#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی
#ورود_به_ماه_محرم
#پیشواز_محرم


چگونه شکر بگویم که زنده ماندم من
به ماه روضه تو خویش را رساندم من

چگونه شکر بگویم اجل امانم داد
که باز چشم تر من به بیرقت افتاد
@hosenih
چه قدر شور دلم زد به ماه غم نرسم
به زیرسایه این بیرق و علم نرسم

به شوق این دهه ی شور وماتمت آقا
تمام سال شمردم همه نفس ها را

چگونه شکر بگویم که باز گریانم
شبیه زلف پریشان تو پریشانم

تمام ترس من این بود با دلی حیران
شب رقیه نباشم میان گریه کنان

امان دهید خودم بین روضه میمیرم
شب ششم جگرم را به دست میگیرم

برای روضه هفتم چه نذرها کردم
که لای لای بخوانم به دور اوگردم

سپرده ام به دو دستم کند گریبان چاک
برای آن همه اکبر که اوفتاده به خاک

میان روضه سقا که جان به لب آید
شبیه دخترکان تو لطمه خواهم زد

به چشم گفته ام از اشک پر کند مشکی
مگر ز شرم نریزد دگر عمو اشکی

شب دهم نفسم را دگر نمی خواهم
برای شام عزایت سحر نمیخواهم

تمام حاجتم این است تا که ظهر دهم
جنازه ام برود روی دوش این مردم

همان زمان که سماوات بر زمین افتاد
بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد

میان خیل شغالان فتاد چون شیری
یکی به نیزه زد و دیگری به شمشیری
@hosenih
همه زدندو سپس شمر آمد و خنجر
نشست روی ورق های مصحف پرپر

برید سر زتنت با دوازده ضربه
جداشد اخر سرعرش از تن کعبه

شاعر: #موسی_علیمرادی

© اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇
https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

#محرم
#امام_حسین‌علیه‌السلام

@shiatebb

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی

دلپذیر است در آغوش تو بیدار شدن
در حسینیه‌ی اشک تو گرفتار شدن...
با خیالِ حرمت تشنه‌ی دیدار شدن
تکیه در تکیه به عشق تو میاندار شدن

دل به دریای غمی تازه و دیرینه زدن
در غمت بر سر و بر صورت و بر سینه زدن

آسمان در غم تو، غرق ترنم شده است
خیمه یادآورِ آن کوچه و هیزم شده است
#دودمه وردِ زبان همه مردم شده است
(باز هم طفل یتیمی ز حرم گم شده است)

آخرین بار شنیدند که نجوا می‌کرد
طلب از گم شده‌گانِ لب دریا می‌کرد

کم کم از تشنگی او دل دریا خون شد
از غم اکبر لیلا دو جهان مجنون شد
دشت ماتم زده از خون تنش گلگون شد
کفر اگر نیست، بگویید: خدا محزون شد

او که بر دست جوانان بنی هاشم بود
موقع بردنش آن روز، عبا لازم بود

هرکه مجنون بشود، خانه‌ی ما خانه‌ی اوست
زینب آن کوهِ صبور است که پروانه‌ی اوست
بارِ اندوهِ جهان است که بر شانه‌ی اوست
(این حسین کیست که عالم همه دیوانه‌ی اوست)

شده زیر علمش امن‌ترین جای جهان
هیچ کس نیست به اندازه‌ی زینب نگران

(یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش)
بوریا گشت در این غربت صحرا کفنش
جگرم سوخته از کهنه‌گی پیرهنش
جان به قربان حسین و پسرانِ حسنش

دوش وقت سحر از روضه‌ی قاسم می‌خواند
روضه آن بود که حاج اکبر ناظم می‌خواند

عاشقم عاشق آن درد که بی درمان است
آسمان با خبر از تشنگی طفلان است
پس بخوان نوحه از آن داغ که بی پایان است
(امشبی را شه دین در حرمش مهمان است)

ظهر فردا، شود آشوب در این دشت، شروع
ای شب تیره بمان و مکن ای صبح طلوع

تشنه‌ی علقمه هستیم که دلدار آنجاست
ماه بیتِ غزلِ حیدر کرار آنجاست
ساقیِ تشنه لبان، سید و سالار آنجاست
آه، ای اهل حرم! میر و علمدار آنجاست

سال‌ها بر سر این سفره نمک‌گیر شدیم
ما غلامیم و درِ خانه‌ی او پیر شدیم

آه ای قله‌ی سر سختِ بی اندازه بلند
ای تبرخورده‌ترین سروِ سرافرازِ بلند
باز هرگز نهراسیده ز پرواز بلند
(چه شد آن دست بلندی که به آواز بلند

دعوی‌اش بود که من بازوی حیدر دارم)
پدری مثل علی، فاتح خیبر دارم

ای رباب! آب در این معرکه نایاب شده
تیر از چله به یک چلچله پرتاب شده
دل سنگ از غم شش‌ماهه‌ی تو آب شده
به روی دست پدر بوده و سیراب شده

نکند حرمله و با تیر و کمان آمده است!
اصغرت از چه زمانی به زبان آمده است؟

حُر که سرمست شد و نعره کشید از شادی
بود بر روی لبانش، چه مبارک‌بادی
حضرت عشق به او گفت که تا جان دادی
بنده‌ی عشقی و از هر دو جهان آزادی

نینوا بین که عجب شور و نوایی دارد
مطرب عشق عجب کرببلایی دارد

✍ #احمد_علوی

📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ | عضو شوید👇
https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e