб, юзингни кўз-кўз қилдингми?
Жавоҳир одатига кўра кучли қўллари билан қизни иягини сиқиб азобларди. Шу қадар қаттиқ сиқардики, айниқса икки бармоғи юз терисини тешиб юборгудек.

Давоми бор

T.me/sinovlarihayot

—Шодиёра бўлдингми? Тезроқ бўўл.
—Тайёрман Жавоҳир ака. Ойижон қани?
—Ойим гапига кетиб бўлдику.
—Вой энди кузатмаганимга ҳафа бўлиб, жаҳлилари чиқсачи?
—Чиқмайди ҳавотир олма. Кўча бошига ўзим олиб бориб, таксига ўтказиб юбордим. Энди сени ташлаб қўяман.
—Раҳмат сизга. -Шодиёра кўзлари ёшланиб, Жавоҳирни белидан қўлини ўтказиб қучиб олди.
—Нега раҳмат? -Жавоҳир, аёлини елкасидан қучиб, рўмол устидан сочларини ҳидлади. Негадур юраги алланечук бўлиб кетди.
—Сизни яхши кўраман! Сиз мени севолмаган бўлсангиз ҳам. Шуни ҳеч қачон унитманг ҳўп.
—Иссиғинг борми сен қизни. -Жавоҳир "севолмаган" сўзидан ғалати бўлиб кетди.
Қизни пешонасига қўлини қўйди.
—Ҳаммаси яхши, кетдикми? -жилмайди Шодиёра.
Жавоҳир йўлдан, Собирга совға олишни ҳам унутмади.
—Туғилган кун қачон тугайди. Сени нечида олиб кетай?
—Бугунча ётиб қолай. -машинадан тушиш олди, ялингансимо сўради.
—Шодиии агар уйда шу ниятда эканингни билаганимда умуман олиб келмасдим.
—Илтомос Жавоҳир ака. Ахир икки ярим ойда келдимку.
—Сен кираверчи. Кечга аниғини айтаман.
—Сиз ҳам кирсангиз бўларди.
—Йўқ бошқа сафар.
—Қолавараманми?
—Кечга гаплашамиз унисини...

—Яхшимисан қизим?
—Яхшиман. -Шодиёра синиқ жилмайди.
—Шодиёра. -Дилфуза қизни қўлларидан тутди. —Биламан мени унча ёқтирмайсан.
—Ундай эмас...
—Гапимни бўлмай эшит илтимос. -Дилфуза хўрсиниб қўйди. —Сен билан катта бўлгунинггача жуда кўп бора, тортишиб қолганмиз. Келган пайтимда узатилган пайтинггача, анча босилиб, вазминлашгандинг. Сени йиллар ўзи ҳарактерингни ўзгартирди.
Келганимда юзга сапчийдиган қиз эдинг. Катта бўлганинг сари анча жиддийлашдинг.
Орамизда гап-сўз кўп ўтган бўлса ҳам. Сен оғлиларимни опасисан. Мен билан тенг қараб катта қилдинг. Улар ҳам сени жуда яхши кўришади. Айниқса Ҳудоберди бошқача кўради.
Аҳамият бераман анчадан буён, кўзларингда мунг бор. Сен икки йил олдин, узатилаётган пайти кўзлари чақнаб турган Шодиёра эмассан.
Ичингда бирон дардинг борми?
—Ундай эмас. Ҳаммаси жойида. -Шодиёра кўнгли бўшаб кетган бўлса ҳам. Ўпкасини босди.
—Биламан мени энг бошидан ёқтирмагансан. Балки ўрнингда мен ҳам шундай қилган бўлармидим?
Аммо бир нарсани унутма. Сен даданг учун жуда қадрлисан. Ҳамма бир ён сен эса бир ён бўлиб келгансан доим.
Энг бошидан. Ойинг кетма-кет қиз туғганда, ундан совиб, ҳиёнат йўлига юрганда ҳам. Мен ниятига етказиб, ўғил туғиб берганимда ҳам. Сен баридан устун бўлгансан. Сенга бўлган меҳрига таъсир қилмаган буларни ҳеч бири.
Агар сени нимадур қийнаётган бўлса, айт. Даданг жим турмайди. Асли росдан ҳам, фарзандингни зинадан йиқилиб йўқотганмисан?
—Нима? Ҳаа шундай бўлган!
Шодиёра, ўгай онаси Дилфузани синчков нигоҳидан кўзларини олиб қочди.
—Майли сени сиқувга олмай, ўзи зўрға икки ойда келдинг. Аммо бир гапни унутма. Сени чертганга, даданг мушт билан жавоб қайтаради. Шуни унутма, ортингда бир тоғинг бор эканини. -Дилфуза жиддий гапириб, ўгай қизини маюс кўзини кўргач, кайфиятини баттар туширгиси келмай, гапини охирини ҳазилга бурди. —Бу ўзимда бир неча бор синалганку. -деди жилмайиб.
Шодиёра узрхоҳ нигоҳда ерга қаради.
Ёдларида, унитиб ҳам бўлмайди. Бир неча бор, Шодиёрани сапчиши сабаб, Дилфузани шапалоғи. Охирида шапалоқни Собир томонидан берилган тўлови.
Дилфуза узун қулоқ гаплардан, кечагина куёви билан бир қизни гапи чиққанини эшитиб қолганди.
Собир иши дала билан боғлиқ эмаслиги, Дилфуза ҳам уйда Собир олиб-сотадиган чорва молларига қараб, куни ўтгани сабаб далага чиқмасди. Кечагина қўшниси айтди. Сал кам бир ойдан буён, бижир-бижир гаплар пайдо бўлгани, ва Жавоҳир аёлига қўл кўтариб туриши ҳақда гап юрганини.
—Ҳозир айтсам Собир ака тутоқиб кетади. Мен ўзим бир суриштириб, аниғини билайчи. -чуқур уҳ тортиб, хўрсинди. Ўгай бўлса ҳам, аёл сифатида Шодиёрага ачинди.

—Ассалому алайкум ойижон, яхшимисиз?
—Яхшимисан қизим. Сени соғиндику одам. Келай демайсан. Ёки қўнғироқ ҳам қилмайсан. Куёвни уйига ҳа деб боравергани одам ҳижолат.


https://t.me/sinovlarihayot

Жавоҳир Камол кетгач, қайта-қайта Сайёрага қўнғироқ қилди.
Ўчирилган....
Жавоҳир сўкинганча шийпонини тарк этди. Кун ҳам қорайиб қолганди.
—Ҳаммаси реъжамдан чиқиб кетди. Сайёра масаласини кейинроқ ҳал қилмоқчи эдим. Уфф, -машинасига ўтиргач, сочини асабий тўзғитди. —Шодиёра билан гаплашиб олишим керак.
Жавоҳир машина калитини буради.

* * *

—Юзсиз. Сен қандай қизсан-а? Қандай беор, беандиша, бемеҳр қизсан? Шунча гапдан кейин ҳам телефонда чуғирлашишга бало борми?
Сайёрани сочлари, шапалоқлардан тўзғиган. Юзлари қизарган. Йиғлаб ўтирарди.
—Кимга тортди бу қизиз. Авлодизда эгри аёқлар йўқмиди келин?
—Бу нима деганингиз? Мени авлодимми энди айбдор? -келини норози тўнғиллади.
—Бизда бундайлар йўқлиги учун ўйланиб қолдимда. Ер ютгур кимга тортди экан деб...
Сайёра уйдан чиқмоқчи бўлганда, синглиси кўриб қолиб, бувисига чақиб берди. Оқибат қизгина қўлга тушди.
—Нима шовқин? -эшикдан, Сайёрани дадаси кириб келди. -Овозларингиз муйилишгача эшитиляпди. Зўрға келдим, ҳамма ғалати қарайди.
Жанжалларингиз деб.
—Жанжал эмас сабаби болам, уларни қарашларига. -деди синиқ овозда бувиси....
-Унда ҳудди айбдордек бош эгмай, шарт-шарт гапирсангизчи?
Буви хўрсиниб қўйди.

—Йиғлайвериб юз-кўзинг шишиб кетибди. Бўлди қил энди Шодиёра, уёқда даданг ичидан ич-қиринди ўтиб ўтирибди. Бу холингга ўзини сабабчи қилиб. Бобонг билан бувингга айтмадик. Қон босимлари ошмасин деб.
—Ҳўп! -деди Шодиёра ҳиссизгина.
—Чироқни ўчираман. Сен ётиб дам олгин бироз. -куйинди Дилфуза. —Оббо кеч кирганда ким бўлди.
Дарвозани тақиллаши ёқмади унга. Бир нуқтага термулиб ётган Шодиёрани устини ёпиб чиқиб кетди.
—Бир жойда ўқигандим. "Ичимда нимадур синди. Аммо бу суяк эмасди" деган иборани. Ҳеч мағзини чақа олмагандим.
Мана энди мағзини чақиш тугул. Ҳис қиляпман шу нарсани...
Ҳа инсонни ичида суякдан бошқа нарса(лар) ҳам синаркан.
Қалб, ишонч, орзулар, умидлар.
Давом этсам саноғи йўқ. Мени ичимда бугун кўп нарса, жуда кўп нарсалар синди.
Шодиёра ўзига-ўзи гапираркан. Кўз ёшлари унга ҳамроҳлик қиларди.

* * *
—Нозимаа.. Мени кечир. Сенга қилганларим, қизимиздан қайтяпти. Виждоним шу қадар ич-ичимдан мени эзғилаб ташлаяпти.
Уни тақдири шундай бўлишига қисман мен ҳам айбдорман. Аллоҳ сени кўзингда оққан ёшлар бадалини, қизим орқали олди. Дунё асли қасос дунё экани рост экан.
Собир сигаретасини тутунини пуфлаб, юлдуз тўла осмонга боқиб ҳўрсинди. Шу пайт дарвозалари тарақлади. Ва Жавоҳирни овози келди.

Давоми бор.

https://t.me/sinovlarihayot