* * *— Қизим бу йигит сени сўраб келибди. Айтишига
қараганда бирга ишлар экансизлар, — ойиси
гапирмаса билмади яна қанча шундай турарди.
— Ҳа, ҳа бирга ишлаймиз, — қошларини
чимирганча Зуфарга қараб қўйганча жавоб берди.
— Қандайдир тадбир ҳақидаян гапираяпти, шу
ростми? — Ҳадича опа ишонмагандек гапирди.
— Мен билмайман, — елка қисди. Аслида гап нима
ҳақида кетаётганини жуда яхши англаб турарди.
— Телефонингиз ўчиқ бўлмаганида хабарингиз
бўларди, шу сабабли хўжайин мени бу ерга юборди,
— Зуфар савол назари билан қараб қўйдида, ёлғон
гапирди.
— Қизим, бу нима қилганинг? Нега телефонинг
ўчиқ?
— Ойи, қуввати тугаган шекилли. Ўзимни ҳам
хабарим йўқ, — Дилноза Зуфарга бир ўқрайиб
қараганча ойисини олдида ўзини оқлагандек бўлди.
Аммо, билмайдики, бу ўқрайиши билан ҳаммасини
атайин қилганини билдириб қўйганини. Ҳаммасинияхшигина тушуниб турган Зуфар жимгина кулиб
турарди.
— Қизим, энди ёш қиз эмассан. Озгина маъсулият
сезишни ўргансанг яхши бўларди. Энди эса тайёрлан
ва хўжайининг айтган жойга бор.
— Лекин, ойииииии....
— Ойи - пойини йиғиштирда, ишинга жўна.
Дилноза ойисига йўқ дея олмади. Шу боис ҳам,
хонасига қайтиб тайёрланиб чиқди.
— Ойи мен кетаяпман, — эшик олдига борганида
ошхонадаги ойиси эшитиши учун баландроқ
гапирди.
— Яхши бориб келгин, — Ҳадича опа ошхонада
турганча баланд овозда гапирди.
— Хўп, — уйдан чиқар экан, — учрашувга расмий
услубда борадиган битта тентак мен бўлсам керак,
— асабийлашганча машинага ўтираркан, эшикни
қарсиллатганча ёпди.— Бу бечорада нима айб? — Зуфар машинани ўт
олдираркан қовоғидан қор ёғаётган Дилнозага
қаради.
— Нега бундай қилдингиз? — унга қарамасдан
сўради. — Нега уйимгача келдингиз?
— Сени огоҳлантиргандим. Эсли қиз бўлиб хўп
деганингда, мен бунга мажбур бўлмасдим.
— Телефонимни ўчириб қўйганимдан ҳаммасини
тушуниб олишингиз қийинмиди? — асабийлашганча
овозини баландлатди.
— Яъни? — Зуфар машинани йўл четига олиб
тўхтатаркан, — бу билан нима демоқчисан?
— Мен сиз билан учрашишни истамаганим учун
телефонни ўчириб қўйгандим. Сиз эса уйгача
келибсиз.
— Демак, мен ҳаммасини хато тушунганман, —
негадир Зуфарнинг шашти қайтгандек бўлди.
— Менимча ҳам шундай, — Дилноза бироз жаҳл
аралаш гапираркан, — мени уйга олиб бориб
қўйсангиз яхши бўларди.— Хўп, — Зуфар бошқа сўз демасдан машинани
ортга бурди.
— Раҳмат, — Дилноза машинадан тушаркан, —
менимча ҳаммасини тушундингиз? Зуфар унга ҳеч
нима демади. Дилноза ҳам бошқа гапирмасдан
тушиб кетди. У тушиши билан, Зуфар машинани
катта тезликда ҳайдаб, бир зумда кўздан ғойиб
бўлди.
* * *
Эрталабдан бугунги биринчи иш кунига
тайёрланаётган Санам нима кийишни билмасди.
— Яхшиси шуни кияман. Қатъиятли кўрсатади, —
деганча кийиниб чиққач, енгилгина пардоз қилди.
— Мана бу бошқа гап, — тепадан битта қилиб
йиғилиган сочига қараб, кўнгли тўлгандек бўлди. —
Энди ишга, — хонасидан чиқиб, зина тарафга
юраётганди, қўшни хонадан тайёрланганча
Маржона ҳам чиқиб келди.— Санам, — тез - тез юрганча унинг ёнига келди. —
Сен ҳам ишгами? Агар ишга бўлса, бирга кетамизми
эдим.
— Ҳа ишга, лекин энди мен Юсуф Яминов билан
ишламаяпман. Менимча сен буни эшитмадинг
шекилли.
— Ҳа, чунки Юсуф акам, — бироз уялибгина
гапирди, — ишга чиқишимга рухсат бермаяптилар.
Бугун эса, янги офисимни кўрсатаман деб
чақиргандилар.
— Тушунарли. Унда Юсуф акангни кута қол. Мен эса
ишга кеч қолаяпман, — зинадан тушганча гапирди.
— Ҳа майли, кўришгунча.
Кўришгунча асалим.
* * *
— Ассалому алайкум, — Санам Абрам эрталабдан
сўраган ҳужжатларни олиб хонасига кирди. — Мана
бу сиз сўраган ҳужжатлар.— Ваалайкум ассалом раҳмат, — Абрам ҳужжатларни оларкан, — ҳозир Юсуф Яминов келади. Бу ҳужжатларга унинг ҳам имзоси керак. Буёғини ўзингиз тушунсангиз керак. — Тушунарли, бошқа топшириқлар бўлмаса мен борай. — Майли, ишинги....— шу пайт Абрамнинг телефони жиринглади. —Ало. — ....... — Нима? Бону нималар деяпсан? — ҳавотирланганча гапирди. — ....... — Ҳозир қаердасан? — ......... — Йиғлама, менга манзилни айт. Ёнингга бораман. — ......... — Бону йиғлама. Мана кетаяпман, — Абрам телефонни ўчирар - ўчирмас хонадан отилиб чиқиб кетди.
Давоми бор
https://t.me/sinovlarihayot
қараганда бирга ишлар экансизлар, — ойиси
гапирмаса билмади яна қанча шундай турарди.
— Ҳа, ҳа бирга ишлаймиз, — қошларини
чимирганча Зуфарга қараб қўйганча жавоб берди.
— Қандайдир тадбир ҳақидаян гапираяпти, шу
ростми? — Ҳадича опа ишонмагандек гапирди.
— Мен билмайман, — елка қисди. Аслида гап нима
ҳақида кетаётганини жуда яхши англаб турарди.
— Телефонингиз ўчиқ бўлмаганида хабарингиз
бўларди, шу сабабли хўжайин мени бу ерга юборди,
— Зуфар савол назари билан қараб қўйдида, ёлғон
гапирди.
— Қизим, бу нима қилганинг? Нега телефонинг
ўчиқ?
— Ойи, қуввати тугаган шекилли. Ўзимни ҳам
хабарим йўқ, — Дилноза Зуфарга бир ўқрайиб
қараганча ойисини олдида ўзини оқлагандек бўлди.
Аммо, билмайдики, бу ўқрайиши билан ҳаммасини
атайин қилганини билдириб қўйганини. Ҳаммасинияхшигина тушуниб турган Зуфар жимгина кулиб
турарди.
— Қизим, энди ёш қиз эмассан. Озгина маъсулият
сезишни ўргансанг яхши бўларди. Энди эса тайёрлан
ва хўжайининг айтган жойга бор.
— Лекин, ойииииии....
— Ойи - пойини йиғиштирда, ишинга жўна.
Дилноза ойисига йўқ дея олмади. Шу боис ҳам,
хонасига қайтиб тайёрланиб чиқди.
— Ойи мен кетаяпман, — эшик олдига борганида
ошхонадаги ойиси эшитиши учун баландроқ
гапирди.
— Яхши бориб келгин, — Ҳадича опа ошхонада
турганча баланд овозда гапирди.
— Хўп, — уйдан чиқар экан, — учрашувга расмий
услубда борадиган битта тентак мен бўлсам керак,
— асабийлашганча машинага ўтираркан, эшикни
қарсиллатганча ёпди.— Бу бечорада нима айб? — Зуфар машинани ўт
олдираркан қовоғидан қор ёғаётган Дилнозага
қаради.
— Нега бундай қилдингиз? — унга қарамасдан
сўради. — Нега уйимгача келдингиз?
— Сени огоҳлантиргандим. Эсли қиз бўлиб хўп
деганингда, мен бунга мажбур бўлмасдим.
— Телефонимни ўчириб қўйганимдан ҳаммасини
тушуниб олишингиз қийинмиди? — асабийлашганча
овозини баландлатди.
— Яъни? — Зуфар машинани йўл четига олиб
тўхтатаркан, — бу билан нима демоқчисан?
— Мен сиз билан учрашишни истамаганим учун
телефонни ўчириб қўйгандим. Сиз эса уйгача
келибсиз.
— Демак, мен ҳаммасини хато тушунганман, —
негадир Зуфарнинг шашти қайтгандек бўлди.
— Менимча ҳам шундай, — Дилноза бироз жаҳл
аралаш гапираркан, — мени уйга олиб бориб
қўйсангиз яхши бўларди.— Хўп, — Зуфар бошқа сўз демасдан машинани
ортга бурди.
— Раҳмат, — Дилноза машинадан тушаркан, —
менимча ҳаммасини тушундингиз? Зуфар унга ҳеч
нима демади. Дилноза ҳам бошқа гапирмасдан
тушиб кетди. У тушиши билан, Зуфар машинани
катта тезликда ҳайдаб, бир зумда кўздан ғойиб
бўлди.
* * *
Эрталабдан бугунги биринчи иш кунига
тайёрланаётган Санам нима кийишни билмасди.
— Яхшиси шуни кияман. Қатъиятли кўрсатади, —
деганча кийиниб чиққач, енгилгина пардоз қилди.
— Мана бу бошқа гап, — тепадан битта қилиб
йиғилиган сочига қараб, кўнгли тўлгандек бўлди. —
Энди ишга, — хонасидан чиқиб, зина тарафга
юраётганди, қўшни хонадан тайёрланганча
Маржона ҳам чиқиб келди.— Санам, — тез - тез юрганча унинг ёнига келди. —
Сен ҳам ишгами? Агар ишга бўлса, бирга кетамизми
эдим.
— Ҳа ишга, лекин энди мен Юсуф Яминов билан
ишламаяпман. Менимча сен буни эшитмадинг
шекилли.
— Ҳа, чунки Юсуф акам, — бироз уялибгина
гапирди, — ишга чиқишимга рухсат бермаяптилар.
Бугун эса, янги офисимни кўрсатаман деб
чақиргандилар.
— Тушунарли. Унда Юсуф акангни кута қол. Мен эса
ишга кеч қолаяпман, — зинадан тушганча гапирди.
— Ҳа майли, кўришгунча.
Кўришгунча асалим.
* * *
— Ассалому алайкум, — Санам Абрам эрталабдан
сўраган ҳужжатларни олиб хонасига кирди. — Мана
бу сиз сўраган ҳужжатлар.— Ваалайкум ассалом раҳмат, — Абрам ҳужжатларни оларкан, — ҳозир Юсуф Яминов келади. Бу ҳужжатларга унинг ҳам имзоси керак. Буёғини ўзингиз тушунсангиз керак. — Тушунарли, бошқа топшириқлар бўлмаса мен борай. — Майли, ишинги....— шу пайт Абрамнинг телефони жиринглади. —Ало. — ....... — Нима? Бону нималар деяпсан? — ҳавотирланганча гапирди. — ....... — Ҳозир қаердасан? — ......... — Йиғлама, менга манзилни айт. Ёнингга бораман. — ......... — Бону йиғлама. Мана кетаяпман, — Абрам телефонни ўчирар - ўчирмас хонадан отилиб чиқиб кетди.
Давоми бор
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Ҳусн-у малоҳатнинг тенгсиз тимсоли,
Фарзанд бахтин кўриш ўй-у хаёли.
Париларга ўрнак ойдек жамоли,
Азиз муккарамсиз-ўзбек аёли.
💐 Барча аёл-қизларга юбориб қўямиз
T.me/sinovlarihayot
Фарзанд бахтин кўриш ўй-у хаёли.
Париларга ўрнак ойдек жамоли,
Азиз муккарамсиз-ўзбек аёли.
💐 Барча аёл-қизларга юбориб қўямиз
T.me/sinovlarihayot
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Оппоқ, из тушмаган қорга ўхшар у,
Ҳаёга, ғурурга, орга ўхшар у,
Тиригу, яшашга зорга ўхшар у,
Эридан эътибор кўрмаган аёл.
Тунлари тош қўйиб ухлар бошига,
Зайнаб захар қўшар кунда ошига,
Чўмилиб яшайди кўзин ёшига,
Эридан эътибор кўрмаган аёл!
Кутишдан безиллаб бўлган бутунлай,
Ичи дув тўкилган, сирти бутундай,
Кўкка талпинади ёниб, тутундай,
Эридан эътибор кўрмаган аёл.
Ёнида ёрию, ўртада девор,
Қақроқ лабларидан ўпади озор.
Ҳар кеча кетишга қилади қарор,
Эридан эътибор кўрмаган аёл.
Оппоқ тонг тинглайди нолаларини,
Юмушлар қуритар жолаларини,
Кўзи қиймайдида болаларини,
Эридан эътибор кўрмаган аёл.
Аламлар ўтади жони-жонидан,
Томирлар эрийди қайноқ қонидан,
Куйдирар, яқинроқ ўтманг ёнидан,
Эридан эътибор кўрмаган аёл!
Дардинг бўлишмоққа ахтардим чора,
Заиф табассуминг кўрсайдим зора,
Сенга таскин излар сендек бечора,
Эридан эътибор кўрмаган аёл!
Малика Тавфиқ
T.me/sinovlarihayot
Ҳаёга, ғурурга, орга ўхшар у,
Тиригу, яшашга зорга ўхшар у,
Эридан эътибор кўрмаган аёл.
Тунлари тош қўйиб ухлар бошига,
Зайнаб захар қўшар кунда ошига,
Чўмилиб яшайди кўзин ёшига,
Эридан эътибор кўрмаган аёл!
Кутишдан безиллаб бўлган бутунлай,
Ичи дув тўкилган, сирти бутундай,
Кўкка талпинади ёниб, тутундай,
Эридан эътибор кўрмаган аёл.
Ёнида ёрию, ўртада девор,
Қақроқ лабларидан ўпади озор.
Ҳар кеча кетишга қилади қарор,
Эридан эътибор кўрмаган аёл.
Оппоқ тонг тинглайди нолаларини,
Юмушлар қуритар жолаларини,
Кўзи қиймайдида болаларини,
Эридан эътибор кўрмаган аёл.
Аламлар ўтади жони-жонидан,
Томирлар эрийди қайноқ қонидан,
Куйдирар, яқинроқ ўтманг ёнидан,
Эридан эътибор кўрмаган аёл!
Дардинг бўлишмоққа ахтардим чора,
Заиф табассуминг кўрсайдим зора,
Сенга таскин излар сендек бечора,
Эридан эътибор кўрмаган аёл!
Малика Тавфиқ
T.me/sinovlarihayot
Эй Аллохим нечук бунча синов
бердинг,
Бир жонимга канча оташ олов
бердинг.
Ёзида хам какшатувчи киров
бердинг,
Сурайверсам охири йук
саволларим.
Нахот жони киркта булса
аёлларни..
Ё гунохи "ОИЛАМ"деб
елганими?!
Ё дунёга АЁЛ булиб
келганими?!
Ёт ерларда ризкин териб
юрганими?!
Сарсон курдим неча орли
санамларни,
Нахот жони киркта булса
аёлларни.
Хотинига. "ХОТИН". булиб текка
эрлар,
Виждони йук эрлик бошин
эккан эрлар.
Гам урнига тамакини чеккан
эрлар,
Зиммасига олиб шундай
айёрларни,
Нахот жони киркта булса
аёлларни.
Гохо-гохо тухмат тоши тегиб
турар,
Касд килганлар бир кун бошин
эгиб утар.
Умр буйи хар балони енгиб
утар
Минглаб ташвиш банд
этгандир хаелларини
Нахот жони киркта булса
аёлларни.
Гаму хасрат окартирди
сочларини,
Ошкор этмас кунгилдаги
ноласини.
Ёшлар тукиб аллалайди
боласини,
Бечоралар курсин бахту
камолини.
Нахот жони киркта булса
аёлларни.
Одам Ато хакка этди оху наво.
Бунёд булди хамкорликка
Момо Хаво.
Курмадилар бир-бирини гамга
раво
Азизларим асранг жуфту
халолларни,
АХИР ЖОНИ КИРКТА ЭМАС
T.me/sinovlarihayot
бердинг,
Бир жонимга канча оташ олов
бердинг.
Ёзида хам какшатувчи киров
бердинг,
Сурайверсам охири йук
саволларим.
Нахот жони киркта булса
аёлларни..
Ё гунохи "ОИЛАМ"деб
елганими?!
Ё дунёга АЁЛ булиб
келганими?!
Ёт ерларда ризкин териб
юрганими?!
Сарсон курдим неча орли
санамларни,
Нахот жони киркта булса
аёлларни.
Хотинига. "ХОТИН". булиб текка
эрлар,
Виждони йук эрлик бошин
эккан эрлар.
Гам урнига тамакини чеккан
эрлар,
Зиммасига олиб шундай
айёрларни,
Нахот жони киркта булса
аёлларни.
Гохо-гохо тухмат тоши тегиб
турар,
Касд килганлар бир кун бошин
эгиб утар.
Умр буйи хар балони енгиб
утар
Минглаб ташвиш банд
этгандир хаелларини
Нахот жони киркта булса
аёлларни.
Гаму хасрат окартирди
сочларини,
Ошкор этмас кунгилдаги
ноласини.
Ёшлар тукиб аллалайди
боласини,
Бечоралар курсин бахту
камолини.
Нахот жони киркта булса
аёлларни.
Одам Ато хакка этди оху наво.
Бунёд булди хамкорликка
Момо Хаво.
Курмадилар бир-бирини гамга
раво
Азизларим асранг жуфту
халолларни,
АХИР ЖОНИ КИРКТА ЭМАС
T.me/sinovlarihayot
📝БИР БУВИНИНГ ХИКОЯСИ.
(Илоннинг угли.)
Узининг каттикуллиги ва шавкатсизлиги билан ном таратган Худоёрхон даврида подшох хузурига бир йигит келиб шохдан кизлар учун соликни
бекор килинишини каттик талаб килади. Ким бундай таклиф билан келса боши танасидан жудо килинишини буюрадиган шох бирдан юмшаб рози эканлигини айтади.
Йигит кетгач шохнинг ранги узгариб колади. Мулозимлар вокеа сабабини сурашганида: Курмадиларингми йигитнинг елкасида илон бор эди
дейди!
Хуллас Худоёрхон йигитни назоратга олишни уни суриштиришларини талаб килади. Йигитнинг отаси карвонбоши булган булиб хозир кари уйда савдо билан шугулланишини айтишади.
Карвонбошининг яна 3 фарзанди булиб булар бошка хотинидан эди. Карвонбоши сухбатига кура биринчи хотинини дарада карвондагилар дам олгани тухташганда учратган экан. -Ушанда сув ичида турган гузал аёлни куриб хайрон колдим. Сочлари копа-кора, юзлари оппок гузал киз менга кулиб куйдида менга бирор кийимлик совга килолмайсизми деди. Хушим бошимдан учиб энг икмматбахо кийимларни унга совга килдим. У мени анчадан бери танишини айтганида хайрон булдим. Сунг унга менга турмушга чикишини сурадим. Рози булди. Уйга кайтдик.
Орадан бир йил утиб угилчамиз тугилди. Хотинимдан барча аёллар кавм кариндошлар куркишарди. Факатгина мен уни каттик севардим, у мени зимдан кузатар бирорта аёлни никохимга олишимга йул куймасди.
(У вактда бой кишиларни куп хотинлари булган) Бир куни уйимизга илон ургатувчилар келишди ва хотинимни кузатиб уни илон дейишди. Мен хайрон эдим. У менга аёлимга шур ковурдок пиширишимни ва тунда хамма эшикларни кулфлаб ётишимизни шунда хотинимни кузатишимни айтишди. Мен айтганидек килдим. Тун ярмидан утганда вишиллаган овоздан уйгониб кетдим. Карасам хотиним кора илонга айланиб ташкарига чикиш учун тешик кидирарди!
Уша куни индамай ухладим.
Эртасига унга бу хакида айтдим ва ундан ажралишимиз кераклигини айтдим. Аёлим рози булди, углимга гамхурлик килишим кераклигини тайинлади. Мен уни уша дара йулига олиб бориб сунгги марта хайрлашдим.
Шу шу углим усиб катта булди. Лекин одамларнинг айтишича жахли чикса икки елкасидан кора илон чикаркан. Уша йигит кейинчалик халокат натижасида улган, ундан эса фарзанд колмаган. Уни кумишганда кейинги куни кабри устида катта илон улиб ётгани хакида анчагача одамлар сузлаб юришган экан. Ким билсин балким у онаси булгандир.....
тамом.
Интернетдан олинди.
T.me/sinovlarihayot
(Илоннинг угли.)
Узининг каттикуллиги ва шавкатсизлиги билан ном таратган Худоёрхон даврида подшох хузурига бир йигит келиб шохдан кизлар учун соликни
бекор килинишини каттик талаб килади. Ким бундай таклиф билан келса боши танасидан жудо килинишини буюрадиган шох бирдан юмшаб рози эканлигини айтади.
Йигит кетгач шохнинг ранги узгариб колади. Мулозимлар вокеа сабабини сурашганида: Курмадиларингми йигитнинг елкасида илон бор эди
дейди!
Хуллас Худоёрхон йигитни назоратга олишни уни суриштиришларини талаб килади. Йигитнинг отаси карвонбоши булган булиб хозир кари уйда савдо билан шугулланишини айтишади.
Карвонбошининг яна 3 фарзанди булиб булар бошка хотинидан эди. Карвонбоши сухбатига кура биринчи хотинини дарада карвондагилар дам олгани тухташганда учратган экан. -Ушанда сув ичида турган гузал аёлни куриб хайрон колдим. Сочлари копа-кора, юзлари оппок гузал киз менга кулиб куйдида менга бирор кийимлик совга килолмайсизми деди. Хушим бошимдан учиб энг икмматбахо кийимларни унга совга килдим. У мени анчадан бери танишини айтганида хайрон булдим. Сунг унга менга турмушга чикишини сурадим. Рози булди. Уйга кайтдик.
Орадан бир йил утиб угилчамиз тугилди. Хотинимдан барча аёллар кавм кариндошлар куркишарди. Факатгина мен уни каттик севардим, у мени зимдан кузатар бирорта аёлни никохимга олишимга йул куймасди.
(У вактда бой кишиларни куп хотинлари булган) Бир куни уйимизга илон ургатувчилар келишди ва хотинимни кузатиб уни илон дейишди. Мен хайрон эдим. У менга аёлимга шур ковурдок пиширишимни ва тунда хамма эшикларни кулфлаб ётишимизни шунда хотинимни кузатишимни айтишди. Мен айтганидек килдим. Тун ярмидан утганда вишиллаган овоздан уйгониб кетдим. Карасам хотиним кора илонга айланиб ташкарига чикиш учун тешик кидирарди!
Уша куни индамай ухладим.
Эртасига унга бу хакида айтдим ва ундан ажралишимиз кераклигини айтдим. Аёлим рози булди, углимга гамхурлик килишим кераклигини тайинлади. Мен уни уша дара йулига олиб бориб сунгги марта хайрлашдим.
Шу шу углим усиб катта булди. Лекин одамларнинг айтишича жахли чикса икки елкасидан кора илон чикаркан. Уша йигит кейинчалик халокат натижасида улган, ундан эса фарзанд колмаган. Уни кумишганда кейинги куни кабри устида катта илон улиб ётгани хакида анчагача одамлар сузлаб юришган экан. Ким билсин балким у онаси булгандир.....
тамом.
Интернетдан олинди.
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
АКА...
Менинг учун суянч бўлган тоғ,
Бу оламда энг иссиқ қучоқ,
Тилакларим кўнглингиздек оқ,
Ака сизни яхши кўраман.
Фарзандингиз боламдай азиз,
Қилоламан дардингизни ҳис,
Аслидаку бу тақдир хасис,
Ака сизни яхши кўраман.
Акажоним, мен қандай сингил,
Сўролмайман гоҳида кўнгил,
Изҳор учун баъзан ожиз тил,
Ака сизни яхши кўраман .
Қолган сизда онам дидлари,
Келиб турар отам ҳидлари,
Ёдгор бизга улардан бари,
Ака сизни яхши кўраман.
Бошимизни силаган акам,
Бизга толеъ тилаган акам,
Жаннат берсин Яратган ҳакам,
Ака сизни яхши кўраман.
Гоҳ кўнглингиз ранжитсам шўхлаб,
Уй- рўзғордан кўнгилни тўқлаб,
Келдим бугун мен сизни йўқлаб,
Ака сизни яхши кўраман.
✍ НИЛУФАР ТЕМУР қизи
T.me/sinovlarihayot
Менинг учун суянч бўлган тоғ,
Бу оламда энг иссиқ қучоқ,
Тилакларим кўнглингиздек оқ,
Ака сизни яхши кўраман.
Фарзандингиз боламдай азиз,
Қилоламан дардингизни ҳис,
Аслидаку бу тақдир хасис,
Ака сизни яхши кўраман.
Акажоним, мен қандай сингил,
Сўролмайман гоҳида кўнгил,
Изҳор учун баъзан ожиз тил,
Ака сизни яхши кўраман .
Қолган сизда онам дидлари,
Келиб турар отам ҳидлари,
Ёдгор бизга улардан бари,
Ака сизни яхши кўраман.
Бошимизни силаган акам,
Бизга толеъ тилаган акам,
Жаннат берсин Яратган ҳакам,
Ака сизни яхши кўраман.
Гоҳ кўнглингиз ранжитсам шўхлаб,
Уй- рўзғордан кўнгилни тўқлаб,
Келдим бугун мен сизни йўқлаб,
Ака сизни яхши кўраман.
✍ НИЛУФАР ТЕМУР қизи
T.me/sinovlarihayot
БЕГИМГА...❤️
Мени жаннатларга етакланг бегим,
Бахтимдан лол қолсин ҳатто ҳурлар ҳам,
Икки дунё севинг, ўкситманг кўнглим,
Таҳсин айтсин токи фаришталар ҳам!
Мени жаннатларга етакланг бегим,
Намозим бўлмасин дунё деб қазо.
Ўргатинг Қуръонни, қабрим нурлансин
Токи жаҳҳаннамда олмайин жазо.
Менга жаннатларни англатинг бегим,
Неки бўлса бирга енгайлик доим.
Тик қотмасин ҳеч, эгилсин жисмим,
Саждада турайлик оҳиратда ҳам.
Мени жаҳаннамдан асранг султоним,
Токи қоврилмасин ўтда бу таним.
Доим Аллоҳ учун севинг бу қалбим,
Бизни Аллоҳ суйсин, шу мени бахтим.
Мени жаннатда ҳам алишманг асло
Ҳеч қандай ҳурлиқо гўзал ҳурларга,
Аслида мен ҳам алишмам сизни
Ўткинчи ҳислару зару-дурларга.
Бизга жаннатда ҳам толе ёр бўлсин,
Қолсин ортимиздан солиҳ фарзандлар.
Ўргатинг уларга намоз, Қуръонни,
Оҳират раҳмати ахир дилбандлар.
Мени жаннатларга етаклаб боринг,
Асло билмай ўтай айрилиқ ҳиссин,
Бегим, икки дунё мен билан қолинг,
Оҳиратда қалбим сиз билан тинсин...❤️
T.me/sinovlarihayot
Мени жаннатларга етакланг бегим,
Бахтимдан лол қолсин ҳатто ҳурлар ҳам,
Икки дунё севинг, ўкситманг кўнглим,
Таҳсин айтсин токи фаришталар ҳам!
Мени жаннатларга етакланг бегим,
Намозим бўлмасин дунё деб қазо.
Ўргатинг Қуръонни, қабрим нурлансин
Токи жаҳҳаннамда олмайин жазо.
Менга жаннатларни англатинг бегим,
Неки бўлса бирга енгайлик доим.
Тик қотмасин ҳеч, эгилсин жисмим,
Саждада турайлик оҳиратда ҳам.
Мени жаҳаннамдан асранг султоним,
Токи қоврилмасин ўтда бу таним.
Доим Аллоҳ учун севинг бу қалбим,
Бизни Аллоҳ суйсин, шу мени бахтим.
Мени жаннатда ҳам алишманг асло
Ҳеч қандай ҳурлиқо гўзал ҳурларга,
Аслида мен ҳам алишмам сизни
Ўткинчи ҳислару зару-дурларга.
Бизга жаннатда ҳам толе ёр бўлсин,
Қолсин ортимиздан солиҳ фарзандлар.
Ўргатинг уларга намоз, Қуръонни,
Оҳират раҳмати ахир дилбандлар.
Мени жаннатларга етаклаб боринг,
Асло билмай ўтай айрилиқ ҳиссин,
Бегим, икки дунё мен билан қолинг,
Оҳиратда қалбим сиз билан тинсин...❤️
T.me/sinovlarihayot
Армон
80чи йиллар хикояси.
Дастурхонга фотиха килиб тураетган Азимжонга мултирабгина караб турган Анзират хола болам мени гапларимни уйлаб курдингми дея углини юзларига хуркибгина каради.
Оббо ойи яна уша гапми мен сизга йук дедимку яна кайтаряпсиз.
Неча марта айтишим керак сизга.
Килмайман дедимми килмайман,туйни билсангиз ойижон угил болага чикарган. Киз болага эмас тушундингизми. Келинингиз качон угил тукса кейин туй киламан. Шундогам уртокларимни ичида уятдан улай деяпман. Хадеб асабимга тегиб сурайверасизми бунингиз хадеб киз тугаверар экан,хар сафар уртокларимга ош килиб берсам устимдан кулишади. Туй килсам яна кизларинга туй хам киляпсанми деб баттар кулишсин а. Кайта бутугрида огиз очманг гап тамом. Мен ишдан кеч коляпман. Болам ахир аелинг учинчи кизингда анча кийналди. Духтирлар уч турт йил дамолсин. Кейин рухсат берамиз дейишди. Айникса мен хам кариб колдим. Сен угил кургунингача бухаетда борманми йукми. Болам нега тушунмайсан.
Угил курсанг яна килаверасан колаверса эл олдига дастурхон солиш бизга хам карз болам. Нега тушунмайсан. Туйларга киряпсану,элни ощини еяпсану.
Кузимни тириклигида шу карздан кутулайлик болам. Йук ойижон мен ишга кетдим,иккинчи бу мавзуда гапирманг. Ищга шошяпман гапим гап барибир килмайман. Узингизни хам мени хам кийнаманг дея Азимжон урнидан туриб ишга кетди
Анзират холани кучи яна куз ешига кетди.
-Намунча кайсар булмаса бу бола.
Ахир фарзандни оллох берадику. Киз бола фарзанд эмасми?-эх нодон болая уша ичувчи улфатларини гапини гап килиб гапириб юрибдида дея уйга толди.
Анзират хола эридан шубола билан эрта тул колди.
Шу боласини деб кайта турмуш курищни хохламади.
Эри колхоз даласида тракторчи булиб ишларди
Бахорда экин майдонларга катта сел келиб,трактор кияликдан сирпаниб чукурликдан пастга тушиб кетиб эри шуни оркасидан вафот этган эди.
Ота онаси якинлари уртага тушишди.
Лекин углини угай ота кулига ташлагиси келмади. Узи елгиз куллик билан папалаб эркалатиб катта килди.
Колхоз даласида пешкадамлардан булиб ишларди.
Кийналиб булсада Азимжонни олий маьлумотли килиб укитди.
Лекин онаси,тогалари этиборни куп каратишгани учунми эркарок айтганини килдирадиган булиб катта булди. Оллох унга кетма кет учта киз киз берди. Лекин узи суюб олган аелига хам асло кун бермас тинимсиз хакорат килиб ерга уриб ташлар эди.
Факат киз тугишни сенга чикарган дея бакириб аелини хам хунг хунг йиглатар эди.
-Ойижон хафа булманг углингизни феьлини биласизку дея келин келиб кайнонасини кучоклади.
-Илтимос ойижон йигламанг босимингиз кутарилиб кетади дея кайнонасини кайта кайта юпатди.
Нега мени гапимга кирмас экана. Бу бола кимга ухшади экана дея кампир келинига езгирди. Ахир угил качон тугиладию качон туй киламиз.
-Ахир сизни врачлар дам олсин дейищяптию болангиз хали ешига етмаган булса болажоним деди Анзират хола.
-Вой ойижон углингиз кунда мен билан тезрок туг деб жанжал киляптилар.
Нима килишимни билмай колдим. Соглигим кутарармикин дея уйланяпман.
-Ойижон нима килай кунда уйимизда дилхиралик.
Кайнона келин бир бирлари билан анча пайтгача бир бирлари билан хасратлашиб утиришди.
Лекин Азимжон уз сузида турди. Аели чакалоги бир еш булар булмас булмас хомиладор булди.
Лекин хомиладорлик ута кийин кечди. Кизчаларнинг энг каттаси эндигина олти ешга кирган кичиги эса бир еш булган эди.
Бу кизалоклар онасига фойдаси тегиш урнига зиени тегар келинни эса кундан кунга мажоли колмас бу эса кайнонасини виждони кийналишига сабаб булар эди
Врачлар хам келинчакдан тинмай хабар олишар кон микдорини босимни тинмай назорат килишар эди.
Йук харкалай орадан туккиз ой утиб келинда тулгок бошланди. Келинни тугрукхонага олиб борган Азимжон озон пайти овозини борича бакириб кириб келди. T.me/sinovlarihayot
Она суюнчи беринг оллохни менга хам атагани бор экан. Менга хам худо угил берди угил угил дея тинмайовозини борича ховлида бакирар эди.
80чи йиллар хикояси.
Дастурхонга фотиха килиб тураетган Азимжонга мултирабгина караб турган Анзират хола болам мени гапларимни уйлаб курдингми дея углини юзларига хуркибгина каради.
Оббо ойи яна уша гапми мен сизга йук дедимку яна кайтаряпсиз.
Неча марта айтишим керак сизга.
Килмайман дедимми килмайман,туйни билсангиз ойижон угил болага чикарган. Киз болага эмас тушундингизми. Келинингиз качон угил тукса кейин туй киламан. Шундогам уртокларимни ичида уятдан улай деяпман. Хадеб асабимга тегиб сурайверасизми бунингиз хадеб киз тугаверар экан,хар сафар уртокларимга ош килиб берсам устимдан кулишади. Туй килсам яна кизларинга туй хам киляпсанми деб баттар кулишсин а. Кайта бутугрида огиз очманг гап тамом. Мен ишдан кеч коляпман. Болам ахир аелинг учинчи кизингда анча кийналди. Духтирлар уч турт йил дамолсин. Кейин рухсат берамиз дейишди. Айникса мен хам кариб колдим. Сен угил кургунингача бухаетда борманми йукми. Болам нега тушунмайсан.
Угил курсанг яна килаверасан колаверса эл олдига дастурхон солиш бизга хам карз болам. Нега тушунмайсан. Туйларга киряпсану,элни ощини еяпсану.
Кузимни тириклигида шу карздан кутулайлик болам. Йук ойижон мен ишга кетдим,иккинчи бу мавзуда гапирманг. Ищга шошяпман гапим гап барибир килмайман. Узингизни хам мени хам кийнаманг дея Азимжон урнидан туриб ишга кетди
Анзират холани кучи яна куз ешига кетди.
-Намунча кайсар булмаса бу бола.
Ахир фарзандни оллох берадику. Киз бола фарзанд эмасми?-эх нодон болая уша ичувчи улфатларини гапини гап килиб гапириб юрибдида дея уйга толди.
Анзират хола эридан шубола билан эрта тул колди.
Шу боласини деб кайта турмуш курищни хохламади.
Эри колхоз даласида тракторчи булиб ишларди
Бахорда экин майдонларга катта сел келиб,трактор кияликдан сирпаниб чукурликдан пастга тушиб кетиб эри шуни оркасидан вафот этган эди.
Ота онаси якинлари уртага тушишди.
Лекин углини угай ота кулига ташлагиси келмади. Узи елгиз куллик билан папалаб эркалатиб катта килди.
Колхоз даласида пешкадамлардан булиб ишларди.
Кийналиб булсада Азимжонни олий маьлумотли килиб укитди.
Лекин онаси,тогалари этиборни куп каратишгани учунми эркарок айтганини килдирадиган булиб катта булди. Оллох унга кетма кет учта киз киз берди. Лекин узи суюб олган аелига хам асло кун бермас тинимсиз хакорат килиб ерга уриб ташлар эди.
Факат киз тугишни сенга чикарган дея бакириб аелини хам хунг хунг йиглатар эди.
-Ойижон хафа булманг углингизни феьлини биласизку дея келин келиб кайнонасини кучоклади.
-Илтимос ойижон йигламанг босимингиз кутарилиб кетади дея кайнонасини кайта кайта юпатди.
Нега мени гапимга кирмас экана. Бу бола кимга ухшади экана дея кампир келинига езгирди. Ахир угил качон тугиладию качон туй киламиз.
-Ахир сизни врачлар дам олсин дейищяптию болангиз хали ешига етмаган булса болажоним деди Анзират хола.
-Вой ойижон углингиз кунда мен билан тезрок туг деб жанжал киляптилар.
Нима килишимни билмай колдим. Соглигим кутарармикин дея уйланяпман.
-Ойижон нима килай кунда уйимизда дилхиралик.
Кайнона келин бир бирлари билан анча пайтгача бир бирлари билан хасратлашиб утиришди.
Лекин Азимжон уз сузида турди. Аели чакалоги бир еш булар булмас булмас хомиладор булди.
Лекин хомиладорлик ута кийин кечди. Кизчаларнинг энг каттаси эндигина олти ешга кирган кичиги эса бир еш булган эди.
Бу кизалоклар онасига фойдаси тегиш урнига зиени тегар келинни эса кундан кунга мажоли колмас бу эса кайнонасини виждони кийналишига сабаб булар эди
Врачлар хам келинчакдан тинмай хабар олишар кон микдорини босимни тинмай назорат килишар эди.
Йук харкалай орадан туккиз ой утиб келинда тулгок бошланди. Келинни тугрукхонага олиб борган Азимжон озон пайти овозини борича бакириб кириб келди. T.me/sinovlarihayot
Она суюнчи беринг оллохни менга хам атагани бор экан. Менга хам худо угил берди угил угил дея тинмайовозини борича ховлида бакирар эди.
Умрида кизларига яхши гапирмаган одам кизларини хам онасини бир бир багрига босар эди
Хотининг яхшими узи соглиги жойидами менга шуни гапир хой бола дея Анзират хола углини силталади. Лекин Азимжон осмонларда учиб юрар эди.
-Айтдимку мен сизга туй кизларники эмас угил боланики деб курдингизми мени айтганим булади дедимку.
-Тугрими онажон тугрими?дея ишшаяр эди.
Хурсандчиликдан осмонларда учган Азимжон аелини хам боласини хам унутиб улфатлар билан маишатдан бушамас эди.
Анзиратхола эса хали у кушнисиг хали бу кушнисига илтимос килиб келиндан узи хабар олар.,врачлардан келинига яхши карашни ялиниб елвориб сурар эди.Нихоят ун кун деганда она болага рухсат тегди.
Врач Анзират холага она бола хам ута нозиклигини уларга алохида парвариш кераклигини кайта кайта такидлаб жавоб берди.
Она болани оекка куйвогунга кадар Анзират холани бугилиги булди. Уртада келинни уйидагилар хам келиб унда бунда карашиб туришди.
Йук харкалай чакалок анча катта булиб турли туман киликлар чикара бошлади. Яна Анзират хола углига туйхакида огиз оча бошлади.
Углим ваьданг эсингдами
туйни качон киламиз мана аелинг хам углинг хам узини тиклаб олишди пишикчилик хам бошланяпти туйни харакатини килсак хам булаверади деди.
Албаттада онажоним эсимда булмай каекда буларди туй киламиз лекин хозир эмас. Ийи бу нима деганинг хозир булмаса качон.
Туйни хамма сарпо суригларини тахт килиб куйганман энди качон киламиз болам мени тинмай босимим ошса бир нарса булиб колсам нима буладиахир?.
-Хеч нарса булмайсиз ойижон худо хохласа хечнарса килмайди сизга.
Туйда гумбра касир иккаламиз роса уйнаймиз.
-Онажон биласизми качон киламан туйни болам узи биладиган булиб уч турт еш булсин онажон ушанда киламиз. -Сарпо суригингизни янада купайтиринг.
Биласизми мени канча ошна огайним бор. Хаммасини туйга айтаман. Хали шундай туй килай кизларим тугилганда кулган ошналарим тилларини тишлаб колишсин.
Анзират хола яна углини енга олмай мунгайиб колаверди.
Йук сабр килсанг гурадин холво битар деганларидек Худойберди уч ешга тулди.
Бу пайтда Анзират хола хам анча холдан кетиб карилик узини курсатаетган эди. Кон босими тез тез кутарилар тинимсиз тез ердам чакиришар эди. Бухолни курган Азимбой хам туйни харакатига тушиб колди. Худойберди шунака аклли зукко курганни суки кирадиган екимтой бола булди. Тиллари бирам бурро эдики курганни саволга тутар эди.
Азимжон туй кунини белгилаб уйларни чиройли килиб ремонт килди. Дуст биродарлар,кариндош уруглар хаммаси туйга айтилди.
Удумга кура кизникидан бокилган каттакон новвос келтирилди.
Туй бошланишдан бир кун олдин туйхонага тандирлар курилди. Новвосни суйиб канораларга осилди.
Эрталабдан ховлида туй шукухи бошланди. Соат ун бирга аеллар анжуманига ош ва шурвалар тайерланмокда.
Ховлини чорбог томонида пахта даласи билан чорбог уртасидан катта анхор арик утган эди. Чорбог рупарасидан анхорга ингичка куприк куйилган булиб бупахта даласига утишга хизмат килар эди .
-Козон учок билан куймаланаетган ошпаз ердамчиларидан бири келиб Назира келинойи сизни арикни у егида хисобчи чакиряпти. Азим акамни ойлигини бермокчи экан.
-Азим акам келинойингни чакириб куякол мени кулим тегмайди дейишди дея Назирани чакирди. Назира хурсанд булганча туйга кушлар канотини кокади деб хурсанд булганча анхордаги якка чупдан утиб хисобчини олдига борди. -
-Туйга харна булсин деб маошлар келиб коловди олиб келавердим.
-АММО узр даладагиларга хам таркатиб олай дебтуйхонага шунча пулни кутариб кирмадим дея изох берди
-Каттакон рахмат сизга дея пулни таркатиб булишингиз билан туйга келавринг.
-Албатта албатта биз хизматдамиз синглим. Назира пулни олиб келиб кайнонасига бердида Худойбердини мехмонлар келишига янги кийимларини кийинтириб куйиш кидиришга тушди. -Ойижон Худойбердини курмадингизми уни ясантириб куяй деди. Хозиргина шу ерда эди каранг уек буекни деди Анзират хола.
T.me/sinovlarihayot
Хотининг яхшими узи соглиги жойидами менга шуни гапир хой бола дея Анзират хола углини силталади. Лекин Азимжон осмонларда учиб юрар эди.
-Айтдимку мен сизга туй кизларники эмас угил боланики деб курдингизми мени айтганим булади дедимку.
-Тугрими онажон тугрими?дея ишшаяр эди.
Хурсандчиликдан осмонларда учган Азимжон аелини хам боласини хам унутиб улфатлар билан маишатдан бушамас эди.
Анзиратхола эса хали у кушнисиг хали бу кушнисига илтимос килиб келиндан узи хабар олар.,врачлардан келинига яхши карашни ялиниб елвориб сурар эди.Нихоят ун кун деганда она болага рухсат тегди.
Врач Анзират холага она бола хам ута нозиклигини уларга алохида парвариш кераклигини кайта кайта такидлаб жавоб берди.
Она болани оекка куйвогунга кадар Анзират холани бугилиги булди. Уртада келинни уйидагилар хам келиб унда бунда карашиб туришди.
Йук харкалай чакалок анча катта булиб турли туман киликлар чикара бошлади. Яна Анзират хола углига туйхакида огиз оча бошлади.
Углим ваьданг эсингдами
туйни качон киламиз мана аелинг хам углинг хам узини тиклаб олишди пишикчилик хам бошланяпти туйни харакатини килсак хам булаверади деди.
Албаттада онажоним эсимда булмай каекда буларди туй киламиз лекин хозир эмас. Ийи бу нима деганинг хозир булмаса качон.
Туйни хамма сарпо суригларини тахт килиб куйганман энди качон киламиз болам мени тинмай босимим ошса бир нарса булиб колсам нима буладиахир?.
-Хеч нарса булмайсиз ойижон худо хохласа хечнарса килмайди сизга.
Туйда гумбра касир иккаламиз роса уйнаймиз.
-Онажон биласизми качон киламан туйни болам узи биладиган булиб уч турт еш булсин онажон ушанда киламиз. -Сарпо суригингизни янада купайтиринг.
Биласизми мени канча ошна огайним бор. Хаммасини туйга айтаман. Хали шундай туй килай кизларим тугилганда кулган ошналарим тилларини тишлаб колишсин.
Анзират хола яна углини енга олмай мунгайиб колаверди.
Йук сабр килсанг гурадин холво битар деганларидек Худойберди уч ешга тулди.
Бу пайтда Анзират хола хам анча холдан кетиб карилик узини курсатаетган эди. Кон босими тез тез кутарилар тинимсиз тез ердам чакиришар эди. Бухолни курган Азимбой хам туйни харакатига тушиб колди. Худойберди шунака аклли зукко курганни суки кирадиган екимтой бола булди. Тиллари бирам бурро эдики курганни саволга тутар эди.
Азимжон туй кунини белгилаб уйларни чиройли килиб ремонт килди. Дуст биродарлар,кариндош уруглар хаммаси туйга айтилди.
Удумга кура кизникидан бокилган каттакон новвос келтирилди.
Туй бошланишдан бир кун олдин туйхонага тандирлар курилди. Новвосни суйиб канораларга осилди.
Эрталабдан ховлида туй шукухи бошланди. Соат ун бирга аеллар анжуманига ош ва шурвалар тайерланмокда.
Ховлини чорбог томонида пахта даласи билан чорбог уртасидан катта анхор арик утган эди. Чорбог рупарасидан анхорга ингичка куприк куйилган булиб бупахта даласига утишга хизмат килар эди .
-Козон учок билан куймаланаетган ошпаз ердамчиларидан бири келиб Назира келинойи сизни арикни у егида хисобчи чакиряпти. Азим акамни ойлигини бермокчи экан.
-Азим акам келинойингни чакириб куякол мени кулим тегмайди дейишди дея Назирани чакирди. Назира хурсанд булганча туйга кушлар канотини кокади деб хурсанд булганча анхордаги якка чупдан утиб хисобчини олдига борди. -
-Туйга харна булсин деб маошлар келиб коловди олиб келавердим.
-АММО узр даладагиларга хам таркатиб олай дебтуйхонага шунча пулни кутариб кирмадим дея изох берди
-Каттакон рахмат сизга дея пулни таркатиб булишингиз билан туйга келавринг.
-Албатта албатта биз хизматдамиз синглим. Назира пулни олиб келиб кайнонасига бердида Худойбердини мехмонлар келишига янги кийимларини кийинтириб куйиш кидиришга тушди. -Ойижон Худойбердини курмадингизми уни ясантириб куяй деди. Хозиргина шу ерда эди каранг уек буекни деди Анзират хола.
T.me/sinovlarihayot
Лекин Худоберди хеч каерда йук эди. Негадир Назирани юраги хапкириб кетди. Хамма уйга кучага хаттоки молхоналарга кириб чикди. Бола хеч каерда йук эди. Туйхонадагилар бир зумда саросимага тушиб колишди.
Хамма Худойбердини кидиришга тушди.
Лекин бола еру кукда йук эди. Бир пасда хаммаек ур туполон булиб кетди.
Орадан уч турт соат утса хамки бола йук. Аеллар анжуманига келган аеллар билан хам хеч кимни иши йук ош овкатлар хам пишиб пишмай козонда кимирламай турар эди.
Аеллар хижолат булганларича баьзилари туриб кетишди. Баьзилари кизикиш устун келибми хамдардлик килибми ишкилиб туйхонадан кимирлашмади.
Вакт пешиндан огиб асрга караб кетаетган пайтда Азамат ака дея кучадан бригада сувчиларидан бири кириб келди.
Азамат ака бир четга утайлик сизда гапим бор дея Азаматни бир четга тортди. Халиги сувчи Азаматга нимадир деди. -Нима нималар деяпсан уйлаб гапиряпсанми. Ишонмайман ишонмайман болам дея овозини борича бакириб юборди. Тинчликми нима булди дея Назира эрини олдига учиб келди. Бу вактда сувчи билан Азимжон отилиб кучага чикиб кетди. Уларни ортидан хамма епирилиб кучага осилди.Азимжон билан сувчи йигит кушниникидан усти боши шаллаббо хулкийимдаги Худойбердини жасадини кутариб чикишди. Туйхонада гуеки киемат копгандай булди. Бир пасда бакир чакир йиги сиги махаллани тутиб кетди. Вой болааааамм дея назирани бузлаган овози хаммани йиглатди. Пахта даласига сув очаетган сувчи йигит сувни тусиш учун килинган сув тугонга илиниб колган болани жасадини куриб колади. Ва куркиб кетиб болани жасадини машинага
юклаб кишлокка олиб келади. Милиция чакирмокчи булиб кишлок ахоли пунктига олиб боради. Шу ерда туйчи болани йуколганини эшитиб болани туй булаетган хонадон кушнисиникига олиб келиб уларга курсатади. Кушнилар болани Худойберди эканлигини тасдиклашгач Азимжонни чакиради. Бир пасда туйхонани милиция ходимлари Тез ердам машинаси ходимлари босиб кетди. Болани курган Анзират хола гурсиллаб биренга аганаб тушди. Назирани холинику тарифлаб булмасди. Тинмай хушидан кетар болам деб чиркирар эди.
Анзират холани инсулть дея духтирлар дархол касалхонага олиб кетишди. Азамат эркакман демасдан овозини борича йиглар онажон мен гумрохни кечиринг кечиринг дея хайкирарди. Назира хисобчи чакирганда Худобердини кайнонасини олдига куйиб чикиб кетган эди.
Ошпазларга маслахат керак булиб колиб Анзират холани чакирган эдилар. Бу пайтда Худоберди онасини чорбог тарафга утганини курган эди. Уонасини ортидан бориб якка чупдан утаетганда сувга шалоп этиб тушиб кетганини хеч ким хаттоки тескари караб турган онаси хам сезмай колди.
Бола окиб бориб сув тугонига илиниб колган эди..Туйхона бир пасда совукдан совук маконга айланди. Козонда пишган таомлар шундогича сузилмай колди. Бутун бошли букани гушти эса канораларда осилганча турар эди. Азамат эса афсусланганча бошига тинмай муштлар хуши узига келганда мехр бермаган кизларини ютокиб багрига босар эди.
МУАЛЛИФ Ҳошимова Ҳамидахон ая 63 ёшдалар.
https://t.me/sinovlarihayot
Хамма Худойбердини кидиришга тушди.
Лекин бола еру кукда йук эди. Бир пасда хаммаек ур туполон булиб кетди.
Орадан уч турт соат утса хамки бола йук. Аеллар анжуманига келган аеллар билан хам хеч кимни иши йук ош овкатлар хам пишиб пишмай козонда кимирламай турар эди.
Аеллар хижолат булганларича баьзилари туриб кетишди. Баьзилари кизикиш устун келибми хамдардлик килибми ишкилиб туйхонадан кимирлашмади.
Вакт пешиндан огиб асрга караб кетаетган пайтда Азамат ака дея кучадан бригада сувчиларидан бири кириб келди.
Азамат ака бир четга утайлик сизда гапим бор дея Азаматни бир четга тортди. Халиги сувчи Азаматга нимадир деди. -Нима нималар деяпсан уйлаб гапиряпсанми. Ишонмайман ишонмайман болам дея овозини борича бакириб юборди. Тинчликми нима булди дея Назира эрини олдига учиб келди. Бу вактда сувчи билан Азимжон отилиб кучага чикиб кетди. Уларни ортидан хамма епирилиб кучага осилди.Азимжон билан сувчи йигит кушниникидан усти боши шаллаббо хулкийимдаги Худойбердини жасадини кутариб чикишди. Туйхонада гуеки киемат копгандай булди. Бир пасда бакир чакир йиги сиги махаллани тутиб кетди. Вой болааааамм дея назирани бузлаган овози хаммани йиглатди. Пахта даласига сув очаетган сувчи йигит сувни тусиш учун килинган сув тугонга илиниб колган болани жасадини куриб колади. Ва куркиб кетиб болани жасадини машинага
юклаб кишлокка олиб келади. Милиция чакирмокчи булиб кишлок ахоли пунктига олиб боради. Шу ерда туйчи болани йуколганини эшитиб болани туй булаетган хонадон кушнисиникига олиб келиб уларга курсатади. Кушнилар болани Худойберди эканлигини тасдиклашгач Азимжонни чакиради. Бир пасда туйхонани милиция ходимлари Тез ердам машинаси ходимлари босиб кетди. Болани курган Анзират хола гурсиллаб биренга аганаб тушди. Назирани холинику тарифлаб булмасди. Тинмай хушидан кетар болам деб чиркирар эди.
Анзират холани инсулть дея духтирлар дархол касалхонага олиб кетишди. Азамат эркакман демасдан овозини борича йиглар онажон мен гумрохни кечиринг кечиринг дея хайкирарди. Назира хисобчи чакирганда Худобердини кайнонасини олдига куйиб чикиб кетган эди.
Ошпазларга маслахат керак булиб колиб Анзират холани чакирган эдилар. Бу пайтда Худоберди онасини чорбог тарафга утганини курган эди. Уонасини ортидан бориб якка чупдан утаетганда сувга шалоп этиб тушиб кетганини хеч ким хаттоки тескари караб турган онаси хам сезмай колди.
Бола окиб бориб сув тугонига илиниб колган эди..Туйхона бир пасда совукдан совук маконга айланди. Козонда пишган таомлар шундогича сузилмай колди. Бутун бошли букани гушти эса канораларда осилганча турар эди. Азамат эса афсусланганча бошига тинмай муштлар хуши узига келганда мехр бермаган кизларини ютокиб багрига босар эди.
МУАЛЛИФ Ҳошимова Ҳамидахон ая 63 ёшдалар.
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
ҚИМОРБОЗ…
Бу эркакнинг афт-башарасига қараган одам уни сира қирққа кирган демайди. Кўз остидаги ёнғоқчалар, бўйнигача ёйилиб кетган ажинлар Тоштемирни олтмиш ёшли чолдек кўрсатади. Ҳатто баъзида кўча-кўйдан ўтиб қолса, уни билмасдан «Ассалому алайкум, отахон!» деб ўтиб кетишади. Лекин бунга Тоштемир заррача эътибор қилмайди. Унга ароқ, баъзида наша топилиб турса, қиморхонада ўтири-иб ўша зормандаларнинг кайфини сурса, бас… Нима қипти?.. Ота-она тириклик пайтида ёлғизгина боламиз-ку, демасдан қарғаб юборган бўлса… Бунинг устига анави хосиятсиз уй ҳам қиморга тикилди. Текинтомоқ қизи Хосиятдан бўлак ташвиши йўқ…
Тоштемир беихтиёр қизи эсига тушиб кайфдан юмила бошлаган кўзларини базўр очди-да, атрофга кўз югуртирди. Улфатлар негадир кўринмади. Фақат… Рўпарасида қандайдир қора соя ўтиргандек бўлиб кўзларини каттароқ очди-ю… Яна Эшмат қорига кўзи тушиб беўхшов ижирғаниб қўйди. — «Оббо, шу нусхаям ҳеч тинч қўймас экан-да!.. — хаёлидан ўтказди Тоштемир, — Қачон қараса, орқамдан юргани-юрган… Э, маҳаллага оқсоқол бўлсанг, менга нима?! Пандавақи-ей!..»
Эшмат қори Тоштемирнинг уйғона бошлаганини кўриб бирдан жонланди.
— Менга қара, Тош, — деди унинг елкасидан туртиб, — Сен қачон одам бўласан ўзи-а?.. Ота-онанг сени дастингдан куя-куя ўлиб кетди… Хотинни-ку, бошига етмагунча тинчимадинг…
— Вей, қария, — қорининг сўзини бўлди Тоштемир, — Сизга нима керак ўзи?.. Ё менминан ошиқ ташламоқчимисиз?.. Ҳи-ҳи-ҳи!..
Эшмат қори унинг бу гапидан аччиқланиб ҳассасини қўлига олди.
— Ҳой, бетамиз, нимага отангдан қолган уйни сотдинг-а?.. Ҳеч бўлмаса қизингни ўйламадингми?.. У қайси кўчада қолади энди?..
— Пул керак бўлди, қария, пул!.. Ё сиздан сўрасам, бериб турармидингиз-а?.. Ҳи-ҳи-ҳи!..
— Кулма!.. Кўмганда куласан ҳали… Мен сенга эмас, қизингга ачинаман, холос…
— Э, намунча қизинглайверасиз?.. Қиз меники, нима хоҳласам, шуни қиламан. Ундан кўра мачитингизга борсангиз-чи, пешин қазо бўлади… — Эшмат қори келганига пушаймон бўлди. Кайфи таранглигидан оғзининг сўлагиниям артишга куч тополмай ўтирган Тоштемирга нафрат аралаш тикилиб турди-да, қўшиб қўйди:
— Кўзингни оч, бола, агар қизингга бир нарса бўлса, маҳалла кечириб ўтирмайди, нақ тошбўрон қилдирвораман…
***
Мардонқул «бобой»нинг қиморхонаси Тоштемирга ўз уйидек бўлиб қолган. Айниқса, «учиб» қолган дамларида ҳам эмаклаб-эмаклаб бўлса-да, мана шу каталакдай ҳужрага етиб олади-ю, тўйгунича ухлайди. То бир-иккитаси келиб «ўйин» бошламагунча ухлайверади. Хосият эса, бир гап бўлар… Ижара ҳақини тўлаб турган бўлса… Қолаверса, қўни-қўшнилар ҳам ташлаб қўйишмаётгандир…
Тоштемир боши оғриқдан тарс ёрилгудек бўлиб секин ўрнидан турди. Увадаси чиққан эски кўрпачани устидан олиб бир четга улоқтирди-да, чойнакни пайпаслаб кўрди. Сув йўқ… У базўр ўрнидан туриб ҳовлига чиқди. Атрофни кузатиб вақт пешинми, эрталабми, фарқлаёлмади. Шу пайт дарвоза очилиб, «улфатлари» Содиқ «ғазначи» билан Ҳошим «новча» келиб қолишди.
— Ие, сен ҳалиям шу ердамисан?.. — хохолаб кулганча Тоштемирга қўл узатди ғазначи.
Тоштемир унга бир ўқрайиб қўйди-ю, тўнғиллади:
— Шу ерда бўлмай энамнинг уйида бўлармидим?..
Орадан ҳеч қанча вақт ўтмай ҳужра одамга тўлди. Отдан тушса ҳам эгарни бўшатмаган Тоштемирга худо бериб, ошиққа биринчилардан бўлиб ёпиша кетди.
— Вей, бола, бор-йўғингдан айрилиб зўрға ўтирган бўлсанг, — дея койинган бўлди Мардонқул бобой, — Сенга ким қўйибди яна ошиқ тепишни… Қўй, ўзингга жабр қилаверма!..
Тоштемир бу гапларга эътибор қилмай бир бурчакда астойдил наша тутатаётган шоп мўйловли кимсага хўмрайиб қаради.
— Ҳой, Тўхташ, қасам ичиб айтаманки, бугун уйимни қайтариб, яна устига ўн минг кўкидан қўшиб берасан…
Тўхташ Тоштемирга совуқ жилмайиш қилди.
— Кўрамиз…
Уста қиморбозлар омад кетса жуда узоқ вақт ортга қайтавермаслигини доимо тан олишади. Шунинг учунми, улар мабодо бир-икки кетма-кет ютқазиб қўйишса, дарҳол ўйиндан чиқиб, маълум вақт чўтал йиғиб кун кўришади… Аммо бунақанги ирим-сиримлар Тоштемирга бегона бўлди. Ўз уйидан, отасидан қолган мол-ҳолидан айрилиб расвойи олам бўлгани етмай яна таваккал ошиққа оёқ тиради.
— Тўхта, тўхта, аввал пул тик… Пулинг
T.me/sinovlarihayot
Бу эркакнинг афт-башарасига қараган одам уни сира қирққа кирган демайди. Кўз остидаги ёнғоқчалар, бўйнигача ёйилиб кетган ажинлар Тоштемирни олтмиш ёшли чолдек кўрсатади. Ҳатто баъзида кўча-кўйдан ўтиб қолса, уни билмасдан «Ассалому алайкум, отахон!» деб ўтиб кетишади. Лекин бунга Тоштемир заррача эътибор қилмайди. Унга ароқ, баъзида наша топилиб турса, қиморхонада ўтири-иб ўша зормандаларнинг кайфини сурса, бас… Нима қипти?.. Ота-она тириклик пайтида ёлғизгина боламиз-ку, демасдан қарғаб юборган бўлса… Бунинг устига анави хосиятсиз уй ҳам қиморга тикилди. Текинтомоқ қизи Хосиятдан бўлак ташвиши йўқ…
Тоштемир беихтиёр қизи эсига тушиб кайфдан юмила бошлаган кўзларини базўр очди-да, атрофга кўз югуртирди. Улфатлар негадир кўринмади. Фақат… Рўпарасида қандайдир қора соя ўтиргандек бўлиб кўзларини каттароқ очди-ю… Яна Эшмат қорига кўзи тушиб беўхшов ижирғаниб қўйди. — «Оббо, шу нусхаям ҳеч тинч қўймас экан-да!.. — хаёлидан ўтказди Тоштемир, — Қачон қараса, орқамдан юргани-юрган… Э, маҳаллага оқсоқол бўлсанг, менга нима?! Пандавақи-ей!..»
Эшмат қори Тоштемирнинг уйғона бошлаганини кўриб бирдан жонланди.
— Менга қара, Тош, — деди унинг елкасидан туртиб, — Сен қачон одам бўласан ўзи-а?.. Ота-онанг сени дастингдан куя-куя ўлиб кетди… Хотинни-ку, бошига етмагунча тинчимадинг…
— Вей, қария, — қорининг сўзини бўлди Тоштемир, — Сизга нима керак ўзи?.. Ё менминан ошиқ ташламоқчимисиз?.. Ҳи-ҳи-ҳи!..
Эшмат қори унинг бу гапидан аччиқланиб ҳассасини қўлига олди.
— Ҳой, бетамиз, нимага отангдан қолган уйни сотдинг-а?.. Ҳеч бўлмаса қизингни ўйламадингми?.. У қайси кўчада қолади энди?..
— Пул керак бўлди, қария, пул!.. Ё сиздан сўрасам, бериб турармидингиз-а?.. Ҳи-ҳи-ҳи!..
— Кулма!.. Кўмганда куласан ҳали… Мен сенга эмас, қизингга ачинаман, холос…
— Э, намунча қизинглайверасиз?.. Қиз меники, нима хоҳласам, шуни қиламан. Ундан кўра мачитингизга борсангиз-чи, пешин қазо бўлади… — Эшмат қори келганига пушаймон бўлди. Кайфи таранглигидан оғзининг сўлагиниям артишга куч тополмай ўтирган Тоштемирга нафрат аралаш тикилиб турди-да, қўшиб қўйди:
— Кўзингни оч, бола, агар қизингга бир нарса бўлса, маҳалла кечириб ўтирмайди, нақ тошбўрон қилдирвораман…
***
Мардонқул «бобой»нинг қиморхонаси Тоштемирга ўз уйидек бўлиб қолган. Айниқса, «учиб» қолган дамларида ҳам эмаклаб-эмаклаб бўлса-да, мана шу каталакдай ҳужрага етиб олади-ю, тўйгунича ухлайди. То бир-иккитаси келиб «ўйин» бошламагунча ухлайверади. Хосият эса, бир гап бўлар… Ижара ҳақини тўлаб турган бўлса… Қолаверса, қўни-қўшнилар ҳам ташлаб қўйишмаётгандир…
Тоштемир боши оғриқдан тарс ёрилгудек бўлиб секин ўрнидан турди. Увадаси чиққан эски кўрпачани устидан олиб бир четга улоқтирди-да, чойнакни пайпаслаб кўрди. Сув йўқ… У базўр ўрнидан туриб ҳовлига чиқди. Атрофни кузатиб вақт пешинми, эрталабми, фарқлаёлмади. Шу пайт дарвоза очилиб, «улфатлари» Содиқ «ғазначи» билан Ҳошим «новча» келиб қолишди.
— Ие, сен ҳалиям шу ердамисан?.. — хохолаб кулганча Тоштемирга қўл узатди ғазначи.
Тоштемир унга бир ўқрайиб қўйди-ю, тўнғиллади:
— Шу ерда бўлмай энамнинг уйида бўлармидим?..
Орадан ҳеч қанча вақт ўтмай ҳужра одамга тўлди. Отдан тушса ҳам эгарни бўшатмаган Тоштемирга худо бериб, ошиққа биринчилардан бўлиб ёпиша кетди.
— Вей, бола, бор-йўғингдан айрилиб зўрға ўтирган бўлсанг, — дея койинган бўлди Мардонқул бобой, — Сенга ким қўйибди яна ошиқ тепишни… Қўй, ўзингга жабр қилаверма!..
Тоштемир бу гапларга эътибор қилмай бир бурчакда астойдил наша тутатаётган шоп мўйловли кимсага хўмрайиб қаради.
— Ҳой, Тўхташ, қасам ичиб айтаманки, бугун уйимни қайтариб, яна устига ўн минг кўкидан қўшиб берасан…
Тўхташ Тоштемирга совуқ жилмайиш қилди.
— Кўрамиз…
Уста қиморбозлар омад кетса жуда узоқ вақт ортга қайтавермаслигини доимо тан олишади. Шунинг учунми, улар мабодо бир-икки кетма-кет ютқазиб қўйишса, дарҳол ўйиндан чиқиб, маълум вақт чўтал йиғиб кун кўришади… Аммо бунақанги ирим-сиримлар Тоштемирга бегона бўлди. Ўз уйидан, отасидан қолган мол-ҳолидан айрилиб расвойи олам бўлгани етмай яна таваккал ошиққа оёқ тиради.
— Тўхта, тўхта, аввал пул тик… Пулинг
T.me/sinovlarihayot
борми ўзи тикишга?.. — аюҳаннос солиб қичқиришди атрофдагилар… Тоштемир бирпас сукут сақлаб тургач, беихтиёр тилга кирди:
— Гарткам!.. Қизим Хосиятни тикаман…
— Астағфирилло… Ҳой, бола, кўзингни оч, ҳозир ютқазиб қўясан, — қичқирди Мардонқул бобой, — Сен Тўхташминан бекор ҳазиллашяпсан… Тўхташ Хосиятни яхши танийди. Жуда келишган, бунинг устига ювош қиз. Кайфчиликда бир-икки тегиниб ҳам кўрган. «Индамаган…» Буёғи, хотинсиз бўлса… Хосият ҳам етилиб турибди… Ҳозир манави аҳмоқни бир юришдаёқ тиндира олса, қиз ўзиники… Ана ундан кейин бировга ғинг деб оғиз очиб кўрсин-чи…
Тўхташ совуқ тиржайиб, Тоштемирнинг тепкисига бўйсунмай бир четда юмалаб ётган ошиқларни қўлига олди-да, оёғи остига қўйди.
— Гарткам!..
Қиморбозларнинг ҳаммаси кутилмаганда ув тортиб юборди. Тоштемир не кўз билан кўрсинки, рақибнинг ошиғи олчи эди…
***
Хосият болалигидан мунғайиб, не-не қийинчиликлар билан катта бўлган. Отаси ичкилик, қимор деб деярли рўзғор билан иши бўлмайди. Айниқса, онаси бечора не азобда ўлиб кетди. Эр кўриб, рўзғор қилиб рўшнолик кўрмади. Бунинг ўрнига, бутун умр пиёниста, зўравон эрнинг дастидан сомонхоналарда, оғилхоналарда жон сақлаб ўтди… Хайриятки, Хосиятнинг бахтига қўшнилари Сарви кампир бор экан. Отаси ичиб келди дегунча, ўн яшар Хосиятни дарров қўлтиғига оларди. — «Юр, қизим, сен ўзингнинг жонингни сақла, қиз боласан… Эр-хотин бир амаллаб келишиб олишар…» — дерди у нуқул Хосиятнинг бошини силаб…
Мана, энди у ўн саккизга кирди. Хосият тенгиларнинг аксариятини узатиб юборишяпти… У бўлса, ҳануз бўлмағур отани деб эл-улус олдида боши эгик… Гарчи, ҳамма Хосиятнинг ким эканини билса-да, барибир номус қилади…
Хосият ўрнидан туриб девордаги соатга қаради… Ярим кеча бўпти… «Қаерда юрибдийкин-а? Яна ичиб келмасин-да, ишқилиб!..»
Шу пайт ташқарида дупур-дупур овоз келди-ю, Хосият ҳовлиқиб деразадан қаради. Отаси экан… «Хайрият, ичмаганга ўхшайди, — деб қўйди ичида, — Бир кун бўлсаям тинч ухлайдиган бўпман…»
Лекин қизалоқ Тоштемирнинг нима ишлар қилиб қўйганидан, афсуски, бехабар эди. Шу боис, отаси ҳушёрлигидан қувониб дарров олдига дастурхон ёзди-да, овқат иситиб келди. Тоштемир қовоғи уйилган кўйи кутилмаганда қўйнидан бир шиша ароқ чиқариб дастурхон устига қўйди.
Ароқни кўриб Хосиятнинг жон-пони чиқиб кетди… —
«Уйга ароқ кўтариб келадиган одати йўқ эди-ку! — кўнглидан ўтказди у елка қисиб, — Ишқилиб, бир балони бошламасин-да!»
Тоштемир бир кўтаришда косадан сал кичикроқ пиёладаги ароқни сипқориб, пишиллай-пишиллай тузланган бодринг кавшаркан, ер остидан қизига қараб қўйди… Тўғриси, битта-ю битта қизини ўша Тўхташнинг қўлига топширгиси йўқ… Лекин… Иложи қанча… У билан ҳазиллашиб бўлмайди… Одамлари кўп… Гапидан қайтганини сезиб қолса, бир кечада ўлдиртириб юборишиям ҳеч гапмас… Йўқ… Бўлар иш бўлди… Вақт кетяпти… Айтилган пайтга етказиб бормаса бўлмайди… Нима қилиш керак?.. Қизига бир оғиз айтсинмикан ё алдаб олиб борсинмикин?.. Йўқ… Қиморбоз дангал бўлгани яхши… Ўзининг боласи-ку!.. Унинг хоҳишига қараб ўтирса, нималар демайди… Қани, қаршилик кўрсатиб кўрсин-чи… Нақ бўғизлаб қўя қолади…
Тоштемир пиёладаги қолган ароқни ичиб, шишани деразадан ташқарига улоқтирди-да, бошини эгганча жимгина дастурхоннинг бир четини ўйнаб ўтирган Хосиятга ўгирилди.
— Хосият, — деди у жиддий оҳангда қизига яқин келиб, — Кийимларингни кий, мен сени бир жойга олиб бормоқчиман…
— Қаерга?.. — Тоштемир нима дейишни билмай бироз сукут сақлаб олгач, сўзида давом этди:
— Тўхташ амакингникига…
— Мен уерда нима қиламан, ота?..
— Э, нима қилардинг?.. Мен сени қиморга бой бериб қўйдим… Биласан-ку… Пул бўлмагандан кейин…
Бу гапларни эшитиб Хосиятнинг ранги-қути ўчди… Наҳотки?.. Наҳотки, отаси шундай пасткашликка борган бўлса?.. Ахир… Одамлар нима дейди?.. Дугоналарининг кўзига қандай қарайди?.. Йўқ… Бормайди… Ҳеч қаерга бормайди…
Хосият беихтиёр орқасига ўгирилиб ташқарига чиқиб кетмоқчи бўлди. Аммо отанинг бақувват қўллари билакларидан тутиб уни ўзига қаратди.
— Ҳа-а, қочмоқчимисан, ҳароми?.. Қочиб бўпсан… Агар раъйимга қарши борсанг нақ бўғизлаб ташлайман… Кийин, дедим сенга!..
— Қўйворинг!.. Мен ҳеч қаерга бормайман… Қўйворинг!.. — Хосият отасининг қўлларидан қу
— Гарткам!.. Қизим Хосиятни тикаман…
— Астағфирилло… Ҳой, бола, кўзингни оч, ҳозир ютқазиб қўясан, — қичқирди Мардонқул бобой, — Сен Тўхташминан бекор ҳазиллашяпсан… Тўхташ Хосиятни яхши танийди. Жуда келишган, бунинг устига ювош қиз. Кайфчиликда бир-икки тегиниб ҳам кўрган. «Индамаган…» Буёғи, хотинсиз бўлса… Хосият ҳам етилиб турибди… Ҳозир манави аҳмоқни бир юришдаёқ тиндира олса, қиз ўзиники… Ана ундан кейин бировга ғинг деб оғиз очиб кўрсин-чи…
Тўхташ совуқ тиржайиб, Тоштемирнинг тепкисига бўйсунмай бир четда юмалаб ётган ошиқларни қўлига олди-да, оёғи остига қўйди.
— Гарткам!..
Қиморбозларнинг ҳаммаси кутилмаганда ув тортиб юборди. Тоштемир не кўз билан кўрсинки, рақибнинг ошиғи олчи эди…
***
Хосият болалигидан мунғайиб, не-не қийинчиликлар билан катта бўлган. Отаси ичкилик, қимор деб деярли рўзғор билан иши бўлмайди. Айниқса, онаси бечора не азобда ўлиб кетди. Эр кўриб, рўзғор қилиб рўшнолик кўрмади. Бунинг ўрнига, бутун умр пиёниста, зўравон эрнинг дастидан сомонхоналарда, оғилхоналарда жон сақлаб ўтди… Хайриятки, Хосиятнинг бахтига қўшнилари Сарви кампир бор экан. Отаси ичиб келди дегунча, ўн яшар Хосиятни дарров қўлтиғига оларди. — «Юр, қизим, сен ўзингнинг жонингни сақла, қиз боласан… Эр-хотин бир амаллаб келишиб олишар…» — дерди у нуқул Хосиятнинг бошини силаб…
Мана, энди у ўн саккизга кирди. Хосият тенгиларнинг аксариятини узатиб юборишяпти… У бўлса, ҳануз бўлмағур отани деб эл-улус олдида боши эгик… Гарчи, ҳамма Хосиятнинг ким эканини билса-да, барибир номус қилади…
Хосият ўрнидан туриб девордаги соатга қаради… Ярим кеча бўпти… «Қаерда юрибдийкин-а? Яна ичиб келмасин-да, ишқилиб!..»
Шу пайт ташқарида дупур-дупур овоз келди-ю, Хосият ҳовлиқиб деразадан қаради. Отаси экан… «Хайрият, ичмаганга ўхшайди, — деб қўйди ичида, — Бир кун бўлсаям тинч ухлайдиган бўпман…»
Лекин қизалоқ Тоштемирнинг нима ишлар қилиб қўйганидан, афсуски, бехабар эди. Шу боис, отаси ҳушёрлигидан қувониб дарров олдига дастурхон ёзди-да, овқат иситиб келди. Тоштемир қовоғи уйилган кўйи кутилмаганда қўйнидан бир шиша ароқ чиқариб дастурхон устига қўйди.
Ароқни кўриб Хосиятнинг жон-пони чиқиб кетди… —
«Уйга ароқ кўтариб келадиган одати йўқ эди-ку! — кўнглидан ўтказди у елка қисиб, — Ишқилиб, бир балони бошламасин-да!»
Тоштемир бир кўтаришда косадан сал кичикроқ пиёладаги ароқни сипқориб, пишиллай-пишиллай тузланган бодринг кавшаркан, ер остидан қизига қараб қўйди… Тўғриси, битта-ю битта қизини ўша Тўхташнинг қўлига топширгиси йўқ… Лекин… Иложи қанча… У билан ҳазиллашиб бўлмайди… Одамлари кўп… Гапидан қайтганини сезиб қолса, бир кечада ўлдиртириб юборишиям ҳеч гапмас… Йўқ… Бўлар иш бўлди… Вақт кетяпти… Айтилган пайтга етказиб бормаса бўлмайди… Нима қилиш керак?.. Қизига бир оғиз айтсинмикан ё алдаб олиб борсинмикин?.. Йўқ… Қиморбоз дангал бўлгани яхши… Ўзининг боласи-ку!.. Унинг хоҳишига қараб ўтирса, нималар демайди… Қани, қаршилик кўрсатиб кўрсин-чи… Нақ бўғизлаб қўя қолади…
Тоштемир пиёладаги қолган ароқни ичиб, шишани деразадан ташқарига улоқтирди-да, бошини эгганча жимгина дастурхоннинг бир четини ўйнаб ўтирган Хосиятга ўгирилди.
— Хосият, — деди у жиддий оҳангда қизига яқин келиб, — Кийимларингни кий, мен сени бир жойга олиб бормоқчиман…
— Қаерга?.. — Тоштемир нима дейишни билмай бироз сукут сақлаб олгач, сўзида давом этди:
— Тўхташ амакингникига…
— Мен уерда нима қиламан, ота?..
— Э, нима қилардинг?.. Мен сени қиморга бой бериб қўйдим… Биласан-ку… Пул бўлмагандан кейин…
Бу гапларни эшитиб Хосиятнинг ранги-қути ўчди… Наҳотки?.. Наҳотки, отаси шундай пасткашликка борган бўлса?.. Ахир… Одамлар нима дейди?.. Дугоналарининг кўзига қандай қарайди?.. Йўқ… Бормайди… Ҳеч қаерга бормайди…
Хосият беихтиёр орқасига ўгирилиб ташқарига чиқиб кетмоқчи бўлди. Аммо отанинг бақувват қўллари билакларидан тутиб уни ўзига қаратди.
— Ҳа-а, қочмоқчимисан, ҳароми?.. Қочиб бўпсан… Агар раъйимга қарши борсанг нақ бўғизлаб ташлайман… Кийин, дедим сенга!..
— Қўйворинг!.. Мен ҳеч қаерга бормайман… Қўйворинг!.. — Хосият отасининг қўлларидан қу
тулиш илинжида жон-жаҳди билан силтаниб дод солар, лекин унинг овозини сувоғи кўчиб тушган пахса деворлардан бўлак ҳеч ким эшитмасди.
***
Шайтон домига тушган одамнинг кўзлари кўр, қулоқлари кар бўлиши мана шу ерда билинди-қўйди. Қизининг оҳу нолалари, ялиниб-ёлворишлари Тоштемирнинг тош юрагини эрита олмасди. У жон-жаҳди билан Хосиятни ташқарига судрар, албатта, қандай қилиб бўлмасин, ўз жонини қутқариб қолиш илинжида эди… Шу пайт у бошига келиб тушган кучли зарбадан беихтиёр қалқиб кетди-ю… Йиқилаётиб шошилинч орқасига қаради. Тепасида темир ҳассасини навбатдаги «зарба»га шайлаганча Эшмат қори турарди. Бу орада Хосият отасининг қўлидан чиқиб тўғри Сарви кампирникига югурди. Эшмат қори калтак зарбидан ерда гарангсиб ўтирган Тоштемирнинг бўйнига ҳассасини тақади.
— Бу кунингдан кўчага чиқиб гадойлик қилганинг яхши эмасми, ҳароми?! — ўшқирди Эшмат қори, — Саройлардай манави уйингни, отанг раҳматлидан қолган мол-ҳолни осмонга совурганинг етмай, энди бегуноҳ қизга ёпишдингми?.. Ҳа… Илгариги кучим бўлганда-ку, сендақаларни икки ямлаб бир ютардим-а!.. — У ўзини ўнглаб секин ўрнидан турмоқчи бўлаётган Тоштемирнинг елкаси аралаш яна бир туширди-да, «Ҳе, ҳезалак!» — дея сўкинганча, ҳовлини тарк этди.
***
Хосият Сарви кампирнинг ҳовлисига сочлари тўзган ҳолда, ранги-қути ўчиб кириб келди.
— Ҳа, қизим, сенга нима бўлди?.. Ким сени хафа қилди?.. — ҳайрон бўлиб уни сўроққа тута бошлади Сарви кампир. Хосият эса, жавоб бериш ўрнига пиқиллаб йиғларди, холос… Сарви кампир дарров унга қайноқ чой берди. Йиғлашдан тўхтаб, сал ўзига келгач, яна сўради:
— Хўш, энди гапир-чи, нима гап ўзи?..
— Энажон, отам мени қиморга ютқазиб қўйибди… Анави Тўхташ қиморбозга…
— Вой, яшшамагур-ей!.. — Сарви кампир азбаройи жаҳли чиққанидан бошидаги дока рўмолининг икки четини тортиб-тортиб қўйди, — Вой, балога йўлиққур-ей!.. Менга қара, қизим, маҳаллага чиқиб айтиб бермаймизми у ярамас маҳлуқни-а?.. Бир адабини берсин…
— Эшмат қорининг ўзи келиб кетди-ку!.. Мени тортқилаб судраётганди, ўша кеп қолиб отамни ҳассасиминан роса савалади… Сени маҳалладан ҳайдаттирвораман деди…
— Ажаб қипти!.. — тиззасига шапатилади Сарви кампир, — Имонсиз отангга буям кам… Мен қорининг ўрнида бўлсам, эшакка тескари миндириб, сазойи қилардим у гўрсўхтани… Ҳа, майли, унчалик бўлса, сен секин уйларингга кириб ҳеч нарса билмагандай ўтиравер… Ўзим сендан хабар олиб тураман… Бор, қизим, илоё, бошинг тошдан бўлсин!.. Хосиятга Сарви кампирнинг гаплари далда бўлдими, пиёладаги чойини апил-тапил ичди-да, кўчага йўл олди…
Дарвозаси қаршисига етгач, ичкарига кириб секин атрофни кузатди. Ҳовлида ҳеч ким кўринмади. Кўнгли тинчиб, эҳтиёткорлик билан ичкари уйга кирди-ю… Қотиб қолди… Чунки унинг кароватида… Совуқ тиржайганча, Тўхташ қиморбоз ўтирарди.
***
Хосият бирпас нима қилишини билмай довдираб турди-да, беихтиёр аста-секинлик билан орқага тисарила бошлади. Лекин остона ҳатлашга улгурмади. Тўхташ қиморбознинг бақувват, чайир қўллари унинг икки билагидан тутди.
— Оббо, ўзимнинг қушчам-ей!.. Қаерга қочмоқчисан ўзи-а?.. Йў-ўқ, сен энди меникисан… Қани, бағримга кел-чи, келақол!..
Тўхташнинг кўзлари шу тобда катта-катта очилиб, ўзи ўлжасига ташланаётган илон қиёфасига кирган эди. Хосият бу нобакор эркакнинг қўлларидан қутулиш учун бетўхтов силкинар, афсуски, сира иложини тополмасди.
— Қўйворинг!.. Нима ҳаққингиз бор?.. Ҳозир дод соламан… Вой-дод!.. Ёрдам берингла-ар!.. Хосиятнинг фарёдини ҳеч ким эшитмади. Тўхташ уни тўшакка судраб олиб бориб ётқизди-да, аввалига икки қўлини орқасига қилиб маҳкам боғлади, сўнгра аста-секин қизнинг иштонини ечди. Хосиятнинг ҳали бирон-бир бегона эркак қўли тегиб улгурмаган оппоқ, бўлиқ сонларига, депсинаётган тойчоқдек кўйлагини туртиб турган анор янглиғ сийналарига ҳирс билан термуларкан, Тўхташ шошиб қолди. У ёқ-бу ёққа тез кўз ташлаб олган бўлди-ю, ҳовлиқиб шимини еча бошлади.
— Майли, қизалоқ, — ҳарсиллаганча уқтирган бўлди у ҳануз оёқлари остидан чиқиб, туришга интилаётган Хосиятнинг тиззасидан босиб, — Мен сени олиб кетмай қўя қоламан… Фақат… Бирпас жим туриб берсанг бўлди…
Бироқ у шимини ечишга улгурмади. Кимдир елкаси аралаш ушлади-ю, ўрн
***
Шайтон домига тушган одамнинг кўзлари кўр, қулоқлари кар бўлиши мана шу ерда билинди-қўйди. Қизининг оҳу нолалари, ялиниб-ёлворишлари Тоштемирнинг тош юрагини эрита олмасди. У жон-жаҳди билан Хосиятни ташқарига судрар, албатта, қандай қилиб бўлмасин, ўз жонини қутқариб қолиш илинжида эди… Шу пайт у бошига келиб тушган кучли зарбадан беихтиёр қалқиб кетди-ю… Йиқилаётиб шошилинч орқасига қаради. Тепасида темир ҳассасини навбатдаги «зарба»га шайлаганча Эшмат қори турарди. Бу орада Хосият отасининг қўлидан чиқиб тўғри Сарви кампирникига югурди. Эшмат қори калтак зарбидан ерда гарангсиб ўтирган Тоштемирнинг бўйнига ҳассасини тақади.
— Бу кунингдан кўчага чиқиб гадойлик қилганинг яхши эмасми, ҳароми?! — ўшқирди Эшмат қори, — Саройлардай манави уйингни, отанг раҳматлидан қолган мол-ҳолни осмонга совурганинг етмай, энди бегуноҳ қизга ёпишдингми?.. Ҳа… Илгариги кучим бўлганда-ку, сендақаларни икки ямлаб бир ютардим-а!.. — У ўзини ўнглаб секин ўрнидан турмоқчи бўлаётган Тоштемирнинг елкаси аралаш яна бир туширди-да, «Ҳе, ҳезалак!» — дея сўкинганча, ҳовлини тарк этди.
***
Хосият Сарви кампирнинг ҳовлисига сочлари тўзган ҳолда, ранги-қути ўчиб кириб келди.
— Ҳа, қизим, сенга нима бўлди?.. Ким сени хафа қилди?.. — ҳайрон бўлиб уни сўроққа тута бошлади Сарви кампир. Хосият эса, жавоб бериш ўрнига пиқиллаб йиғларди, холос… Сарви кампир дарров унга қайноқ чой берди. Йиғлашдан тўхтаб, сал ўзига келгач, яна сўради:
— Хўш, энди гапир-чи, нима гап ўзи?..
— Энажон, отам мени қиморга ютқазиб қўйибди… Анави Тўхташ қиморбозга…
— Вой, яшшамагур-ей!.. — Сарви кампир азбаройи жаҳли чиққанидан бошидаги дока рўмолининг икки четини тортиб-тортиб қўйди, — Вой, балога йўлиққур-ей!.. Менга қара, қизим, маҳаллага чиқиб айтиб бермаймизми у ярамас маҳлуқни-а?.. Бир адабини берсин…
— Эшмат қорининг ўзи келиб кетди-ку!.. Мени тортқилаб судраётганди, ўша кеп қолиб отамни ҳассасиминан роса савалади… Сени маҳалладан ҳайдаттирвораман деди…
— Ажаб қипти!.. — тиззасига шапатилади Сарви кампир, — Имонсиз отангга буям кам… Мен қорининг ўрнида бўлсам, эшакка тескари миндириб, сазойи қилардим у гўрсўхтани… Ҳа, майли, унчалик бўлса, сен секин уйларингга кириб ҳеч нарса билмагандай ўтиравер… Ўзим сендан хабар олиб тураман… Бор, қизим, илоё, бошинг тошдан бўлсин!.. Хосиятга Сарви кампирнинг гаплари далда бўлдими, пиёладаги чойини апил-тапил ичди-да, кўчага йўл олди…
Дарвозаси қаршисига етгач, ичкарига кириб секин атрофни кузатди. Ҳовлида ҳеч ким кўринмади. Кўнгли тинчиб, эҳтиёткорлик билан ичкари уйга кирди-ю… Қотиб қолди… Чунки унинг кароватида… Совуқ тиржайганча, Тўхташ қиморбоз ўтирарди.
***
Хосият бирпас нима қилишини билмай довдираб турди-да, беихтиёр аста-секинлик билан орқага тисарила бошлади. Лекин остона ҳатлашга улгурмади. Тўхташ қиморбознинг бақувват, чайир қўллари унинг икки билагидан тутди.
— Оббо, ўзимнинг қушчам-ей!.. Қаерга қочмоқчисан ўзи-а?.. Йў-ўқ, сен энди меникисан… Қани, бағримга кел-чи, келақол!..
Тўхташнинг кўзлари шу тобда катта-катта очилиб, ўзи ўлжасига ташланаётган илон қиёфасига кирган эди. Хосият бу нобакор эркакнинг қўлларидан қутулиш учун бетўхтов силкинар, афсуски, сира иложини тополмасди.
— Қўйворинг!.. Нима ҳаққингиз бор?.. Ҳозир дод соламан… Вой-дод!.. Ёрдам берингла-ар!.. Хосиятнинг фарёдини ҳеч ким эшитмади. Тўхташ уни тўшакка судраб олиб бориб ётқизди-да, аввалига икки қўлини орқасига қилиб маҳкам боғлади, сўнгра аста-секин қизнинг иштонини ечди. Хосиятнинг ҳали бирон-бир бегона эркак қўли тегиб улгурмаган оппоқ, бўлиқ сонларига, депсинаётган тойчоқдек кўйлагини туртиб турган анор янглиғ сийналарига ҳирс билан термуларкан, Тўхташ шошиб қолди. У ёқ-бу ёққа тез кўз ташлаб олган бўлди-ю, ҳовлиқиб шимини еча бошлади.
— Майли, қизалоқ, — ҳарсиллаганча уқтирган бўлди у ҳануз оёқлари остидан чиқиб, туришга интилаётган Хосиятнинг тиззасидан босиб, — Мен сени олиб кетмай қўя қоламан… Фақат… Бирпас жим туриб берсанг бўлди…
Бироқ у шимини ечишга улгурмади. Кимдир елкаси аралаш ушлади-ю, ўрн
идан турғазди… Тўхташ қаршисида участка нозирини кўргач… юлқиниб қочмоқчи бўлди. Бунга ҳам улгурмади. Участка нозири унинг қўлларини кишанлаб, секингина кўчага, милиция машинаси томонга бошлади…
***
Тўхташ қиморбоз воқеасидан сўнг Тоштемир қишлоқ кўчасида юришга қўрқиб қолди. У кундузлари дала қирғоқларида ёки шаҳарда дайдиб вақт ўтказар, қоронғи кечадагина қишлоққа қайтарди. Эски «қиморхона»ни эса, миршаблар ёпиб, у ерга ўз қўриқчиларидан бирини қўйиб кетишди. Лекин қиморбозлар қишлоқнинг бошқа чеккасида ўйинни давом эттираверишди…
Тоштемир астойдил ошиқ тепаётганларга боқиб ичи қизиб-қизиб қўярди-ю, яна ўйинга қўшилишга сира юраги дов бермасди. Унинг ҳолатини пайқаган Мардонқул бобой калака қилган бўлди:
— Ҳа, Тош, тепмайсанми баччағар ошиқни?.. Ё Тўхташ юрагингни олиб қўйдими дейман-а?..
Паст бўйли, юмалоққина, бошида биронта ҳам туки йўқ Мўмин кал унга қўшимча қилди:
— Менга қара, Тош, айтишларича, Тошканни қиморбозлари жа бўш-баёв эмиш… Улар кўпинча қарта ўйнар экан-да!.. Сен, яхшиси, ўша ёққа бориб ўйна… Ажабмас, қўлинг пул кўриб одам қаторига қўшилсанг…
Ўтирганлар гурр этиб кулиб юборишди. Аммо бу кулги Тоштемирга кор қилмади. У калнинг гапини жиддий қабул қилганди.
«Ҳақиқатанам, Тошкентга борсаммикан?.. — ўйлади Тоштемир ўйинни бепарво кузатиб ўтираркан, — Ёлғизнинг ёри Худо, дейишади-ку!.. Бу ерда тумшайиб ўтирганимминан биров менга бир сўм берармиди?.. Анави миршабларнинг кўзиданам панароқ бўлиб турардим… Ҳа, бораман… Омадимни синаб кўраман…»
Тоштемир бир қарорга келгандек даст ўрнидан турди-ю, Мардонқул бобойни ташқарига имлади. Ҳовлига чиқишгач, муддаога ўтди:
— Отахон, калнинг гапида жон борга ўхшаб қолди… Тошкентга бориб бир таваккал қилиб кўрсаммикин деяпман-да!.. Шунга… Йўл харжига пича пул қарз бериб турсангиз… Келишимминан ўша заҳоти қайтараман…
Мардонқул бобой пулнинг дарагини эшитиб Тоштемирга хўмрайиб қаради.
— Менга қара, сен ўзи 20 минг қарзсан… Яна қандай қилиб сенга пул бера оламан-а?..
— Ахир… Мени яхши биласиз-ку!.. — деди илтижоли оҳангда Тоштемир, — Охирги марта бир қўллаб юборинг, бобой!.. Мана кўрасиз, мен тошканликларнинг бурнини ерга ишқаб келаман… — Мардон бобой бироз мулоҳаза қилиб кўргач, Тоштемирга «Майли, ишондим» дегандек бош ирғаб қўйди ва пул олиб чиқиш учун ичкарига кириб кетди.
***
Тўхташ билан бўлиб ўтган кўнгилсизликлардан сўнг ўз уйига қадам босиб киришга Хосиятнинг юраги дов бермади. У кунини Сарви кампирникида ўтказа бошлади. Аммо Сарви кампир ҳам ўзидан қўрқарди.
— «Айни етилган пайти бўлса, — дерди у ўзига ўзи, — Худо кўрсатмасин, биров бир нарса қилиб кетса нима қиламан-а?..»
Сарви кампирнинг юрагини ваҳм босиб кунларнинг бирида Хосиятни ёнига чақирди.
— Қизим, мана бир неча кунлардан берисига биргамиз, — деди у Хосиятнинг пешонасини силаб, — Менам сенга анча ўрганиб қолдим… Ахир, сен киргандан бери уйимнинг юзи очилди. Ҳаммаёқ саранжом-саришта… Локигин… Битта сал ёмон тарафи бор-да, қизим!.T.me/sinovlarihayot
— Вой, нима экан у, эна?..
Сарви кампир бир-икки томоқ қириб олди-да, сўзида давом этди:
— Нима десамийкин? Мана, сенам бўй етиб қолдинг… Бунинг устига кечаги воқеалардан кейин мен анча юрак олдириб қўйдим… Худо уриб сенга бир нарса бўлиб қолса-ю, қариган чоғимда мениям мелисама-мелиса судраб қолишса нима бўлади? Ана шунинг учун Сенга маслаҳатим… Анави Саломат амманг бориди-ку, ўшаникига бориб турсанг Нимаям қилардик, қизим, пешонанг қурмағур шўракан-да! Хосият кампирнинг гапларига тушунди. Унинг гапларидан сира хафа бўлмади. Аста бошини эгиб Саломат аммасини кўз олдига келтирди. У ўзларидан икки-уч қишлоқ нарида — Ойдинкўлда туради. Ҳали қирққ аетмай бир этак болани туғволиб бутунлай ўралашиб қолган. Отасининг она бир ота бошқа синглиси. Шунинг учунми, борди-келди ҳам ҳаминқадар… Билмайди. Ҳозир борса, аммаси яхши кутиб оладими-йўқми?.. Ҳарқалай, у ҳам тилли-жағли аёл Бўлар-бўлмас гапларни гапириб Хосиятни хўрлаб қўймасмикин?.. Умуман, шундай оғир дамларда остонадан ичкарига қўярмикан ўзи?
Хосият ўйлай-ўйлай Сарви кампир билан хайрлашиб, таваккал аммасиникига йўл олди.
Саломат ориқдан келган, оқ-сариққа мойил аёл. Шунинг учун бўлса керак, сал нарсага жаҳл
***
Тўхташ қиморбоз воқеасидан сўнг Тоштемир қишлоқ кўчасида юришга қўрқиб қолди. У кундузлари дала қирғоқларида ёки шаҳарда дайдиб вақт ўтказар, қоронғи кечадагина қишлоққа қайтарди. Эски «қиморхона»ни эса, миршаблар ёпиб, у ерга ўз қўриқчиларидан бирини қўйиб кетишди. Лекин қиморбозлар қишлоқнинг бошқа чеккасида ўйинни давом эттираверишди…
Тоштемир астойдил ошиқ тепаётганларга боқиб ичи қизиб-қизиб қўярди-ю, яна ўйинга қўшилишга сира юраги дов бермасди. Унинг ҳолатини пайқаган Мардонқул бобой калака қилган бўлди:
— Ҳа, Тош, тепмайсанми баччағар ошиқни?.. Ё Тўхташ юрагингни олиб қўйдими дейман-а?..
Паст бўйли, юмалоққина, бошида биронта ҳам туки йўқ Мўмин кал унга қўшимча қилди:
— Менга қара, Тош, айтишларича, Тошканни қиморбозлари жа бўш-баёв эмиш… Улар кўпинча қарта ўйнар экан-да!.. Сен, яхшиси, ўша ёққа бориб ўйна… Ажабмас, қўлинг пул кўриб одам қаторига қўшилсанг…
Ўтирганлар гурр этиб кулиб юборишди. Аммо бу кулги Тоштемирга кор қилмади. У калнинг гапини жиддий қабул қилганди.
«Ҳақиқатанам, Тошкентга борсаммикан?.. — ўйлади Тоштемир ўйинни бепарво кузатиб ўтираркан, — Ёлғизнинг ёри Худо, дейишади-ку!.. Бу ерда тумшайиб ўтирганимминан биров менга бир сўм берармиди?.. Анави миршабларнинг кўзиданам панароқ бўлиб турардим… Ҳа, бораман… Омадимни синаб кўраман…»
Тоштемир бир қарорга келгандек даст ўрнидан турди-ю, Мардонқул бобойни ташқарига имлади. Ҳовлига чиқишгач, муддаога ўтди:
— Отахон, калнинг гапида жон борга ўхшаб қолди… Тошкентга бориб бир таваккал қилиб кўрсаммикин деяпман-да!.. Шунга… Йўл харжига пича пул қарз бериб турсангиз… Келишимминан ўша заҳоти қайтараман…
Мардонқул бобой пулнинг дарагини эшитиб Тоштемирга хўмрайиб қаради.
— Менга қара, сен ўзи 20 минг қарзсан… Яна қандай қилиб сенга пул бера оламан-а?..
— Ахир… Мени яхши биласиз-ку!.. — деди илтижоли оҳангда Тоштемир, — Охирги марта бир қўллаб юборинг, бобой!.. Мана кўрасиз, мен тошканликларнинг бурнини ерга ишқаб келаман… — Мардон бобой бироз мулоҳаза қилиб кўргач, Тоштемирга «Майли, ишондим» дегандек бош ирғаб қўйди ва пул олиб чиқиш учун ичкарига кириб кетди.
***
Тўхташ билан бўлиб ўтган кўнгилсизликлардан сўнг ўз уйига қадам босиб киришга Хосиятнинг юраги дов бермади. У кунини Сарви кампирникида ўтказа бошлади. Аммо Сарви кампир ҳам ўзидан қўрқарди.
— «Айни етилган пайти бўлса, — дерди у ўзига ўзи, — Худо кўрсатмасин, биров бир нарса қилиб кетса нима қиламан-а?..»
Сарви кампирнинг юрагини ваҳм босиб кунларнинг бирида Хосиятни ёнига чақирди.
— Қизим, мана бир неча кунлардан берисига биргамиз, — деди у Хосиятнинг пешонасини силаб, — Менам сенга анча ўрганиб қолдим… Ахир, сен киргандан бери уйимнинг юзи очилди. Ҳаммаёқ саранжом-саришта… Локигин… Битта сал ёмон тарафи бор-да, қизим!.T.me/sinovlarihayot
— Вой, нима экан у, эна?..
Сарви кампир бир-икки томоқ қириб олди-да, сўзида давом этди:
— Нима десамийкин? Мана, сенам бўй етиб қолдинг… Бунинг устига кечаги воқеалардан кейин мен анча юрак олдириб қўйдим… Худо уриб сенга бир нарса бўлиб қолса-ю, қариган чоғимда мениям мелисама-мелиса судраб қолишса нима бўлади? Ана шунинг учун Сенга маслаҳатим… Анави Саломат амманг бориди-ку, ўшаникига бориб турсанг Нимаям қилардик, қизим, пешонанг қурмағур шўракан-да! Хосият кампирнинг гапларига тушунди. Унинг гапларидан сира хафа бўлмади. Аста бошини эгиб Саломат аммасини кўз олдига келтирди. У ўзларидан икки-уч қишлоқ нарида — Ойдинкўлда туради. Ҳали қирққ аетмай бир этак болани туғволиб бутунлай ўралашиб қолган. Отасининг она бир ота бошқа синглиси. Шунинг учунми, борди-келди ҳам ҳаминқадар… Билмайди. Ҳозир борса, аммаси яхши кутиб оладими-йўқми?.. Ҳарқалай, у ҳам тилли-жағли аёл Бўлар-бўлмас гапларни гапириб Хосиятни хўрлаб қўймасмикин?.. Умуман, шундай оғир дамларда остонадан ичкарига қўярмикан ўзи?
Хосият ўйлай-ўйлай Сарви кампир билан хайрлашиб, таваккал аммасиникига йўл олди.
Саломат ориқдан келган, оқ-сариққа мойил аёл. Шунинг учун бўлса керак, сал нарсага жаҳл
и чиқиб кетаверади. Ана шу жаҳлдорлиги дастидан тўртта боласи билан эри ташлаб кетган. Болалар ташвиши, рўзғор оғирлиги елкасига тушгач, янада жаҳлдор, янада жиззаки бўлиб қолди. Ўгай бўлса ҳам Тоштемирга ишонганди. Лекин у ҳам расвои олам бўлиб кетди. Биргина қизини боқолмайди-ю, Саломатга қарармиди?.. Қуриб кетсин ака бўлмай!..
Саломат жизғанаги тутиб эндигина ҳовлига чиқди-ю, дарвозахонада қўлида тугунини кўтариб нима қилишини билмай турган Хосиятга кўзи тушиб баттар тутоқди.
— Ҳа-а, — дея турган ерида қичқирди Саломат икки қўлини белига тираб, — Қайси шамоллар учирди?.. Эшитдим, гўрсўхта отанг бор бурдини қиморга ютқазиб юборибди… Энди кўчада қолиб амманг эсингга тушибди-да-а?.. Илгарилари… Дилбарим демасдиларинг-ку!..
Хосият аммасига яқин келиб секин тугунини ерга қўйди.
— Амма, отам мениям қиморга тикворибди… Энди у уйга боришга қўрқяпман…
Бу гапларни тинглаб туриб кутилмаганда Саломатнинг қошлари чимирилди.
— Хўш, уйга боришга қўрқсанг, мен нима қиб берай?..
— Сизникида пича яшаб турсам…
— Э, йў-ўқ, — деди қатъий оҳангда Саломат, — Агар шу гапинг рост бўлса, демак, сени ўша ютиб олганлар истаб юришибди. Мен ўзи болаларимминан зўрға ўтирган бўлсам… Сенинг дастингдан бизниям бир ёқли қилиб кетишсинми кейин… Йўқ, амманг ўргилсин, қариндош-уруғчилик ўз йўлига… Сени олиб қололмайман…
Хосият аммасидан бундай муомалани кутмаганиданми, қизариб-бўзарди. Боши эгилиб, кўзларига ёш келди.
«Наҳотки, кўчада қолаётган бўлсам?.. — дерди ичида қон йиғлагудек бўлиб, — Ахир, битта-ю битта туғишган аммам шу эди-ку!.. Энди қаерга, кимларнинг олдига йиғлаб бораман?..»
Хосият бирпас қандайдир номаълум илинж билан Саломатга тикилиб тургач, ундан жўяли бир гап чиқмаслигини тушуниб етди ва яна қўлига тугунини олиб кўчага чиқиб кетди.
***
Кўр кўрни қоронғида ҳам топишига Тоштемир Тошкентга келгандан сўнг юз карра ишонч ҳосил қилди. Аввалига катта, тўполон шаҳарда паноҳ излаб бироз довдираган бўлса-да, орадан ҳеч қанча вақт ўтмай ўзи қидираётган ҳақиқий қиморбозни топди. У Эски шаҳардаги чойхоналардан бирида ётиб юрар, исми Хўжайли эди. Ўзи эндигина 25 га қадам қўйган бўлишига қарамай, Хўжайли шаҳарда анчагина ном чиқарганлар хилидан экан. Тоштемирнинг атайин Қўқондан қимор ўйнаш учун келганини эшитди-ю, аввал уни менсимагандек кулиб қўйди. Улфатлар: «Э, Қўқондан қуруқ қўл билан келмагандир… Бир нимаси бордир, ахир!.. Қизталоқни шилиб олмайсанми?!» — деяверишгач, ноилож рози бўлди. Афсуски, Тоштемирнинг киссасида қайтиб кетишга яроқлигина пулидан бўлак ҳеч вақоси йўқ эди. У фақат ютишига… Ютишига ишонарди…
Хуфтон ўқилиб, бозор-ўчар тарқагач, қиморбозлар аста-секин чойхонага тўплана бошлашди. Тоштемир тўрда гўёки савлат тўкиб ўтирганча, уларнинг афт-башарасини, ҳатти-ҳаракатини кузатиш билан овора, иззат сақлабми, ҳеч кимга ортиқча сўз қотавермасди.
Ниҳоят ўйин бошланди. Ошиқларни ҳурмат юзасидан Тоштемирга узатишди. У ошиқни қўлида шарақ-шарақ айлантириб, оёғи остига тикди.
— Гарткам!.. — Не кўз билан кўрсинки, ошиқ олчи келди. Ўртага тикилган дастлабки эллик минг сўм (меҳмондўстлик назаридан Тоштемирни биринчи марталик пул тикишдан озод этишганди) Тоштемирга ўтди. Ўтирганлар баравар қарсак чалиб унга ароқ тутқазишди… Ҳаммаси, аслида ана ўша ароқдан бошланган эди. Қувончи ичига сиғмаган Тоштемир биронтаям «мезбон»нинг қўлини қайтармас, ўзининг илк ғалабасини нишонлаш билан овора эди. Афсуски, бу тошкентлик қиморбозларнинг кичик бир ҳийласи эканини мутлақо билмасди… Кайф орасида бўйнига беш юз минг сўм илиб қўйишганини, пули йўқлигини сезиб қолишгач эса, ўласи қилиб калтаклаб Қорақамишдаги сассиқ анҳор бўйига ташлаб кетишганини эртаси куни аъзойи бадани қақшаб уйғонгандагина зўрға-зўрға эслай олди. У амал-тақал ўрнидан туриб атрофни кузата бошлади. Сал наридан унга ҳайрон қараб ўтиб кетаётган ўрис йигитидан папирос сўрамоқчи бўлди-ю, тил билмаслиги ёдига тушиб тилини тишлади. Сўнгра шошилиб киссасини пайпаслаб кўрди. Хайрият, пулларига тегишмабди. «Ярамаслар, шафқатсиз бўлсаям мард экан… — Хаёлидан ўтказди Тоштемир, — Яхшиямки, манави анҳорга ташлаб юборишмабди. Бўлмаса…»
T.me/sinovlarihayot
Саломат жизғанаги тутиб эндигина ҳовлига чиқди-ю, дарвозахонада қўлида тугунини кўтариб нима қилишини билмай турган Хосиятга кўзи тушиб баттар тутоқди.
— Ҳа-а, — дея турган ерида қичқирди Саломат икки қўлини белига тираб, — Қайси шамоллар учирди?.. Эшитдим, гўрсўхта отанг бор бурдини қиморга ютқазиб юборибди… Энди кўчада қолиб амманг эсингга тушибди-да-а?.. Илгарилари… Дилбарим демасдиларинг-ку!..
Хосият аммасига яқин келиб секин тугунини ерга қўйди.
— Амма, отам мениям қиморга тикворибди… Энди у уйга боришга қўрқяпман…
Бу гапларни тинглаб туриб кутилмаганда Саломатнинг қошлари чимирилди.
— Хўш, уйга боришга қўрқсанг, мен нима қиб берай?..
— Сизникида пича яшаб турсам…
— Э, йў-ўқ, — деди қатъий оҳангда Саломат, — Агар шу гапинг рост бўлса, демак, сени ўша ютиб олганлар истаб юришибди. Мен ўзи болаларимминан зўрға ўтирган бўлсам… Сенинг дастингдан бизниям бир ёқли қилиб кетишсинми кейин… Йўқ, амманг ўргилсин, қариндош-уруғчилик ўз йўлига… Сени олиб қололмайман…
Хосият аммасидан бундай муомалани кутмаганиданми, қизариб-бўзарди. Боши эгилиб, кўзларига ёш келди.
«Наҳотки, кўчада қолаётган бўлсам?.. — дерди ичида қон йиғлагудек бўлиб, — Ахир, битта-ю битта туғишган аммам шу эди-ку!.. Энди қаерга, кимларнинг олдига йиғлаб бораман?..»
Хосият бирпас қандайдир номаълум илинж билан Саломатга тикилиб тургач, ундан жўяли бир гап чиқмаслигини тушуниб етди ва яна қўлига тугунини олиб кўчага чиқиб кетди.
***
Кўр кўрни қоронғида ҳам топишига Тоштемир Тошкентга келгандан сўнг юз карра ишонч ҳосил қилди. Аввалига катта, тўполон шаҳарда паноҳ излаб бироз довдираган бўлса-да, орадан ҳеч қанча вақт ўтмай ўзи қидираётган ҳақиқий қиморбозни топди. У Эски шаҳардаги чойхоналардан бирида ётиб юрар, исми Хўжайли эди. Ўзи эндигина 25 га қадам қўйган бўлишига қарамай, Хўжайли шаҳарда анчагина ном чиқарганлар хилидан экан. Тоштемирнинг атайин Қўқондан қимор ўйнаш учун келганини эшитди-ю, аввал уни менсимагандек кулиб қўйди. Улфатлар: «Э, Қўқондан қуруқ қўл билан келмагандир… Бир нимаси бордир, ахир!.. Қизталоқни шилиб олмайсанми?!» — деяверишгач, ноилож рози бўлди. Афсуски, Тоштемирнинг киссасида қайтиб кетишга яроқлигина пулидан бўлак ҳеч вақоси йўқ эди. У фақат ютишига… Ютишига ишонарди…
Хуфтон ўқилиб, бозор-ўчар тарқагач, қиморбозлар аста-секин чойхонага тўплана бошлашди. Тоштемир тўрда гўёки савлат тўкиб ўтирганча, уларнинг афт-башарасини, ҳатти-ҳаракатини кузатиш билан овора, иззат сақлабми, ҳеч кимга ортиқча сўз қотавермасди.
Ниҳоят ўйин бошланди. Ошиқларни ҳурмат юзасидан Тоштемирга узатишди. У ошиқни қўлида шарақ-шарақ айлантириб, оёғи остига тикди.
— Гарткам!.. — Не кўз билан кўрсинки, ошиқ олчи келди. Ўртага тикилган дастлабки эллик минг сўм (меҳмондўстлик назаридан Тоштемирни биринчи марталик пул тикишдан озод этишганди) Тоштемирга ўтди. Ўтирганлар баравар қарсак чалиб унга ароқ тутқазишди… Ҳаммаси, аслида ана ўша ароқдан бошланган эди. Қувончи ичига сиғмаган Тоштемир биронтаям «мезбон»нинг қўлини қайтармас, ўзининг илк ғалабасини нишонлаш билан овора эди. Афсуски, бу тошкентлик қиморбозларнинг кичик бир ҳийласи эканини мутлақо билмасди… Кайф орасида бўйнига беш юз минг сўм илиб қўйишганини, пули йўқлигини сезиб қолишгач эса, ўласи қилиб калтаклаб Қорақамишдаги сассиқ анҳор бўйига ташлаб кетишганини эртаси куни аъзойи бадани қақшаб уйғонгандагина зўрға-зўрға эслай олди. У амал-тақал ўрнидан туриб атрофни кузата бошлади. Сал наридан унга ҳайрон қараб ўтиб кетаётган ўрис йигитидан папирос сўрамоқчи бўлди-ю, тил билмаслиги ёдига тушиб тилини тишлади. Сўнгра шошилиб киссасини пайпаслаб кўрди. Хайрият, пулларига тегишмабди. «Ярамаслар, шафқатсиз бўлсаям мард экан… — Хаёлидан ўтказди Тоштемир, — Яхшиямки, манави анҳорга ташлаб юборишмабди. Бўлмаса…»
T.me/sinovlarihayot