بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
من حدود27 سالگی با دوستان و خانواده رفتیم خانه سالمندان. متاسفانه سالمندان آنجا وضعیت روحی اسفناکی داشتند.اکثرا التماس می کردند ما رو چند روز از اینجا ببرید بیرون... آنچه در آنجا توجهم را جلب کرد این بود که اکثرا بچه نداشتند یا ازدواج نکرده بودند، یا بچه دار نشده بودند یا کم فرزند بوده و بچه شان را از دست داده بودند...
آن روز خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم. چون خودم سنم بالا رفته بود، چند سال بود که خواستگاری نداشتم و امیدی هم به ازدواج نداشتم... با خودم گفتم چقدر تلخ...
وقتی برای اولین بار با خانواده به کربلا مشرف شدیم دعای آنها در حقم اجابت شد و شش ماه بعد ازدواج کردم و خداوند به من یک فرزند عنایت فرمود و اگرچه آرزوی خانواده پرجمعیت داشتم اما امضای خداوند پای این خواسته ام نبود.
حالا در 36 سالگی بعضی شب ها از حجم ناراحتی برای هم سن وسالانم که موفق به ازدواج نشدند خوابم نمی برد...
وقتی پیک جمعیتی دهه 60 وارد سالمندی بشود ما پیک سالمندان در ایران را خواهیم داشت که متاسفانه نسل بعدشان پرفرزند نیستند، و این یعنی نیروی جوانی برای پرستاری و مراقبت از سالمندان وجود ندارد. و در خانواده ها بعضا یک فرزند باید از دو والد سالمند خود نگهداری کند، بی فرزند ها که بماند😭...
و فاجعه سونامی سالمندی دهه شصتی ها خصوصا دختران مجردشان نزدیک است و آنها از آن بی اطلاعند... که شاید اگر اطلاع داشتند در این چند سال باقیمانده از سن باروری شان آرمانگرایی های تخیلی دهه شصتی ها را کنار می گذاشتند و حتی با ازدواج با مرد جوانتر یا مسن تر صاحب فرزند می شدند..
البته این امر برای دخترانی که جامعه با دادن ارزش بیشتر به تحصیلات و شغل نسبت به مادری و همسری از ازدواج محرومشان کرد، دشوار است و ابراهیم بت شکنی می خواهد که غل و زنجیر از پای تفکر این خانم های تحصیل کرده و شاغل باز کند تا سالمندی شان مانند جوانی در تنهایی و حسرت سپری نشود،،، و البته جوانی_ دوره شکوه و قدرت است_ و با سالمندی و رنج جسمی و تنهایی آن قابل مقایسه نیست. و نجات از آن به قیمت شنیدن حرفهای احمقانه مردمی که در پیری به داد تو نخواهند رسید می ارزد...
#فرزند_آوری
#ایران_جوان
#ازدواج
@tanakahootanasaloo
سلام
من حدود27 سالگی با دوستان و خانواده رفتیم خانه سالمندان. متاسفانه سالمندان آنجا وضعیت روحی اسفناکی داشتند.اکثرا التماس می کردند ما رو چند روز از اینجا ببرید بیرون... آنچه در آنجا توجهم را جلب کرد این بود که اکثرا بچه نداشتند یا ازدواج نکرده بودند، یا بچه دار نشده بودند یا کم فرزند بوده و بچه شان را از دست داده بودند...
آن روز خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم. چون خودم سنم بالا رفته بود، چند سال بود که خواستگاری نداشتم و امیدی هم به ازدواج نداشتم... با خودم گفتم چقدر تلخ...
وقتی برای اولین بار با خانواده به کربلا مشرف شدیم دعای آنها در حقم اجابت شد و شش ماه بعد ازدواج کردم و خداوند به من یک فرزند عنایت فرمود و اگرچه آرزوی خانواده پرجمعیت داشتم اما امضای خداوند پای این خواسته ام نبود.
حالا در 36 سالگی بعضی شب ها از حجم ناراحتی برای هم سن وسالانم که موفق به ازدواج نشدند خوابم نمی برد...
وقتی پیک جمعیتی دهه 60 وارد سالمندی بشود ما پیک سالمندان در ایران را خواهیم داشت که متاسفانه نسل بعدشان پرفرزند نیستند، و این یعنی نیروی جوانی برای پرستاری و مراقبت از سالمندان وجود ندارد. و در خانواده ها بعضا یک فرزند باید از دو والد سالمند خود نگهداری کند، بی فرزند ها که بماند😭...
و فاجعه سونامی سالمندی دهه شصتی ها خصوصا دختران مجردشان نزدیک است و آنها از آن بی اطلاعند... که شاید اگر اطلاع داشتند در این چند سال باقیمانده از سن باروری شان آرمانگرایی های تخیلی دهه شصتی ها را کنار می گذاشتند و حتی با ازدواج با مرد جوانتر یا مسن تر صاحب فرزند می شدند..
البته این امر برای دخترانی که جامعه با دادن ارزش بیشتر به تحصیلات و شغل نسبت به مادری و همسری از ازدواج محرومشان کرد، دشوار است و ابراهیم بت شکنی می خواهد که غل و زنجیر از پای تفکر این خانم های تحصیل کرده و شاغل باز کند تا سالمندی شان مانند جوانی در تنهایی و حسرت سپری نشود،،، و البته جوانی_ دوره شکوه و قدرت است_ و با سالمندی و رنج جسمی و تنهایی آن قابل مقایسه نیست. و نجات از آن به قیمت شنیدن حرفهای احمقانه مردمی که در پیری به داد تو نخواهند رسید می ارزد...
#فرزند_آوری
#ایران_جوان
#ازدواج
@tanakahootanasaloo