📹 Охиригача кўринг кўз ёшингизни тия олмайсиз...😢

•┈•┈•┈•┈•✿•┈•┈•┈•┈•

https://t.me/sinovlarihayot

СИЗНИ ЖУДА СОҒИНДИМ ДАДА

Юрагимда оғриқли титроқ,
Меҳрингизни соғиндим шундоқ,
Олисдасиз менданда йироқ,
Сизни жуда соғиндим дада.

Ифорингиз меҳридан тотиб,
Бағрингизда эркалаб ётиб,
Қани имкон бўлсайди бориб,
Қучоқлардим соғиндим дада.

Алам дардда бу кўнглим кезиб,
Соғинчингиз юрагим эзиб,
Ўзимдан ҳам, гоҳ ўзим безиб,
Сизни жуда соғиндим дада.

Босиб олди оғриқли тугун,
Оромим йўқ, ахтариб ҳар кун,
Жудоликни тан олмай юкун,
Сизни жуда соғиндим дада.

Қалбимда бор бир умр армон,
Сиз бўлсангиз малҳамим, дармон,
Сиқилиб бўлмасдим, пушаймон,
Сизни жуда соғиндим дада.

Ҳаётда мен йиқилиб турдим,
Фақат онам жигарим кўрдим,
Ким дўст менга, ким душман билдим,
Сизни жуда соғиндим дада.

✍Солиҳабегим
(Дилафруз Шаҳирхоний

https://t.me/sinovlarihayot

— Адажон биздан, аниқроғи, мендан хафа бўлибди. Яна ножўя гап айтиб, дилини оғритиб қўйдим, шекилли, — деди Шодия муғомбирона оҳангда.
— Нега бундай деяпсан? Тинчликми?
— Ўзингиз ўйлаб кўринг, эрталабдан кечгача ишда юрамиз. Улар бўлса уйда ёлғиз қолади. Кечки пайт келганимизда эса тайёр ош-овқатни ётиб қоламиз. Эрталаб яна шу аҳвол. Умуман олганда, ойижон ошхонага қамалиб қолган. Шу ҳақда дадангиз гапирганди, — деди Шодия.
— Сен нима деб жавоб бердинг?
— Ишдамиз, ишдан бўшаб уйда ўтиролмайман-ку, дедим.
— Ҳа, тўғри, Шу акамгаям ҳайронман. Ойим билан дадам кексайганда уларни шаҳарга кўчириб юборди. Ўз уйида тинч ва бахти яшашга ҳақи бор, — дея Шодиянинг ёнини олди Самад .
Эрининг бу йўсин гапиргани Шодияга ёқиб тушди. Энди у қайнона-қайнотасини қандай бўлмасин, уйдан ҳайдаб, ўзи истагандай мустақил яшашни режалай бошлади. Аввало, Шодия ишга вақтлироқ кетиб, кечроқ қайтадиган одат чиқарди. Дам олиш кунлари эса улгурмаган ишларини уйига олиб келиб, хонасига қамалиб оладиган бўлди. Табиийки, бунга Самад ҳам қаршилик қилмас, аксинча: «Аёлим яхши ишлаши, ўзини кўрсатиб катта ютуқларга эришиши, бунинг учун эса тинмай меҳнат қилиши керак», деб ҳисобларди. Шодиянинг бу қилиқлари қайнота-қайнонасига ёқмас, шу сабаб суюкли ўғлининг бу вазиятга лоқайд қарашидан бироз ранжиган ҳам эди.
— Ўғлим, келин иш билан бўлиб рўзғорни эсдан чиқариб қўймасин. Онанг ҳам энди аввалгидай тетик эмас, — деди кунларнинг бирида Саттор ака ўғлига насиҳат қилиб.
Отасидан бундай гап эшитиб ўрганмаган Самад индамади. Саттор ака эса яхши кўрган ўғли ҳақида ўйларкан, Самаднинг бошқаларда йўқ фазилатларига путур етаётганидан ўксинарди. Аммо буни ота тан олмас, шу сабабли уларнинг аҳволидан қайғураётган Акмалнинг гапларига бепарво қарарди. Зеро, Акмал доим ота-онасининг қишлоқдаги уйга кўчиб келишини истар, бу ҳақда уларга айтганида эса нуқул рад жавобини оларди. Ота-онасининг бундай жавобидан Акмалнинг дили ранжиса ҳам, буни сездирмасди. Бу орада Шодиянинг ҳунарлари кўпайиб, энди очиқчасига ҳужумга ўта бошлади. Охир-оқибат Саттор ака ўғлига биринчи бор қаттиқ гапиришига тўғри келди.
— Мен-ку майли, лекин онанг адо бўлди, ўғлим, — деди Саттор ака. — Сени доим акангга ибрат қилиб келганмиз. Сенинг эса хотинингга гапинг ўтмайди. Ўзининг уйида раҳбарлик қилолмаган эркак кўчада қандай қилиб кўкрак кериб юради?
Самад отасининг кейинги гапини қабул қилолмади. Сирасини айтганда, у бундай муомалага ўрганмаганди. Шу сабаб Саттор ака гапини тугатиб улгурмасидан, Самад оғзига келган гапни қандай айтиб юборганини билмай ҳам қолди.
— Шундай экан, ана, яхши кўриб, танлаб олган келинингиз билан яшанг!
Бу гап Саттор ака учун ёз чилласида ёққан қордай таъсир қилди. Кўз олди қоронғулашди. Самаднинг бу гапни билмасдан айтиб юборгани-ю, бот-бот узр сўрашлари қулоғига кирмади. Ўша куннинг ўзидаёқ Саттор ака аёли билан қишлоқдаги уйига қайтиб кетди. Энди Саттор ака танлаган йўлини таҳлил қилар экан «Бир фарзандни бошқасидан устун қўйиш жоҳилликдан бошқа нарса эмас. Бундай ота-она, аввало, ўзига ва болаларига ёмонлик қилган бўлади. Мана, масалан», дерди-ю ўғли Самадни эслаб жим бўлиб қоларди.
Аммо ҳовлидаги катта ўғли Акмални, унинг фарзандлари ва келинининг атрофида парвоналигини ўйларкан, ҳаётидан мамнун бўларди. Айни чоғда бир пайтлар Акмалга нисбатан бошқача нигоҳ билан қараганидан уялиб кетарди.
тамом.
Қувончбек ХУДОЙШУКУР.

https://t.me/sinovlarihayot

ХИКОЯ

Мен билан бир палатада ётган йигит ўтган умрининг надоматли қисмини айтиб бергач кўзини юмиб олди. Балки йиғлаётганини кўришимни хоҳламагандир. Шу тобда уни нима деб юпатишни билмасдим. Фақат хаёлимдан «кеч бўлса ҳам Худо инсоф берибди-ку» деган ўй ўтди.
Дард инсонга кутилмаганда келади дейилгандай, анча йил аввал дабдурустдан кўричак бўлиб қолдим. Шифохонада операциядан сўнг икки кишилик палатага олишди. Ярим кечада палатадаги шовқиндан уйғониб кетдим. Қарасам врач, ҳамшира ва яна бир неча киши ҳамма ёғи бинт билан ўраб ташланган, бир оёғи гипс қилинган йигитни ёнимдаги койкага жойлаштиришяпти.
Эртаси куни йигит билан танишиб олдим. Айтишича, бундан бир неча кун олдин автоҳалокатга учраган экан.
«Рўпарадан келаётган машинанинг чироғи кўзимни қамаштирди, хаёлимда машинам йўлдан чиқиб кетаётгандай туюлаверди. Рулни тўғрилайман деб уни бурганимда тўғридан келаётган юк машинасининг олдига чиқиб кетдим. Қарсиллаган овозни эшитганим эсимда, уёғини билмайман. Кўзимни очганимда жонлантириш бўлимида ётардим. Бироз ўзимга келганимдан кейин мана, сизга ҳамхона қилиб қўйишди», деди йигит.
Йигит бир-икки кунда анча ўзига келиб қолди. Менинг ҳам операциядан сўнг орттирган ярам бита бошлади. Кунлардан бир кун йигит «Ҳаммасини ўзимга ўзим қилдим, кўпнинг ҳақи шунақа оқибатга олиб келишини билардим», деб қолди. Мен унинг гапларига қизиқиб, нима бўлганини сўрадим. У ҳикоясини бошлади.
«Коллежни битиргач иш қидира бошладим. Сўнг туман электр тармоқлари корхонасига монтёр бўлиб кирдим. Аввалдан хонадонларда электр тармоқларини тортиш қўлимдан келгани учун, иш жойимга осон мослашдим.
Ишхонамда маош унча катта эмас, рўзғорга ҳам етмасди. Аммо одамлар электр билан боғлиқ турли юмушларга чақириб туришар, ишлари битгач ўзлари рози бўлиб хизмат ҳақи беришарди. «Хизмат ҳақи»ни инсоф билан олардим ва ҳеч ким норизо бўлмасди. Аксинча, иши битган одамлар дуо ҳам қилишарди.
Шу соҳада 3 йил ишлаб қўйгач раҳбарият лавозимимни оширди. Оддий монтёрликдан назоратчи вазифасига тайинландим. Ишхонамизда назоратчи вазифаси тез-тез бўш қолар, айримлар негадир бу вазифада узоқ ишламасди. Ўшанда хаёлимдан «Ўзимнинг ишим яхши, назоратчи бўлмасамми?» деган ўй ҳам ўтди. Аммо амалнинг ҳам шайтони бўлади дейишгани рост экан, назоратчи бўлиш иштиёқи устун келди.
Назоратчи бўлгач тезда бу ишга бекор ўтганимни тушундим. Назоратчининг «оти улуғ» бўлгани билан даромад яхши эмасди. Ойлик кам, одамлардан «буюртма» тушмас, шу сабабли монтёрлик қилиб ишлаган пулимни бу ерда топа олмасдим.
Орадан бироз ўтиб, аввалроқ ишга келган айрим назоратчилар менга «пул топишнинг турли йўлларини» ўргата бошлашди. Кейин билсам уларнинг баъзилари ўзаро тил бириктириб, ҳамжиҳатликда ишлашар ва топилган маблағни ўртада тенг тақсимлашар экан.
Улар назорат ишлари билан борганда аҳоли хонадонларига ўрнатилган электр ҳисоблагичларни кўздан кечиришар ва яширинча унинг пломбасини юлиб олишар экан. Сўнг вазиятга қараб ўша заҳоти ёки бир неча кундан сўнг бошқа назоратчи гўё ҳисоблагични текшириш мақсадида бориб, уй эгасига электрдан ноқонуний фойдаланаётгани ва давлатга катта миқдорда зарар келтираётганини айтишаркан.
Миллионлаб сўм зарарни эшитган уй эгаси дарров келишишни таклиф қиларкан ва шу йўл билан улар мен монтёрликда юриб бир ойда топган пулни икки-уч одамни чув тушириб ишлаб олишаркан.
Аввалига, мени бу ишларга қўшилиб кетишим қийин бўлди. Биринчи марта шунақа ҳаром ишга қўл урганим эсимда. Ўшанда назоратчи «шериклар» бир неча кун аввал иккита хонадондаги пломбаларни узиб кетишганини айтиб, манзилни беришди. Шеригим билан бориб «операция»ни қиёмига етказиб бажардик ва иккита хонадоннинг эгасидан анча пул олиб, ҳисоблагичга янги пломба ўрнатиб бердик.
Ўшанда ўзимга теккан ҳиссани истар-истамас чўнтакка тиққаним эсимда. Аммо кейинчалик ҳаром пул бошқалар каби менинг ҳам «бетимни қаттиқлаштириб» бораверди ва кейингиларида пулни олганимда ҳеч нарса бўлмагандай кетавердим.........
T.me/sinovlarihayot

Гоҳида хаёлимдан нотўғри иш қиляпман, деган ўй ўтганда «Кам маош билан яшаб бўлмайди, бошқалар ҳам шундай қилиб пул топяпти», деб ўзимга таскин берардим. Ўшанда кам ойлик беришяптими, демак бошқа йўл билан бўлса ҳам рўзғорнинг кам-кўстини қилиш керак, деб ўйлардим.
Шу тариқа икки йилда анча одамни чув туширдик. Биз ҳисоблагичлардаги пломбаларни ўзимиз юлиб олар эканмиз, биронта одамнинг хаёлига бу нарса келмасди. Хонадонлардаги ҳисоблагичларнинг кўчага чиқарилгани ва аксарият ҳолларда қаровсиз қолдирилиши ҳам одамларда бизга нисбатан шубҳа уйғотмасди. Улар аксарият ҳолларда болалар ўйнаб юлиб олган, деган гумонга боришарди.
Электр тармоқлари корхонаси назоратчилари пломбалар учун масъул бўлган ҳолда пул ишлаш мақсадида уларни ўзлари юлиб олиши одамларнинг хаёлига ҳам келмасди. Аммо охиргиси ёмон бўлди.
Одатдагидай шеригим билан маҳаллалардан бирига бордик. Бир-иккита хонадонни текширдик ва навбатдагисига ўтдик. Бу хонадоннинг ҳисоблагичи кўчадаги симёғочга ўрнатилган экан. Секин бориб иккита пломбадан бирини юлиб олдим ва четга улоқтирдим.
Кейин хонадон эгасини чақирдик. Ёши 40-45 ёшлар атрофида бўлган аёл чиқди. Унга ўзимизни таништириб, ҳисоблагичларни текшириб юрганимизни айтдик. Ҳисоблагичнинг олдига бориб уни текширгандай бўлдик ва аёлга унинг битта пломбаси йўқлигини, электр энергиясини ноқонуний ишлатаётганини айтдик.
Аёл бир зум ҳайрон бўлиб қаради ва «кеча қарагандим, турганди-ку!», деди. Шеригим билан мен ҳеч нарса билмагандай аёлга электрдан ноқонуний фойдаланиб келаётганини, ҳолатни ҳужжатлаштиришимизни тушунтира бошладик. Бошқалардан фарқли ўлароқ аёл «катта миқдордаги жарима» ҳақида эшитиб келишишни таклиф этмасди, балки «кеча қарагандим, турганди-ку!» деган гапни такрорларди холос.
Шу пайт аёлнинг 10-11 ёшлардаги қизи уйдан чиқиб келди ва бирпас гапимизга қулоқ солиб турди. Гап нима ҳақда кетаётганини фаҳмлагач «ая, боя мен деразадан қараб мана бу одамни ҳисоблагичимизни очаётганини кўргандим» деди. Шу онда баданимдан илон ўрмалагандай совуқ тер чиқиб кетди.
Ўша пайтда мен учун орқага йўл йўқ эди. Қизчага адашаётганини, мен ҳисоблагичга тегмаганимни айтдим. Қизча гапида туриб олгач, уни туҳматчига чиқардим. Сўнг ҳужжатларни тўлдирдим ва аёлнинг қўлига бериб шеригим билан у ердан тезда кетиб қолдик.
Ўша пайтда ғурурим айбимни тан олишга етмади. Оқибатда аёлга бир неча миллион сўм жарима тўлашига сабабчи бўладиган қоғозни тўлдирдим.
Орадан бир неча кун ўтиб ишхонадан чиқар эканман, ҳисоб-китоб бўлимидан аёл кишининг йиғлаб, баланд овозда гапираётгани эшитилди. Секин қарасам ўша аёл, пломбани узиб ташлаган касни қарғарди.
Афтидан у катта пулни топиб тўлашга имконияти йўқлиги учун қарғарди. Ўша пайтда унинг, «Илоҳим ҳисоблагичдаги пломбани узган эртага етмай жувонмарг бўлсин» деб айтган қарғиши жонимдан ўтиб кетди.
Ўшанда ҳисоб-китоб хонасига киришим ва барчаси тушунмовчилик бўлгани, ҳисоблагичдаги пломбанинг йўқлиги ҳақидаги ҳужжат нотўғри тўлдирилганини айтиб, аёлни жаримадан қутқарсам бўлар эди. Бу учун жа нари борса бошлиқдан дакки эшитардим. Аммо ғурур яна бунга йўл қўймади.
Ўша куни куни билан кайфиятим бўлмади. Аёлнинг қарғиши қулоғим остидан кетмасди. Кечки пайт машинамни бошқариб уйга кетаётганимда ҳам шуни ўйлаётгандим. Шу пайтда ҳалокат содир бўлди. Назаримда мени ўша мазлум аёлнинг қарғиши урди.
Худо хоҳласа бу ердан чиқиб тўғри ўша аёлнинг олдига бораман. Ундан кечирим сўраб, жарима учун тўлаган пулларини қайтараман. Аммо бир неча йилдан буён эҳҳе, қанча одамнинг ҳақини едим, уларни қандай қайтараман?».
Йигит ўтган умрининг надоматли қисмини айтиб бергач кўзини юмиб олди. Балки йиғлаётганини кўришимни хоҳламагандир. Шу тобда уни нима деб юпатишни билмасдим. Фақат хаёлимдан кеч бўлса ҳам Худо инсоф берибди-ку, деган ўй ўтди.
Муаллиф ?

https://t.me/sinovlarihayot