مردی که تو را ندارد ، شب ها به آینه می گوید شب بخیر . آرام مثل یک مُرده در رختخواب کهنه دلگیرش دراز می کشد ، تا صبح به سقف خاکستری سلولش نگاه می کند ، به تو فکر می کند ، به داشتنت ، نوازش کردنت ، بوسیدنت ، نوشیدنت . فکر می کند و روز از راه می رسد ، مجهز به سلاح روشنایی دردناکی که نبودن تو را به رخ می کشد . 
صبح که شد ، مرد بیچاره از بین نقابهای مختلف یکی را به صورتش می زند ، با لبخند به شهر می پیوندد و سعی می کند در هر گوشه شهر ، در هر نگاه ، در هر دست ، در هر لبخند تکه ای از تو را پیدا کند ، که نیست . شهر پر از صداست ، و از صدای تو عاری . 
مرد ، عصرها عابر کور و کر و لالی است که بیهوده بین مردم است . نه می بیند ، نه می شنود ، نه حرف می زند . کاری ندارد با جهانی که از تو خالی مانده .
به مرد ، بعد از تو سخت می گذرد .
#حمیدسلیمی
#دیکلوفناک💊
@sickpeople

هر آدمی شاید در عمرش فقط یک بار می تواند کسی را به تمامی دوست بدارد. تمامش را، حتا تیرگی های روحش را بپرستد. خدا بسازد از آدمی که می داند آسمانی نیست. نگاهش کند و دلش ضعف برود و بی آن که داشتن یا نداشتن آغوشش چندان مهم باشد، از حال خوب او به آرامش برسد. محو شود، پنهان شود، گم شود در زوایای تن او حتی اگر به نگاهی از دور قناعت کند. دل خوش کند حتا به بوسه های ناممکن قبل از خواب، به عکسی روی گوشی موبایلی. هر کسی شاید فقط یک بار، با یک آدم، پرنده می شود.
و ما همیشه دیر رسیدیم. همیشه دوم شدیم، وقتی به خداهای زمینی دلخواهمان رسیدیم. همیشه پرچم غریبه ای روی قله ای که فتح کردیم، کره ای که کشف کردیم، پیش از ما نشسته بود. همیشه مقایسه شدیم و باختیم. ما معمولی ها. ما که فکر کردیم همین که مهربانیم کافی است و نبود. فکر کردیم همین که صادقانه دوست بداریم کافی است، و نبود. ما که تاریکی های درونمان را به حرمت علاقه پیش چشمهایی که دوست داشتیم نمایان کردیم، و همین شد که دل بریدند و رفتند و ماندیم کنار دیوارهای سیمانی شهری که کسی در آن با بقیه حرف نمی زند.
دوم شدن کشنده است. این که مقایسه ات کنند و به رویت بیاورند که تنها کاری که کردی این بود که آتش حسرت نبودن آدم قبلی را دوباره بیدار کردی. انگار تیغ تیزی کشیده باشند روی شاهرگ روحت، از پا در می آیی، مثل اسب مسابقه پیری که پایش شکسته باشد. بی مرهم؛ در انتظار زوال. شاید هم هیچ بودن بهتر است از دوم بودن. تا جوانی فکر میکنی نه، جنگیدن بهتر است، می توانی برنده شوی. اما روحت که سالخورده شد، می روی آرام و خونسرد می نشینی میان تماشاگران. بی هیچ هیجانی. اگر هم کسی گفت دوستت دارم، وانمود میکنی سمعکت در خانه جامانده.
عادت می کنی به فقدان. مثل پیرمردی که هر روز صبح به نانوایی محله ما می آید، بعد یادش می افتد زنش مرده، می نشیند روی نیمکت، گاهی در فکرها گم می شود و گاهی بی صدا گریه می کند، و کمی بعد نان برشته ای می گیرد و می رود. بی آن که کسی منتظرش باشد، بی آن که برای "کسی" نان برده باشد. لابد یک روز صبح دیگر به نانوایی نمی آید و ما می فهمیم که مرده. در سکوت. تنهای تنهای تنها.
#حمیدسلیمی
#مازوخیسم
@sickpeople

بعد نگاه میکنی می بینی حرف دیگری نمانده. ساکت می شوی. کمی که می گذرد، از سکوت می ترسی. پناه می بری به آدمهای تکراری که حرفهای تکراری می زنند. تنها همینش خوب است که مجبور نیستی گوش کنی، چون از پیش می دانی قرار است چه کلماتی را بشنوی. حالا تا کی دوباره دلت سکوت بخواهد و صداها را حذف کنی.....
و مثل یک اتم سرگردان در یک مولکول بی فایده، در این دایره سرگردان می مانی....

#حمیدسلیمی
#سایکو🔥
@sickpeople

امروز روز عشق بود، و من چهار دقيقه قبلا از غروب كشف كردم ديگر دوستت ندارم. چيزي برايت ننوشتم، به نبودنت فكر نكردم، و از ياد بردم شهر بي تو چه بي قواره است. در كوچه راه رفتم و به كلاغي تنها نگاه كردم بدون اين كه از او عكس بگيرم و برايت بفرستم و زيرش بنويسم تنهايي فقط برازنده كلاغ است و تو برايم بنويسي كلاغ نشو كرگدن، به من برگرد.
دلم لبانت را نخواست، دستهايم دويدن روي پوست كمرت را نخواست، و فهميدم آن عطش تمام ناشدني براي با تو يكي شدن گنجشك شده و از جانم گريخته.
حالا همانم كه خواسته بودي. سرد، ساكت، ساده، بي زخم، بي هراس از شبان و روزان ممتد كلافگي. حتا كشف كردم بعد از تو هم بعيد نيست دوباره دل ببندم.
ديگر دوستت ندارم و اين بدترين رنج براي آدمي است كه معناي جهانش دوست داشتن تو بود. دست از چشم به راه تو بودن برداشتم، و حالا دقايق بسياري از روز و تمام دقايق شب اضافه خواهد آمد.
با اين همه، از ياد نبر صنوبر دور، تمام آن ثانيه هاي علاقه حقيقت داشت. و همين براي من و براي تو كافي است تا كنار بقيه زندگي معمولي ساده اي داشته باشيم، و هيچ به روي خودمان نياوريم وقتي قايقي مي شكند، تكه چوبهاي سرگردان هرگز دوباره كنار هم جمع نخواهند شد. هرگز به ساحل باز نخواهند گشت. و اين همان است كه برايت گفته بودم: قطعيت لعنتي پايان.
بله، تمام شد. ديگر دوستت ندارم، و از اين جمله تن پوشي از سكوت و تيرگي خواهم ساخت، برازنده قامت تكيده شبِ بي دليل بي چراغ.
تو بسيار بخند براي محبوبت و گرم بتاب، و از ياد ببر چقدر از شبهاي سرد بيزارم.....

#حمیدسلیمی
#بادیز🍁
@sickpeople

امروز داشتم به این فکر می کردم که فقط هم اینطوری نیست که ما از دست داده باشیم . دلم سوخت
برای آنها که ما را از دست داده اند .
نه که ماه باشیم و بی عیب ،
نه .
فقط ما انگار کسانی را ازدست داده ایم که مطمئن نبوده ایم دوستمان دارند ،
و آنها کسانی را که مطمئن بوده اند دوستشان دارند .
و به نظر می رسد آنها بازنده بزرگتری هستند ...
#حمیدسلیمی
#دیکلوفناک💊
@sickpeople

امشب با هم فیلم می بینیم ، یک فیلم گریه دار که تو از بغل من تکان نخوری و هی هق هق کنی و هی ببوسمت و قلقلکت بدهم و باز گریه ات بند نیاید . امشب برایت شاملو می خوانم که قول داده بودم ، با هم مست می کنیم ، با هم تانگو می رقصیم . با هم شام می خوریم ، شامی که من برایت پخته ام با فلفل زیاد که از تندیش اخم کنی و بدخلق شوی و من ببوسمت که یعنی لطفا مرا بیشتر از اینها دوست داشته باش . بعد کنار هم دراز می کشیم ، برایت شازده کوچولو می خوانم و آنجا که شازده دنبال دوست مار می گردد با هم بغض می کنیم . بعد من تمام اندوهم نگاه می شود و زل می زنم به روی ماهت و با حسرت می گویم نمی شود خیال نباشی ؟ لابلای گریه ها می خندی و می گویی نه . و می روی . و می روی ، و عذاب شب باز نازل می شود ....
#حمیدسلیمی
#دیکلوفناک💊
@sickpeople

°•♡•°
گفتم تو نمی دونی که، من میترسم تو رو با خودم تنها بذارم، من وقتی خر میشم خیلی خر میشم. خندید. خنده‌ش شد خورشید، تابید، گرمم کرد. گفت خیلی خری دیوونه، گفتم میدونم بابا، هی میگه. باز خندید، از اون خنده ها که چشماش میخنده. گفتم تو که ندیدی، رم که می کنم عین یه گراز ماده که جنینش مرده باشه تو دلش، می زنم همه جنگل موهاتو پریشون میکنم، داد می کشم داد می ترسونه تو رو، زبونم لال یه وقت بارون میاد تو چشمات. باز خندید. گفتم من میترسم از خودم، تو هم بترس ازمن، بذار یه کاری رو بالاخره دوتایی با هم انجامش بدیم. جدی شد، نخندید، دلم هری ریخت. گفت من برم دیگه نمی ترسی؟ تو دلم گفتم زکی، تو بری دیگه کی اصلا میمونه که بترسه یا نترسه. زل زدم به انگشتای پاش، بلند گفتم نه نمی ترسم، اصلا تو بری بهتره، آروم میشه هوا، باد نمیاد، ابر نمیاد، همیشه خورشیده. گفت ای دیوونه، باز خندید، خنده هاش شد نسیم اردی بهشت که از دریای سبزآبی پربکشه به تن آدم تو ساحل نوشهر. نخندیدم با خنده هاش، فهمید ابریم. رفت.
رفت، انگار که هیچوقت نبوده. حالا جای خالی خنده هاش گوشه اسمان یه لکه سیاهه. هر کی می پرسه دیوونه اون سیاهی چیه گوشه آسمونت، میگم قدیما خورشید بود، الان هیچی نیست. هیچی....

#حمیدسلیمی
#بادیز🍁
‌@sickpeople

بسم الله الرحمن الرحیم.
سلام به روی ماهتون. در این ساعت توجه شما رو به گزیده اخبار جلب می کنم:
همه چیز مرتبه، همه چیز. هوا خوبه، نت وصله، قشنگ ترین ها هنوز تو خیابونهای تهران دیده میشن، ما هم که قدرتی خدا هنوز زنده ایم. هیشکی هم تنها نیست. همه با هم، کنار هم، واسه یه هدف، واسه یه مسیر. ارواح عمه های قشنگمون.

فقط کمی دلمون گرفته. یه کمی هم ابر تو گلومونه. نه که ناامید باشیم، نه
فقط خسته ایم. خسته خسته. یه جوری که باید چشمامون رو هم بذاریم، بخواااااابیم تا باهار اون سالی که توش آدم با خودش نگه خدا رو شکر که بچه من از این خاک - که براش می میرم - دوره و خطری متوجهش نیست.
میخوام بگم همه چی خوبه. از شما دعوت می کنم همراه من در این ساعت تف کنین تو روی همه تلخی ها، با هم چشمامون رو ببندیم، به صدای آوازهای زن محزونی گوش کنیم که وایساده تو ساحل بندرلنگه و دشتی میخونه، با یه سوزی که انگار خیلی خسته باشه، یا پسرش رفته باشه دریا ماهی صید کنه، خودش صید شده باشه.
دم شما گرم که بیدارین. من می خوابم، هروقت عید شد، یبدارم کنین.
پایان اخبار....
#حمیدسلیمی
#دیکلوفناک💊
@sickpeople

آقای راننده تاکسی بداخلاق که حدودا شصت و خرده ای ساله می زد، عصبی و کلافه بود و پیراهن سرمه ایش پر از شوره های سرش. دیدم مثل خودمه انگار، گم شده، گفتم یه جوری سر حرف رو باز کنم دوتایی غصه بخوریم. دیدم روی داشبورد ماشینش یه کاغذ چسبونده که یکی روش با یه خط خیلی خوبی نوشته : مجال من همین باشد که پنهان عشق او ورزم.
به کاغذ اشاره کردم گفتم عجب شعریه. گفت آره. بعد گفت دخترم یکی رو می خواست، نذاشتم، دادمش به بچه داداشم. چهار روز بعد عروسی فرار کرد و رفت. الان پونزده ساله خبر ندارم ازش. این شعرو نوشتم جلوی چشمم باشه روزها.
دوباره به پیراهنش نگاه کردم. شوره نبود، ازابرهای دلش روی لباسش برف باریده بود . بعد، به دختر یارو فکر کردم، یه جای دیگه‌ی دنیا. چیه آدمیزاد؟ همه تو آتیش. همه هیزم آتیش همدیگه.....
#حمیدسلیمی
#غوغا 🚫

@sickpeople