هر دل که نیست زنده‌ی عشق تو مرده‌است
گرم از محبت تو نباشد، فسرده‌است

مقتولِ عشق، بوسه به شمشیر می‌زند
یکدم که زنده‌است، غنیمت شمرده‌است

خضری که هست زنده‌ی جاوید، گوئیا
بر یادِ چشمِ دوست دو پیمانه خورده‌است

ای دل! ز چشم او به حذر باش، کاین غزال
صد بیشه‌شیر را سر و گردن فشرده‌است

جایی نمانده‌است که سیلابِ اشک من
نگذشته‌است و خاره و خارش نبرده‌است

اندوه و داغِ لاله‌رُخان می‌رود ز دل
گر کس سیاهی از رُخِ زنگی سترده‌است!

بسپرده‌اند دل، همه بر یار خویشتن
«دهقان» سپرده‌است نه دل، جان سپرده‌است...

#دهقان_سامانی


@sheroghazal124