Андиша

Санобарнинг дарси кам эди. Қандайдир безовта бўлаверди. Уйига ошиқди. Болаларининг бири мактабда, бири боғчада. Хамир қормоқчи бўлди, аммо кўнгли ошиқиб кетаверди. Хамир қилгиси келмади. Юраги сиқилиб, қаёққадир қочиб кетгиси келарди. Турмуш ўртоғи эшик тагида сигнал чалди, у дарвозани очиш учун қадамини тезлатди. Эри асабийроқ, тез чиқмаса, жаҳли чиқиб кетади. Дарвозани кенг очмоқчи бўлди-ю кўнглига ўз-ўзидан бошқа ўй келди.
—Дадаси, негадир юрагим шошяпди, мени уйга олиб бориб келинг.
Турмуш ўртоғи ҳам кўна қолди.
Санобарни ота ҳовлисига ташлаб қўяркан, тайинлади:
—Сен шу ерда ўтириб тур, икки соатда келиб олиб кетаман.
У боши билан тасдиқ ишорасини қилгач, уйига кириб кетди. Ҳовлига гир айлантириб иморат солинган. Онаси ўнг қўлдаги уйда яшайди. Негадир укасининг аёли кўринмади.
Тўғри онаси ўтирадиган уйга кириб борди. Эшикни очиши билан хонтахта четида ўтирган онаси "ялт" этиб қаради.
—Вой болам, келдингми-я! Шу гапларни айтаркан кампир йиғлаб юборди.
—Худодан бир меҳрибрнимни жўнат, деб сўраётгандим, сени юборибди-да...
—Нима бўлди, ойи, негадир юрагим безовта бўлди, кейин шошиб келавердим.
—Ҳали юзимни ҳам ювганим йўқ, болам, нонушта ҳам қилмадим.
Санобар ортиқча нарса сўрамади. Обдастада илиқ сув тайёрлаб, онасига сочиқ тутди. Кейин чой қўйди. Овқат иситди. Онасининг қорни тўйиб, юзига қизил югурди.
Секин ёстиққа ёнбошлади.
Шу пайт дераза ёнидан ўтаётган келин бир лаҳза тўхтаб қолди.
Кейин эшикдан унинг қораси кўринди.
—Вой, опажон, қачон келдингиз? Қаранг-а, кўрмапман.
—Ҳозир келдим, Фаридахон, ҳижолат бўлманг.
— Ойижон, яхшимисиз? Энди олдингизга кирмоқчи эдим. Чақирмапсиз-да.
—Майли, болам, ишингиз кўп сизнинг, безовта қилгим келмади.

Аслида келин эрталабдан бери дераза тагидан ўн марта ўтган, қайнонаси ҳар ўтганида уни чақирган эди...
Келинидан садо чиқмагач, Аллоҳга ёлборганди.
—Бир меҳрибонимни жўнат!

Эшик тагида таниш машинанинг сигнали эшитилди.
—Мен борақолай, ойи, куёвингиз келдилар, мана Фаридахон қиздан аъло қараб ўтирган эканлар...
Онасини қучар экан волидасининг "тез-тез келиб тур, қизим" дея пичирлаган овозини эшитиб кўзидан бир томчи аччиқ ёш чиқиб кетди, билдирмай сидириб ташлади. Машинага ўтирди-ю келинига айтолмаган гаплари бўғзини куйдириб келди, сўнг елкалари силкиниб йиғлаб юборди.

Феруза Салходжаева

Муаллиф исми ва канал линкисиз тарқатманг, омонат


https://t.me/sinovlarihayot

💥#СОХТА_НИКОХ.. (3- қисм)



Муаллиф: Робиябегим

T.me/sinovlarihayot

Мадина шахрида мехмонхона ёнидаги дўконга кириб, бир аёллар кўйлаги ёқиб қолди:
— Дўконингизда аёллар кўйлакни кийиб кўрадиган жойи борми? — сўрадим дўкончидан.
— Дўконда аёлларга либосларини кийиб кўриш мумкин эмас, аёлингиз танлаган куйлакни бемалол мехмонхондаги ўз хонангизда кийиб кўрсинлар, маъқул келса кейин пулини тўлайверасизлар.
— Битта хонача ажратмабсизлар-да? Қандай қилиб танимаган одамга ишонасизлар?
— Мудиримиз бунга рухсат бермаганлар, ахир, сиз бизга ишониб савдо қилиш учун дўконимизга ташриф буюрдингизку, нега биз сизга ишонмаслигимиз керак?
— Нега, ахир куйлакни олиб кетиб қайтиб келмасликлари ҳам мумкин-ку?
— Бу ерни Мадинаи Мунаввара дейдилар, бу шахарда озор мумкин эмас! Муслималаримиз бемалол хотиржам ўз хоналарида кийсинлар, мободо пуллари озроқ бўлса биздан хадя, денглар деб тайинлаганлар. Мободо қайтариб келишмаса, розиман ва бу сўзимга Роббимни ҳузурида сизларни гувоҳ қиламан, деб тайинлаганлар.
— Мудирингиз арабми?
— Йўқ, афғон ўзбекларидан.
— Сиз-чи?
— Мен хам афғон ўзбеклариданман.
— Қачондан бери Мадинада яшаяпсиз?
— Шу ерда туғилганман.
— Мудирингиз-чи?
— Мудирим ҳам шу ерда туғилганлар. Мудирим менинг отам бўладилар, бобом ҳам шу ерда туғилганлар, бобомнинг боболари қадимда шу шахарга муҳожир бўлиб кўчиб келишган экан.
— Анча кузатдим, дўконга кирган бошқа миллатлар билан ҳам бемалол гаплашаяпсиз, нечта тилни биласиз?
— 8 та тилда бемалол гаплашаман.

Кўйлакни олиб мехмонхонага кетдик, бир оздан сўнг пулини тўлашга дўконга келдик.
— Кўйлак маъқул бўлди, энди нархини айтинг.
— 60 риёл.

Дўконга пулни бериб ташқарига чиқдим. Дўкончининг "Бу ерни Мадинаи Мунаввара дейдилар, бу шахарда озор мумкин эмас" деган сўзлари қулоғимга ўрнаб акс садо бера бошлади.

"Бу шахарда озор мумкин эмас, мумкин эмас, мумкин эмас".

Баъзан ҳаддимизни билмай нафсга қуллик қилиб ўша ерда хам нафс йўлида, арзимас бойлик орттириш йўлида ўз диндошига озор бериб турганларга гувох бўлиб қоламиз ва шуларга хам дўкончи йигитни сўзларини хайқириб такрорлагимиз келади:
Эй биродар, бу шаҳарни Мадинаи Мунаввара дейдилар, бу шаҳарда озор мумкин эмас, мумкин эмас...

https://t.me/sinovlarihayot

ҚИЗИНГИЗ СИЗНИ ЖАННАТГА ЕТАКЛАЙДИ.


Ўтган якшанба куни эҳсонга бордим. Сал эртароқ борибман, бироз имомни келишини кутдик. Ва ниҳоят у киши келдилар, ичкарига дастурхон атрофига одамлар билан кирдим. Эҳсон бўлган жойда имом домла озгина бўлса ҳам маъруза қиладилар.
Маъруза мавзуси: "Қиёматда бўладиган хисоб китоб эди".
Ўша дахшатли кунда, мободо савобингиз етмай қолиб, ўз яқинларингиздан озгина савобидан сўраса хам бермас экан.
-Ўғлим савобингдан озгина бериб тур етмай қолди, ўтиб олай...
-Узр отажон бу кунда бера олмайман, ҳали мен хисобимни билмайман балким меники ҳам етмай қолар...
Шу зайл одам аҳли аёлига, онасига, отасига зорланиб сўраса ҳам, барча ўзини олиб қочадиган ҳолат бўлар экан.
Бу дўзах олови одамлар кўз олдида гавдаланган пайт, ҳамма фақат ўзи билан ўзи қўрқув ва ваҳимада турган пайт, қиз бола отасига юзланиб:
-Майли отажон мени савобимдан олинг, мен пешонамдан кўрдим дер экан. Шу алфоз ота ҳисоби тўғриланиб ўтиб кетгач.
АЛЛОҲ айтаркан:
-Ўзи бир ожиза бўла туриб, қисмати номаълум бўла туриб, отаси учун савобини берди, мен нега энди бунга раҳм қила олмас эканман, кечдим гуноҳидан, сўроқсиз уни ҳам жаннатга ўтказворинглар-дея фаришталарга хитоб қиларкан.
Бу сўзларни эшитарканман кўзимга ёш келиб, хаёлимга кичкинагина қизалоқимни меҳри келди, сафарга кетсам мени кўп эслайдиган, ишдан кеч қайтсам ухламай кутадиган, қизалоқимни меҳри мени меҳримданда баланд экан, ҳатто қиёмат куни хам сўнмас экан. Шу ўйлар билан домлага қарадим, шу жойида уни ҳам бошқа одамларни ҳам кўзи жиққа ёш эди.
Илоҳим қизалоқларимиз, омон бўлишсин. Энди тушундим қиз бола отага меҳрибон бўлади деган жумлани...

Қизалоқи борлар,қизчангизни пешонасидан ўпиб қўйинг...


https://t.me/sinovlarihayot

Бегимга Ишқий Мактуб 💌
(аёл тилидан...)

Хўжайиним уйқудан,
Турди авзойи чатоқ.
Сўрасам, индамади,
Туш кўрдими ёмонроқ?
Айтмоқчи эдим, афсус,
Рўзғоримиз камини,
Бундай пайтда чиқариб
Бўларканми дамимни?!
Жаҳли чиқади баттар,
Кечга овқат қилмасам.
Ё хат ёзиб қўлига,
Тутқазсамми, Билмасам?:
“Бу - камчилик рўйхати”
Десам, аниқ, ўламан.

“Сизга ишқий мактуб бор,
Жоним”, - деяқоламан.
Хатни шундай бошладим:
“Салом, қалбим Қуёши!
Қўли очиқ, март, доно,
Оиламизнинг боши,
Сиз - суянчим, сиз – тоғим,
Сиз - жонимнинг парчаси,
Бўшаб қолди, Шунқорим,
Рўзғоримиз халтаси.


“Ахли аёлингизга
Келтирган ҳалол луқма
Садақа бўлади,” деб,
Ёзилган бир ҳадисда.
Сизчи, барака топкур
Қанча жонни боқяпсиз,
Ҳалол пул топиб, сарфлаб,
Тоғ-тоғ савоб оляпсиз.
Бу савоблар олтинга,
Айланишиб, албатта,
Сизга бир қасир бўлиб,
Қад кўтарсин жаннатда.
Ахли аёл сиз учун,
Аллоҳ берган омонат,
Улар деб ҳар бир босган,
Қадамигиз – ибодат.
Мана рўйҳат: Гўшт, гуруч,
Ёғ, шакар, сабзи, пиёз,
Нўхат, пишлаоқ, картошка.
Ун ҳам оласиз бир оз.
Қўй гўшти нафис, енгил,
Суяги ҳам мазали.

Ёғсизгина жойидан,
Оласиз-да, асали.
Айтгандай, охирини,
Едик бугун асални,
Ўзингиз айтасиз-ку,
Асал, ҳайдар касални.
Шоколаднинг ўрнига
Қантак ўрик оласиз,
Ёнғоқ, майиз, наматак,
Ейиш керак боламиз.
Яна меҳмон-измонга,
Писта, мағиз, бодом йўқ.
Бозор қилишда сизга,
Етадиган одам йўқ.

Ёғсиз қатиқ ҳам олинг,
Юзларимга суришга,
Юз ҳам овқат емаса,
Кеб қолади қуришга.
Қалам қошни тўкади,
Ўсма ўстирар майин,
Қошимга ҳам сув керак,
Қайнонам айтгандайин.
Майли унутсангиз ҳам,
Ёзганларим ҳаммасин,
Ўсмам билан қатиғим,
Эсингиздан чиқмасин.
Пахта ўраб бир чўпга,
Тўнкариб пиёлани,
Ўтирибман олдимга,
Қўйволиб тошойнани.
Ахир, ўзингиз учун
Ясанаман, куламан,
Ўсмамни унутсангиз,
Аниқ йиғлаб бераман.
Унутмайсиз, албатта,
Сиз менинг йўғу-борим,
Харид учун олдиндан
Рахмат сизга, Шунқорим.
Сарфлаган ақчангизни,
Аллоҳ ўзи ҳаммасин,
Ҳар сўмини миллион, Йўқ!
Миллиард қилиб қайтарсин.
Сизни ўпиб қолгувчи,
Ва севгувчи умрбод,
Тантиққина ёрингиз,
Маликаи Турандот”.
Шомда қайтди хўжайин,
Ишонч билан ўзига,
Халта-халта нарсани,
Териб қўйди сўрига.
Қатиқ билан ўсмани,
Қўйиб шундоқ олдимга,
Болаларга билдирмай,
Шипшиди қулоғимга:
“Биринчи бор умримда,
Пул сарфлаб яйрадим..

Мана сизга сўз сеҳри😊..

https://t.me/sinovlarihayot

Мусо алайҳиссалом ўзига жаннатда ким қўшни бўлишни билдиришини сўраб, Аллоҳ таолога илтижо қилди. Бир куни шундай нидо келди:
– Эй Мусо, фалон ерда яшовчи қассоб сенинг жаннатдаги қўшнинг ва дўстинг бўлади...

Мусо алайҳиссалом қизиқиб, қассобнинг қайси ибодати учун бунга муносиб кўрилганини билиш ниятида йўлга чиқди. Бориб, қассобни ахтариб топди. Қассоб ҳазрати Мусонинг ҳақ пайғамбар эканини билган ва бунга иймон келтирган, лекин пайғамбарнинг ўзини кўрмаган эди, шунинг учун танимади. Кечқурун қассоб ҳазрати Мусони уйига олиб кетди. Таом тайёрлаб, дастурхон тузади. Овқатланишга киришишдан олдин у деворга осиғлиқ бир саватни ерга туширди ва ундан қимирлашга мадори қолмаган бир қари кампирни чиқарди. Худди гўдакни овқатлантиргандек уни едирди, ичирди ва яна саватга солиб, деворга илиб қўйди. Шунда кампир нималардир деб пичирлади. Унинг нима деяётганини тушунмаган Мусо алайҳиссалом қассобдан сўради:
– Бу кампир кимингиз бўлади?
– Бу аёл менинг онам бўладилар. Ўтириб-туришга, еб-ичишга мадорлари етмайди. Шунинг учун ўзим овқатлантираман, сув ичираман, тозаликларига қарайман. Қўлимдан келганича хурсанд қилишга уринаман, – деди қассоб.
– Ҳозиргина нимадир деб пичирлаганди, шунда нима деди? – сўради ҳазрати Мусо. Қассоб жавоб берди:
– “Парвардигорим, мен ўғлимдан розиман, Сен ҳам ундан рози бўл! Жаннатда уни ҳазрати Мусога қўшни қил”, деб дуо ўқиди.

Шунда Мусо алайҳиссалом ўзини танитиш вақти келганини тушунди ва:
– Мен Аллоҳнинг пайғамбари Мусоман. Аллоҳдан жаннатдаги қўшним ким бўлишини билдиришни сўраб, илтижо қилган эдим. Жаноби Ҳақ сен эканингни маълум қилди.

Сенга хушхабар бўлсин, онангга қилган хизматларинг эвазига Аллоҳ сендан рози бўлди. Онангнинг дуосини қабул айлади ва сени жаннатда менга қўшни қилди, – деди.


https://t.me/sinovlarihayot