🌟 شماره 851 روزنامه شریف (ویژه‌نامه پایان سال ۹۸) منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ علیه این روزها (#سرمقاله/ #سامان_موحدی)
◀️ ترین‌های ۹۸ شریف/ خاطره‌های پررنگ شریف در سالی که گذشت (#گزارش/ ص۲)
◀️ اگر کرونا بگذارد/ از ۹۹ چه انتظاری داریم؟ (#گزارش/ ص۳)
◀️ ۸۸ درس‌های زیادی برای ما داشت/ #گفت‌وگو با رضا امیرخانی به بهانه انتشار کتاب جدیدش، نیم‌دانگ پیونگ‌یانگ (#محمدصالح_سلطانی/ ص۴و۵)
◀️ رکورد ۱۱۵۰ کاربر همزمان/ #گفت‌وگو با دکتر امینی، رئیس گروه آموزش‌های الکترونیک دانشگاه (#پرونده/ ص۶)
◀️ استادها راه بیایند بد نیست/ #گزارشی از وضعیت آموزش مجازی در چند هفته پایانی سال ۹۸ (#پرونده/ ص۷)
◀️ به تبی بند است/ کمی درباره ویروس کویید۱۹ و همه‌گیری جهانی آن (#علمی/ #سینا_هوشنگی - #عارف_قدمائی/ ص۸و۹)
◀️ کرونا علیه بودجه/ مروری بر بودجه آخرین سال از اولین قرن (#پرونده/ #علی_پرویزی/ ص۱۰و۱۱)
◀️ چه کسی آقای رئیس‌جمهور می‌شود؟/ نگاهی به انتخابات سوم نوامبر آمریکا (#پرونده/ #محمد_ملانوری/ ص۱۲و۱۳)
◀️ بهار آمد گل نوروز نشکفت .../ #یادداشت (#مرتضی_محمودی/ ص۱۴)
◀️ کتاب‌ها را بسوزانیم؟/ #یادداشت (#مهدی_فخرآبادی/ ص۱۴)
◀️ مدیریت حرفی: کابوس جدی ایران/ #یادداشت (#صالح_رستمی/ ص۱۴)
◀️ روزهای بیرون‌زده از تقویم/ #یادداشت (#محمد_جوانمرد/ ص۱۵)
◀️ فرزند خلف ایمان/ #یادداشت (#محمدصالح_سلطانی/ ص۱۵)
◀️ عادت نمی‌کنیم/ #یادداشت (#ابوذر_تمسکی/ ص۱۵)
◀️ بدون تو جای پارک را می‌خواهم چه کار؟/ #مطب_دکتر_انوچ (#محمدصالح_اتصاری/ ص۱۶)
◀️ #استاد_شریف_ما (ص۱۶)


https://t.me/sharifdaily/5565
@sharifdaily

«علیه این روزها»

#سرمقاله
#سامان_موحدی

❇️ ذهن انسان کارکرد فریبکارانه‌ای دارد. گذشته‌ها را پالایش می‌کند، درد و رنج‌هایش را در پستویی پنهان می‌کند و تنها یک بازنمایی شاد و شیرین از آنچه بر ما گذشته را برای‌مان پدیدار می‌کند. همان چیزی که این روزها بازارش حسابی داغ است و به آن «نوستالژی» می‌گویند. این کارکرد فریبکارانه موجب می‌شود همه نگاهی زیبا و ویترینی به گذشته‌ها داشته باشند.

🔸 برای مثال در چند سال اخیر بازار نوستالژی بازی با دهه شصت شمسی خیلی داغ است. خود دهه شصتی‌ها این سال‌ها را همیشه در ترس و واهمه جنگ، موشک‌باران، زندگی کوپنی، صف نفت و کپسول گاز و مسائلی از این دست می‌بینند. چیزی که به هیچ وجه آنقدر زیبا نبود که حتی بتوان آن را فروخت. اما حالا از برنامه‌سازی تلویزیون تا طراحی داخلی کافه‌ها و هزار یک محصول دیگر را صرفا به مدد همین کارکرد فریبکارانه مغز به عنوان نوستالژی دهه شصت و با یک «یادش بخیر» به من و شما می‌فروشند. ما هم لابد خوشحالیم بابت چیزی پول می‌دهیم که یادآور سال‌هایی است که عزیزان‌مان تکه‌تکه شدند. البته که با این مطلع این می‌تواند یادداشتی باشد علیه نوستالژی! اما آنچه اینجا قرار است به آن بپردازیم نه درباره رفتارهای امروزمان است که نگاهی به آینده دارد و درباره آن چیزهایی است که سال‌ها بعد قرار است برای‌مان اتفاق بیفتد.

🔸 شکی وجود ندارد که همه ما که این روزها در حال نفس کشیدن و زندگی کردن در این دنیا هستیم، در یکی از حساس‌ترین مقاطع تاریخی قرار داریم. البته که ما به واسطه ایرانی بودن‌مان همیشه تجربه زیستن در «برهه حساس کنونی» را داریم ولی قبول کنید که سلسله رویدادهایی که بر ما انسان‌های خاورمیانه‌ای از ابتدای سال ۹۸ رفت و در نهایت مصائب‌مان به یک همه‌گیری جهانی تبدیل شد، چیزی بیشتر از تجربه‌هایی است که تا پیش از این داشتیم.

🔸 از این جهت بسیار بسیار مهم است که به عنوان شاهدان این روزها، کسانی که این ایام را زندگی می‌کنند و هرروز تجربه‌هایی از درد و رنج را در این روزها دارند وظیفه خودمان به عنوان شاهد را دقیق و درست انجام دهیم. برای آنکه سال‌ها بعد در دام ذهن فریبکارمان نیفتیم و بگویم «یادش بخیر اون سالی که همه قرنطینه شدیم» لازم است که این روزها را ثبت کنیم. همه ما تا پیش از این تجربه‌هایی از ثبت خاطرات روزانه داشتیم و داریم؛ تجربه‌هایی از کودکی، کارهایی که برای کلاس‌های نویسندگی انجام می‌دادیم و تلاش‌های نافرجام دیگر اما شاید هیچ وقت این مسئله به اندازه این روزها برای‌ ما اهمیت نداشته.

🔸 خاطره نوشتن در روزگاری که نه رنج و اندوه ارزشمند و بزرگی داریم و نه شادمانی بزرگ‌تری شاید موضوعیتی نداشته باشد. اما در این روزها چه؟ حالا که ما از تجربه‌کنندگان یکی از دردناک‌ترین رویدادهای بشری هستیم چه؟ این روزها باید مراقبت‌های فراوانی از خودمان و اطرافیان‌مان انجام بدهیم. در کنار همه چیزهایی که چند ماه پیش در برنامه زندگی‌مان نبوده و حالا بخشی از روتین روزانه‌مان شده بد نیست یک دفترچه یادداشت، یک پوشه در لپ‌تاپ یا یک وبلاگ جدیدی برای ثبت رویدادهای این ایام هم راه بیندازیم.

@sharifdaily