🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
729 subscribers
26.9K photos
15.8K videos
65 files
29.7K links
🌐Teлеграммдаги
Xaётий канал.


✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:

#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤

Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ






Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Download Telegram
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
Ҳеч қачон тўхтаманг ☝🏻

T.me/sinovlarihayot
#Сўраган_эдингиз
Савол:
Ассалому Алайкум. Насия савдоси (вариант)га мол сотиб олиб, сўнг уни накд пулга сотиб ўз эхтиёжимга ишлатсам рибо булмайдими?

Жавоб:

Ва алайкум ассалом! Пулини бир неча ой ёки кунда тўлаш шарти билан сотиб олинган товар-нарса буюмнинг тўлиқ тасарруфи сотиб олувчи кишининг қўлига ўтиб, барча масъулиятлари ҳам унинг зиммасига ўтгач, у нарсани нима қилиш сотиб олувчининг ихтиёрида бўлади. Фақат, ўша нарсани насияга сотиб олган киши ҳали пулини нақд тўламай туриб, аввалги эгаси (ўзи шу нарсани насияга сотиб олган кишиси)га бироз арзонроқ нархда сотиши ножоиз бўлади. Чунки бунда рибонинг кўриниши бор. Бошқа кишига хоҳлаган нархида сотиши жоиз. Насиясини келишилган ватқ ичида аслд эгасига тўлаб бериши лозим бўлади.Валлоҳу аълам.

ЎМИ фатво ҳайъати.

Каналга уланиш 👇
T.me/sinovlarihayot
Момонинг ўлган чолига мактуби...(Дилдаги гаплар)
Охирги кунларда келин жудаям қўполлашди. Чойимни хам ярим пиёла беряпди...
Яхшиямки қулоқларим кар, эшитмайман нима деганини. Аммо ҳис қиламан...
Менимча мени бу уйда кўришни ҳоҳламаяпди. Ўғлингиз хам икки йўл орасида қолди...
Хатто мени хотинидан яширинча қучоқлаяпди. Кеча кечаси ухлаётганимда келиб ўпди...
Жудаям АЛАМ қилди.
Менга бошка холва олиб келмай қўйди. Тишларим
йўқку, ейётганимда чапиллаётган эканман.
Невараларим хузурсиз бўляпти экан.
Аллох шоҳид мен чапиллатиб нарса ермидим бегим?. Келин энди болаларга эртак айтиб беришимни хам таъқиқлаб қўйди.
Сиз билан гаплашаётганим учун девордаги
расмингизни хам беркитиб қўйди. Майли...
Ич чўнтагимдаги расмингизни билишмайди. Мен уни қарғамайман бегим. Нима бўлса хам ўғлимни хотини.Невараларимни онаси. 2-3-кун аввал қўшнилар келди...
Мени эшитмасин деб хонамни эшигини қулфлаб қўйди. Эшитмадим. Эшитолмадим. Лекин ҳис қилдим.
Мени қариялар уйига олиб бориб қўйишмоқчи.
Росаям алам қилди...
Ха айтгандай адаси, сиз ўғлингизга бир кўриниб қўйинг. Нима бўлса хам отасисиз. Сизни гапингизга киради.
Сўз бераман хонамдан чиқмайман умуман. Холва хам емайман майли. Болаларга хам эртак айтиб бермай қўяқолай. Нима бўлса хам мени бу уйдан айирмасинлар. Яшайолмайман.
Хатто нафас хам ололмайман....
Сизни хотираларингиздан узоқда мен қандай яшайман. Бу уйда ойнада суратингиз бор. Жавонда бармоқ изларингиз бор. Хассангиз халиям деворда осилиб турибди.
Хохлашмаябди мени бу уйда.
Бегим... Ёнизга чақиринг мени...олиб кетинг! Ёки сиз хам унутиб юбордингизми мени.
T.me/sinovlarihayot
​​БИЛАСИЗМИ!

Севги-инсон ҳаёти учун жуда муҳим бўлган туйғу . Чунки биз барча ишларни СЕВГИ БИЛАН️ ёки СЕВГИ ЕТИШМАСЛИГИДАН қиламиз!
🌹🌹🌹... Ҳаётингиз қанчалик яхши бўлмасин, севгисиз у ажойиб бўла олмайди
🌹🌹🌹... АВВАЛАМБОР ЎЗИНГИЗНИ СЕВИШНИ УРГАНИНГ!
Бировни севишдан олдин ўзингизни севишни ўрганишингиз керак. Бу жуда муҳим. Чунки ўзини сева олмаган инсон, ҳеч қачон ўзгани ҳам севишга қодир бўла олмайди
🌹🌹🌹... ҲАЁТИНГИЗНИ СЕВИНГ!
Ҳаёт жуда гўзал, фақат шу гўзалликни кўра олишимиз керак деб ўйлайман. Ҳаётингизни севишни ўрганинг уни қандай бўлса шундай қабул қилинг.Агарда, бирон нима сизга ёқмаса, ЎЗГАРТИРИНГ! Ҳаётингизни яхши томонга ўзгартиринг
🌹🌹🌹... ҲАЁТИНГИЗДАГИ ИНСОНЛАРНИ СЕВИНГ!
Сизнинг атрофингиздаги инсонларнинг барчаси ЯХШИ БЎЛМАСЛИГИ мумкин. Аммо барчасини ёмон деб ўйласангиз, бу катта муаммо. Бундай шароитда ўзингизни ўзгартиришингизга тўғри келади
🌹🌹🌹... ХАЁЛЛАРИНГИЗНИ СЕВИНГ!
Осмонларга учинг, ерга тушинг Севинг,севилинг. Хаёлларингизни севишни ўрганинг,шунда хаёт канчалар гўзал эканлигини англаб етасиз.
T.me/sinovlarihayot
#менимча

Чин яхши кўриш,  севиш аслида маҳлиё бўлиш,  ёқтириш эмас. Эҳтиёж сезишдир.  Худди сувга,  ҳавога, таомга эҳтиёж каби...
Эҳтиёж сезганимиз учун кўрмоқ,  суҳбатлашмоқ,  дийдорлашмоқ истаймиз.

Менинг энг буюк эҳтиёжим Ўзинг бўл! 

                     Наргиза Усанбоева

T.me/sinovlarihayot
📚ТИКУВЧИНИНГ ХАТОСИ

Мисс Политт эшик ҳалқасини ушлаб, аста тақиллатди.
Андиша қилиб бир оз кугиб турди-да, яна тақиллатди.
Қўлтиғига қисиб олган тугунчаси тушиб кетаёзди, лекин
мисс Политт уни базўр ушлаб қолди. Бу тугунчада миссис
Спенлоунинг кийиб кўриш учуй тайёрланган куйлаги бор
эди. Мисс Политтнинг чап қулида эса тикувчиларнинг
ўлчагичи, игнаю туғнағичлар қадаладиган ёстиқча ва
каттакон қайчи солинган қора сумкачаси хам бор эди. Мисс
Политт баланд бўйли, қотмадан келган, қирра бурунли,
лаблари қимтилган ва сийрак сочлари оқара бошлаган аёл
эди. Бир оз кутиб тургач, яна учинчи маротаба эшик
ҳалқасини тақиллатди. Кўча томондан уйга юзлари қизариб
кетган хушчақчак мисс Хартнелл якинлашаркан,
қунғироқдек овозда мисс Политт билан:
- Хайрли кун, мисс Политт! - дея саломлашди.
- Хайрли кун, мисс Хартнелл! Кечирасиз, мисс Спенлоу
уйдамикин, мабодо, сиз билмайсизми? - сўзларни
чиройли қилиб, худди киборлардек талаффуз билан паст
овозда гапирди. ёшлигида бир оқсуяк хонимнинг
хизматида бўлган эди.
- Хабарим йуқ, - жавоб берди мисс Хартнелл.
- Буёғи кандоқ бўлди? Миссис Спенлоу билан
тиктираётган янги кўйлагини кийиб куриши учун бугун
соат уч яримда учрашишга келишгандик. Боядан бери уч
марта эшик қоқдим, лекин хеч ким жавоб бермаяпти. Балки
миссис Спенлоу қаергадир кетиб, кўйлаги эсидан хам чикиб
кетганмикин? Қизиқ, лекин кўйлагини индинга тайёр
бўлишини жуда хам истаётганди.
Мисс Хартнелл уз эшигини очгач, мисс Полипта яқин
келди-да:

Глэдис ҳам жавоб бермаяптими? - дея сўради-
Айтганча, бугун пайшанба-ку, унинг дам олиш куни! Балки,
миссис Спенлоу ухлаб қолгандир? Сиз эшикни жуда секин
тақиллатган бўлсангиз керак-да.
эшик ҳалқасини ушлаб бир неча марта шунақанги
қаттиқ тақиллатдики, қулоқни тешиб юбораёзди. Бу ҳам
етмагандай, оёғи билан ҳам эшикни бир неча марта тепиб,
баланд овозда:
- Ҳой! Уйда одам борми? - деб бақирди.
- Ҳеч ким жавоб бермади, - деди ҳайрон бўлган мисс
Политт. - Менимча, мисс Спенлоу кўйлаги хақиқатдан \ам
эсидан чиқиб, бирор ёққа кетган бўлса керак. Кейин яна бир
кириб ўтарман, - дея аста кўча эшик томон юра бошлади.
- Бўлмаган гап! - унинг гапини бўлди мисс Хартнелл -
ҳеч қаёққа кетмаган. ҳолда мен уни йўлда учратган
бўлардим. Ҳозир кўрамиз: бу ерда бирорта тирик жон
борми ўзи.
одати бўйича ҳазиллашаётганини билдириш учун
хушчақчақлик билан кулиб қўйди-да, олдидаги дераза
ойнасидан ичкарига кўз ташлади ва шу бир қарашнинг
ўзидаёқ уйда хеч бир тирик жон йўклигига амин бўлди ва
бунинг акси - камин олдидаги гиламчада миссис Спенлоу
ётганига кўзи тушди - жонсиз эди.
- Лекин, - кейинчалик гапириб юрди мисс Хартнелл, -
мен ўзимни йўқотиб қўймадим. Аммо анави қилтириқ
Политт эса шунақанги қўрқиб кетдики, хатто нима қилишни
хам билмай қолди. “Шовқин солманг! - дедим мен унга. -
Сиз шу ерда кутиб туринг, мен бориб полицияни чақириб
келаман”. эса бир ўзи қолишга қўрқишини айтиб,
нималардир деб минғирлади, мен бўлсам унга қулоқ ҳам
солиб ўтирмадим. Бундай одамлар билан қаттиқроқ
гаплашиш керак. Мен ҳали кетишга хам улгурмагандим,
кўча бошида мистер Спенлоу кўриниб қолди. -
Ҳикоясининг шу ерига келганда мисс Хартнелл уни қаяжон

билан тинглаётганлар: “Вой, худо! Хўш, нима қилди?” деб
сўрашларини кутиб, бир оз жим турди-да, яна давом этди: -
Тўғрисини айтсам, менга бошиданоқ шубҳали туюлди.
жуда хотиржам, биласизми, ҳаддан ташқари хотиржам эди.
Худди ҳеч нарса бўлмагандек. Нима десангиз денг-у, лекин
бу ғайритабиий эди.
Ҳамма унинг бу фикрига қўшилди.
Полиция хам шу фикрда эди. Кейинчалик, миссис
Спенлоунинг эридан кўра анча бойроқ эканлиги ва
васиятномага кура унинг ҳамма пуллари эрига утиши
маълум бўлгач, бу шубҳа яна ҳам мустаҳкамланди.
Жиноят маълум бўлгандан сўнг орадан ярим соат ўтгач,
полиция мисс Марпл билан учрашди. Уникига махаллий
констебель мистер Полк кириб келди. Унинг қўлида

T.me/sinovlarihayot
​​​​ОЯТАЛ-КУРСИЙ ҲАҚИДА

• Оятал-курсий бир жойда ўқилса, шайтон у ерда тура олмайди, албатта, қочади.

• Оятал-курсий Қуръони каримнинг тўртдан бири.

• Фотиҳа билан Оятал-курсийни ўқиган одамга шу куни жин ва шайтон зарар етказа олмайди, кўз тегмайди.

• Ётар маҳали оятал-курсийни ўқиган кишига шайтон яқин келолмайди.

• Ҳар бир фарз намозидан кейин Оятал-курсийни ўқиган одам учун Жаннатга киришига ҳеч қандай тўсиқ йўқ

• Уйидан чиқаётганида Оятал-курсий ўқиган кимсага уйига қайтгунича етмиш фаришта истиғфор ва дуо этади.

• Уловга минганида ҳам Оятал-курсий ўқиш офат ва бало-қазолардан сақлайди.

• Ҳазрати Али “Қабр азобидан қутилиш учун Оятал-курсийни кўп ўқиш керак” деб айтганлар.

• Намоздан кейин Оятал-курсий ўқиган кимсага ҳар бир ҳарфи учун қирқ савоб ёзилади.

☝️ДЎСТЛАРИНГИЗГА ҲАМ УЛАШИНГ!!!

T.me/sinovlarihayot
Укамни сотаман

Яқиндагина бўлган бу воқеани менга яқинда бир яқин дўстимиз сўзлаб берди.
Воқеа Андижон вилоятининг Асака туманида бўлган.

Бир дўстимиз бўлар эди. Жуда абжир, юрса оёғидан ўт чақнайдиган, кўчада ўз ўрнига эга бир сўзли, бақувват йигит эди. Уни хатто ёши катта одамлар:
- Бу хатто қарғани оғзидан ёнғоғини тортиб олган деб кулишар эди.
Бунга сабаб дўстимиз хақиқатдан болалик пайтида кўчадаги сим ёғоч устида ёнғоқ чақаётган қарғани тош билан мўлжалга олиб, уни чўчитиб хайдаб юбориб, оғзидаги ёнғоғини ўлжа қилиб олиб, ўзи чақиб еган экан. Буни ўша пайтда одамлар кўриб роса кулишган экан.
Хуллас ўша дўстимиз кўринмай қолди. Кейин эшитсам жигар серрози билан оғриб, тўшакка михланиб қолган экан. Кўргани бордим. Эшикдан киришим билан онаси мени кўриб йиғлаб юборди. Она бечора эндигина ўғлини бахту камолини кўраман деганда, роса куч қувватга тўлган пайти, тўшакка михланиб қолганидан эзилса керакда. Бечора чорасиз қолган она менга роса дардини тўкиб йиғлади. Ўзиям тўлиб кетган экан. Уни устига дўстимизни даволатиш учун Хиндистонга операция қилдиришга олиб боришлари керак эканини, бунга маблағлари йўқлиги, ўғлининг эса кундан кунга сўлиб бораётгани, докторлар операция қилинмаса нари борса уч ой яшаши мумкин дейишганини айтиб, бечора она кўз ёшларини тўкди.
Кейин ичкарига кирдим. Бақувват, юрса ерни тешадиган дўстимдан асар ҳам қолмабди. Дард одамни кемиради дегани рост экан. Ранглари ҳам бир ахвол. Уни кўриб юрагим шув этиб кетди. Жаранглаган овози ҳам паст, хорғин. Ёниб турадиган кўзларида умиддан нишон кўринмайди. Ҳам жисман ҳам руҳан таслим бўлган, унинг гап сўзларидан сўнги кунларини яшаётган одамдек хис қилдим. Илгари ҳар сухбатда қиладиган хазиллари, кулиб туриб гапиришлари, бирор бир музокара ва мухокамаларда дангал гапириб, қарорида қаттиқ туриб, сўзининг ўткирлигидан асар ҳам қолмаган эди.
Унга мен у ёқ, бу ёқдан гапириб кўнглини ўзимча кўтргандек бўлдим. Бу орада уни икки ўғилчаси бизни ёнимизга ўйнаб кириб қолишди. Каттаси 4-5 ёшларда, укаси эса 2 ёшлар чамаси жуда ширин бола эди. Мен катта ўғилчасини ҳар кўрганимда у билан хазил қилиб, - Мана машинани калити ол! Ўрнига укангни берасан майлими?- дер эдим. У бўлса ростдан айтаяпти деб ўйлаб -Йўқ мен укамни бермайман дерди.
Бу сафар ҳам мен унга одатдагидек;
- Мана болам мана машинани калити ол! Ўрнига укангни берасан майлими?- дедим.
У бўлса ўйланиб туриб, калитни қўлимдан олди. Укасини бўлса мени олдимга олиб келди. Мен унга:
- Ие, укангни менга бериб юборасанми ростдан ҳам дедим. У менга тикилиб туриб:
- Тоға, Мен укамни сотмайман. Лекин хозир бизда пул йўқ экан. Машинангизни сотиб, дадамни даволатаман. Укам майли сиз билан яшаб туради. Уни хафа қилманг фақат. Катта бўлганимда ўзим сизга каптивангиз ўрнига янги каптива олиб бераман. Ўшанда укамни олиб келиб яна бирга яшайверамиз. Бизга хозир дадам керак. Ойим ҳар куни йиғлаб дуо қиляпти. Мен ҳам дуо қиляпман дадам тузалиб кетсин деб калитни махкам ушлаганча югуриб чиқиб кетди. Мен 4-5 ёшли боланинг оғзидан чиққан сўзларга хайрон қолдим. Дўстимга қарасанг қўллари билан кўзларини тўсиб йиғлаётган экан. Тўғриси ўзим ҳам таъсирланиб кўзимдан ёш чиқиб кетди. Дўстимга нима дейишни билмай, ҳамма нарсани ечими бор, кўп сиқилма, албатта кун келиб ҳаммаси яхши бўлиб кетади дея олдим холос. Дунёда қанча ота қанча фарзандлар бор. Лекин ақлини топиб, қўлида дунёси мўл бўлган ақлсиз фарзанлар ҳам борки, улар шу болакайнинг тола сочичалик ҳам эмас

T.me/sinovlarihayot
​​​​КЕНЖА ЎҒИЛ САБОҒИ

(жуда ибратли)

Узоқ-узоқлардаги бир қишлоқда ёшгина йигит ўз ишини бошлади. Яъни, икки кўчанинг чорраҳасида савдо қилишга киришди. У жуда оқкўнгил, меҳрибон йигит эди. Ҳамма уни яхши кўрарди. Нарсаларни ундан олишиб, танишларига ҳам тавсия қилишарди.
Ҳалиги йигит бир йилни ичида мамлакатнинг бир томонидан иккинчи томонига етадиган, халқларни бир-бирига жипслайдиган занжир ҳосил қилганди. Орадан йиллар ўтди...
Кунлардан бир куни ўша киши ҳасталаниб, шифохонага ётқизилди. Врачлар уни текшириб, кўп яшамаслигини айтишди.
Шунда ҳалиги киши ёнига уч ўғлини чақириб, уларга қуйидагича топшириқ берди:
- “Мен бир неча йиллар тер тўкиб, яратган фирмамга ичинглардаги биттанглар бошлиқ бўласизлар. Лекин, қайсингиз энг лойиқ эканингизни билиш мақсадида ҳар бирингизга бир доллардан бераман. Ушбу бир долларга ҳоҳлаган нарсангларни олишинглар мумкин. Лекин, бир шартим: бугун кечга бу ерга келганингларда, олган нарсанглар мана шу хонани бошдан-оёқ тўлдириб туриши керак!”
Учала ўғил ҳам бундай нуфузли фирмага эга бўлиш илинжида ҳаяжонлана бошлади. Ниҳоят, учаласи ҳам шаҳарга бориб, пулларини ишлатишди. Кечга қайтганларида оталари сўради:
-“Қани, тўнғич ўғлим, пулингга нима олдинг?”
Ўғли жавоб берди:
- “Дўстимнинг даласига бордим. Пулимни унга бериб, икки қоп сомон олдим”.
Кейин чиқиб, сомонларни олиб кирди-да, хонага соча бошлади...
Хона бир онда учиб юрган сомонга тўлди. Лекин, кўп вақт ўтмасдан ҳалиги сомонлар ерга тушди. Яъни, ота айтгандай: хонани бошдан-оёқ тўлдиролмади.
У киши иккинчи ўғлига юзланди: “Ўғлим, сен пулингни нима қилдинг?”
- “Мен бир кўрпа-ёстиқ тикадиган одамни уйига бордим. Икки дона ёстиқ сотиб олдим”, - деди иккинчи ўғил. Ва, хонага иккита ёстиқ опкелиб, ичидан парларни (патларни) чиқариб, ер билан битта қилиб хонага соча бошлади. Ҳамма ёқ пат билан тўлса-да, лекин, дарров ерга тушиб, яна хонани тўлдиролмади...
Шунда ота учинчи ўғлидан сўради: “Сен пулингни нима қилдинг?”
Учинчи ўғил бундай деб жавоб берди:
- “Сиз берган ўша бир долларни олиб, бир дўконга бордим-да, майдалатиб олдим. 50 центини муқаддас жойга садақа қилдим. 20 центини шаҳримиздаги иккита ёрдам ташкилотига бердим. Яна 20 центини заифларга тарқатдим. Шундай қилиб, 10 центим қолди. Унга эса иккита нарса олдим”.
Бола қўлини чўнтагига солиб, бир гугурт қутиси ва битта шам чиқарди.
Хонанинг чироғини ўчириб, шамни ёққан эди: хона шам ёруғи билан тўлди!
T.me/sinovlarihayot
Хона сомон ёки патлар билан эмас, бошидан-охиригача “нур билан, ёруғ билан” тўлган эди!
Ота бениҳоя хурсанд эди:
- “Жудаям яхши, ўғлим!
Фирманинг бошлиғи – сен бўласан. Чунки, сен – ҳаётдаги энг муҳим нарсани биласан,
яъни ўз ёруғингни сочишни!
Бу – жудаям муҳим...”
Кениялик югурувчи Абел Мутай марра чизиғига атиги бир неча метр қолганида белгиларда адашиб, манзилга етиб келдим, деб ўйлаб, югуришдан тўхтади. Ундан кейинда келаётган испаниялик Иван Фернандез рақибининг хатосини тушуниб, кениялик енгил атлетикачига югуришни давом эттириши зарурлигини айтиб, бақира бошлади. Мутай испан тилини тушунмагани боис ҳайрон эди.

Фернандез Мутайнинг олдига келиб, уни ғалаба чизиғи томон итариб келди. Бу ҳолатни қизиқиш билан кузатаётган мухбирлардан бири Ивандан маррага биринчи бўлиб етиб келиш ўрнига, нега рақибига йўл берганини сўради.

"Мен доим бир-биримизнинг қўлимиздан тутиб, ғалаба сари боришга ёрдам берадиган одамлар яшайдиган жамиятни орзу қиламан", жавоб берди Иван Фернандез.

"Лекин нақ бўлиб турган ғалабани рақибига тортиқ қилиш спортчиларга хос эмас", бўш келмади мухбир ҳам.

"Унга ғолибликни мен тортиқ қилганим йўқ, зотан у ғолиб бўлиб бўлган эди".

"Қоидага кўра, сизда ҳам ғолиб бўлиш имконияти бор эди", деди бошқа мухбир.

"Унда менинг ғолиблигим нимага лойиқ бўлар эди? Унда ғолиблик медалининг қадри қанчалик бўларди? Мени кузатаётган онам бу ишимдан қандай ҳолга тушар эди? Ғолиб бўлиш -- ёқимли, аммо хато қилган одамга кўмаклашиш -- ундан шарафлироқ."

T.me/sinovlarihayot
Укам ҳам энди пайқади. У гўёки шунчалар одоб- лики, онам укамга овозини баландлатиб гапирганини эслолмайман.

Иккитаси уришаётган экан, бир яхшилик қилай десам, тегиб кетди.

Бир яхшилик қилай эмиш! Орачига битта мушт! Нега орага тушасан? Зарилми сенга бировнинг ғалвасига тумшуғингни суқиб?!

- Таксичиманми, эна, «клиентим»ни дўппослашса, қараб турмайман-ку! деб ёлғонладим. Кейин қўшиб қўйдим: Бунинг устига аёл киши бўлса!

Ёлғон тўқиётганим учун келинчагим сезилар-сезилмас кулимсираб ўтирганди, «аёл» сўзини эшитиб, тўсатдан жиддий тортиб, ғалати қараб қўйди. Қовун туширган эдим. Укам буни сезди ва кулиб: Менимча, чиройли қиз бўлган, деб қитмир- лик қилди. Катта хотинларга ким мушт кўтарар- ди, ака?
Э, сен аралашмасанг-чи!
Укангга бақирма, деди онам.
Ёши катта хотин... Семиз... Бозорда чакки сотади деб пайдар-пай ёлғон сўзларни қалаштирдим.
Аёлли жанжалга зинҳор аралашма, пиёлани қўлига олди. Эшитдингми? онам

Аёл бечорани уриб ўлдириб қўйса-чи? аччиқ кулдим. Ғалати фалсафангиз борда, эна.

- Улардан эҳтиёт бўл, демоқчиман. Эси бор аёл кўчада калтак емайди.

Нима ҳам дердим, сиз ҳақсиз.
Онам мени чиндан бировнинг ғалвасига аралаш- ган, деб ишонди. Йўқ, она, бу менинг ғалвам эди. Дунёда душманим бор экан, тинчлигим ҳам бўл- майди. Назокат менинг ғурурим, орим, иффатим.

30

Давоми бор

https://t.me/sinovlarihayot
​Қайси асарни ўқимай, онам уни болалигида ўқиганини айтиб, мен билан фикрлашар, тушунмаганларимни тушунтириб берарди. Онам ўқишга киришни истагани, лекин ота-оналари рухсат бермагани катта армони эди. Ўзимга ўзим онам учун ҳам ўқишга киришим керак, дердим. Лекин коллежга ўз кучим билан кира олмадим – пул сўрашди. Онам рўзғордан орттириб тийинлаб йиғиб юрган пулларини ўқишим учун берди. Шу билан ўқишга кирдим, лекин бу онамнинг ўзига қимматга тушди.

Онам ўқишимга пул берганини билиб, яқинда жўрам тўй қилади, пулинг бор экан айтмайсанми, тўйига каттароқ тўёна қилардим, деб онамни роса калтаклади. Шу жанжалда онамнинг қўли синди. Ҳозиргача совуқ тушиши билан ўша қўли оғриб қолади.

Айбдорлик ҳисси билан уч йил коллежда ўқидим. Шу ҳис сабаб ўқишга қаттиқ тайёрландим. Талабаликка ўз кучим билан эришдим, аммо контрактга киргандим. Сўраб келаётган совчиларга рад жавобини бериб, қийналсам ҳам ўқитаман, менга армон бўлди, қизимга армон бўлмасин, деб онамнинг қўллаши билан ўқий бошладим.

Ортимдан кетма-кет сингилларим ҳам талаба бўлишди. Онам йиллар давомида отамни қимор ўйнамасликка, ичиш-чекишни ташлашга, намоз ўқишга ўргатди, бироқ ўз соғлиғини йўқотди, асабларини, ёшлигини қурбон қилди. Онам нега калтакларга чидаб яшашига тушунмасдим. Қийналиб яшагандан ажрашиб кетсалар бўлмайдими, деб кўп ўйлардим.

Биз учун чидаб яшаётганларини билардим, аммо ҳамма ўз ҳаётини яшашга ҳақли деб ўйлардим. Вақти-соати билан бизни турмушга узатишди. Оилали бўлганимдан сўнг онамни тушуна бошладим. Келинга нафақат ўзининг, балки оиласининг қандай эканлигига қараб ҳам муомала қилинар экан.

Отамнинг бир замонлар қандай инсон бўлганини қудалари билишмайди. Ҳурмат билан муносабатда бўлишади, онамга ҳавас қилишади. Аммо бу кунларга эришиш осон бўлмаганини билишмайди.

Онам бугун ўзи ҳам бахтли, отам ҳам анча қадрлаб қолган. Фарзандлари ардоғида, набиралар қуршовида. Бу бахтнинг барчаси онамнинг сабри, бардошига берилган мукофот бўлса керак.

Менинг ўқиганим, илмий фаолиятим, ҳаёт йўлим, бошқа мавзу. Бугун олима аёлларни кўплаб учратишингиз мумкин, лекин бардошли аёллар кам. Сиз улар ҳақида ёзинг. Эрига аччиқ қилиб, болаларининг ҳам жонига қасд қилмоқчи бўлганлар учун ибрат бўлсин.

Агар ўшанда онам ўзи ва бизни ўлдирганда шу кунларга етармиди? Ўлим чора эмас, ўлим қўрқоқнинг иши. Жасур одам эса курашади. Бу ҳаёт – машаққат. Унинг синовларини енгиб ўтмай, бахтга етолмайсиз. Курашинг, курашинг, курашинг! Ўзингиз учун, фарзандларингиз учун, бахтли келажак учун. Токи ҳаёт экансиз, бундан бошқа иложингиз йўқ”.

Тамом.

Чарос Маннонова


https://t.me/sinovlarihayot
​​☝️СИЗГА ЎХШАГАН ОНА БЎЛАМАН


Бир куни онамни қаттиқ ранжитдим. Улкан қайғу ичида ўксинибгина юзимга қараб:
— Она бўлсанг мени тушунасан,- деди. Ўсмирликнинг тентаклик кезлари эди. Қайғусига парво қилмай:
— Мен асло сиздай она бўлмайман!- дедим. Онам индамай ошхонага чиқиб кетди. Аслида ҳали сўзимни тугатмасданоқ пушаймон бўлиб бўлдим, лекин ёй камондан отилганди. Ортиқча ғурур бор эди ичимда. Олдига бориб узр сўраёлмадим. Бирдан кечагина олиб келган китобига кўзим тушди. Кичик стол устида ётарди. Балки китоб ўқишга тутинсам, кўнглини олган бўламан деб хонамга кириб кетдим. Китоб ўқиётиб ухлаб қолибман. Орадан қанча вақт ўтганини билмайман, дадамнинг овозидан уйғониб кетдим. Ишдан келиб, онам билан нималарнидир гаплашаётган экан. Атрофга оқшом қоронғулиги тушган эди. Турмоқчи бўлгандим, устимга ёпинчиқ ташланганини пайқадим. Китоб қўлимдан олиниб, устим ёпилганди. Ўрнимдан туриб чироқни ёқдим, ётоғим бошида бир бўлак кекс, ёнида долчинли сут ва кичик хат турарди: “Сен мендай она бўлмайсан, мендан ҳам яхши она бўлсан!”

Бошимдан шарақлаб қайнаётган сув тўкилгандай бўлди. Қандай қилиб онамга шундай дея олдим?!.. Лекин ичимдаги беъмани жаҳл яна онамнинг ёнига келиб узр сўрашимга тўсиқ бўлди. Аслида тортишиб қолганимизнинг сабаби ҳам бошимнинг устида турган мана шу кекс эди. Мен эртанги кунги ўқув йили хайрлашув маросими учун кекс тайёрлаб беришни сўрадим. Онам ишлари кўплиги учун кекс тайёрлаб беролмаслигини қатъий айтди. Онам ўша кексни тайёрлаб бермаса ўртоқларим олдида хижолат бўлардим. Модомики, онам кексни пиширар экан, нега мени бунча хафа қилди?

Дадам ёнимга келдилар. Йиғлаётгандим. Кўз ёшларимни артдилар.
— Нималар бўлиб ўтганини биламан, сенга бир сирни очаман, лекин зинҳор онангга айтмайсан, - дедилар.

Бошимни тебратдим.
— Эртага менинг маош оладиган куним. Уйда ёғ билан ун тугаб қолган экан. Онангга бир кун бирор нима қилиб амаллаб туришини айтгандим. Сен кекс тайёрлашини сўраганингда, ўксинмагин деб “уйда маҳсулот йўқ” деёлмабди. Қўшнилардан сўрашга ҳам ийманибди. Лекин қаттиқ хафа бўлганингни кўриб баққолга қарзга ёздириб олишга мажбур бўлибди.

Дадамнинг сўзларини эшитар эканман, бошим ғовлаб, миям увишиб қолди. Аввалгидан ҳам улкан қайғу билан онамнинг ёнига қараб чопдим. Ҳўнграб-ўксиниб йиғлардиму, бир сўз айтолмасдим. Амаллаб ўпкамни босдиму, шу сўзларни айта олдим холос:
— Мен сизга ўхшаган она бўламан! Ўз қайғуимни фарзандларига билдирмайман, ўрни келганда киприк қоқмасдан ҳар қандай фидоийликдан қайтмайман! Ва фарзандларимни сиз мени севгандек севаман!

✍️Тилак ЖАСУРнинг “СЕНИ ТУШУНАМАН, ОНА” китобидан

🌹Таржимон: Умида АДИЗОВА
https://t.me/sinovlarihayot
Қандай ажойиб ризқ

Бир фақир киши бор эди. У онасини, аёлини ва зурриётини боқар эди. У бир (бойнинг) қўлида хизматкор бўлиб ишлар, ишига холис ва ишини комил суратда адо қиларди. Кунларнинг бирида у ишга келмади.

Шунда хўжайини ўзига ўзи: "У, ишга келмай қўймаслиги учун унинг маошини бир дийнорга зиёда қилишим керак. Аминманки, у маошини кўтарилиши таъма қилиб, ишга келмади. Чунки мени унга мухтож эканимни билади-да" деди. Иккинчи кун бўлгач, Хўжайин унга маошини бериб, бир дийнор зиёда қилди. Хизматкор хеч нарса демади ва хўжайиндан сабабини хам сўрамади.

Бир қанча муддатдан кейин хизматкор яна келмади. Хўжайин жуда қаттиқ ғазабланиб: "Ўша зиёда қилган бир дийнорни камайтираман" деди. Камайтирди хам, хизматкор хеч нарса демади ва маошининг камайган сабабини хам сўрамади.

Хўжайин ходимни олдинги ишини такрорлагани (маоши кўпайса хам, камайса хам индамагани)дан ажабланиб, сўради: "Маошингни зиёда қилдим сабабини сўрамадинг, камайтирдим хеч нарса демадинг"?! Хизматкор: "Биринчи марта келмаганимда Аллох менга бир чақалоқ тухфа этганди, ўшанда маошимни кўпайтириб мукофатлагандингиз. Айтдимки: "Бу чақалоғимнинг ризқи ўзи билан келди".

Иккинчи марта келмаганимда эса, онам вафот этгандилар, маошимни камайтирганингизда дедимки: "Бу онамнинг ризқи, онам кетди, ризқи хам . . . ! ! ! Қандай ажойиб! Аллохнинг берганига рози ва сабабини хам биляпти. Камайтирса хам рози ва нима учунлигини хам биляпти . . . ! ! !

🍃ИБРАТ ОЛИНГ


https://t.me/sinovlarihayot
Ибрат учун

Тўрт девордан иборат, аммо томи ёпилмаган кичик бир кулбада камбағал бева аёл ва фарзанди яшар эди. Уйларининг ёғоч эшиги бор бўлса-да, ёмғир, қор ёғса, шифти ёпилмаган бу кулба уларни ёғингарчиликдан сақламас эди. Шунга қарамай бу оила бор неъматларга шукр ва қаноат ила кун кечирар эди.

Бу аёлни энг қаттиқ қийнайдиган нарса бу қиш пайтидаги ёғингарчилик эди. Фарзанди тўрт ёшга тўлгунига қадар Аллоҳнинг фазли ила қаттиқ ёмғир ва қор ёғиши бу йилларда бўлмади.
Бир куни осмонни қуюқ булут қоплади ва кеч кирганда қаттиқ ёмғир ёға бошлади. Одамлар уйларига кириб ёмғирдан сақландилар. Аммо бева аёл ва гўдаги жуда қийин ахволда қолди, ёмғир суви остида кийимлари буткул ивиб хўл бўлди.
Она фарзандини ёмғирдан сақлай деб бағрига босса, жиққа хўл бўлган кийими билан янада кўпроқ озор берар эди. Шунда она зудлик билан эшикни ечиб олди ва деворга қия қилиб суяди. Эшик остига фарзандини ёмғирдан тўсай деб олди.
Ёмғирдан сақланган гўдак кўзларида бахтиёрлик ва юзида табассум ила онасига қаради ва деди:
- Онажон, эшиклари бўлмаган камбағаллар ёмғир ёғса, нима қиладилар?!..
Гўдак шу онларда уйида эшиги бор бўлганини катта бойлик деб хисоблади.
Аллоҳнинг қадаридан рози бўлиш катта бахт, шу розилик билан қалб хотиржамлиги келади, тушкунликка тушиш ва норозиликдан сақланиш мумкин бўлади...

https://t.me/sinovlarihayot