🌟شماره 729 روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:


◀️مانعی که همیشه هست / گفت‌وگو با دکتر #عباس_ملکی درباره #برجام و تمدیدشدن و نشدن تحریم‌ها و رفتار آمریکا
◀️از دانشگاه چه می‌خواهیم؟ / سرمقاله (#ابوذر_تمسکی)
◀️برو بیرون / با یک ایمیل، #سنوات مجاز ورودی‌های 93 دو ترم کم شد(ص2)
◀️سود و زیان را محاسبه کنید / واکاوی نظرات دکتر #اجتهادی به #انرژی_هسته_ای و #انرژی_خورشیدی(ص3)
◀️در جست‌وجوی کارهای بزرگ‌تر / مصاحبه با رتبه 5 کنکور بلندپرواز (ص6)
◀️هرکس از مهره مهر تو به نقشی مشغول/ به مناسبت بیستم مهر؛ روز بزرگداشت حافظ (#محمد_جوانمرد / #هنر_و_ادبیات)
◀️پند دوم: در دانشگاه قدر مادرت را بدان / نوشته‌های کرانه‌ای (#امین_محمدی)
◀️ کار راه‌بنداز خوشرو / ببخشید شما...(ص8)

https://t.me/sharifdaily/532
@sharifdaily

«مذاکره بعد از ۳ نوامبر»

❇️ الان هرگونه مذاکره رسمی در هر سطحی با ترامپ و دولت او عملا یک هدیه به اوست که رأی بیاورد. تنها زمینه‌ای که ترامپ چیزی برای شوآف در آن ندارد، پرونده ایران است، یعنی به قول‌هایش در زمینه تحریم ایران و ضربه زدن به ایران عمل کرده اما هنوز نتوانسته به توافق بهتر از اوباما برسد. ممکن است مذاکرات محرمانه بین ایران و آمریکا وجود داشته باشد، اما به نظر من مذاکرات نباید در این ماه‌ها علنی شود.

🔸 انتخابات آمریکا، مهم‌ترین خبر سیاسی سه هفته آینده است.. ۵ تیر و هم‌زمان با اوج درگیری‌ها علیه نژادپرستی در آمریکا، در صفحه اینستاگرام روزنامه میزبان #یوسف_عزیزی بودیم تا کمی درباره آمریکا صحبت کنیم؛ هم اعتراضات و هم انتخابات و هم روابط ایران و آمریکا. عزیزی، ورودی ۸۱ مهندسی شیمی است، در سال ۸۷ بیوتکنولوژی شریف را می‌خواند اما در آن سال با دانشکده انرژی و #عباس_ملکی آشنا می‌شود و به سیاست‌گذاری انرژی علاقه‌مند. برای ادامه تحصیل به میشیگان می‌رود تا در مقطع ارشد این رشته را ادامه دهد. حالا هم دکترای سیاستگذاری‌اش را در دانشگاه ویرجینیاتک با موضوع تز بررسی عوامل مؤثر بر رفتار و تصمیم‌گیری رئیس‌جمهور در سیاست خارجه آمریکا با بررسی موردی پرونده هسته‌ای ایران دارد به پایان می‌رساند.

🔸 گفت‌وگوی مفصل روزنامه با عزیزی را در سایت می‌توانید بخوانید. فیلم کامل آن هم در صفحه اینستاگرام روزنامه در دسترس است.

@sharifadily

«فوق برنامه کم است، معاونتش کنید»

❇️ فعالیت‌های دانشجویی از همان سال‌های اول تأسیس دانشگاه سروکله‌شان در دانشگاه پیدا شد. حالا درست که دانشجوهای آن روز همه کت و شلوار می پوشیدند و جوان هجده‌ساله‌شان سیمای مرد سی‌ساله داشت، اما کت و شلوار پوشیدن چیزی نیست که بتواند جلوی شور و انرژی جوانی را بگیرد. فعالیت‌های دانشجویی دهه ۴۰ و ۵۰ بیشتر ورزشی بودند و موسیقی، باقی‌اش نه چندان عیان بود و نه چندان آرام؛ گروه‌های سیاسی مبارز. کوه رفتن که به درد مبارزها هم می‌خورد حسابی رونق گرفت و فعالیت‌های ورزشی آن‌قدر زیاد شد که تربیت‌بدنی دانشگاه بخشی به اسم فوق برنامه ایجاد کرد؛ جایی که دانشجوها فعالیت‌هایی بیش از برنامه ورزشی خود دانشگاه داشتند.

🔸 این اسم فوق برنامه تا آخرین سال‌های دهه هشتاد ضمیمه همه کارهای فرهنگی شد. وقتی فعالیت‌های دانشجویی بیشتر شد، دانشگاه یک مدیریت فرهنگی در معاونت دانشجویی ایجاد کرد و فوق برنامه قبلی را هم به آن ضمیمه کرد و شد مدیریت امور فرهنگی و فوق برنامه. چه یادداشت‌ها و سخنرانی‌هایی در این سال‌ها نوشته و خوانده نشد که فرهنگ خود خود برنامه است، نه چیزی اضافه‌شده به آن که بشود فوق برنامه. حرف‌ها و نوشته‌ها هم درست بودند و هستند اما آن «فوق برنامه» آخر مدیریت امور فرهنگی از اینجا آمده بود.

🔸 به بهانه پایان چهارسال حضور دکتر #سیدحسن_حسینی در #معاونت_فرهنگی_اجتماعی دانشگاه نگاهی انداختیم به تاریخ مختصر نهاد متولی فرهنگ در شریف؛ روزهایی که اسم فوق برنامه را یدک می‌کشید، مدیریتی به نام امور فرهنگی و فوق برنامه که ذیل معاونت دانشجویی شکل گرفت و سال‌ها مهندس #محمد_میرزایی عهده‌دارش بود، معاونتی که به نام فرهنگ ایجاد شد و قرعه اولین معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه به نام مهندس میرزایی خورد، حضور دکتر #روح‌الله_دهقانی به عنوان یک دکتر اجرایی در سمت معاونت، آمدن دکتر #عباس_ملکی در نقش یک دیپلمات محتاط به ساختمان شهید رضایی، حضور کوتاه‌مدت دکتر #محمود_سعادت با نظم خاص به‌جامانده از مدیریت آموزش در فضای فرهنگ شریف و در نهایت سپردن سکان به یک معلم فلسفه با خاستگاهی از علوم انسانی.

🔸 این تاریخچه مختصر را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily

«دایره سرخ»

❇️ #محمدرضا_حکیمی، متفکر و نویسنده برجسته دینی، ۳۱ مرداد بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت. دکتر #عباس_ملکی، استاد دانشکده مهندسی انرژی، یادداشتی به یاد او در روزنامه #شرق نوشته است. نسخه کامل این یادداشت را در وب‌سایت روزنامه شرق می‌توانید بخوانید.

🔸 از ابتدای زندگی‌اش نظر به نوسازی روش‌های انتقال معارف اسلامی داشت. کاری که دیگران فکر می‌کردند که فاصله گرفتن از سنت تاریخی علمای شیعه است. در سال‌های دهه ۱۳۵۰ در مؤسسه فرانکلین به‌عنوان ویراستار مشغول به کار شد. انتشارات فرانکلین یک سازمان آمریکایی بود که اتحادیه ناشران نیویورک آن را به سفارش وزارت خارجه آمریکا با هدف ترجمه و ترویج ادبیات آن کشور در کشورهای در حال توسعه تأسیس کرده بود. نمایندگی مؤسسه فرانکلین در تهران از این فراتر رفت و به مکانی برای آموزش ویرایش و روش‌های مدرن کتاب‌پردازی و نشر در ایران تبدیل شد. نویسندگان و دانش‌پژوهانی که با ادبیات اروپا و آمریکا آشنا بودند و اتفاقا چندین نفر هم با پیشینه مارکسیستی مانند نجف دریابندری و شاهرخ مسکوب جذب این سازمان شده بودند. حکیمی را دوستانش سرزنش می‌کردند که آخر چرا فرانکلین؟ جای تو در دارالتبلیغ اسلامی قم یا حداکثر کانون نشر حقایق دینی مشهد است. می‌گفت که من عقلم می‌رسد که امروز برای نشر فرهنگ اسلامی چه باید کرد. باید به آن جایی رفت که در میان جوانان پایگاه دارد.

🔸 مرحوم کریم کشاورز کتاب «اسلام در ایران» نوشته مورخ شهیر اتحاد شوروی، ایلیا پاولوویچ پطروشفسکی را ترجمه کرده و قرار بود توسط فرانکلین چاپ شود. کتابی که ریشه‌های نفوذ اسلام را در فلات ایران از روش مارکسیستی و براساس تحلیل طبقاتی عرضه می‌کرد. حکیمی می‌دانست که این روش تحقیق گویای تعامل ایرانیان با اندیشه اسلامی نیست. آن‌قدر تلاش کرد تا مدیران فرانکلین موافقت کردند که حکیمی نظرات خویش را به‌صورت «توضیحات» در پایان کتاب بیاورد. کاری که در آن زمانه سخت و شاید در نگاه کسانی بیهوده بود، زیرا خودش می‌گفت توضیحات آن کتاب به اندازه چند کتاب تألیفی از من وقت گرفت.

🔸 ۱۳ سال در دفتر نشر فرهنگ اسلامی با حکیمی از نزدیک محشور بودم. کتاب‌های حکیمی در گذشته توسط ناشران مختلفی منتشر می‌شد، اما همگی از لحاظ کتاب‌سازی از یک روش و اسلوب خاص پیروی می‌کرد. کتاب‌ها روی جلدشان یک دایره سرخ در بالا و سمت چپ داشت و یک کادر با لبه‌های خمیده. حکیمی همان‌طور که در نوشتن متن کتاب و محتوای آن سخت‌گیر بود، در فرم، شکل، طراحی، فونت و اندازه و حتی قطع کتاب نیز دشوارپسند بود. او ابتدا کتاب‌هایش از جمله مجموعه ارزشمند «الحیاه» را در مؤسسه اطلاعات حروف‌چینی می‌کرد و سپس برای چاپ به دفتر نشر می‌آورد. به‌تدریج متوجه شد که کادر جوان دفتر نشر فرهنگ اسلامی با استفاده از روش‌های الکترونیکی کار حروف‌چینی را بهتر انجام می‌دهند. تا ۱۰ بار مطالب حروف‌چینی‌شده را غلط‌گیری می‌کرد و برخی اوقات مطلب و چینش آنها را زیباتر می‌نمود. در همین زمان مؤلفانی داشتیم که مدعی بودند کتاب به ویرایش، فهرست‌نویسی، کتاب‌شناسی و ارجاع به مطالب دیگران نیاز ندارد.

🔸 حکیمی برای نویسندگی اصالت قائل بود. برخلاف اکثر سرآمدان اندیشه و ادبیات که کار کارمندی و اداری داشتند، او کاری به‌جز نوشتن نداشت و قبول نمی‌کرد. ارتزاق او از همان حق‌التألیف نوشته‌هایش بود. برخی از کتاب‌های دفتر نشر و از جمله کتاب‌های او را بدون اجازه چاپ و منتشر می‌کردند. از این موضوع عصبانی بود. یکی از موارد را ما پیگیری کردیم. ناشر از حضرت امام استفتا کرده بود که اگر مطلبی در جامعه منتشر شده باشد، مالک آن مطلب کیست؟ امام پاسخ داده بودند که جامعه مالک آن مطلب است. ناشر از محکومیت تبرئه شد. حکیمی می‌گفت که یک‌بار که خدمت امام رسیدم، عرض کردم آقا شما ما را از نان خوردن انداختید. من تنها از طریق حق‌التألیف ارتزاق می‌کنم و حالا آن را هم شما به جامعه بخشیدید. امام پاسخ دادند که منظور من بخش مالی این مجموعه نبود. من از لحاظ فکری گفتم که اندیشه متعلق به همه جامعه است. در آخر امام گفته بودند که من این موضوع را اصلاح می‌کنم.

🔸 روند مسلط بر اندیشه او برابری انسانی و عدالت اجتماعی و انعکاس آن در آموزه‌های اسلامی است. او به فقر و جهالت نه می‌گفت و در این زمینه تلاش فراوان کرد تا از آیات و احادیث، قواعد و احکام متناسب با جامعه امروز را استخراج کند. در روند چاپ کتاب‌هایش در دفتر نشر فرهنگ اسلامی، اصرار داشت که کتاب‌ها ارزان باشد. از طرف دیگر، اصرار داشت که کاغذ جلد و مقوای روی جلد و چاپ و مرکب و بقیه عوامل فنی همگی درجه یک باشد. این دو هم‌خوانی نداشت. در چنین مواجهه‌ای همواره از حق‌التألیف خود گذشت می‌کرد، گو اینکه به آن احتیاج داشت.

@sharifdaily