@shirinebadiofficial در ایران اصل #تفکیک_قوا معنی ندارد. دولت دسترسی به اینترنت را قطع می‌کند و قوه قضاییه با پشتیبانی نهادهای امنیتی حکم #فعالان_محیط_زیست را صادر می کند. همگی ابزار و آمر و عامل سرکوب‌اند. چه فرصتی بهتر از این بی خبری برای صدور حکمهای غیرعادلانه و غیرانسانی فعالان مدنی.
#نیلوفر_بیانی: ۱۰ سال
#مراد_طاهباز: ۱۰ سال
#طاهر_قدیریان: ۸ سال
#هومن_جوکار: ۸ سال
#امیرحسین_خالقی: ۶ سال
#سپیده_کاشانی: ۶ سال زندان
#سام_رجبی ۶ سال
#عبدالرضا_کوهپایه ۴ سال زندان
عکس از ایران اینترنشنال
https://t.me/shirinebadiofficial
#نیلوفر_بیانی: ۱۰ سال
#مراد_طاهباز: ۱۰ سال
#طاهر_قدیریان: ۸ سال
#هومن_جوکار: ۸ سال
#امیرحسین_خالقی: ۶ سال
#سپیده_کاشانی: ۶ سال زندان
#سام_رجبی ۶ سال
#عبدالرضا_کوهپایه ۴ سال زندان
عکس از ایران اینترنشنال
https://t.me/shirinebadiofficial
خبرهای مربوط به #نیلوفر_بیانی #فعال_محیط‌زیستی را دنبال می‌کنم و انگشت به دهان مانده‌ام.
اولا که مدیران رده بالای کشور از جمله #اسحاق_جهانگیری مثل همیشه از وقوع جنایات و شکنجه‌ها در زندان اظهار بی‌اطلاعی کرده‌اند که دروغی محض است. اگر نیست پس باید گفت که شما در آن دولت چه غلطی می‌کنید؟ مگر این افراد متهم به جاسوسی نبوده‌اند؟ مگر وزارت اطلاعات این اتهام را رد نکرد؟ چرا برای نجات زندانیان دخالت نکردید؟! مگر چنین اتهامی به وزارت اطلاعات دولت مربوط نمی‌شود؟
اما حیرت‌انگیزتر از اظهار بی‌اطلاعی دولتمردان ابراز نظر مدیر میز ایران #سازمان_دیده‌بان_حقوق_بشر است. خانم #تارا_سپهری‌فر در توییتی در رد ادعای جهانگیری نوشته است که: «شرح آنچه بر #نیلوفر_بیانی رفته در بازداشت رفته است مدت مدیدی قبل از آنکه به صورت عمومی منتشر شود در اختیار تعداد نه چندان محدودی از مسوولین قرار گرفته بود ...»
آیا این توییت به معنی مطلع بودن ایشان از فجایع این پرونده است؟
در پی این نوشته چندین نفر از مطلعان و خبرنگاران در پاسخ به ایشان، عنوان داشتند که سازمان دیده‌بان حقوق بشر نیز مانند مدیرانی که سکوت کردند و اجازه دادند این فاجعه انسانی تا صدور احکام سنگین قضایی ادامه یابد، از موضوع باخبر بوده اما اطلاع‌رسانی نکرده است. و حتی بیشتر از این خانم کتایون رجبی که برادرش سام رجبی از همین فعالان محیط زیستی زندانی است، از #تارا_سپهری‌فر گله کرده است که چرا خانواده‌ها را تشویق به سکوت کرده است.
در موراد دیگری نیز گفته شده که برخی از فعالان حقوق بشری در این سکوت و تشویق خانواده‌ها به ساکت ماندن، نقش داشته است. آیا چنین است؟ امیدوارم که نباشد!
در طول سالها سر و کار داشتن پرونده‌های سیاسی و امنیتی اطلاع کامل دارم که شیوه امنیتی دخالت ارگانهایی مثل وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه در پرونده‌های قضایی ساکت نگه داشتن خانواده و بی‌خبری افکار عمومی است. تا در نتیجه آن احکام سنگین در پی اعتراف‌گیری‌های اجباری صادر شود. با توجه به اینکه #کاووس_سیدامامی جانش را سر همین پرونده در زندان از دست داده بود، تشویق کردن خانواده‌ها برای سکوت و مذاکره با مدیران حکومتی هیچ توجیهی ندارد.
حکم سنگین فعالان محیط زیستی که در ادامه این سکوت خبری صورت گرفته، موید این ادعا است.
زیرا در حین پنهان کاری خبری، ارتکاب جنایت شکنجه فیزیکی، روانی و جنسی زندانیان ادامه داشت، تشویق خانواده‌ها به سکوت، با هر نیتی که صورت گرفته باشد، همکاری مستقیم یا غیر مستقیم با سیستم امنیتی ایران و همکاری خواسته یا ناخواسته در این جنایت است.
حال سوال این است که آیا سازمان دیده‌بان حقوق بشر در تشویق خانواده‌ها به سکوت با این توجیه که مذاکره با مقامهای جمهوری اسلامی نتیجه بهتری دارد، نقش داشته است؟
امیدوارم سازمان دیده بان حقوق بشر که یک نهاد امریکایی است و در حوزه حقوق بشر بین‌الملل فعالیت‌های موثری انجام داده است، برای پرسشهای ایجاد شده پاسخی مناسب داشته باشد.
https://t.me/shirinebadiofficial
اولا که مدیران رده بالای کشور از جمله #اسحاق_جهانگیری مثل همیشه از وقوع جنایات و شکنجه‌ها در زندان اظهار بی‌اطلاعی کرده‌اند که دروغی محض است. اگر نیست پس باید گفت که شما در آن دولت چه غلطی می‌کنید؟ مگر این افراد متهم به جاسوسی نبوده‌اند؟ مگر وزارت اطلاعات این اتهام را رد نکرد؟ چرا برای نجات زندانیان دخالت نکردید؟! مگر چنین اتهامی به وزارت اطلاعات دولت مربوط نمی‌شود؟
اما حیرت‌انگیزتر از اظهار بی‌اطلاعی دولتمردان ابراز نظر مدیر میز ایران #سازمان_دیده‌بان_حقوق_بشر است. خانم #تارا_سپهری‌فر در توییتی در رد ادعای جهانگیری نوشته است که: «شرح آنچه بر #نیلوفر_بیانی رفته در بازداشت رفته است مدت مدیدی قبل از آنکه به صورت عمومی منتشر شود در اختیار تعداد نه چندان محدودی از مسوولین قرار گرفته بود ...»
آیا این توییت به معنی مطلع بودن ایشان از فجایع این پرونده است؟
در پی این نوشته چندین نفر از مطلعان و خبرنگاران در پاسخ به ایشان، عنوان داشتند که سازمان دیده‌بان حقوق بشر نیز مانند مدیرانی که سکوت کردند و اجازه دادند این فاجعه انسانی تا صدور احکام سنگین قضایی ادامه یابد، از موضوع باخبر بوده اما اطلاع‌رسانی نکرده است. و حتی بیشتر از این خانم کتایون رجبی که برادرش سام رجبی از همین فعالان محیط زیستی زندانی است، از #تارا_سپهری‌فر گله کرده است که چرا خانواده‌ها را تشویق به سکوت کرده است.
در موراد دیگری نیز گفته شده که برخی از فعالان حقوق بشری در این سکوت و تشویق خانواده‌ها به ساکت ماندن، نقش داشته است. آیا چنین است؟ امیدوارم که نباشد!
در طول سالها سر و کار داشتن پرونده‌های سیاسی و امنیتی اطلاع کامل دارم که شیوه امنیتی دخالت ارگانهایی مثل وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه در پرونده‌های قضایی ساکت نگه داشتن خانواده و بی‌خبری افکار عمومی است. تا در نتیجه آن احکام سنگین در پی اعتراف‌گیری‌های اجباری صادر شود. با توجه به اینکه #کاووس_سیدامامی جانش را سر همین پرونده در زندان از دست داده بود، تشویق کردن خانواده‌ها برای سکوت و مذاکره با مدیران حکومتی هیچ توجیهی ندارد.
حکم سنگین فعالان محیط زیستی که در ادامه این سکوت خبری صورت گرفته، موید این ادعا است.
زیرا در حین پنهان کاری خبری، ارتکاب جنایت شکنجه فیزیکی، روانی و جنسی زندانیان ادامه داشت، تشویق خانواده‌ها به سکوت، با هر نیتی که صورت گرفته باشد، همکاری مستقیم یا غیر مستقیم با سیستم امنیتی ایران و همکاری خواسته یا ناخواسته در این جنایت است.
حال سوال این است که آیا سازمان دیده‌بان حقوق بشر در تشویق خانواده‌ها به سکوت با این توجیه که مذاکره با مقامهای جمهوری اسلامی نتیجه بهتری دارد، نقش داشته است؟
امیدوارم سازمان دیده بان حقوق بشر که یک نهاد امریکایی است و در حوزه حقوق بشر بین‌الملل فعالیت‌های موثری انجام داده است، برای پرسشهای ایجاد شده پاسخی مناسب داشته باشد.
https://t.me/shirinebadiofficial